अगुवा र कामदारहरूका जिम्मेवारीहरू (१८)
विषयवस्तु बाह्र: परमेश्वरको काम र मण्डलीको सामान्य सुव्यवस्थामा बाधा र अवरोध ल्याउने विभिन्न मानिस, घटना, र कामकुराहरूलाई तुरुन्तै र सही तरिकाले पहिचान गर्ने। तिनलाई रोक्ने र प्रतिबन्ध गर्ने, र परिस्थितिलाई परिवर्तन गर्ने; यसअतिरिक्त, सत्यतामा सङ्गति गर्ने ताकि परमेश्वरका चुनिएका जनहरूले यस्ता कुराहरूबाट समझशक्ति प्राप्त गरून् र ती कुराहरूबाट सिकून् (भाग छ)
मण्डली जीवनमा बाधा र अवरोध ल्याउने विभिन्न मानिस, घटना, र कामकुराहरू
औ. आधारहीन अफवाह फैलाउनु
पछिल्लो भेलामा, हामीले अगुवा र कर्मचारीहरूको बाह्रौँ जिम्मेवारीका बारेमा सङ्गति गर्यौँ: “परमेश्वरको काम र मण्डलीको सामान्य सुव्यवस्थामा बाधा र अवरोध ल्याउने विभिन्न मानिस, घटना, र कामकुराहरूलाई तुरुन्तै र सही तरिकाले पहिचान गर्ने। तिनलाई रोक्ने र प्रतिबन्ध गर्ने, र परिस्थितिलाई परिवर्तन गर्ने; यसअतिरिक्त, सत्यतामा सङ्गति गर्ने ताकि परमेश्वरका चुनिएका जनहरूले यस्ता कुराहरूबाट समझशक्ति प्राप्त गरून् र ती कुराहरूबाट सिकून्।” मण्डली जीवनमा देखा पर्ने परमेश्वरको काम र मण्डलीको सामान्य सुव्यवस्थामा बाधा र अवरोध ल्याउने विभिन्न मानिस, घटना, कामकुराहरूका हकमा, हामीले यी कुराहरूलाई एघार वटा समस्यामा विभाजित गरेका छौँ। तिनलाई फेरि पढ। (पहिलो, सत्यतामा सङ्गति गर्दा प्रायजसो विषयभन्दा बाहिर जानु; दोस्रो, मानिसहरूलाई बहकाउन र तिनीहरूको आदर जित्नका लागि शब्द र धर्मसिद्धान्तहरू बोल्नु; तेस्रो, घरायसी मामलाहरूका बारेमा बकबक गर्नु, व्यक्तिगत सम्पर्कहरू निर्माण गर्नु, र व्यक्तिगत मामलाहरू सम्हाल्नु; चौथो, गुटबन्दी गर्नु; पाँचौँ, हैसियतका लागि प्रतिस्पर्धा गर्नु; छैटौँ, अनुचित सम्बन्धहरूमा संलग्न हुनु; सातौँ, एक-अर्कालाई आक्रमण र गालीगलौज गर्नु; आठौँ, धारणाहरू फैलाउनु; नवौँ, नकारात्मकता पोखाउनु; दशौँ, आधारहीन अफवाह फैलाउनु; र एघारौँ, निर्वाचनमा धाँधली र अन्तरध्वंस गर्नु।) पछिल्लो पटक, हामीले नवौँ समस्याबारे सङ्गति गर्यौँ। आज, हामी दशौँका बारेमा सङ्गति गर्नेछौँ—आधारहीन अफवाह फैलाउनु।
क. आधारहीन अफवाह फैलाउनुका प्रकटीकरणहरू
मण्डलीमा आधारहीन अफवाह फैलाउने घटनाहरू भएका छन्। कतिपय मानिसहरूले सत्यतालाई प्रेम गर्दैनन् र आफ्नो कर्तव्य पूरा गर्दा सत्यता अभ्यास गर्ने कार्यमा ध्यान दिँदैनन्; चाहे सत्यता सिद्धान्तहरूसँग सम्बन्धित मामलाहरूमा होस् वा आफ्नो व्यक्तिगत पछ्याइमा होस्, तिनीहरूले सत्यताको खोजी गर्ने कार्यमा ध्यान दिँदैनन्—तिनीहरूको हृदयमा यी ध्यानहरूको कुनै स्थान हुँदैन। परमेश्वरमाथिको तिनीहरूको विश्वासमा, तिनीहरूलाई गफगाफ र व्यक्तिगत जानकारीका बारेमा सोधपुछ गर्न, र अनौठा र असामान्य कथाहरू सङ्कलन गर्न मन पर्छ। अवश्य नै, तिनीहरू परमेश्वर र परमेश्वरको कामसँग सम्बन्धित मामिलाहरूका बारेमा, साथै परमेश्वरको घर र मण्डलीका अगुवा र कर्मचारीहरूसँग सम्बन्धित मामिलाहरूका बारेमा चियोचर्चो गर्नमा बढी उत्साहित हुन्छन्। यसको साथै, तिनीहरू आधारहीन रूपमा हल्ला फैलाउन, तिनीहरूले सुनेका वा कल्पना गरेका कुराहरू फैलाउन मन पराउँछन्, जुन पटक्कै साँचो हुँदैन। त्यस्ता मानिसहरूलाई परमेश्वरका वचनहरू पढ्न मन पर्दैन, तिनीहरू बिरलै प्रार्थना गर्छन्, र भेलाहरूमा तिनीहरू बिरलै सत्यतामा सङ्गति गर्छन् र आफ्नो स्थिति, व्यक्तिगत पछ्याइ र प्रवेश, वा परमेश्वरको कामबारे आफ्नो बुझाइ, इत्यादिबारे बिरलै कुरा गर्छन्। अवश्य नै, सत्यतामा सङ्गति गर्ने वा आफ्नो अनुभभवात्मक गवाहीमा सङ्गति गर्ने मानिसहरूप्रति तिनीहरूलाई चासो हुँदैन, न त तिनीहरूलाई यी मामलाहरूमा नै चासो हुन्छ। तर, तिनीहरूले कसैले परमेश्वरको काम कुन विन्दुमा पुगेको छ भन्नेबारे बोलेको सुन्नेबित्तिकै, वा विपत्तिहरू, मानिसहरूको गन्तव्य, परमेश्वरले आफ्नो रूप परिवर्तन गर्नुहुने कुरा, इत्यादि कुराहरूका बारेमा परमेश्वरका वचनहरूमा विषयवस्तु देख्नेबित्तिकै, तिनीहरूको आँखा अचानक धपक्क बल्छ, र तिनीहरूले विशेष रूपमा ध्यान केन्द्रित गर्छन्। तिनीहरूले यी वचनहरू पढ्ने वा सुन्नेबित्तिकै, तिनीहरूको चासो तुरुन्तै जाग्छ। यी मानिसहरूको प्रकटीकरणलाई विश्लेषण गर्दा, तिनीहरूले सत्यता पछ्याउन, वा आफ्नो कर्तव्य पूरा गर्न र परमेश्वरलाई पछ्याउन, र अवश्य नै परमेश्वरमा समर्पित हुन र उहाँको आराधना गर्नका लागि परमेश्वरमा विश्वास गर्दैनन् भन्ने कुरा स्पष्ट हुन्छ। तिनीहरू परमेश्वरको घरमा आउँछन् र कर्तव्य पूरा गर्ने बारेमा कुनै विचार नै गर्दैनन्। तिनीहरू चियोचर्चो गर्न र अरूका बारेमा गफ बटुल्न वा अफवाह फैलाउन मात्रै चाहन्छन्। तिनीहरूलाई यी क्रियाकलापहरूमा आनन्द लाग्छ र परमेश्वरको घरका अनुभवात्मक गवाही, भजन, वा चलचित्रहरूमा कुनै चासो हुँदैन। तिनीहरूलाई धार्मिक समुदायका ख्रीष्टविरोधी शक्तिहरूले परमेश्वरको घर, मण्डलीको काम, र देहधारी परमेश्वरबारे दिने अभिव्यक्ति र गर्ने मूल्याङ्कनहरू सङ्कलन गर्नका लागि अनलाइन जान मात्रै मन पर्छ। तिनीहरूले कहिलेकाहीँ परमेश्वरको घरका भिडियोहरू हेरे पनि, यो आफ्ना समस्याहरू समाधान गर्न सत्यता पछ्याउने आन्तरिक तृष्णाबाट आएको हुँदैन। त्यसोभए, तिनीहरूले के कुरालाई हेर्छन्? तिनीहरूले भिडियोमा गरिएका टिप्पणीहरू हेर्छन्, र तीमध्ये छानीछानी पढ्छन्। तिनीहरूले मण्डलीका दाजुभाइ-दिदीबहिनीहरूका टिप्पणीलाई बेवास्ता गर्छन् तर धार्मिक समुदाय र गैर-विश्वासीहरूका टिप्पणीप्रति विशेष रुचि राख्छन्। तिनीहरूले विशेष गरी ठूलो रातो अजिङ्गरका टिप्पणी र अभिव्यक्तिहरूलाई समेत हेर्छन्, र तिनबाट केही कुरा पत्ता लगाउने प्रयास गर्छन्। जब तिनीहरूले यी नकारात्मक प्रचारबाजी, अभिव्यक्तिहरू, र बनावटी अफवाहहरू देख्छन्, तब तिनीहरूले सत्यताको खोजी गर्दैनन् र तिनलाई खुट्ट्याउँदैनन्; बरु, तिनीहरूले यीमध्ये केही नकारात्मक टिप्पणी र अभिव्यक्तिहरूलाई स्विकार्न, र तिनलाई तथ्यहरूका रूपमा लिनसमेत सक्छन्। त्यहाँ जति धेरै सकारात्मक टिप्पणीहरू भए पनि, तिनीहरू तिनलाई पढ्न अनिच्छुक हुन्छन् र ती साँचो हुन् भन्ने विश्वास गर्दैनन्; ती नकारात्मक टिप्पणी वा अफवाहहरूले मात्रै तिनीहरूको ध्यान आकर्षित गर्छन् र तिनीहरूको रुचि बढाउँछन्। हरेक पटक तिनीहरूले यी नकारात्मक टिप्पणीहरू देख्दा, तिनीहरूलाई भित्री रूपमा निकै खुसी र सान्त्वना प्राप्त हुन्छ। तिनीहरूलाई संसारमा, धार्मिक समुदायमा, वा अनलाइनमा फैलिरहेका पूर्ण रूपमा झूटा अफवाह र मूल्याङ्कनहरू, र परमेश्वरविरुद्धका आक्रमण र निन्दाहरूप्रति विशेष रुचि हुन्छ, र तिनीहरूले सधैँ यी कुराहरूलाई लगनशीलताको साथ अध्ययन र सङ्कलन गर्छन्। यसको विपरीत, तिनीहरूलाई परमेश्वरका वचनहरू, प्रवचन र सङ्गतिहरू, दाजुभाइ-दिदीबहिनीहरूका अनुभवात्मक गवाहीहरू, अनि अरू त्यस्ता कुराहरूमा पटक्कै चासो हुँदैन। त्यसकारण, जब अरूले भेलाहरूमा परमेश्वरका वचनहरू पढ्छन्, सत्यतामा सङ्गति गर्छन्, र अनुभवात्मक गवाही बाँड्छन्, तब तिनीहरूलाई वितृष्ण हुन्छ, र तिनीहरूलाई यी कुराहरू झर्कोलाग्दो र अनावश्यक लाग्छ। तिनीहरूलाई हृदयमा सत्यतामा सङ्गति गर्ने र आफूलाई चिन्नेबारेमा कुरा गर्न विशेष रूपमा अनिच्छा हुन्छ। त्यसोभए, तिनीहरूले के कुरा सुन्न चाहन्छन्? आत्मिक क्षेत्रका रहस्यहरू होऊन् वा धार्मिक समुदायले फैलाउने अफवाह र गफ, तिनीहरू यस्ता अनौठा र विचित्र कुराहरू मात्रै सुन्न चाहन्छन्—तिनीहरू यी कुराहरू सुन्न मात्रै इच्छुक हुन्छन्। तिनीहरूको हृदय यी नकारात्मक कुराहरूले भरिएको हुन्छ, र कसैले पनि तिनीहरूबाट यी नकारात्मक कुराहरू हटाउन वा खोस्न सक्दैन। किन यस्तो हुन्छ? किनभने तिनीहरूले ती कुराप्रति अत्यन्तै चासो राख्छन् र तिनलाई प्रिय ठान्छन्। त्यसकारण, जब तिनीहरू विशेष गरी भेलाहरूको बेला दाजुभाइ-दिदीबहिनीहरूसँग हुन्छन्, तिनीहरूलाई केही आधारहीन गफबारे कुरा गर्न, र तिनीहरूले परमेश्वरको घर र मण्डलीबारे अनलाइनमा भेट्टाउने केही नकारात्मक टिप्पणीहरू समेत फैलाउनसमेत मन पर्छ। यी मानिसहरूलाई यी अफवाहहरूमा अत्यन्तै चासो हुन्छ। यी कुराहरू फैलाउनु अरूका लागि फाइदाजनक छैन भन्ने कुरा तिनीहरूलाई स्पष्ट रूपमा थाहा भए पनि, तिनीहरूले आफूलाई नियन्त्रण गर्न सक्दैनन् र तिनलाई फैलाउन अड्डी कस्छन्। तिनीहरूले यी अफवाह र नकारात्मक प्रचारबाजी फैलाउने अवसरहरू खोज्नु परे पनि, वा तिनीहरूले त्यस्ता कुराहरू सङ्कलन गर्न समय बिताउनु परे पनि, वा त्यस्ता कुराहरू बनाउन आफ्नो दिमाग प्रयोग गर्नुपरे पनि, तिनीहरू यसप्रति अथक रूपमा उत्साहित हुन्छन्। यदि कुनै मण्डलीमा, मण्डली अगुवाहरूको क्षमता कमजोर छ र तिनीहरूले वास्तविक काम गर्न वा मानिसहरूलाई खुट्ट्याउन सक्दैनन् भने, अफवाह र भ्रमहरू फैलाउने मानिसहरू देखा परेपछि, मण्डली जीवनमा बाधा र असर पर्छ, र कतिपय मानिसहरूलाई यी व्यक्तिहरूले बहकाउनेछन् र नियन्त्रणमा समेत पार्नेछन्। किन धेरै मानिसहरूलाई प्रायजसो अरूले बाधा दिन र बहकाउन सक्छन्? एउटा कारण के हो भने, तिनीहरूले सत्यता बुझेका हुँदैनन् र परमेश्वरको घरको निन्दा गर्ने अफवाहहरूका बारेमा तिनीहरूमा कुनै समझ हुँदैन। अर्को के हो भने, थोरै समय मात्रै विश्वास गरेका कतिपय दाजुभाइ-दिदीबहिनीहरूको कद अपरिपक्व हुन्छ, तिनीहरू दर्शनहरूको सत्यता बुझ्दैनन्, र तिनीहरू परमेश्वरको देहधारण, परमेश्वरको आखिरी दिनहरूको न्यायको काम, र मानिसहरूलाई मुक्ति दिने परमेश्वरको अभिप्रायबारे अस्पष्ट हुन्छन्, तिनीहरूले यी कुराहरूलाई स्पष्ट रूपमा देख्न सक्दैनन्, र कामको यो चरण परमेश्वरको देखापराइ र काम हो कि होइन भन्ने कुरामा तिनीहरू पक्का हुँदैनन्। परिणामस्वरूप, तिनीहरूमा साँचो आस्था हुँदैन र तिनीहरूलाई आफूले कति लामो समयसम्म परमेश्वरलाई पछ्याउन सक्छु भन्ने समेत थाहा हुँदैन। स्वाभाविक रूपमै, तिनीहरूलाई अफवाह फैलाउने मानिसहरूले सहजै बहकाउन, मनाउन, र नियन्त्रण गर्न सक्छन्।
ख. आधारहीन अफवाह फैलाउनुको सार भनेको शैतानको सेवकका रूपमा काम गर्नु हो
आधारहीन अफवाह फैलाउने यी मानिसहरूले सत्यता र परमेश्वरका वचनहरूमा विश्वास नगर्ने मात्र होइन, तर तिनीहरूले सही र गलतबीच भिन्नता छुट्याउन पनि सक्दैनन्। तिनीहरूले सधैँ सकारात्मक कुराहरूलाई शङ्का गर्छन् र तिनीहरू अफवाह र दुष्ट शब्दहरूद्वारा सहजै विश्वस्त हुन्छन्। यी मानिसहरूले परमेश्वरमा विश्वास गर्छु र परमेश्वरलाई पछ्याउँछु भनेर दाबी गर्छन्, तर तिनीहरूले अझै पनि परमेश्वर र मण्डलीको निन्दा गर्ने अफवाहहरू फैलाउँछन्, र तिनीहरूले सङ्कलन गरेका विभिन्न अफवाहहरू विश्वासी दाजुभाइ-दिदीबहिनीहरूका बीचमा फैलाउँछन्, र स्वेच्छाचारी रूपमा र बारम्बार ती फैलाउँछन् र जताततै प्रचार गर्छन्। यसबाट के स्पष्ट हुन्छ भने, यी मानिसहरूले सत्यतालाई प्रेम गर्दैनन् र गैर-विश्वासीहरूका दुष्ट वचनहरूमा मात्रै विश्वास गर्छन्। ठ्याक्कै भन्नुपर्दा, तिनीहरू परमेश्वरका चुनिएका मानिसहरू हुँदै होइनन् र तिनीहरू परमेश्वरको घरका सदस्यहरू होइनन्। त्यसोभए, तिनीहरू के हुन्? तोकेरै भन्दा, यी मानिसहरू अविश्वासीहरू हुन्, तिनीहरू शैतानका सेवकहरू हुन्। कतिपय मानिसहरूले भन्छन्, “के शैतानका सेवकहरू चिनियाँ कम्युनिस्ट पार्टीले पठाएका जासूसहरू हुन्? के तिनीहरू परमेश्वरको घरमा घुसपैठ गर्ने एजेन्टहरू हुन्?” हुन् नै भन्ने छैन। ती एजेन्ट र जासूसहरूलाई खुट्ट्याउन सजिलो हुन्छ, तर अफवाह फैलाउने यी मानिसहरू झट्ट हेर्दा साँचो विश्वासीहरू जस्ता देखिन्छन्। तर, तिनीहरूले सत्यता पछ्याउँदैनन् र प्रायजसो शैतानका मुखपात्रका रूपमा काम गर्छन्, र शैतानको सट्टा तिनीहरूले परमेश्वरलाई निन्दा र आक्रमण गर्ने शब्दहरू फैलाउँछन्, र मण्डली र परमेश्वरको घरबार यसले बनाएका अफवाहहरू फैलाउँछन्। यसका आधारमा विश्लेषण गर्दा, तिनीहरूलाई पठाउने जोसुकै भए पनि, के यी मानिसहरू शैतानका सेवकहरू होइनन् र? (हुन्।) यी अफवाहहरू तिनीहरूले सक्रिय रूपमा सङ्कलन गरेका भए पनि वा निष्क्रिय रूपमा सुनेका भए पनि, यी मानिसहरूले सत्यताको खोजी गर्ने र यी कुराहरूलाई खुट्ट्याउने बारेमा विचार गर्दैनन्, तर तिनलाई तथ्य मान्छन्। तिनीहरूले ती कुराहरू बेइमानी र अनियन्त्रित रूपमा मानिसहरूका बीचमा फैलाउन र फिँजाउन सक्छन्, र त्यो पनि एउटा ठाउँमा वा कुनै पनि अवसरमा मात्र होइन। यी अफवाहहरू फैलाउनु पछाडिको तिनीहरूको उद्देश्य भनेको धेरै मानिसहरूलाई ती कुराबारे सचेत गराउनु, कमजोरहरूलाई अझै कमजोर बनाउनु, र अफवाहहरूका कारण दह्रा र परमेश्वरमा आस्था राख्नेहरूलाई उहाँ र उहाँको कामलाई शङ्का गर्न लगाउनु हो—यो सबैलाई सत्यता, परमेश्वरका वचनहरू, परमेश्वरको काम, र मुक्तिमा चासो नराख्ने बनाउनु हो, बरु तिनीहरूलाई यी व्यक्तिहरू जस्तै विभिन्न अफवाह र नकारात्मक प्रचारबाजीमा रुचि लिन लगाउनु हो, ताकि मानिसहरू भेला हुँदा, तिनीहरूले यी नकारात्मक कुराहरूका बारेमा कुराकानी गरून्। के सामान्य मानिसहरू र मानवता र समझ भएका मानिसहरूले यस्ता कुराहरू गर्लान्? जब धेरैजसो मानिसहरूले अफवाह वा विभिन्न नकारात्मक प्रचारबाजी सुन्छन्, तब तिनीहरूले ती अफवाहहरू साँचो हुन् कि झूटा हुन् भन्ने थाहा नपाए पनि, परमेश्वरमाथिको तिनीहरूको आस्था र तिनीहरूमा भएको थोरै परमेश्वरको डर मान्ने हृदयका कारण, तिनीहरू प्रार्थना गर्न र सत्यताको खोजी गर्न परमेश्वरको अघि आउँछन्। तिनीहरू अफवाहहरूद्वारा प्रभावित भए पनि र अलिक कमजोर र शङ्कालु भए पनि, यसले कर्तव्य पूरा गर्ने वा परमेश्वरलाई पछ्याउने तिनीहरूको कार्यमा असर गर्नेछैन। तिनीहरूले आफ्नो जिब्रोलाई काबुमा राख्न र परमेश्वरलाई विरोध गर्ने वा चिढ्याउने कुराहरू गर्नबाट जोगिन आफूलाई चेतावनी समेत दिनेछन्। यस्तो शैली धेरैजसो विश्वासी दाजुभाइ-दिदीबहिनीहरूले हासिल गर्न सक्ने कुरा हो। मानिसहरूसँग केही मानवता, थोरै साँचो आस्था, र थोरै परमेश्वरको डर मान्ने हृदय हुन्जेल, तिनीहरूले यो हासिल गर्न सक्छन्। मानिसहरूले परमेश्वर अस्तित्वमा हुनुहुन्छ भन्ने विश्वास गर्ने हुनाले, तिनीहरूले परमेश्वरले गर्नुहुने सबै कुरा सही छन् भन्ने कुरामा विश्वास गर्नुपर्छ। यो परमेश्वरले गर्नुभएको कुरा हो, त्यसकारण मानिसहरूले यसबारे कुनै मूल्याङ्कन गर्नु हुँदैन। तिनीहरू यो कुरामा निश्चित हुनुपर्छ: “मण्डली बाहिरका अफवाहहरूले जे भने पनि, म ती कुरामा विश्वास गर्न सक्दिनँ, र म पक्कै पनि तिनलाई फैलाउन सक्दिनँ। यदि मलाई हृदयमा अलिक कमजोर र खलबलिएको महसुस भयो भने पनि, मैले परमेश्वरको अस्तित्वलाई इन्कार गर्नु हुँदैन!” यदि व्यक्तिले परमेश्वरको अस्तित्वमा विश्वास गर्छ भने, उसले परमेश्वरले गर्नुहुने सबै कुरा सही छन् भन्ने कुरामा विश्वास गर्नुपर्छ; यदि उसले परमेश्वरको अस्तित्वमा विश्वास गर्छ भने, उसमा परमेश्वरदेखि भयभीत हुने र उहाँको डर मान्ने हृदय हुनुपर्छ—यो पूर्ण रूपमा सही कुरा हो। तिनीहरूमा परमेश्वरको डर मान्ने हृदय भएको हुनाले, तिनीहरूले जेसुकै अफवाह सुने पनि, तिनीहरूले आफ्नो जिब्रोलाई काबुमा राख्नेछन्, तिनीहरू अफवाह फैलाउनेहरू बन्नेछैनन्, शैतानका चलाकीहरूमा फस्नेछैनन्, र शैतानका युक्तिहरूमा पर्नेछैनन्। के यो धेरैजसो मानिसहरूले सजिलै हासिल गर्न सक्ने कुरा होइन र? (हो।) तँसँग सामान्य सोचाइ र समझ छ, त्यसकारण जब तैँले अफवाहहरू सुन्छस्, तब तैँले ती फैलाउँछस् कि फैलाउँदैनस् भन्ने कुरा पूर्ण रूपमा तैँले नै निर्धारित गर्छस्। के अरू कसैले तँलाई नियन्त्रण गरिरहेको छ? (छैन।) त्यसकारण, यी अफवाहहरू सुनेपछि, के मानिसहरू तिनलाई कसरी सम्हाल्ने, र सिद्धान्तहरूअनुरूप, र मानवता र समझअनुसार तिनलाई कसरी लिने र अभ्यास गर्ने भन्ने बारेमा स्पष्ट हुनु पर्दैन र? हरेक व्यक्तिमा यो सानो मूल्याङ्कन क्षमता हुनुपर्छ र अरूले तिनीहरूलाई सिकाउनुपर्ने आवश्यकता बिनै तिनीहरूले अभ्यासको यो विधि र मार्गलाई बुझ्नुपर्छ। बालबालिकाहरूलाई समेत हल्ला फैलाउनु हुँदैन, र यो अनादरणीय, अनैतिक, र कलह पैदा गर्ने कार्य हो, र कोही पनि यस्तो खालको व्यक्ति हुनु हुँदैन भन्ने कुरा थाहा हुन्छ; सामान्य समझ भएका मानिसहरूमा हुनुपर्ने विचार र व्यवहारहरू यिनै हुन्। तैपनि, एक प्रकारको व्यक्तिमा यस्तो समझको कमी हुन्छ र यस्तो मानवताको झनै कमी हुन्छ। यसले गर्दा तिनीहरूले यी कुराहरू सुनेपछि सके जति चाँडो तिनीहरूका नजिकका मानिसहरूलाई अफवाह र नकारात्मक प्रचारबाजी फैलाउन चाहन्छन्, ताकि सबैले तिनलाई सँगै विश्लेषण, मूल्याङ्कन, र सजाउन, र त्यसपछि यी अफवाहहरू व्यापक दर्शकहरूमाझ फैलाउन सकून्। तिनीहरूले सोच्छन्, “के यो राम्रो होइन र? के यो जीवन्त छैन र? यदि मण्डली जीवन यो विषयवस्तुले भरिएको भए, यो कति सम्पन्न हुनेथियो! मानिसहरूले कति धेरै ज्ञान प्राप्त गर्नेथिए!” यी कस्तो प्रकारका विचार र दृष्टिकोणहरू हुन्? के यी खराब व्यक्तिका विचार र दृष्टिकोणहरू होइनन् र? यो कस्तो तर्क हो? के तिनीहरू अराजकता भनेपछि हुरुक्कै हुने मानिसहरू होइनन् र? के तिनीहरूले अरूले राम्रो गरेको देख्न नसक्ने होइन र? हृदयमा, तिनीहरूले विश्वासी दाजुभाइ-दिदीबहिनीहरूलाई गिल्ला समेत गर्छन्: “तिमी मूर्खहरू, मण्डलीभन्दा बाहिर सबैतिर अफवाहहरू फैलिएका छन्; परमेश्वरको घर, विशेष गरी ख्रीष्ट र परमेश्वरको कामकाविरुद्ध नकारात्मक मूल्याङ्कन, आक्रमण, र निन्दाहरू जताततै छन्। धार्मिक समुदायका मण्डलीहरूमा, सबै किसिमका नकारात्मक प्रचार सामग्रीहरू झुन्ड्याइएका छन्। त्यहाँका मानिसहरूले ‘पूर्वीय ज्योति’ भन्ने सुन्नेबित्तिकै, तिनीहरूले निन्दा गर्न र आफूलाई टाढा राख्न थाल्छन्। सबैले तिमीहरूलाई आलोचना र निन्दा गरिरहेका छन्, तैपनि तिमी मूर्खहरू अझै पनि परमेश्वरमा विश्वास गरेर सत्यता पछ्याइरहेका छौ!” यी मानिसहरूले परमेश्वरलाई यस्तो दृढ विश्वासका साथ पछ्याएको देख्दा तिनीहरूलाई असहज हुन्छ र तिनीहरूलाई निकै घिन पनि लाग्छ। विशेष गरी, जब तिनीहरूले सत्यतामा गरिएको कसैको सङ्गतिले साँचो बुझाइ र स्वभावमा परिवर्तनलाई देखाउँछ, र सबैले त्यस व्यक्तिलाई आदर गर्छन् भन्ने देख्छन्, तब तिनीहरूले त्यो व्यक्तिलाई घृणा गर्छन्। यदि तिनीहरूले परमेश्वरको घरमा कसैले आफ्नो कर्तव्य पूरा गर्दा सिद्धान्तहरू पालना गरेको, परिणामहरू प्राप्त गरेको, र बफादारिता देखाएको देखे भने, तिनीहरू रिसाउँछन् र भन्छन्, “तिमीले किन मण्डली बाहिरका अफवाह वा प्रचारबाजी सुन्दैनौ? तिमी किन यति मूर्ख र इमानदार हुन्छौ? म कति चलाख छु, हेर त—मैले दुवै डुङ्गामा खुट्टा टेकेको छु। म परमेश्वरको घरको मण्डली जीवनमा सहभागी हुन्छु र म परमेश्वरमा विश्वास गर्दिनँ भनेर भन्दिनँ, र मलाई कर्तव्य पूरा गर्न अनुमति दिइएको थिएन भने, म त्यस कुरामा सहमति जनाउनेथिइनँ, तर म मण्डली बाहिरका समाचारहरूबारे पनि चियोचर्चो गर्छु। म धार्मिक समुदाय, गैरविश्वासीहरूको संसार, र इन्टरनेटका नकारात्मक प्रचारबाजी र टिप्पणीहरूलाई ध्यान दिइरहन्छु।” तिनीहरूसँग सधैँ अनुचित दृष्टिकोण हुन्छ। विश्वासी दाजुभाइ-दिदीबहिनीहरूले सत्यता पछ्याइरहेका र आफ्नो कर्तव्य पूरा गरिरहेका देख्दा तिनीहरूलाई भित्री रूपमा असन्तुष्ट महसुस हुन्छ। तिनीहरूले सधैँ तीमध्ये एक-दुई जनालाई बहकाउन र टाढा लैजान चाहन्छन्, र तिनीहरूमध्ये कतिलाई निरन्तर बाधा दिन र प्रभाव पार्न समेत चाहन्छन्। तिनीहरूले कतिपय मानिसहरूलाई अफवाह फैलाएर “जागरूक” गरिरहन पनि चाहन्छन्, ताकि तिनीहरू अफबाहहरूमा विश्वास गरेर बहकिन सकून्। मलाई भन, यो कस्तो व्यक्ति हो? के त्यस्ता मानिसहरूलाई परमेश्वरको घरको भाग र विश्वासी दाजुभाइ-दिदीबहिनीहरूका रूपमा हेर्नु उचित हुन्छ? (हुँदैन।) त्यसोभए तिनीहरूलाई हेर्ने सबैभन्दा उचित तरिका के हो? तिनीहरूलाई अविश्वासी, शैतानका सेवकहरूका रूपमा हेर्नु नै सबैभन्दा उचित हुन्छ। यो तिनीहरूलाई आधारहीन रूपमा निन्दा वा अन्याय गर्नु होइन; यो तथ्य हो।
आधारहीन अफवाह फैलाउने यी मानिसहरूमा हुने घिनलाग्दो कुरा के हो? तिनीहरूले जुनसुकै माध्यमबाट नकारात्मक प्रचारबाजी सुने पनि, तिनीहरूलाई यो कुनै तथ्यगत आधारविनाका अफवाह र दुष्ट शब्दहरू हुन् भन्ने स्पष्ट रूपमा थाहा हुँदा पनि, तिनीहरूले ती कुरालाई अथक उत्साहको साथ अरूलाई सुनाउँछन्। यसको प्रकृति के हो? परमेश्वरको डर मान्ने हृदय भएको व्यक्तिलाई अफवाह सुनेपछि घिन लाग्नेछ। विशेष गरी परमेश्वरलाई आक्रमण र अपमान गर्ने शब्दहरूका हकमा, तिनीहरूले आफ्नो मुखलाई अशुद्ध पार्नबाट बच्नका लागि त्यसबारे पटक्कै उल्लेख गर्दैनन्, जसले तिनीहरूमा परमेश्वरको डर मान्ने हृदय छ भन्ने प्रमाणित गर्छ। तिनीहरूले भन्छन्, “अरूले परमेश्वरलाई आलोचना र निन्दा गर्ने, र मण्डलीलाई आक्रमण र अपमान गर्ने गर्छन् भने, त्यो काम तिनीहरूको चासोको कुरा हो। म तिनीहरूको पापमा सहभागी हुनु हुँदैन। परमेश्वरविरुद्ध तिनीहरूले गरेको निन्दा पहिले नै एउटा भयानक विद्रोह र घृणित पाप हो—म यी शब्दहरू आफ्नै मुखले बोल्न सक्दिनँ। मैले तिनीहरूले जस्ता कुराहरू बोल्नु हुँदैन। म बिलकुलै यसो गर्नेछैनँ!” तैपनि, जो शैतानका सेवकहरू हुन्, तिनीहरूले आफूले सुनेका नकारात्मक प्रचारबाजी र अफवाहहरू हुबहु सम्झन सक्छन्, र तिनीहरूले बारम्बार र कुनै सन्देहविना त्यसो गर्छन्, र ती कुराहरू जताततै फैलाउने कामसमेत गर्छन्। के यी मानिसहरूमा परमेश्वरको डर मान्ने हृदय अलिकति पनि हुन्छ? के तिनीहरूलाई परमेश्वरको डर लाग्छ? अहँ, लाग्दैन। झट्ट हेर्दा, तिनीहरूले पनि परमेश्वरको अस्तित्वमा विश्वास गर्छन् जस्तो देखिन्छ, तर विश्वास गर्नु भनेको परमेश्वर यावत् थोकमाथि सार्वभौमिकता राख्ने सृष्टिकर्ता हुनुहुन्छ भनेर स्वीकार गर्नु होइन। शैतानले पनि संसारमा र ब्रह्माण्डमा र यावत् थोकमाझ परमेश्वर हुनुहुन्छ भन्ने विश्वास गर्छ, तर परमेश्वरले यससँग बोल्दा त्यसले उहाँसँग कस्तो व्यवहार गर्छ? त्यसले कसरी परमेश्वरसँग कुराकानी गर्छ? के त्यससँग परमेश्वरको डर मान्ने हृदय छ? के यसले परमेश्वरलाई परमेश्वरका रूपमा लिन्छ? लिँदैन। परमेश्वरसँग कुराकानी गर्न यसले कुन विधि प्रयोग गर्छ? यसले उहाँलाई जाँच्छ, छल गर्छ, र हाँसोमा उडाउँछ, मानौँ त्यसले ठट्टा गरिरहेको छ। जब परमेश्वरले, “तँ कहाँबाट आइस्?” भनेर सोध्नुभयो, तब शैतानले कस्तो जवाफ दियो? (“पृथ्वीमा यताउता हिँड्डुल गर्दै र तलमाथि गर्दै आएँ” (अय्यूब १:७)।) के यी मानव शब्दहरू हुन्? (होइनन्।) त्यसोभए, यी शब्दहरूको अर्थ के हो? शैतानले किन यसरी बोल्यो? कस्तो मनोवृत्तिले त्यस्ता शब्दहरू पैदा गर्छ? गिल्लाको मनोवृत्तिले होइन र? (हो।) गिल्ला गर्नु भनेको के हो? यो कसैलाई जिस्काउनु हो, होइन र? “म तँलाई म कहाँबाट आएको हुँ भनेर भन्नेछैनँ। तैँले यसबारे के गर्न सक्छस्?” शैतानले परमेश्वरसँग कुरा गर्यो, तर त्यसले वास्तवमा के भइरहेको छ भनेर उहाँलाई बताउने अभिप्राय राखेको थिएन—त्यसले उहाँलाई त्यो कुरा बताउन इन्कार गरिरहेको थियो, बरु त्यसले त उहाँलाई जिस्काइरहेको थियो। यो गिल्ला गर्नु हो। के यो मनोवृत्तिले परमेश्वरलाई परमेश्वरका रूपमा व्यवहार गर्ने कुनै भावना देखाउँछ? के यसमा परमेश्वरलाई आदर गर्ने वा उहाँको डर मान्ने कुनै भावना छ? पटक्कै छैन—यो शैतानको अनुहार हो। अफवाह फैलाउनेहरूले विश्वासी दाजुभाइ-दिदीबहिनीहरूका बीचमा यी कुराहरू यत्तिकै फैलाउन सक्छन्। यी अफवाहहरू तथ्यगत होइनन् भन्ने कुरा तिनीहरूलाई राम्ररी थाहा हुन्छ, तैपनि तिनीहरूले ती कुराहरू फैलाउन सक्दो प्रयास गर्छन्, र त्यसो गर्ने हरेक अवसर र मौका खोज्छन्। के यो शैतानको व्यवहार र शैली होइन र? शैतानले यसरी नै काम गर्छ। त्यसले परमेश्वरको अस्तित्वलाई स्वीकार गर्छ र परमेश्वरले यावत् थोकमाथि सार्वभौमिकता राख्नुहुन्छ भन्ने कुरालाई जानेको छ, तर त्यसलाई उहाँको अलिकति पनि डर छैन। यो शैतानको अनुहार हो, यो शैतानको प्रकृति सार हो। कतिपय विश्वासी दाजुभाइ-दिदीबहिनीहरूले यसो भन्लान्, “यो व्यक्तिले सत्यता नपछ्याए पनि, परमेश्वरमाथिको उसको विश्वास इमानदार छ। मण्डलीले उसलाई एकल्याउन वा निकाल्न लागेको छ भन्ने सुन्दा, ऊ यति व्याकुल भयो कि ऊ रुन थाल्यो र निकै चिन्तित भयो; उसको मुखमा घाउसमेत आयो! ऊ परमेश्वरको घर छोडेर जान इच्छुक छैन; उसले परमेश्वरको अस्तित्वमा विश्वास गर्छ। त्यसकारण, उसले जे गरे पनि, हामीले उसलाई एक जना दाजु वा भाइका रूपमा लिनुपर्छ, र उसलाई प्रेम र सहनशीलता दिनुपर्छ, र उसले अफवाह फैलाउँदा पनि, उसलाई सहयोग गर्न र साथ दिन हामीले उसलाई प्रेमपूर्वक व्यवहार गर्नुपर्छ।” के यी शब्दहरू सही छन्? के ती सत्यता हुन्? (होइनन्।) परमेश्वरले धेरै वचनहरू बोल्नुभएको छ, तर यी मानिसहरूले अझै पनि तिनमा विश्वास गर्दैनन्। तैपनि, दियाबलस र शैतानहरूले जति धेरै अफवाहहरू फैलाए पनि, यी मानिसहरूले ती सबैलाई विश्वास गर्छन्, र परमेश्वरलाई आक्रमण र निन्दा गर्नका लागि निर्लज्ज रूपमा यी अफवाहहरू फैलाउने समेत गर्छन्। यसका आधारमा मात्रै पनि, तिनीहरू विश्वासी दाजुभाइ-दिदीबहिनीहरू भनेर बोलाइन लायक छैनन्। के यो सही हो? (हो।) तिनीहरूले निर्लज्ज रूपमा अफवाह फैलाउन, परमेश्वरको निन्दा गर्न, परमेश्वरलाई आक्रमण गर्न, र परमेश्वरको घर र मण्डलीको बदनामी गर्न सक्ने हुनाले, हामीसँग तिनीहरूलाई शैतानका सेवकहरू, शैतानहरू भनेर भन्ने राम्रो कारण छ। तिनीहरू परमेश्वरका शत्रुहरू र परमेश्वरका चुनिएका सबै मानिसहरूका शत्रुहरू हुन्। त्यसोभए, हामीले हाम्रा शत्रुहरूसँग कस्तो व्यवहार गर्नुपर्छ? (तिनीहरूलाई इन्कार गर।) ठीक भन्यौ, हामीले तिनीहरूलाई इन्कार गर्नुपर्छ।
कतिपय मानिसहरू सत्यतालाई प्रेम गर्दैनन्। अफवाहहरू सुनेपछि, तिनीहरूले मण्डलीमा खुल्लमखुल्ला ती नफैलाए पनि, पर्दापछाडि आफ्ना नजिकका मानिसहरूमाझ फैलाउँछन्। यी अफवाहहरू सुनेपछि केही सुझबुझविहीन मानिसहरू नकारात्मक र कमजोर बन्छन्; कतिले भेलाहरूमा सहभागिता जनाउन छोड्छन्, र कति मण्डलीबाट अलग हुन्छन्—तर पनि अफवाह फैलाउनेले अझै पनि उसले अफवाह फैलाएका कारण यसो भएको हो भनेर स्वीकार गर्दैन। बारम्बारको सल्लाह र सङ्गतिपछि पनि, तिनीहरूले यस्ता कुराहरू सामना गर्दा यसो गरिरहन्छन्, आफ्नै खुलासा गर्छु, विश्वासी दाजुभाइ-दिदीबहिनीहरूको इन्कारमा पर्छु, वा मण्डलीद्वारा निकालिन्छु भन्ने डरले भेलाहरूमा वा सार्वजनिक रूपमा खुल्लमखुल्ला र निर्लज्ज रूपमा केवल अफवाह फैलाउनबाट आफूलाई रोक्छन्, बरु अरूलाई मेसेज पठाएर वा मानिसहरूसँग सम्पर्क गरेर गुप्त रूपमा केही अफवाहहरू फैलाउने छनोट गर्छन्। त्यसोभए के त्यस्ता मानिसहरू दुष्ट होइनन् र? वास्तवमा, तिनीहरू झन् धेरै कपटी हुन्छन्। तिनीहरूले जति नै गुप्त रूपमा कार्य गरे पनि, तिनीहरूको मनसाय र तिनीहरूको कार्यको प्रकृति शैतानका सेवकहरूको जस्तै हुन्छ। अफवाह फैलाउनुपछाडि तिनीहरूको उद्देश्य भनेको मानिसहरूको कर्तव्य निर्वाहमा बाधा दिनु, मानिसहरूलाई नकारात्मक र कमजोर बनाउनु, मानिसहरूलाई परमेश्वरलाई इन्कार गर्न, आफूलाई परमेश्वरबाट टाढा राख्न, र आफ्नो कर्तव्य त्याग्न लगाउनु हो। के कसैले कहिल्यै यसो भनेको छ, “अफवाह फैलाउनुपछाडिको मेरो उद्देश्य भनेको मानिसहरूको कर्तव्य निर्वाहमा बाधा दिनु वा तिनीहरूको अग्रसरतालाई कमजोर पार्नु होइन, तिनीहरूलाई समझशक्ति विकास गर्न र तिनीहरूको प्रतिरक्षा क्षमता बढाउन सहयोग गर्नु हो, ताकि तिनीहरूले अफवाह सुन्दा, तिनीहरू त्यसबाट प्रभावित नहोऊन्, तिनीहरूले त्यसलाई विश्वास नगरून्, तिनीहरूले उचित रूपमा सत्यता पछ्याउन सकून्, र शान्तिसाथ आफ्नो कर्तव्य पूरा गर्न सकून्”? के कसैले कहिल्यै यस्तो अभिप्राय लिएर अफवाह फैलाएको छ? (छैन।) के यो दाबी सही छ? वास्तवमा, यो सही छैन। तिनीहरूले जबसम्म अफवाह फैलाउन सक्छन्, विशेष गरी त्यस्ता अफवाह, जसले परमेश्वरलाई आक्रमण, निन्दा, र ईश्वरनिन्दा गर्छन्—आफ्नो मुख खोलेपिच्छे यत्तिकै यी कुराहरू बोल्छन् र हिचकिचाहटविना नै जहाँसुकै यी कुरा फैलाउँछन्—तिनीहरूले जति धेरै अफवाह फैलाए पनि, अफवाहहरू खुल्लमखुल्ला फैलाइएका भए पनि वा पर्दा पछाडि फैलाइएका भए पनि, र मानिसहरूमा यसले जस्तोसुकै असर पारे पनि, छोटकरीमा भन्दा, अफवाह फैलाउनुपछाडिको तिनीहरूको उद्देश्य मानिसहरूलाई सत्यता बुझ्न र समझशक्ति विकास गर्न सहयोग गर्नु नभई मानिसहरूलाई बाधा दिन र बहकाउन, र परमेश्वरलाई शङ्का गर्न र उहाँबाट टाढा हुन लगाउनु हो—तिनीहरूले मण्डलीको काममा बाधा दिइरहेका र यसलाई भताभुङ्ग पारिरहेका हुन्छन्। यस दृष्टिकोणबाट हेर्दा, जुनसुकै कारण वा प्रसङ्गमा अफवाह फैलाइएको भए पनि, अफवाह फैलाउने मानिसहरूको सार निस्सन्देह नै शैतानका सेवकहरूको सार हो। परमेश्वरलाई निन्दा, आक्रमण, र ईश्वरनिन्दा गर्ने अफवाह फैलाउने जोकोहीले परमेश्वरको विरोध गरिरहेको हुन्छ र ऊ परमेश्वरको शत्रु हो। के यो सही कुरा हो? (हो।) तँ अफवाहहरू पैदा गर्ने व्यक्ति नभए पनि, तैँले ती फैलाउन सक्ने तथ्यले तँलाई ती अफवाहहरू साँचो हुन् भन्ने विश्वास छ वा भित्री रूपमा तँ ती कुरामा विश्वास गर्न अत्यन्तै इच्छुक छस् भन्ने कुरा प्रमाणित गर्छ। “यदि अफवाहहरू साँचो मात्रै भएका भए, मैले परमेश्वरमा विश्वास गर्नुपर्थेन, परमेश्वर परमेश्वर हुनुहुनेथिएन, र परमेश्वरको देहधारणको तथ्य अस्तित्वमा हुनेथिएन। उहाँ त व्यक्ति मात्रै हुनुहुनेथियो, र मैले उहाँका बारेमा स्वतन्त्र रूपमा अफवाहहरू बनाउन, उहाँलाई बदनाम गर्न, र उहाँलाई आक्रमण र निन्दा गर्न सक्थेँ।” के उद्देश्य त्यही होइन र? यदि तँ परमेश्वरमा विश्वास गर्छस् तर सधैँ स्वेच्छाचारी ढङ्गले बोल्न र व्यवहार गर्न चाहन्छस् भने, के यो परमेश्वरको विरोध गर्न चाहनु होइन र? (हो।) कतिपय मानिसहरू भन्छन्, “के यो परमेश्वरविरुद्ध विद्रोह गर्नु हो? के यो परमेश्वरमा कुनै विश्वास नहुनु हो?” यसको प्रकृति झन् धेरै गम्भीर छ। यो परमेश्वरको प्रतिरोध र विरोध गर्नु हो। परमेश्वरका शत्रुहरूले मात्रै यसरी परमेश्वरलाई प्रतिरोध र विरोध गर्छन्। शैतानको भ्रष्ट स्वभाव भएको र सत्यता र परमेश्वरबारे ज्ञानको बुझाइ नभएका कारण भ्रष्ट मानवजातिले परमेश्वरविरुद्ध विद्रोह गर्न सक्छ। तर, शैतानले परमेश्वरविरुद्ध विद्रोह गर्नुबाहेक अरू धेरै कुरा गर्छ; यसले परमेश्वरलाई धोका दिन्छ, परमेश्वरको प्रतिरोध र विरोध गर्छ। यस कुराले यसलाई परमेश्वरको शत्रु बनाउँछ। परमेश्वरका शत्रुहरू र परमेश्वरबीचको सम्बन्ध विरोधको सम्बन्ध हो। विरोध भनेको के हो? यसको अर्थ मिल्न नसक्ने हुनु हो। परिस्थिति वा वातावरण जस्तोसुकै भए पनि, समय वा स्थानअनुसार परमेश्वरप्रतिको शैतानको विरोध परिवर्तन हुँदैन। शैतानको सार भनेको परमेश्वरको विरोध गर्नु हो, र यो परिवर्तन नहुने कुरा हो; शैतान बस परमेश्वरको शत्रु हो। परमेश्वरप्रतिको शैतानको प्रतिरोध र उहाँसँगको यसको बेमेल एक दिन वा केही वर्ष वा दशकहरूसम्म मात्रै रहेन; यसले परमेश्वरलाई धोका दिएको दिनदेखि नै उहाँको विरोध गर्न थाल्यो। त्यसोभए यो विरोध कहिले समाप्त हुनेछ? के शैतान कहिल्यै परमेश्वरद्वारा प्रभावित हुनेछ र सुधारिनेछ? के समय बित्दै जाँदा परमेश्वरप्रतिको यसको विरोध बिस्तारै घट्नेछ? घट्नेछैन। यसले परमेश्वरको विरोध गर्न जारी राख्नेछ। यो विरोध कहिले अस्तित्वमा रहन छोड्नेछ? जब परमेश्वरको काम समाप्त भएको हुन्छ, र शैतानले आफ्नो सेवा प्रदान पूरा गरिसकेको हुन्छ र यसको कुनै काम हुँदैन, र परमेश्वरले यसलाई नष्ट गर्नुभएको हुन्छ—त्यो बेला विरोध समाप्त हुनेछ। अनि शैतानका सेवकहरूका हकमा चाहिँ के भन्ने? तिनीहरू मण्डलीमा रहुञ्जेल, तिनीहरूले मण्डली, परमेश्वरको घर, र परमेश्वरप्रतिको विरोध जारी राख्नेछन्। कतिपय मानिसहरू भन्छन्, “तिनीहरू परमेश्वरमा विश्वास गर्छन्, कहिलेकहीँ भेटी चढाउँछन्, दान दिन्छन्, र विश्वासी दाजुभाइ-दिदीबहिनीहरू बाससमेत दिन्छन्। तिनीहरूले कसरी परमेश्वरको विरोध गरिरहेका छन्? तिनीहरूले उहाँको विरोध गरिरहेका छैनन्; तिनीहरू केही असल कामसमेत गर्छन्।” के यी शब्दहरू सही छन्? के विश्वासी दाजुभाइ-दिदीबहिनीहरूलाई बास दिने र गरिब विश्वासी दाजुभाइ-दिदीबहिनीहरूलाई थोरै पैसा दिने कार्यले परमेश्वरप्रतिको तिनीहरूको विरोधलाई खारेज गर्न सक्छ? के यसले तिनीहरू परमेश्वरसँग मेल खाने किसिमका छन् भन्ने कुरा प्रमाणित गर्न सक्छ? (सक्दैन।) त्यसोभए, यो विरोध कसरी पैदा हुन्छ? (यो तिनीहरूको प्रकृति सारद्वारा निर्धारित हुन्छ।) ठीक भन्यौ, तिनीहरूको प्रकृति सार भनेको परमेश्वरलाई प्रतिरोध र विरोध गर्नु हो। त्यस्ता मानिसहरूका हकमा, तिमीहरूले परमेश्वरका वचनहरूमा आधारित भएर तिनीहरूलाई खुट्ट्याउनुपर्छ: विभिन्न माध्यमहरूबाट परमेश्वरको घर र मण्डलीलाई आक्रमण र निन्दा गर्ने नकारात्मक प्रचारबाजी वा अफवाहहरू सङ्कलन गर्न कसलाई मन पर्छ, र यी नकारात्मक कुराहरूमा कसले चासो राख्छ र यी अफवाह र दुष्ट शब्दहरूलाई विश्वास गर्न को तयार हुन्छ, हेर। यसो गरेर तैँले यी अविश्वासीहरूको साँचो अनुहार देख्न सक्नेछस्। यी मानिसहरू सामान्यतया परमेश्वरका वचनहरू पढ्दैनन्, विश्वासी दाजुभाइ-दिदीबहिनीहरूले सत्यतामा सङ्गति गरेको सुन्दा उत्साहित हुँदैनन्, र आफ्नो कर्तव्य पूरा गर्नमा उदासीन हुन्छन्। तिनीहरूलाई सधैँ परमेश्वरमा विश्वास गर्नु चाखलाग्दो कुरा होइन भन्ने लाग्छ। परमेश्वरको घरका भिडियो र कार्यक्रमहरू हेर्दा तिनीहरूले के कुरामा ध्यान दिन्छन्? जब तिनीहरूले धार्मिक मानिसहरूले छोडेका सकारात्मक टिप्पणीहरू देख्छन्, तब तिनीहरूलाई असहज लाग्छ र तिनीहरूले ती कुरालाई बेवास्ता गर्छन्। तर जब तिनीहरूले धार्मिक मानिसहरू र गैर-विश्वासीहरू ठूलो रातो अजिङ्गरको साथ उभिइरहेको, मण्डलीलाई अपमान गरेको, परमेश्वरको घरलाई अपमान गरेको, र आफ्ना दुष्ट शब्दहरूद्वारा विश्वासी दाजुभाइ-दिदीबहिनीहरूलाई अपमान गरेको देख्छन्, तिनीहरूलाई विशेष रूपमा खुसी र उत्साहित महसुस हुन्छ। जब-जब तिनीहरूले यी नकारात्मक प्रचार र अफवाहहरू सुन्छन्, तब-तब तिनीहरू साह्रै उत्साहित हुन्छन्, तिनीहरू उफ्रन थाल्छन् र निदाएको बेला खुसीले जुरुक्क उठ्छन्, मानौँ तिनीहरूलाई एड्रेनालिनको सुइ लगाइएको छ। के यो दुष्ट कुरा होइन र? यस्तो व्यक्ति को हो भनेर हेर्नका लागि तेरो वरिपरिका मानिसहरूलाई नियालेर हेर; तिनीहरूसँग सत्यतालाई घृणा गर्ने र परमेश्वरलाई घृणा गर्ने स्वभाव छ कि छैन भनी हेर। यदि तैँले साँच्चै नै त्यस्तो व्यक्ति भेट्टाइस् भने, तँ विशेष रूपमा सतर्क हुनुपर्छ र तिनीहरूलाई खुट्ट्याउनुपर्छ; तिनीहरूका बोलीवचन, व्यवहार, र चालचलनलाई नियालेर हेर। तिनीहरू दुष्ट व्यक्ति, शैतानका सेवक हुन् भन्ने कुरा पुष्टि गरेपछि, तैँले तिनीहरूलाई इन्कार गर्नुपर्छ र तिनीहरूलाई विश्वासी दाजुभाइ वा दिदीबहिनीका रूपमा लिनु हुँदैन। त्यस्ता मानिसहरूलाई जति सक्दो चाँडो मण्डलीबाट निकाल्नुपर्छ। कतिपय मानिसहरू भन्छन्, “हामीले किन यी मानिसहरूलाई निकाल्नुपर्छ? परमेश्वरको घरमा थप एक जना व्यक्ति हुनु भनेको काम गर्न बलको एउटा थप स्रोत हुनु हो; थप एक जना व्यक्ति हुँदा यसले यसलाई अलिक जीवन्त पनि बनाउँछ। तिनीहरूले परमेश्वरमा विश्वास गरेको धेरै वर्ष भएको छ, र तिनीहरूले सत्यतालाई प्रेम वा अभ्यास नगरे पनि, तिनीहरूले सानैदेखि परमेश्वरको अस्तित्वमा विश्वास गरेका छन्, र आकाशका वृद्ध मानिसमा विश्वास गरेका छन्। तिनीहरूले आफूभन्दा तीन फिटमाथि परमेश्वर हुनुहुन्छ भन्ने पनि विश्वास गर्छन्, र त्योभन्दा बढी, तिनीहरूले असल र दुष्टको प्रतिफल हुन्छ भन्ने विश्वास गर्छन्। तिनीहरू सामान्यतया स्पष्ट रूपमा खराब कामहरू गर्ने आँट गर्दैनन् र अरूलाई सहयोग गर्न इच्छुक हुन्छन्। तिनीहरूको यो सानो सोख छ, यति मात्रै हो; तिनीहरूलाई अफवाह र गफ फैलाउन मन पर्छ। विशेष गरी, तिनीहरूले परमेश्वरलाई बदनाम गर्ने ठूलो रातो अजिङ्गरबाट आउने अफवाह फैलाउँछन्, र सायद तिनीहरू अज्ञानी र असमझदार भएकाले यी कुराहरूका बारेमा धेरै विचारसमेत नगरी यी कुराहरू दोहोर्याउँछन्।” झट्ट हेर्दा, तिनीहरू दुष्ट मानिसहरू जस्ता देखिँदैनन् र तिनीहरूले मण्डलीको काममा बाधा वा अवरोध ल्याएका हुँदैनन्, तर तिनीहरू अफवाह फैलाउने कार्यमा विशेष रूपमा सक्रिय हुन्छन् र सधैँ ती कुराहरू फैलाउने पहिलो व्यक्ति बन्न चाहन्छन्। के मानिसहरू त्यस्ता व्यक्तिहरूप्रति सतर्क हुनु पर्दैन र? के तिनीहरू शैतानका सेवकहरू होइनन् र? त्यस्ता मानिसहरूको सार अत्यन्तै स्पष्ट हुन्छ! तिनीहरूलाई कहिल्यै परमेश्वरका वचनहरू वा सत्यताप्रति चासो हुँदैन, र तिनीहरू आफ्नो कर्तव्य निर्वाह गर्दा कहिल्यै सत्यता सिद्धान्तहरूको खोजी गर्दैनन्। तिनीहरूले गर्ने कुनै पनि कुरामा, तिनीहरू इमानदारीता देखाउँदैनन्, आफ्नो हृदय लगाउँदैनन्, र कष्ट भोग्न अनिच्छुक हुन्छन्। तिनीहरूले लापरवाह व्यवहार गर्छन् र झारा टार्छन्, निरन्तर ठट्टा गरिहिँड्छन्। तिनीहरूले आफ्नो बोलीवचन र व्यवहारमा कसैलाई चिढ्याउँदैनन् र तिनीहरू सबैसँग मिलेर बस्न सक्छन्, अरूमाझ मित्रवत् देखिन्छन्—यति मात्र हो कि, तिनीहरूलाई अफवाह बटुल्न र फैलाउन मन पर्छ। यी कार्यहरूबाट, के हामी यी मानिसहरू शैतानका सेवकहरू हुन् भन्ने निष्कर्ष निकाल्न सक्छौँ? (सक्छौँ।) किन सक्छौँ? के यो कुरालाई बढाइचढाइ गर्नु हो? (होइन।) सत्यता पछ्याउने कार्यप्रति तिनीहरूलाई कुनै चासो हुँदैन। तिनीहरू प्रवचन सुन्नेबित्तिकै निन्द्राले लट्ठ हुन्छन्; परमेश्वरका वचनहरूमा सङ्गति हुनेबित्तिकै, तिनीहरूलाई घृणा र बेचैनी महसुस हुन्छ, तिनीहरू पानी पिउन वा बाथरूममा जान निरन्तर उठ्छन्, तिनीहरूले भित्री रूपमा सधैँ असहज महसुस गर्छन्—सङ्गति सुन्नु तिनीहरूलाई यातना भोग्नुजत्तिकै अत्यन्तै गाह्रो लाग्छ। तर, तिनीहरूले शैतानका अफवाहहरू वा गैरविश्वासीहरूका दुष्ट शब्दहरू सुन्नेबित्तिकै, तिनीहरूको चासो जाग्छ, तिनीहरू उत्साहित हुन्छन्, र तिनीहरूले ठूलो अग्रसरताका साथ यी अफवाह र दुष्ट शब्दहरू फैलाउन थाल्छन्। के त्यस्ता मानिसहरू विश्वासी दाजुभाइ-दिदीबहिनीहरू हुन्? होइनन्। तिनीहरूमा मनैदेखि सत्यताप्रति वितृष्णा हुन्छ र तिनीहरूले सत्यतालाई घृणा गर्छन्। परमेश्वर र उहाँको कामसँग सम्बन्धित कुराहरूका हकमा भन्दा, चाहे त्यो परमेश्वरको पहिचान र सार होस्, परमेश्वरको हैसियत, परमेश्वरको इज्जत, वा परमेश्वर देहधारी हुनुभएको शरीर होस्, तिनीहरूले यी कुराहरूलाई हृदयदेखि तिरस्कार गर्छन्। तिनीहरूसँग परमेश्वरको डर मान्ने हृदय पटक्कै हुँदैन। त्यसकारण, तिनीहरूले सधैँ परमेश्वर र उहाँको कामबारे धारणाहरू बोकेका हुन्छन्। तिनीहरूले सहजै शैतानका सबै प्रकारका अफवाह र दुष्ट शब्दहरू दोहोर्याउन सक्छन्, यसरी तिनीहरूले विवेकहीन रूपले यस्तो कुरा फैलाउने आफ्नो उद्देश्य हासिल गर्न सक्छन्। यो कस्तो नीच व्यक्ति हो? के तिनीहरू परमेश्वरका विश्वासीहरू हुन्? (होइनन्।) परमेश्वरलाई मौखिक रूपमा स्वीकार गर्ने र परमेश्वरलाई पछ्याउने दाबी गर्ने, आकासमा वृद्ध मानिसरूपी ईश्वर छन्, आफूभन्दा तीन फिट माथि परमेश्वर हुनुहुन्छ भन्ने विश्वास गर्ने, र असल र दुष्टको आफ्नै प्रतिफल हुन्छ भन्ने विश्वास गर्नेहरूका कार्यहरू यिनै हुन्। परमेश्वरप्रतिको तिनीहरूको मनोवृत्ति यही हो। यदि कसैले तिनीहरूका आमाबुबालाई अपमान गरेका वा तिनीहरूका पिठ्युँ पछाडि तिनीहरूका आमाबुबाका बारेमा अफवाह फैलाएका भए, तिनीहरूले अवश्य नै मरुञ्जेल लडाइँ गर्नेथिए। तर, जब कसैले परमेश्वरलाई अपमान गर्छ, परमेश्वरलाई आक्रमण गर्छ, वा परमेश्वरको निन्दा गर्छ, तब तिनीहरू दुःखी हुँदैनन्, बरु तिनीहरूले यसलाई एउटा मजाकका रूपमा दोहोर्याएर जताततै फैलाउन समेत सक्छन्। के यो परमेश्वरको अनुयायीले गर्नुपर्ने कुरा हो? (होइन।) त्यसोभए, के धेरै मानिसहरूले यी अविश्वासीहरूसँग विश्वासी दाजुभाइ-दिदीबहिनीहरूलाई जस्तै व्यवहार गर्नु उचित हुन्छ? (हुँदैन।) त्यसकारण, जब त्यस्ता मानिसहरू शैतानका सेवकहरू भएको शङ्का गरिन्छ, तब अरू सतर्क हुनुपर्छ। अगुवा र कर्मचारीहरूले यी मानिसहरूप्रति सावधान हुनका लागि तुरुन्तै विश्वासी दाजुभाइ-दिदीबहिनीहरूलाई जानकारी दिनुपर्छ, ताकि सबैले तिनीहरूलाई खुट्ट्याउन सकून्। तिनीहरू शैतानका सेवकहरू, दियाबलसहरू भएको पुष्टि भएपछि, सबैले तिनीहरूलाई सामूहिक रूपमा इन्कार गर्नुपर्छ र मण्डलीबाट हटाउनुपर्छ। के यो सिद्धान्तहरूअनुरूप छ? (छ।) त्यसोभए हामीले गर्नुपर्ने कुरा यही हो।
ग. परमेश्वरलाई निन्दार आक्रमण गर्ने चिनियाँ कम्युनिस्ट पार्टीको सरकार र धार्मिक संसारका आधारहीन अफवाहहरूलाई कसरी लिने
चिनियाँ कम्युनिस्ट सरकारले र धार्मिक समुदायले परमेश्वरको घरका बारेमा धेरै आधारहीन अफवाहहरू फैलाएका छन्, विश्वासी दाजुभाइ-दिदीबहिनीहरूले मानिसहरूलाई सुसमाचार स्वीकार गर्न जबरजस्ती, इत्यादि गरेको झूटो दाबी गरेका छन्। यी अफवाहहरू सुनेपछि तिमीहरूलाई कस्तो लाग्छ? (रिस उठ्छ, क्रोध पैदा हुन्छ।) यी तिमीहरू बारेका अफवाहहरू हुन्, र तिमीहरूमा क्रोध पैदा हुन्छ। तिमीहरू कुन हदसम्म क्रोधित हुन्छौ? के तिमीहरू अफवाहहरू बनाउने मानिसहरूलाई भेटेर तिनीहरूसँग तर्क गर्न, तिनीहरूलाई पाठसमेत सिकाउन चाहन्छौ? (चाहन्छौँ।) यी अफवाहहरूले सतही रूपमा मण्डलीलाई निशाना बनाउँछन्, तर वास्तवमा, ती मण्डलीका हरेक सदस्य र हरेक सदस्यको प्रतिष्ठा र इज्जतसँग सम्बन्धित हुन्छन्। ती अफवाह सुनेपछि तिमीहरू क्रोधित हुन्छौ, र यसो भन्छौ, “हामीले त्यसो गरेका छैनौँ! हामी सत्यता सिद्धान्तहरूअनुसार सुसमाचार प्रचार गर्छौँ। परमेश्वरमा विश्वास गर्न नचाहनेहरूलाई हामी कहिल्यै जबरजस्ती गर्दैनौँ। आस्था भनेको स्वैच्छिक कुरा हो। हामी कसैलाई जबरजस्ती गर्दैनौँ, हामीले मानिसहरूलाई हानि वा प्रतिकार गर्नु त परको कुरा हो। यसविपरीत, सुसमाचार प्रचार गर्ने हामीलाई धार्मिक मानिसहरूले निर्दयी रूपमा कुटपिट गरेका छन् र पुलिसलाई रिपोर्ट गरेका छन्, यातना भोगाउन ठूलो रातो अजिङ्गरको हातमा सुम्पेका छन्; हामीमध्ये धेरैलाई जेल हालिएको छ, र धेरैलाई धार्मिक मानिसहरूले स्थापना गरेका निजी जेलहरूमा समेत थुनामा राखिएको छ। अन्यायमा पर्ने त हामी हौँ!” यी अफवाहहरू सुनेपछि, तिमीहरू क्रोधित हुन्छौ र तिमीहरूलाई तिनीहरूसँग सधैँ तर्क गर्न मन लाग्छ। यी अफवाहहरूले मण्डली र परमेश्वरका चुनिएका मानिसहरूलाई सीधै आक्रमण र बदनाम गर्ने हुनाले तिमीहरूले यस्तो प्रतिक्रिया दिन्छौ। परमेश्वरलाई अपमानित र आलोचना गर्ने अफवाहहरू सुन्दा तिमीहरूलाई कस्तो लाग्छ? यी कुराहरू तिमीहरूका व्यक्तिगत हितहरू वा तिमीहरूको इमानदारी र इज्जतसँग सम्बन्धित हुँदैनन्; ती परमेश्वरसँग सम्बन्धित अफवाहहरू हुन्। उदाहरणका लागि, जब तैँले पहिले येशूमा विश्वास गरेको थिइस्, तब कतिपय मानिसहरूले येशू कन्याबाट जन्मनुभएको थियो र उहाँको बुबा हुनुहुन्थेन भनेर भन्थे। यो सुनेपछि तँलाई कस्तो लाग्थ्यो? के तँलाई तिनीहरूसँग तर्क गर्न मन लाग्थ्यो? “हामीले त परमेश्वरमा विश्वास गरेका हौँ!” त्यसपछि तैँले यसबारे विचार गरिस्: “मरियम एउटा कन्या थिइन्, र येशू पवित्र आत्माद्वारा गर्भधारण गराइएर एउटा कन्याबाट जन्मनुभयो। यो तथ्य हो, तर गैर-विश्वासीहरूले यसबारे अशिष्ट रूपमा बोल्छन्, र मलाई यो कुरा सुन्न मन पर्दैन!” बढीमा तँमा त्यस्ता भावनाहरू आए होलान्, तर तैँले हृदयमा अझै पनि पवित्र आत्माद्वारा गराइने गर्भधारण मानव धारणाहरूको विपरीत छ भन्ने महसुस गरिस्। तैँले विज्ञानमा विश्वास गरेको हुनाले यस कुरामा विश्वास गर्न सकिनस्; तँ परमेश्वरको सर्वशक्तिमान्तामा हृदयदेखि विश्वास गर्दैनस्, न त तँ परमेश्वरले भन्नुहुने र गर्नुहुने सबै कुरा सत्यता हो भनेर नै विश्वास गर्छस्, अनित्यसपछि तँ अविश्वासीहरूका दुष्ट शब्दहरू खण्डन गर्न जाँदैनस्। तँसँग सत्यता नभएकाले र तैँले सत्यता नबुझेकाले, बढीमा, तँलाई मानिसहरूले कुरा गर्ने अफवाहहरू सुन्न अप्रिय लाग्छ, र तँलाई यी अफवाहहरू तेरो प्रतिष्ठासँग सम्बन्धित भएकाले मानिसहरूले त्यसरी बोल्नु हुँदैन भन्ने लाग्छ; तैँले सोच्छस्, “गैरविश्वासीहरू कति घिनलाग्दा र नीच हुन्छन्! तिनीहरू कुनै पनि फोहोरी शब्दहरू प्रयोग गर्नबाट पछि पर्दैनन्; तिनीहरू साँच्चै नै अविश्वासीहरू हुन्! तिनीहरू साँच्चै नै दियाबलसहरू हुन्!” यति मात्र हो, र तैँले हासिल गर्न सक्ने सबैभन्दा बढी कुरा यही हो। गैरविश्वासीहरूले यस्ता अफवाहहरू बोलेको सुन्दा तँ किन उद्वेलित हुन्छस् र तँलाई तिनीहरू किन खराब र घृणित लाग्छ? किनभने ती कुराहरू तेरो प्रतिष्ठासँग सम्बन्धित हुन्छन्; यी अफवाहहरूले तेरो हृदयलाई उक्साउँछन्, तँलाई अपमानित महसुस गराउँछन्, त्यसकारण तिनले तेरो रिसलाई भड्काउँछन्, र तैँले खण्डन गर्न केही सकारात्मक शब्दहरू बोल्छस्। के त्यस्तो खण्डन पूर्ण रूपमा परमेश्वरको पक्षमा खडा हुनु हो? के यो परमेश्वरको गवाहीको रक्षा गर्नका लागि हो? होइन, यो पूर्ण रूपमा तेरो आफ्नै इज्जत र गरिमा रक्षा गर्नका लागि हो। किन यसो भन्ने? किनभने तैँले समस्याको सार देखेको छैनस्; त्योभन्दा बढी, तैँले परमेश्वरका अभिप्रायहरू के हुन् वा परमेश्वरले तँबाट के माग गर्नुहुन्छ भन्ने कुरा बुझेको छैनस्। तैँलेबुझेको र अनुभव गरेको कुरा परमेश्वरका अभिप्रायहरूसँग मिल्दैन; यो त मानवको आवेगशीलता र मानवको असल व्यवहार मात्रै हो। मानवको असल व्यवहारले परमेश्वरका लागि तैँले दिने गवाहीलाई प्रतिनिधित्व गर्दैन। तँ आफ्नो गवाहीमा दह्रिलो गरी खडा भएको छैनस्; तैँले आफ्नो इज्जत र गरिमाको रक्षा मात्रै गरिरहेको छस्, तैँले आफ्नो विवेकलाई अलिक शान्त पार्नका लागि अफवाहहरूलाई खण्डन गरिरहेको छस्—तँ परमेश्वरका लागि बोल्न उहाँको पक्षमा खडा भइरहेको छैनस्, न त तँ अफवाहहरूलाई खण्डन गर्न र परमेश्वरको गवाही दिन सत्यता वा तथ्यहरूको प्रयोग नै गरिरहेको छस्। तँ परमेश्वरका लागि बोलिरहेको छैनस्, र तैँले भन्ने कुरा पक्कै पनि सत्यतासँग मिल्दैन; यो तेरो देहगत हितहरूसँग मात्रै मिल्छ—यो तेरो हृदयलाई कम दुःखी तुल्याउनका लागि मात्रै हो, र तँलाई प्रभु येशूमा विश्वास गर्नु लाजमर्दो कुरा हो भन्ने नलागोस् भनेर मात्रै हो। त्यति नै हो। त्यसकारण, जब तिमीहरूले कसैले परमेश्वरलाई आक्रमण र निन्दा गरेको, परमेश्वरको मण्डलीको मानहानि र आलोचना गरेको, वा तिमीहरूलाई समेत निन्दा गरेको सुन्छौ, तब तिमीहरू निकै क्रोधित हुन्छौ र तिनीहरूसँग तर्क र बहस गर्न, आफ्नो प्रतिष्ठालाई पुनर्स्थापित गर्न र यी कुराहरूलाई स्पष्ट पार्न चाहन्छौ। तर के यसको अर्थ तिमीहरू आफ्नो गवाहीमा दह्रिलो गरी खडा भएका छौ भन्ने हुन्छ? कुरा त्यहाँसम्म पुग्दैन; सत्यता नबुझी, कुनै गवाही हुँदैन!
जब तिमीहरूले बाहिरी संसारमा परमेश्वरको निन्दा गर्ने र उहाँलाई आक्रमण गर्ने अफवाहहरू सुन्छौ, चाहे तिनीहरूले स्वर्गका परमेश्वरलाई आक्रमण गरेका होऊन् वा पृथ्वीका देहधारी परमेश्वरलाई, तिमीहरूलाई कस्तो लाग्छ? तिमीहरू उदासीन हुन्छौ कि तिमीहरूलाई अलिक पीडा हुन्छ? के तिमीहरू यसलाई सहन सक्दैनौ र स्वीकार गर्दैनौ, कि तिमीहरू असहाय हुन्छौ? यी अफवाहहरू सुनेपछि कतिपय मानिसहरूले सोच्छन्, “परमेश्वर निर्दोष हुनुहुन्छ; परमेश्वरले यी कुराहरू गर्नुभएको छैन। किन संसार र धार्मिक समुदायले उहाँलाई यसरी आक्रमण र अपमान गरिरहेको छ? हामीले लगनशीलताका साथ आफूलाई समर्पित गर्नुपर्छ र आफ्नो कर्तव्य पूरा गर्नुपर्छ, र परमेश्वरको नामको रक्षा गर्नुपर्छ। जब परमेश्वरको महान् काम पूरा हुन्छ, तब सबै कुराको सत्यता प्रकाशमा आउनेछ, र हामीले विश्वास गर्ने देहधारी परमेश्वर एक मात्र साँचो परमेश्वर, स्वर्गका परमेश्वर हुनुहुन्छ, र यो पटक्कै गलत कुरा होइन भन्ने कुरा संसारका सबै मानिसहरूले देख्नेछन्!” अरूले सोच्छन्, “परमेश्वरले धेरै सत्यता व्यक्त गर्नुभएको छ, र यी गैरविश्वासी दुष्ट मानिसहरू र दियाबलसहरूलाई परमेश्वरका वचनहरू सत्यता हुन् भन्ने कुरा राम्ररी थाहा छ, तैपनि तिनीहरू अझै पनि परमेश्वरलाई निन्दा र आक्रमण गर्छन्। परमेश्वरले कहिलेसम्म कष्ट भोग्नुपर्छ?” अझै अरूले भन्छन्, “मानिसहरूले आफूलाई जे मन लाग्यो त्यही भन्न सक्छन्; हामी तिनीहरूको कुरामा ध्यान दिँदैनौँ। परमेश्वरले उहाँको निन्दा गर्ने अफवाहहरूलाई कहिल्यै खण्डन गर्नुभएको छैन; उहाँले तीकुराको जवाफ दिनुहुन्न। त्यसोभए, सानो मानवका रूपमा हामीले के गर्न सक्छौँ र? के मानवजातिले परमेश्वरलाई सधैँ यसरी नै गलत रूपमा बुझ्ने, आक्रमण गर्ने, निन्दा गर्ने, र इन्कार गर्ने गरेको छैन र? परमेश्वरसँग बिलकुलै कुनै गुनासो छैन, र उहाँ अझै पनि मानिसहरूलाई मुक्ति दिनुहुन्छ। समयले सबै कुरा प्रकट गरोस्; परमेश्वरले आफ्नो गवाही आफै दिनुहुनेछ!” तिमीहरूको दृष्टिकोण के हो? भर्खरै मैले अडिग हुने, क्रोधित हुने, यस्तो कुरा स्वीकार नगर्ने, असहाय हुनेबारे कुरा गरेँ—तिमीहरूलाई कुन महसुस हुन्छ? कुन भावना सबैभन्दा सही छ? यी मामलाहरूलाई सत्यता सिद्धान्तहरूअनुसार कसरी लिइनुपर्छ? यी अफवाहहरू सुन्दा तिमीहरूलाई कस्तो लाग्छ? (क्रोध।) क्रोध, अनि त्यसपछि तँ यी अफवाहकारहरू, यी धार्मिक ठगहरू र धर्मका दुष्ट मानिसहरूका विरुद्धमा निन्दा लेख्न चाहन्छस्। के तँमा यस्ता विचारहरू आउँछन्? तँलाई रिसले मुट्ठी कसेर बस्नु नै पर्याप्त छ भन्ने लाग्नेछैन, होइन र? के तँमा यसबारे केही गर्ने उत्प्रेरणा जाग्छ? कि यो खोक्रो क्रोध मात्रै हो? (घृणा र इन्कार पनि हुन्छ।) क्रोध, घृणा, इन्कार—यी निश्चित शब्द, व्यवहार, वा कार्यहरूविना मानसिक क्रियाकलापहरूबाट पैदा हुने भावनाहरू हुन्; ती भावनाहरू मात्रै हुन्, र अवश्य नै तिनले निश्चित मनोवृत्तिहरूलाई पनि प्रतिनिधित्व गर्छन्। (क्रोधित हुनुबाहेक, कहिलेकहीँ हामी तथ्यहरूलाई स्पष्ट पार्न र तिनीहरूको कार्यको सार सत्यता र परमेश्वरप्रति घृणाको सार हो भनेर खुलासा गर्नका लागि लेखहरू लेख्छौँ वा कार्यक्रमहरू बनाउँछौँ, ताकि मानिसहरूले साँचो तथ्यहरू देखून्।) के ती मानिसहरूले साँचो तथ्यहरू देखेपछि यसलाई स्वीकार गर्नेछन्? यदि तिनीहरूले तिमीहरूले भनेको कुरा सही छ भनेर स्वीकार गरे र त्यसपछि “तिमीहरूको विश्वास सही छ; विश्वास गरिराख, हामी तिमीहरूलाई साथ दिन्छौँ!” भनेर निष्पक्ष टिप्पणी गरे र धार्मिक ठगहरूलाई लाज लाग्यो र तिनीहरूले “माफ गर, हामी गलत थियौँ, हामीले भनेको कुरा तथ्यगत थिएन; अबदेखि, तिमीहरू आफ्नै तरिकाले विश्वास गर, र हामी हाम्रै तरिकाले विश्वास गर्नेछौँ” भनेर बताए भने पनि, के त्यस कुराले तिमीहरूलाई सहज तुल्याउनेछ? के तिमीहरूले पूरा गर्न खोजेको एक मात्र उद्देश्य यही मात्रै हो? (हामी परमेश्वरको अघि गवाही दिन पनि चाहन्छौँ ताकि साँचो मार्गको अनुसन्धान गरिरहेका र सत्यताको तृष्णा गर्नेहरूले सही र गलतबीच स्पष्ट रूपमा भिन्नता खुट्टयाउन र साँचो मार्गलाई स्वीकार गर्न सकून्।) यो एउटा मार्ग हो; यो अभ्यासको सकारात्मक तरिका हो। के रिसाउनु र घृणा मात्रै गर्नु उपयोगी हुन्छ? तिमीहरूको रिस र घृणाको कारण के हो? किन रिसाउने र घृणा गर्ने? (परमेश्वर मानिसहरूलाई मुक्ति दिन देह बन्नुभएको छ, जुन सबैभन्दा धर्मी कुरा हो, तर तिनीहरू परमेश्वरलाई आलोचना र अपमान गर्न अफवाह फैलाउँछन्। हामी तिनीहरूले साँच्चै नै सही र गलतलाई उल्ट्याइरहेका र बकवास गरिरहेका छन् भन्ने सोच्दै निकै क्रोधित हुन्छौँ।) के तिमीहरूलाई मानवजाति र संसारले परमेश्वरलाई गरेको इन्कार र परमेश्वरप्रतिको तिनीहरूको मनोवृत्ति परमेश्वरको यो देहधारणको अवधिमा मात्रै यस्तो हुन्छ भन्ने लाग्छ? परमेश्वरप्रतिको मानवजाति र संसारको मनोवृत्ति सुरुदेखि अन्त्यसम्मै सधैँ उस्तै रहिआएको छ, सधैँ निन्दा गर्ने, मानहानि गर्ने, आक्रमण गर्ने, र ईश्वर निन्दा गर्ने किसिमको रहेको थियो। परमेश्वरले आफ्नो काम सुरु गर्नुभएदेखि अहिलेसम्म, परमेश्वरले गर्नुभएका सबै कुराप्रति, र देहधारी परमेश्वरप्रति मानवजातिको मनोवृत्ति परिवर्तन भएको छैन। परमेश्वरको पहिलो देहधारणपछि मात्रै मानवजातिले परमेश्वरलाई आक्रमण गर्न र उहाँको निन्दा गर्न र देहधारी परमेश्वरबार विभिन्न अफवाहहरू बनाउन थालेको होइन—परमेश्वरले आफ्नो काम सुरु गर्नुभएको र मानवजाति परमेश्वर र उहाँको कामको सम्पर्कमा आएको समयदेखि नै यो सब हुँदै आइरहेको छ, र अहिलेसम्म जारी रहेको छ। अनि परमेश्वरलाई पछ्याउने मानिसहरूले सधैँ परमेश्वर र मण्डलीको विरुद्धमा रहेका शैतानका शासनहरू र धार्मिक ख्रीष्ट-विरोधी शक्तिहरूबाट अपमान, आक्रमण, आलोचना, ईश्वरनिन्दा, विभिन्न अफवाह, र अरू धेरै कुरा भोग्नु परेको छ। के परमेश्वरका अनुयायीहरूले यी कुराहरू भोग्नैपर्छ भन्ने हुन सक्छ? कतिपयले भन्छन्, “यी अफवाहहरूदेखि हामीलाई अत्यन्तै घिन लाग्छ किनभने तिनले तथ्यहरूलाई पूर्ण रूपमा बङ्ग्याउँछन् र सही र गलतलाई उल्ट्याउँछन्। हामीले ती कुरा सुन्नेबित्तिकै हाम्रो पारो तात्छ, र अफवाहहरू बनाउने र फैलाउनेहरूलाई हामी हृदयको गहिराइदेखि घृणा गर्छौँ। यी अफवाहहरू धार्मिक समुदायबाट आए पनि वा चिनियाँ कम्युनिस्ट पार्टीको दियाबलस सरकारबाट आए पनि, हामीसँग एउटै मनोवृत्ति हुन्छ, र त्यो घृणा र रिसको मनोवृत्ति हो; अनि त्यसपछि हामी तिनलाई खण्डन गर्न र सबै कुरा स्पष्ट पार्न चाहन्छौँ।” कतिपयले यसो समेत भन्छन्, “हामी यी दियाबलसहरू र ख्रीष्ट-विरोधीहरूसँग बहस गर्न चाहन्छौँ ताकि हामीले शैतानलाई लज्जित पार्न र यसलाई अपमानित गर्न सकौँ!” के धेरैजसो मानिसहरूको दृष्टिकोण यही हो? के यो दृष्टिकोण सही छ? सामान्य मानवताको दृष्टिकोणबाट हेर्दा, यो उचित छ। मानिसहरूमा केही सीधापन र भावनाहरूको सामान्य दायरा हुनुपर्छ; तिनीहरूले स्पष्ट रूपमा प्रेम र घृणा गर्नुपर्छ, प्रेम गर्नुपर्ने कुरालाई प्रेम गर्नुपर्छ र घृणा गर्नुपर्ने कुरालाई घृणा गर्नुपर्छ। सामान्य मानवता भएका मानिसहरूमा यी गुणहरू हुनुपर्छ। तर, के सत्यता सिद्धान्तहरू अनुरूप हुनका लागि सामान्य मानवताको दृष्टिकोणबाट खडा हुनु मात्रै पर्याप्त हुन्छ? यसलाई अझै स्पष्ट रूपमा भन्दा, के यो शैली परमेश्वरका अभिप्रायहरू अनुरूप छ? कि यो परमेश्वर प्रसन्न हुने मनोवृत्ति र शैली हो? जब म यो भन्छु, तब धेरैजसो मानिसहरूले केही कुरा बुझेर यस्तो सोच्न सक्छन्, “तपाईँले यो सामान्य मानवताको दृष्टिकोणबाट हेर्नु मात्रै हो भनेर भन्नुभयो। तपाईँले भन्नुभएका कुराहरूको निहितार्थबाट हेर्दा, यो शैली आवेगशीलताको शैली हो, यो सत्यता सिद्धान्तहरूअनुरूप छैन, र परमेश्वरका अभिप्रायहरू अनुरूप छैन भन्ने कुरा स्पष्ट छ।” परमेश्वरका अभिप्रायहरू अनुरूप नहुनु भनेको के हो? यसको अर्थ परमेश्वर मानिसहरूलाई यसरी व्यवहार गरेको चाहनुहुन्न भन्ने हुन्छ; मानिसहरूप्रतिको परमेश्वरका चाहना र उहाँले तय गर्नुभएका मापदण्डहरू यस्ता हुँदैनन्। यदि तैँले यसरी व्यवहार गरिस् भने, परमेश्वरले यसलाई निन्दा नगर्नुहुने भए पनि, उहाँको दृष्टिकोणबाट हेर्दा, यसको अर्थ तैँले उहाँको इच्छालाई पछ्याइरहेको छस् भन्ने हुँदैन, र उहाँले यो स्वीकार गर्नुहुन्न। झट्ट हेर्दा, तैँले यी कुराहरू गर्दा समझसाथ व्यवहार गरिरहेको छस्, तँसँग घृणा र प्रेम दुवै छ, सारा संसारले परमेश्वर नै परमेश्वर हुनुहुन्छ, परमेश्वर सम्पूर्ण मानवजातिका परमेश्वर हुनुहुन्छ, र सबैले परमेश्वरको आराधना गर्नुपर्छ र परमेश्वरको मुक्ति स्वीकार गर्नुपर्छ भन्ने थाहा पाऊन् भनेर परमेश्वरका लागि तँ यी तथ्यहरू स्पष्ट पार्न चाहन्छस् जस्तो देखिन्छ। झट्ट हेर्दा, तैँले गरिरहेको काम दोषरहित, उचित, कानुनअनुरूप, मानवताअनुरूप, नैतिकताअनुरूप, र अझै बढी, सबै मानिसहरूको स्वादअनुरूप छ जस्तो देखिन्छ। तर के तैँले यसबारे परमेश्वरलाई सोधेको छस्? के तैँले परमेश्वरलाई खोजेको छस्? के तैँले परमेश्वरका वचनहरूबाट उहाँले मानिसहरूबाट माग गर्नुहुने कार्यका सिद्धान्तहरू भेट्टाएको छस्? परमेश्वरका अभिप्रायहरू ठ्याक्कै के-के हुन्? कतिपय मानिसहरू भन्छन्, “परमेश्वरका वचनहरू धेरै छन्; हरेक मामलामा मानिसहरूबाट परमेश्वरले माग गर्नुभएका निश्चित मापदण्डहरू पत्ता लगाउन सजिलो छैन।” तैँले परमेश्वरका स्पष्ट वचनहरू भेट्टाएको छैनस्, त्यसकारण तैँले यस्ता अफवाहहरूप्रति परमेश्वरको मनोवृत्तिबाट सुरागहरू खोज्न सक्छस्। त्यसपछि के तिमीहरूले यस मामलाप्रतिको मानिसहरूको मनोवृत्ति के हुनुपर्छ र तिनीहरूले अभ्यास गर्नुपर्ने सिद्धान्तहरू के-के हुन् भन्ने कुरालाई यस मामलाप्रतिको परमेश्वरको मनोवृत्तिको आधारमा निर्धारित गर्न सक्दैनौ र? (सक्छौँ।) त्यसोभए, यस मामलाप्रति परमेश्वरको मनोवृत्ति वास्तवमा के हो, हेरौँ।
मानवजातिले परमेश्वरको कामको सामना गरेको सुरुवातदेखि नै, मानिसहरूले परमेश्वरप्रति गुनासो गरेका छन् र उहाँसँग असन्तुष्ट भएका छन्, र परमेश्वरप्रति शङ्का, अविश्वास, र इन्कारका धेरै घृणित शब्दहरूका साथै अन्य कुराहरूसमेत गुप्त रूपमा बोल्दै आएका छन्। त्यहाँ सत्ताधारी पार्टी र धार्मिक समुदायका विभिन्न अफवाहहरू पनि छन्, जो तथ्यहरूसँग पटक्कै मिल्दैनन् न त सत्यतासँग नै मिल्छन्। परमेश्वरका लागि यी शब्दहरू के हुन्? चाहे ती शङ्का, गलतफहमी हुन्, वा गुनासाहरू हुन्, ती सबै परमेश्वरविरुद्धका आक्रमण, मानहानि, र ईश्वरनिन्दाहरूले भरिएका हुन्छन्, र तिनले अलिकति पनि परमेश्वरको डर मान्ने हृदयलाई प्रतिबिम्बित गर्दैनन्; सुरुदेखि नै यस्तै रहिआएको छ। मण्डलीमा सधैँ सत्यतालाई प्रेम नगर्ने कोही न कोही मानिसहरू हुन्छन्। यिनीहरू परमेश्वरका वचनहरू र सत्यतामाथि शङ्का गर्ने, परमेश्वरप्रति यस्तो मनोवृत्ति अपनाउने अविश्वासीहरू हुन्। अझै बढी त, ती गैरविश्वासी र नास्तिक शासक दलहरू, सत्यताप्रति वितृष्ण हुने ती मानिसहरू—परमेश्वरप्रतिको तिनीहरूको मनोवृत्तिका लागि कुनै व्याख्याको आवश्यकता पर्दैन; तिनीहरू निर्लज्ज रूपमा आफूले चाहेको कुरा भन्दै आक्रमण र आलोचना गर्छन्। विशेष गरी, धार्मिक समुदायका ती फरिसीहरूले अझै बढी यो अवसरलाई स्वेच्छाचारी रूपमा आलोचना र निन्दा गर्ने मौकाका रूपमा लिन्छन्। यी सबै टिप्पणीहरू सकारात्मक हुँदैनन्, र ती अवश्य नै वस्तुगत र सटीक हुँदैनन्। त्यसोभए यी टिप्पणीहरूको सार के हो त? परमेश्वरका लागि, यी शब्दहरू अभिव्यक्ति वा दृष्टिकोणहरू मात्रै होइनन्, तर उहाँविरुद्ध गरिएका अपमान, आक्रमण, मानहानि, र ईश्वरनिन्दा हुन्। म किन “परमेश्वरका लागि” भनेर भन्छु? परमेश्वरले यी सबै कुरालाई सबैभन्दा सटीक रूपमा मापन गर्नुहुने हुनाले, हामी एउटा उपसर्ग मात्रै थप्न सक्छौँ। इतिहासभरि, परमेश्वरप्रतिको मानवजातिको मनोवृत्ति यस्तै रहिआएको छ; परमेश्वरलाई आक्रमण र अपमान गर्ने मानिसहरूका शब्दहरू धेरै छन्, र एउटा शब्दले पनि राम्रो अभिप्राय बोकेको छैन। आज पनि, तिमीहरूको कानले जे सुन्छ र तिमीहरूको आँखाले जे देख्छ, त्यो उही छ। सुरुदेखि नै, परमेश्वरप्रतिको समस्त मानवजातिको मनोवृत्ति परिवर्तन भएको छैन। परमेश्वरले यी कुराहरूलाई कसरी सम्हाल्नुहुन्छ? के परमेश्वरसँग आफूलाई रक्षा गर्न, आफ्नो कामका वास्तविक तथ्यहरू स्पष्ट पार्न, मानवजातिको अघि आफूलाई न्यायोचित ठहराउनका लागि एउटा विश्वव्यापी धार्मिक महाधिवेशन आयोजना गर्ने सर्त वा क्षमता छ? के परमेश्वरले यसो गर्नुभएको छ? छैन, परमेश्वर मौन रहनुहुन्छ, उहाँले सम्पूर्ण परिस्थितिलाई स्पष्ट पार्नुहुन्न, न त उहाँले कहिल्यै आफूलाई रक्षा गर्नुहुन्छ वा न्यायोचित ठहराउनुहुन्छ। तर, परमेश्वरलाई निकै दुष्ट तरिकाले आक्रमण गर्नेहरूका हकमा, परमेश्वरले केही दण्ड दिनुभएको छ, र तिनीहरूमाथि केही तथ्यहरू आइपर्न दिनुभएको छ। जहाँसम्म मानिसहरूको आक्रमण, मानहानि, र ईश्वरनिन्दाको कुरा आउँछ, परमेश्वरको मनोवृत्ति के हो? परमेश्वर यसलाई कसरी सम्हाल्नुहुन्छ? उहाँ यसलाई बेवास्ता गर्नुहुन्छ; उहाँले गर्नुपर्ने कुरा गर्नुहुन्छ, गर्नुपर्ने तरिकाले गर्नुहुन्छ, छनौट गर्नुपर्नेलाई छनौट गर्नुहुन्छ, मार्गदर्शन गर्नुपर्नेलाई मार्गदर्शन गर्नुहुन्छ। सारा संसार परमेश्वरको हातमा व्यवस्थित छ; उहाँले मानव आक्रमण, मानहानि, वा ईश्वरनिन्दाका कारण कहिल्यै आफ्ना योजनाहरू बिथोल्नुभएको वा बदल्नुभएको छैन। जब शैतानका दुष्ट शक्तिहरूले परमेश्वरका चुनिएका मानिसहरूलाई दमन र पक्राउ गर्छन्, तब तिनीहरू जति नै उन्मत्त भए पनि, परमेश्वरले कहिल्यै आफ्ना योजना वा आफ्नो मन परिवर्तन गर्नुभएको छैन। उहाँका विचार र दृष्टिकोणहरू पूर्ण रूपमा अपरिवर्तित नै रहन्छन्; उहाँ उहाँको मानवजातिलाई व्यवस्थापन गर्दै आफूले गर्ने अभिप्राय राख्नुभएको कामलाई सधैँ जस्तै जारी राख्नुहुन्छ। परमेश्वरका लागि, यी आक्रमण, मानहानि, र ईश्वरनिन्दाहरूले कहिल्यै कुनै हस्तक्षेप गरेका छैनन्; परमेश्वरले तिनलाई ध्यान दिनुहुन्न। परमेश्वरले किन आफूलाई न्यायोचित ठहराउनुहुन्न वा आफूलाई रक्षा गर्नुहुन्न? परमेश्वरका लागि, यी कुराहरू पूर्ण रूपमा सामान्य हुन्। मानवजाति मानवजाति नै हो, र शैतान शैतान नै हो। सत्यता वा वास्तविक तथ्यहरू नबुझ्ने मानिसहरूले यस्ता कुराहरू गर्नु सामान्य हो। के यसले परमेश्वरको कामका चरणहरूमा असर गर्छ? गर्दैन। परमेश्वरसँग ठूलो शक्ति छ; यावत् थोकमाथि उहाँको सार्वभौमिकता छ। यावत् थोक र सब थोक परमेश्वरका वचनहरूभित्र, परमेश्वरका विचारहरूभित्र, र परमेश्वरको सार्वभौमिकताअन्तर्गत विधिवत् रूपमा सञ्चालित हुन्छन्; मानवजातिले जे भने पनि वा जे गरे पनि, यसले परमेश्वरको काममा कुनै पनि हालतमा असर पार्न सक्दैन—दिव्य सार भएको परमेश्वरले गर्न सक्ने कुरा यही हो। परमेश्वरले समय आएपछि काम गर्नुहुन्छ, र अलिकति पनि तलमाथि नगरीकन आफ्ना योजनाहरू पूरा गर्नुहुन्छ, र कसैले पनि यसलाई परिवर्तन गर्न सक्दैन। चाहे त्यो परमेश्वरको काम बिथोल्न र त्यसलाई नष्ट गर्नका लागि जानी-जानी गरिएको प्रयास होस् वा परमेश्वरको काममा अनजानमा बाधा दिने र त्यसलाई तोड्ने अभिप्रायले त्यो गरिएको होस्, मानव टिप्पणी र परमेश्वरमाथि मानवले गर्ने कुनै पनि आक्रमण वा निन्दाले कहिल्यै आफ्नो अभिप्राय पूरा गरेका छैनन्। किन? यो परमेश्वरको अख्तियार हो; यसले परमेश्वरको अख्तियार अद्वितीय छ, यसलाई कुनै पनि शक्तिले प्रतिस्थापन गर्न सक्दैन, र कुनै पनि शक्तिले जित्न सक्दैन भन्ने कुरा पुष्टि गर्छ। यो तथ्य हो। परमेश्वरसँग यो अख्तियार र शक्ति छ, परमेश्वरसँग उहाँको साँचो पहिचान छ, र कुनै पनि शक्तिले केही कुरा परिवर्तन गर्न सक्दैन, त्यसकारण मानिसहरूको सानातिना आक्रमण र निन्दाको झन्झट परमेश्वरले किन उठाउने? परमेश्वरका लागि, मानवजातिबीच रहेका जति महत्त्वपूर्ण व्यक्तिहरू वा जति ठूलो शक्तिले उहाँलाई हस्तक्षेप गर्ने, उहाँको मानहानि गर्ने, उहाँलाई आक्रमण गर्ने, वा ईश्वरनिन्दा गर्ने प्रयास गरे पनि, यसले परमेश्वरको काममा अलिकति पनि बाधा दिन सक्दैन। बरु, यी कार्यहरूले परमेश्वरको धर्मी स्वभाव र सर्वशक्तिमान्तालाई औँल्याउने काम मात्र गर्छन्। शैतानका दुष्ट शक्तिहरूले दिने बाधाहरू मानव इतिहासको क्रममा आइपर्ने एउटा सानो घटना मात्रै हो। सारा मानवजातिमाथि सार्वभौमिकता राख्न, सारा मानवजातिलाई प्रभाव पार्न, र सारा मानवजातिलाई रूपान्तरण गर्न सक्ने कुराहरू परमेश्वरको काम, परमेश्वरको योजना, र परमेश्वरको महान् शक्ति र अख्तियार हुन्। तथ्य यही हो। यसविपरीत, के परमेश्वरले मानिसहरूको अपमान, आक्रमण, मानहानि, र उहाँविरुद्धको ईश्वरनिन्दाको झन्झट उठाउनु आवश्यक छ? छैन। परमेश्वरसँग अख्तियार भएको हुनाले, परमेश्वरका लागि, “म जे भन्छु मेरो तात्पर्य त्यही हुन्छ, म जे भन्छु त्यो पूरा हुनेछ, र मैले जे गर्छु त्यो सदासर्वदा रहिरहनेछ” भन्ने उहाँको अभिव्यक्ति सधैँ सत्य हुनेछ; यो हरेक दिन साँचो हुन्छ र पूरा हुँदै जान्छ। यो परमेश्वरको अख्तियार हो। कतिपय मानिसहरूले सोध्छन्, “के यो परमेश्वरको आत्मविश्वास, र उहाँको आस्था हो?” तँ गलत छस्! मानिसहरूमा आत्मविश्वास हुन्छ, मानिसहरूलाई आस्था चाहिन्छ, तर परमेश्वरलाई चाहिँदैन। किन? किनभने परमेश्वरसँग अख्तियार र शक्ति छ, र मानवजातिले उहाँको जसरी मानहानि वा निन्दा गरे पनि, शैतानका शत्रुवत् शक्तिहरूले जसरी बाधा दिए पनि र अन्तरध्वंस गरे पनि, केही पनि परिवर्तन हुनेछैन। त्यसकारण, परमेश्वरले आफ्नो काम अघि बढाउनुभन्दा पहिले उहाँलाई आक्रमण गर्ने, उहाँको मानहानि, र ईश्वरनिन्दा गर्ने भ्रष्ट मानवजातिबीच रहेका शत्रुवत् शक्तिहरूलाई हटाउनु पर्दैन। परमेश्वर कुन परिस्थितिमा काम गर्नुहुन्छ? उहाँ कुन परिस्थितिमा विजय हासिल गर्नुहुन्छ? उहाँ कुन परिस्थितिमा आफ्नो काम पूरा गर्नुहुन्छ? यसलाई सारा मानवजाति र सबै शत्रु शक्तिहरूको आक्रमण, मानहानि, र ईश्वरनिन्दाको कोलाहलको बीचमा पूरा गरिन्छ; उहाँ यस्तो वातावरण र पृष्ठभूमिमा आफ्नो काम पूरा गर्नुहुन्छ। के यो परमेश्वरको महान् शक्तिको प्रदर्शन होइन र? के यो परमेश्वरको अख्तियार होइन र? (हो।) यो तथ्यलाई कसले इन्कार गर्न सक्छ? के तँ यो तथ्य हो भनेर स्वीकार नगर्ने आँट गर्छस्?
इतिहासभरि, मानवजातिले निरन्तर परमेश्वरको मानहानि र ईश्वरनिन्दा गरेको छ, र आखिरी दिनहरूमा, परमेश्वरलाई विरोध गर्ने सारा मानवजातिमाझका शक्तिहरू अझै दह्रिलो हुँदै गएका छन्, र परमेश्वरको मानहानि र निन्दा गर्ने आवाजहरू झन्-झन् बढिरहेका छन्। मानवजातिले परमेश्वरलाई निन्दा र आक्रमण गर्नका लागि पत्रपत्रिका, टेलिभिजन, इन्टरनेट, र अरू मिडियाहरूमार्फत विभिन्न विधिहरू प्रयोग गर्छ। तर के हामीले हाम्रा सबै भेलाहरूमा यी अफवाहहरूका बारेमा कहिल्यै विश्लेषण गरेका छौँ? (छैनौँ।) किन छैनौँ? कतिपय मानिसहरू भन्छन्, “के निर्दोषहरू निर्दोष नै रहने, र अफवाहहरू बुद्धिमानी मानिसहरूकहाँ पुगेपछि मर्ने हुनाले यस्तो हुन्छ?” के त्यही कारणले हो? (यी अफवाहहरूले आधारभूत रूपमा परमेश्वरको काममा असर गर्न सक्दैनन्। शैतानले जसरी बाधा दिए पनि, यसले परमेश्वरको काम र योजनाको प्रगतिलाई खल्बल्याउन वा बिथोल्न सक्दैन।) शैतान त्यस्तै कुरा हो; जबसम्म परमेश्वरले व्यवहार गर्नुहुन्छ, जबसम्म परमेश्वरले काम गर्नुहुन्छ, तबसम्म यो बाधा दिन आउँछ। यसले खेल्ने भूमिका ठीक यही हो। के तैँले यसलाई प्रस्तुति दिनबाट रोक्नु ठीक हुन्छ? तैँले यसलाई पर्याप्त ठाउँ दिनुपर्छ, पर्याप्त मञ्च दिनुपर्छ, प्रस्तुति दिने पर्याप्त अवसर दिनुपर्छ। जब यसले पर्याप्त रूपमा प्रस्तुति दिएको हुन्छ, आफ्नो हलचलबाट थकित भएको हुन्छ, र पर्याप्त रूपमा दुष्टता गरेको हुन्छ, तब यसका दिनहरू समाप्त हुन्छन्। हामीले यी अफवाहहरूलाई खण्डन गर्नका लागि यसका विभिन्न अफवाह र दुष्कर्महरूको विश्लेषण र अनुसन्धान गरेर बहुमूल्य समय खेर फाल्नु पर्दैन; त्यसो गर्नु व्यर्थ र बेकार हुन्छ। यी कुराहरूको विश्लेषण गर्नुको के फाइदा हुन्छ र? के यसले मानिसहरूले सत्यता बुझ्नुलाई प्रतिनिधित्व गर्न सक्छ? मानिसहरूले बुझ्नुपर्ने सत्यताहरू धेरै छन्; तिनीहरूले यी सबै सत्यता सुन्नसमेत सक्दैनन्, यी अफवाहहरूलाई खण्डन गर्नु त परको कुरा हो। के मानिसहरूसँग त्यस्तो खाली समय हुन्छ? इमानदारीपूर्वक भन्दा, मलाई ती कुराहरूमा साँच्चै चासो छैन, न त म तिनलाई उल्लेख गर्न वा ध्यान दिन नै इच्छुक छु। कतिपय मानिसहरू भन्छन्, “यी वर्षहरूमा, के तपाईँले कहीँ जाने आँट नगर्नुभएको हो र? के यति धेरै अफवाहहरू फैलिरहेका हुनाले तपाईँ जहाँ गए पनि सधैँ चिन्तित हुनुभएको र डराउनुभएको हो र?” मलाई त बिलकुलै केही महसुस हुँदैन भनेर म भन्छु। कतिपय मानिसहरू भन्छन्, “के आफूले नगरेका कुराहरूविरुद्ध तपाईँले आफ्नो बचाव गर्न चाहनुहुन्न र?” बचाव गर्नुपर्ने के नै छ र? म आफूले गर्नुपर्ने काम गर्न त भ्याउँदिनँ! म दियाबलसहरूसँग नभई मानिसहरूसँग, सृजित प्राणीहरूसँग कुरा गर्छु। कतिपय मानिसहरूले सोध्छन्, “के यी अफवाहहरू सुन्दा तपाईँलाई रिस उठ्दैन?” म भन्छु, मलाई तिनीहरूप्रति केही महसुस हुँदैन, तिनीहरूले मलाई केही महसुस गराउँदैनन्; म यी कुराहरूको झन्झट उठाउँदिनँ। कतिपय मानिसहरूले सोध्छन्, “के तपाईँलाई अन्यायमा परेको महसुस हुँदैन?” म भन्छु, मलाई आफू अन्यायमा परेको छु जस्तो लाग्दैन, अन्यायमा परेको जस्तो महसुस गर्नुपर्ने के नै छ र? आफूले गर्न सक्ने कुरा गर्छु, आफूले गर्नुपर्ने कुरा गर्छु, आफूले गर्न सक्ने र गर्नुपर्ने कुरा राम्ररी पूरा गर्छु, आफ्ना जिम्मेवारीहरू पूरा गर्छु—सबैभन्दा राम्रो, र सबैभन्दा अर्थपूर्ण कुरा त्यही हो। म ती अर्थहीन र मूल्यहीन कुराहरूद्वारा विचलित हुँदिनँ वा ती कुरामा समय बरबाद गर्दिनँ। मसँग ती कुराहरूको झमेलामा पर्ने समय छैन। कतिपय मानिसहरूले भन्छन्, “तपाईँसँग खाली समय हुँदा, के तपाईँ ती कुराको झमेलामा पर्नुहुन्न र?” अहँ, खाली समय हुँदा समेत म पर्दिनँ। म दियाबलसहरूसँग कुरा गर्नुभन्दा मेरो कुकुरसँग कुरा गर्छु। यदि यो त दियाबलसले आफ्नो दुष्ट कुरा बोलिरहेको हो भन्ने कुरा स्पष्ट रूपमा थाहा छ भने, किन यसको झमेलामा पर्ने? तँ पटक्कै झमेलामा पर्नु हुँदैन; दियाबलसलाई पूर्ण रूपमा लज्जित हुन दिनु नै सही कुरा हो। छोटकरीमा भन्दा, यी अफवाहहरूप्रति परमेश्वरको मनोवृत्ति यस प्रकार छ: कुनै पनि कुरा गर्दा वा हरेक वाक्य बोल्दा, परमेश्वरले आफूलाई न्यायोचित ठहराइरहनुभएको हुँदैन, मानवजातिको अघि आफूलाई प्रमाणित गरिरहनुभएको हुँदैन, र अवश्य नै उहाँको शत्रु शैतानको अघि उहाँ शुद्ध र निर्दोष हुनुहुन्छ, र उहाँमा कुनै दोष छैन भनेर आफूलाई न्यायोचित ठहराइरहनुभएको हुँदैन। परमेश्वरले गर्नुहुने सबै कुरा उहाँको व्यवस्थापनका लागि, उहाँले मुक्ति दिने अभिप्राय राख्नुभएका मानिसहरूलाई मुक्ति दिनका लागि हो। उहाँले आफ्नो व्यवस्थापन योजनालाई चरणबद्ध रूपमा पछ्याउनुहुन्छ; उहाँले कसैलाई केही देखाउन यसो गर्नुहुन्न, न त आफ्नो पहिचानलाई पुष्टि गर्न नै यसो गर्नुहुन्छ। मानव भाषामा भन्दा, परमेश्वरले गर्नुहुने सबै कुरा कुनै पनि निष्ठाहीनता वा निष्क्रियताविना स्वाभाविक रूपमै गरिन्छ। परमेश्वरले स्वाभाविक रूपमै यी सबै कामहरू पूरा गर्नुले उहाँको पहिचान र सारलाई पुष्टि गर्छ। मानवजातिले परमेश्वरको योजना परिवर्तन गर्न सक्दैन, न त तिनीहरूले परमेश्वरको अख्तियार र शक्तिलाई उछिन्न सक्छन्; यो तथ्य हो। त्यसकारण, परमेश्वरले मानवजातिको कुनै पनि पक्षबाट आएका उहाँलाई आक्रमण र निन्दा गर्ने अफवाह र दुष्ट शब्दहरूलाई बेवास्ता गर्नुहुन्छ। मलाई भन, के परमेश्वरलाई परमेश्वरविरुद्ध संसारका नास्तिक शासक दलहरू र धार्मिक समुदायले गरेका आक्रमण र प्रतिरोधहरूविरुद्ध प्रतिकार गर्न एउटा अध्याय बोल्न वा निन्दा लेख्न सजिलो छैन र? तर परमेश्वरले शैतानसँग यसरी व्यवहार गर्नुहुन्न। परमेश्वरले सिद्धान्तहरूअनुसार काम गर्नुहुन्छ; जब परमेश्वरले शैतानका दुष्ट शक्तिहरूलाई नष्ट गर्ने कुरा आउँछ, तब उहाँसँग यसका लागि आफ्नै समय छ। परमेश्वरका लागि, कार्य गर्नु अत्यन्तै सजिलो कुरा हो। परमेश्वरले स्वर्गमा केही अद्भुत कामहरू गर्न सक्नुहुन्थ्यो, र “तिमीहरूले मानहानि, आक्रमण, र ईश्वरनिन्दा गर्ने एक मात्र साँचो परमेश्वर म नै हुँ; तिमीहरूले अहिले मानहानि र ईश्वरनिन्दा गरिरहेका सर्वशक्तिमान् म नै हुँ!” भन्ने आवाजले स्वर्गलाई चिरेर दुई भाग पार्नेथ्यो। यो सुनेपछि, मानवजाति तुरुन्तै चकित हुनेथिए र अन्योलमा पर्नेथिए, र रुँदै र दाह्रा किट्दै भुईँमा लम्पसार पर्न मात्र सक्नेथिए। यो एउटा वाक्यले सबै कुरा समाधान गर्नेथ्यो, सबै कुरा प्रमाणित गर्नेथ्यो; के त्यतिबेला कसैले परमेश्वरलाई अपमान गर्ने आँट गर्नेथ्यो? के धार्मिक समुदायका ती दियाबलसहरूलाई नाम-निशाना नदेखिने गरी हराउने डर हुनेथिएन र? शैतानले परमेश्वरबारे अफवाहहरू बनाउँछ, यसले परमेश्वरलाई निन्दा र आक्रमण गर्छ, जसले गर्दा परमेश्वरमा विश्वास गर्नेहरूलाई रिस उठ्छ र घृणा लाग्छ, तिनीहरू खान वा सुत्न सक्दैनन्, तिनीहरूलाई त्यसलाई खण्डन गर्न लेखहरू लेख्न र कार्यक्रमहरू बनाउन मन लाग्छ, जबकि परमेश्वरले सरल रूपमा कार्य गर्नुहुन्छ—उहाँले केही वाक्य बोल्न सक्नुहुन्थ्यो र सारा मानवजाति पूर्ण रूपमा झुक्ने, र उहाँलाई उप्रान्त आक्रमण वा ईश्वरनिन्दा गर्ने आँट गर्नेथिएनन्। पावललाई कसरी आज्ञाकारी बनाइयो? (दमस्कस जाने बाटोमा परमेश्वर ऊकहाँ देखा पर्नुभयो।) परमेश्वर ऊकहाँ देखा पर्नुभयो। वास्तवमा उसले केही पनि देखेन; त्यहाँ एउटा ज्योति मात्रै थियो, जसले पावललाई यति त्रसित बनायो कि ऊ भुइँमा लम्पसार परेर लड्यो, र त्यसउप्रान्त उसले येशूलाई सताउने आँट गरेन। शैतानलाई सम्हाल्न पनि त्यति नै सरल छ; वास्तवमा, परमेश्वरका लागि यो कुरा अत्यन्तै सजिलो छ। परमेश्वरले यसलाई एउटै शब्दमा समाधान गर्न सक्नुहुन्छ। तिमीहरूसँग दशकौँसम्म कुरा गर्नु र तिमीहरूमा यो सब मेहनत लगाउनुभन्दा यो काम गर्नु निकै सजिलो हुनेथ्यो, तर परमेश्वरले यसरी कार्य गर्नुहुन्न। किन? मैले तिमीहरूलाई एउटा रहस्य बताउनै पर्छ: परमेश्वरलेमानिसहरू, अर्थात्, परमेश्वरले चुन्नुभएका मानिसहरूलाई नै मुक्ति दिनुहुन्छ; परमेश्वरले नचुन्नुभएका अरूलाई मानिसका रूपमा लिइँदैन, तर तिनीहरू पशु, दियाबलसहरू हुन्, र तिनीहरू परमेश्वरको आवाज सुन्न, परमेश्वरको अनुहार देख्न, वा परमेश्वरबारे कुनै जानकारी थाहा पाउन लायक हुँदैनन्। त्यसकारण, परमेश्वर यसरी व्यवहार गर्नुहुन्न। परमेश्वरको पहिचान आदरणीय छ; उहाँलाई हेर्न चाहने जोकोहीले हेर्न पाउँदैनन्, र कसैले सधैँ ध्यान दिएर, उत्सुकतापूर्वक, र पूर्ण हृदयले आकाशको निश्चित स्थानमा हेर्ने गरेको छ भन्दैमा उहाँ कसैको अघि देखा पर्नुहुनेछैन। के तिमीहरूलाई परमेश्वरलाई हेर्न चाहने जोकोहीले उहाँलाई देख्न सक्छ भन्ने लाग्छ? परमेश्वरसँग गरिमा छ; परमेश्वर उहाँको डर मान्ने र दुष्टताबाट अलग बस्ने मानिसहरूसामु देखा पर्नुहुन्छ, पवित्र स्थानहरूमा देखा पर्नुहुन्छ र फोहोरी स्थानहरूबाट लुक्नुहुन्छ। सम्पूर्ण मानवजाति फोहोरी छ कि पवित्र छ भन्ने कुराका बारेमा कुनै छलफल गरिरहनु आवश्यक छैन। यो मानवजाति परमेश्वरलाई हेर्न लायक छैन; तिनीहरू एउटा परमेश्वर हुनुहुन्छ भनेर स्वीकार गर्दैनन्, त्यसकारण परमेश्वर किन तिनीहरूसामु देखा पर्नुहुन्थ्यो र? तिनीहरू त्यसयोग्य छैनन्! परमेश्वरले विभिन्न कुरा गर्न सक्नुहुन्छ तर गर्नुहुन्न; यसले परमेश्वरको विनम्रता र गुप्तता, र उहाँको पहिचानको आदरणीयतालाई पुष्टि गर्छ। मलाई भन, यदि शैतानले ती कुराहरू गर्न सक्थ्यो भने, यसले दिनमा कति पटक ती कुराहरू गर्नेथ्यो, कति पटक धाक लगाउनेथ्यो? जब शैतानले भ्रष्ट तुल्याएका मानिसहरू कुनै सानो पदमा पुग्छन् र थोरै शक्ति हात पार्छन्, तब तिनीहरूले यो शक्तिको धाक कुन हदसम्म लगाउनेछन्, कसलाई थाहा हुन्छ—शैतानको कुरा त परै जाओस्, जसले आफूसँग भएको थोरै मात्र शक्तिलाई पनि अकल्पनीय तरिकाले दुरुपयोग गर्नेछ र धाक लगाउनेछ। परमेश्वर यसरी कार्या गर्नुहुन्न; शैतानको तर्कले परमेश्वरलाई ननाप, त्यो ठूलो गल्ती हुनेछ। परमेश्वरले के गर्न सक्नुहुन्छ भन्ने कुराको हकमा भन्दा, त्यो गर्न चाहनुहुन्छ कि चाहनुहुन्न भन्ने कुरा परमेश्वरकै हातमा हुन्छ; यदि परमेश्वरले चाहनुभयो भने, यो एकै क्षणमा गर्न सकिन्छ, र उहाँले चाहनुभएन भने, कसैले पनि उहाँलाई जबरजस्ती गर्न सक्दैन। अफवाहहरूप्रति परमेश्वरको मनोवृत्ति यही हो—उहाँ तिनलाई बेवास्ता गर्नुहुन्छ। परमेश्वर अझै पनि आफूले गर्नुपर्ने कुरा, आफूले गर्ने अभिप्राय राख्नुभएको कुरा गर्नुहुन्छ; कुनै पनि व्यक्ति, कुनै पनि शक्तिले उहाँको योजना बिथोल्न वा त्यसलाई परिवर्तन गर्न सक्दैन। परमेश्वरलाई आक्रमण गर्ने, उहाँलाई निन्दा गर्ने, र उहाँलाई बदनाम गर्ने यी अफवाहहरूले केही पनि परिवर्तन गर्दैनन्। आखिर अफवाहहरू त अफवाह मात्रै हुन् र ती कहिल्यै तथ्य बन्न सक्दैनन्। ती मानव दर्शन, विज्ञान, नैतिकता, सिद्धान्त, र इत्यादि कुरासँग मिले पनि, सबै मानवजाति परमेश्वरलाई आक्रमण गर्न खडा भए भने पनि, सत्यता मानवजातिको पक्षमा खडा हुनेछैन, न त मानवजाति सत्यताको वाहक नै बन्नेछ। परमेश्वर सदासर्वदा परमेश्वर नै हुनुहुन्छ; उहाँको पहिचान र हैसियत कहिल्यै परिवर्तन हुँदैन। त्यसकारण, शैतानले जसरी बाधा दिए पनि, परमेश्वरको काम अझै पनि व्यवस्थित रूपमा अघि बढ्छ, किनभने यो परमेश्वरको काम हो। यदि यो मानवको काम भएको भए, शैतानको शासनले खडा गर्ने यस्तो व्यवधान र विभिन्न सामाजिक शक्तिहरूको यस्ता आक्रमण र निन्दाले यसलाई ढालिसक्नेथ्यो र यो अस्तित्वमा रहनेथिएन। जब परमेश्वर बोल्नुहुन्छ र काम गर्नुहुन्छ, जब पवित्र आत्मा काम गर्नुहुन्छ, तब मात्रै मण्डली झन्-झन् बढी समृद्धि हुन्छ। के यो तथ्य होइन र? के तिमीहरूले यो तथ्य देखेका छौ? (अँ, देखेका छौँ।) के देखेका छौ? (राज्यको सुसमाचार दर्जनौँ देशमा फैलिसकेको छ, र शैतानले बनाएका र फैलाएका ती अफवाहहरूले सत्यतालाई प्रेम गर्नेहरूलाई परमेश्वरतर्फ फर्कनबाट रोकेको छैन।) यो परमेश्वरको काम हो; परमेश्वरको कामले यो नतिजा हासिल गर्न सक्छ, परमेश्वरका वचनहरूले यो नतिजा हासिल गर्न सक्छन्—यो शैतानका अपेक्षाहरूभन्दा बाहिरको कुरा हो। परमेश्वरका वचनहरूमा यस्तो असीम शक्ति हुन्छ; सुसमाचार राम्रो दिशातिर फैलिँदैछ र सबै कुरा परमेश्वरको योजनाअनुसार, कुनै गडबडीविना व्यवस्थित रूपमा अघि बढिरहेको छ। परमेश्वरको काम र परमेश्वरका वचनहरू परमेश्वरका चुनिएका मानिसहरूका बीचमा फैलिरहेका छन्, जुन कुरा धेरै पहिले नै निर्धारित गरिएको थियो। सुसमाचार प्रचार गरेर विश्वासमा आएका मानिसहरूको सङ्ख्या र साँचो मार्गको अनुसन्धान गर्ने मानिसहरूको सङ्ख्यामा प्रत्येक महिना वृद्धि भइरहेको छ। के यसले सुसमाचारको काम कसरी फैलिएको छ भन्ने कुरा देखाउँदैन र? यदि यो परमेश्वरको काम नभएको भए, जति धेरै मानिसहरूले जति नै ठूलो मूल्य चुकाए पनि, तिनीहरूले यो नतिजा हासिल गर्न सक्नेथिएनन्। यो परमेश्वरको तागत हो, परमेश्वरका वचनहरूको शक्तिले हासिल गरेको प्रभाव हो।
मानिसहरूले विभिन्न अफवाहहरूलाई कसरी लिन्छन् भन्ने कुराको बारेमा फेरि फर्केर कुराकानी गरौँ। विभिन्न अफवाहहरूप्रति मानिसहरूले परमेश्वरको जस्तो मनोवृत्ति अपनाउन सक्दैनन्। तिनीहरूले परमेश्वरका अभिप्रायहरू बुझ्दैनन्, र अफवाह सुनेपछि, तिनीहरूले सधैँ यस्तो महसुस गर्छन्: “यदि मैले केही गरिनँ भने, मैले मेरो विवेक खेर फालिरहेको हुन्छु। यदि अफवाहहरू बनाउने मानिसहरू विजयी भए भने, मलाई असहज, असन्तुष्ट, र आक्रोशित महसुस हुनेछ, अनि मलाई असन्तुलित महसुस हुनेछ, त्यसकारण तिनको खण्डन गर्नु नै पर्छ। मैले अफवाहहरूलाई स्पष्ट पार्न भिडियो बनाउनुपर्छ, वा लेख लेख्नुपर्छ।” यस्तो मानसिकतामा काम गर्नु परमेश्वरका अभिप्रायहरू अनुरूप हुन्छ कि हुँदैन, यो सत्यता सिद्धान्तहरू अनुरूप हुन्छ कि हुँदैन भनेर मनन गर्नु सार्थक हुन्छ। यदि मण्डलीको काम र आफ्नो कर्तव्य पूरा गर्ने क्रममा तिमीहरूको उद्देश्य र उत्प्रेरणा भनेको अफवाहहरू स्पष्ट पार्नु र तिमीहरूले विश्वास गर्ने परमेश्वर साँचो परमेश्वर हुनुहुन्छ, तिमीहरू जीवनमा सही बाटोमा छौ, र सुसमाचार प्रचार गर्न र परमेश्वरको गवाही दिन तिमीहरूले गरेको सबै कुरा न्यायसंगत छन्—अनि संसारले यी सबै तथ्यहरूको सत्यता नचिनेको वा नबुझेकोले मात्रै तिनीहरूले तिमीहरूलाई धेरै आधारहीन अपराधहरूको आरोप लगाएका छन्—भन्ने कुरा स्पष्ट व्याख्या गर्नु हो, र सबै कुरा स्पष्ट पारिएपछि, संसारले तिमीहरूलाई निर्दोष भनी पहिचान गर्नेछ, संसारका सबै पक्षहरूले “तिमीहरूले विश्वास गर्ने परमेश्वर साँचो परमेश्वर हुनुहुन्छ, तिमीहरू जीवनको सही बाटोमा छौ, र परमेश्वरले तिमीहरूलाई गर्न लगाउनुहुने सबै कुरा सही छ र सही अभियान हो” भनेर विश्वव्यापी रूपमा स्विकार्छन् भने, के भयो त? के तिमीहरूलाई आफ्नो विश्वासमा सहजता र न्यायको महसुस हुनेछ? के तिमीहरू परमेश्वरमा विश्वास गर्ने सही मार्गमा हिँडेका हुन्छौ? के तिमीहरू कुनै बाहिरी हस्तक्षेपविना मुक्तिको मार्गमा अघि बढेका हुनेछौ? के तिमीहरूले परमेश्वरको डर मान्ने हृदय विकास गरेका हुनेछौ? के तिमीहरूले त्यसपछि परमेश्वरप्रति समर्पण हासिल गर्न सक्छौ? त्यसोभए के तिमीहरूले परमेश्वरको अनुमोदन प्राप्त गर्न सक्छौ? (सक्दैनौँ।) के मानिसहरूले तँप्रति कुनै गलतफहमी नराखी तँलाई प्रशंसा र आदर मात्रै गर्न थालेपछि तैँले शुद्ध विवेकको साथ परमेश्वरमा विश्वास गर्न सक्छस् भन्ने सम्भव हुन्छ? अवश्य नै हुँदैन! अवश्य नै, अफवाहहरूप्रति मानिसहरूले परमेश्वरको जस्तो मनोवृत्ति प्राप्त गर्न सक्दैनन्, तर व्यक्तिमा सही दृष्टिकोण, सही मनोवृत्ति र अडान हुनुपर्छ, र उसले यसो भन्नुपर्छ: “यी अफवाहहरू साँच्चै नै घृणास्पद र घिन लाग्दा छन्। यी अफवाहहरूबाट, यो भ्रष्ट मानवजाति साँच्चै नै परमेश्वरको शत्रु हो भन्ने कुरा देख्न सकिन्छ; यो पूर्ण रूपमा सही कुरा हो! मैले शैतानका अफवाहहरूका आधारमा परमेश्वरको काम साँचो हो कि झूटो हो भनेर मूल्याङ्कन गर्नु हुँदैन। परमेश्वरका वचनहरू पढेर र आफ्नो कर्तव्य पूरा गर्ने क्रममा अनुभवहरू प्राप्त गरेर, म परमेश्वरका सबै वचनहरू सत्यता हुन्, र उहाँले गर्नुहुने सबै कुराले मानिसहरूलाई मुक्ति दिन सहयोग गर्छ भन्ने कुरालाई पुष्टि गर्छु। आज परमेश्वरको मुक्ति स्वीकार गर्न उहाँको अघि आएको हुनाले, मैले आफ्नो कर्तव्य पूरा गर्नुपर्छ, र परमेश्वरका वचनहरू प्रचार गर्न, उहाँको नाम घोषणा गर्न, र परमेश्वरको काम र उहाँका अभिप्रायहरूको गवाही दिनका लागि मेरा दायित्व र जिम्मेवारीहरू पूरा गर्नुपर्छ, ताकि परमेश्वरले चुन्नुभएका मानिसहरू परमेश्वरको घरमा फर्केर आउन सकून्, तिनीहरूले उहाँको आवाज सुन्न सकून्, र उहाँबाट वचन र जीवनको भरणपोषण जति सक्दो चाँडो र छिटो प्राप्त गर्न सकून्। यो मेरो दायित्व, र मेरो जिम्मेवारी हो। म परमेश्वरको काममा सहकार्य गरिरहेको छु, तर मैले पछ्याउने मार्ग सही हो वा मैले लिएको अभियान सही हो भनेर प्रमाणित गर्नका लागि मात्रै होइन—यी कुराहरूका लागि मात्रै होइन। मैले परमेश्वरको विरुद्धमा रहेका शैतानका आक्रमण र निन्दाहरूप्रति बदला लिनका लागि आफ्नो कर्तव्य पूरा गरिरहेको छैनँ। बरु, मैले परमेश्वरको प्रेमको ऋण तिर्न, परमेश्वरको आज्ञा स्वीकार गर्न, र परमेश्वरको काममा सहकार्य गर्नका लागि मेरा आफ्नै दायित्व र जिम्मेवारीहरू पूरा गरिरहेको छु, र अवश्य नै, मेरो आफ्नै बफादारिता पूरा गरिरहेको छु।” के यो सही दृष्टिकोण हो? के यो मानिसहरूमा हुनुपर्ने दृष्टिकोण हो? (हो।) यस दृष्टिकोणबाट हेर्दा, विभिन्न कार्यक्रमहरू बनाउने क्रममा, चाहे यो भजन गाउने, नाच्ने, चलचित्र बनाउने, वा अनुभवात्मक गवाहीहरूका बारेमा नाटकहरू बनाउने कार्य होस्, के मानिसहरूको अडान, तिनीहरू जुन कोणबाट खडा हुन्छन्, र तिनीहरूले गर्ने केही निश्चित अभिव्यक्तिहरूमा केही परिवर्तन आउनु पर्दैन र? (पर्छ।) तैपनि, धेरैजसो मानिसहरूले यी सबै कामहरू पूरा गर्दा, ती काम हतारमा र घृणाको साथ गरेका हुन्छन्, र त्यो काम मानव भावनाहरूसँग मिश्रित हुन्छन्। त्यसकारण, तिनीहरूले गैर-विश्वासीहरू, शासक पार्टी, र धार्मिक समुदायका कार्य र व्यवहारहरूका बारेमा अति नै धेरै कुरा खुलासा गरेका छन्, र तिनीहरूका शब्दहरू अत्यन्तै कठोर भएका छन्, जसले गर्दा त्यस्ता कार्यक्रमहरू हेरेपछि तिनीहरूले अरूमा अलिक नकारात्मक असर पार्छन्। यसको कारण सरल छ: मानिसहरूले यी सबै क्रियाकलापहरू निश्चित भावनाको साथ लिन्छन्, सही दृष्टिकोणबाट होइन। अनि मानिसहरूले अझै पनि यसो भन्दै यो कुरालाई निकै उचित ठान्छन्: “तिनीहरूले हामीलाई आक्रमण गर्छन्, बदनाम गर्छन्, र हाम्रो बारेमा अफवाहहरू बनाउँछन्; तिनीहरूलाई खुलासा गर्दा के गल्ती हुन्छ र? यो उचित आत्मरक्षा हो! उचित रूपमा आत्मरक्षा गर्नु गैरकानुनी होइन, न त हामीले नभएको कुरा गरिरहेका छौँ; हामी सबैले तथ्यहरूका आधारमा कुराहरू विश्लेषण गरिरहेका छौं। तिनीहरूले हाम्रो बारेमा बिना आधार अफवाहहरू बनाउँछन्; के हामीले तिनीहरूलाई खुलासा र विश्लेषण गर्नु गलत हो? के हामीले बदला लिन सक्दैनौँ र?” बदला लिनुको के फाइदा हुन्छ? दियाबलसहरू झूटले भरिएका हुन्छन् र तिनीहरूले कहिल्यै पनि एउटै पनि सत्य अभिव्यक्ति बोल्दैनन्; तिनीहरूले भनेको कुरा झूट हो भनेर तिनीहरूलाई पहिचान गर्न लगाउनका लागि निरन्तर तिनीहरूको झूटहरू विश्लेषण गर्नु, र तिनीहरूले झूट बोलेको कुरालाई स्वीकार गरेपछि तिनीहरूले फेरि कहिल्यै झूट नबोलून्—के यसमा कुनै मूल्य छ? के तिनीहरूले यो कुरा हासिल गर्न सक्छन्? (सक्दैनन्।) के त्यो शैली मूर्ख र अज्ञानी शैली होइन र? मैले हाम्रो मुख्य काम भनेको परमेश्वरको काम, उहाँको कामले हासिल गरेका प्रभावहरू, उहाँका वचनहरू, र उहाँका वचनहरूले मानिसहरूमा पार्ने प्रभावहरूका बारेमा गवाही दिनु हो, र शासक पार्टीले गरेको दमन र सतावट, र धार्मिक समुदायले गरेको विरोध र निन्दाको बारेमा, संक्षिप्त रूपमा संलग्न केही पृष्ठभूमिलाई उल्लेख गर्नु नै पर्याप्त हुन्छ भनेर धेरै पहिले नै भनेको थिएँ। तर मानिसहरूले यसलाई जसरी सुने पनि बुझ्न सक्दैनन्। तिनीहरूले सधैँ यी समस्याहरूलाई उग्रताको साथ लिन्छन् र तर्क गर्न चाहन्छन्। अनि परिणाम के हुन्छ? यसले पटक्कै कुनै प्रभाव दिँदैन, किनभने शैतानका दुष्ट शक्तिहरूसँग तर्क गर्न सकिँदैन। के यो मानिसहरूको मूर्खता र अज्ञानता होइन र?
कतिपय मानिसहरूले अफवाहहरू स्पष्ट पार्ने र मानिसहरूलाई के साँचो हो भनेर व्याख्या गर्ने, अन्धकार संसार र परमेश्वरको विरोध गर्ने दुष्ट मानिसहरूसँग युद्ध घोषणा गर्ने एउटै उद्देश्यको साथ सुसमाचार प्रचार गर्छन्, केही प्राविधिक पेसा सिक्छन्, वा निश्चित प्रकारको कर्तव्य पूरा गर्छन्। के यो न्यायको काम हो? तैँले यसो गर्नु सही भए पनि गलत भए पनि, तैँले यो कुरा बुझ्नुपर्छ: के परमेश्वरले उहाँसँग शत्रुता राख्ने ती दुष्ट मानिसहरूलाई मुक्ति दिन सक्नुहुन्छ? के तैँले यसो गर्नुको कुनै मूल्य हुन्छ? यदि तैँले परमेश्वरले कस्ता मानिसहरूलाई मुक्ति दिनुहुन्छ भन्ने कुरा बुझेको छैनस् र सधैँ सही जस्तो देखिने तर वास्तवमा गलत रहेका केही दृष्टिकोणहरू व्यक्त गर्छस् भने, के यो तेरो आफ्नै मुक्तिमा बाधा दिनु होइन र? कतिपय मानिसहरूले परमेश्वरको विरोध गर्ने दुष्ट शक्तिहरूसँग लड्न र सांसारिक प्रचलनहरूको विरोध गर्नका लागि मात्रै आफ्नो कर्तव्य पूरा गर्छन्। “तिनीहरूले हामी हाम्रो परिवारलाई बेवास्ता गर्छौं र सामान्य जीवन जिउँदैनौँ भनेर भन्छन्, त्यसकारण म आफ्नो कर्तव्य राम्ररी पूरा गरेर आफूलाई प्रमाणित गर्न चाहन्छु। भविष्यमा, जब म स्वर्ग जान्छु र राज्यमा प्रवेश गर्छु र तिनीहरूलाई न्याय गरिन्छ, तब तिनीहरूले म सही छु भन्ने देख्नेछन्!” यसरी आफूलाई प्रमाणित गर्नुको के फाइदा हुन्छ र? तैँले आफूलाई प्रमाणित गरे पनि, यसले के फाइदा गर्छ? यसले के कुरालाई प्रतिनिधित्व गर्छ? त्यसको मूल्य के हो? यदि यसले तँलाई साँच्चै नै राज्यमा प्रवेश गर्न र परमेश्वरको अनुमोदन प्राप्त गर्न सहयोग गर्न सक्छ भने, यो सार्थक हुनेछ, र तेरो मार्ग सही हुनेछ। तर दुःखको कुरा, यो मार्ग व्यवहारिक छैन। यो परमेश्वरले मानिसहरूका लागि पूर्वनिर्धारित गर्नुभएको मार्ग होइन, र परमेश्वरले मानिसहरूलाई यसरी व्यवहार गर्न लगाउनुहुन्न। मानिसहरू सधैँ मूर्ख हुन्छन्, र तिनीहरू सत्यताको पक्षमा उभिएका र तिनीहरूसँग सत्यता भएको हुनाले, तिनीहरूले उचित काम गर्नुपर्छ, र यो दुष्ट संसार र अफवाहहरू बनाउने सबैमाथि युद्धको घोषणा गर्नुपर्छ भन्ने सोच्छन्: “हामी परमेश्वरमा विश्वास गर्छौं र परमेश्वरलाई पछ्याउँछौं, हामी आफ्नो कर्तव्य पूरा गर्छौं—हामी तिमीहरूलाई सही मार्गमा को छ भनेर देखाउनेछौं!” के यो उग्रता होइन र? के यी कुराहरूका बारेमा तर्क गर्नुको कुनै अर्थ हुन्छ? यसको कुनै मूल्य हुँदैन। यदि तँसँग साँच्चै समय र ऊर्जा छ भने, पेसाको बारेमा अझै धेरै सिक्नु, पेसासँग सम्बन्धित थप ज्ञान र सामान्य ज्ञान अध्ययन गर्नु नै राम्रो हुन्छ। यो तँलाई आफ्नो कर्तव्य पूरा गर्नका लागि फाइदाजनक र सहयोगी हुन्छ। तँ किन सधैँ संसारका दुष्ट शक्तिहरूसँग संघर्ष गरिरहेको हुन्छस्? किन सधैँ अफवाहहरूका बारेमा झगडा गर्ने? के यो नदुखेको टाउको बाँधेर दुखाउनु होइन र? अरूले तँलाई जसरी आक्रमण गरे पनि, तिनीहरूलाई ध्यान दिनु पर्दैन। तिनीहरू दियाबलस प्रकृतिका हुन्छन्, र तिनीहरू पशुहरू हुन्, तिनीहरू त्यस्ता कुराहरू मात्रै हुन्; परमेश्वरले तिनीहरूलाई मुक्ति दिनुहुन्न, परिवर्तन गर्नुहुन्न, र परमेश्वर तिनीहरूसँग बोल्नुहुन्न। परमेश्वरले तिनलाई बेवास्ता गर्नुहुन्छ, त्यसकारण के तैँले तिनीहरूलाई ध्यान दिनुपर्छ? यदि मानिसहरूले परमेश्वरले नगर्नुहुने कुरा जिद्दीपूर्वक गर्न चाहन्छन् भने, के यो अलिक मूर्खतापूर्ण कार्य र बुद्धिको कमी हुनु होइन र? कम्तीमा पनि, तँ परमेश्वरप्रति समर्पित हृदय नभएको व्यक्ति होस्, र तैँले परमेश्वरले प्रेम गर्नुहुने कुरालाई प्रेम गर्दैनस्, वा परमेश्वरले घृणा गर्नुहुने कुरालाई घृणा गर्दैनस्। यी कुराहरूप्रति परमेश्वरको मनोवृत्ति के हो भन्ने तँलाई थाहा छैन—परमेश्वरले तिनीहरूलाई बेवास्ता गर्नुहुन्छ; किन हो भन्ने कुरा समेत तँलाई थाहा हुँदैन। परमेश्वरको कामका तीन चरणहरूमध्ये प्रत्येकमा, परमेश्वरले धेरै वचनहरू बोल्नुभएको छ। परमेश्वर र मानवजातिको बीचमा धेरै कुराकानीहरू भएका छन्, र यी कुराकानीहरूबाट, परमेश्वरका अभिप्रायहरू, परमेश्वरको स्वभाव, र सारलाई देख्न सकिन्छ। तैपनि, परमेश्वरले निश्चित कुराहरूका बारेमा शैतानसँग कसरी कुराकानी गर्नुहुन्छ भन्ने बारेमा कहिल्यै बताएर शैतानलाई खुलासा गरेर मानवजातिले शैतानको साँचो अनुहारलाई स्पष्ट रूपमा देख्न, र शैतानले परमेश्वरसँग कसरी व्यवहार गर्छ भन्ने कुरा स्पष्ट रूपमा देख्न सकून् भनेर काम गर्नुहुन्न। त्यस्ता धेरै कुराहरू छन्, तर परमेश्वरले तिनको बारेमा उल्लेख गर्नुहुन्न। परमेश्वरले किन तिनको बारेमा उल्लेख गर्नुहुन्न? किनभने ती कुराहरूका बारेमा कुरा गर्दा तँलाई कुनै फाइदा हुँदैन। तेरो लागि सबैभन्दा फाइदाजनक कुराहरू परमेश्वरको जीवनका वचनहरू हुन्; तँलाई परमेश्वरको अघि आउन र परमेश्वरमा समर्पित हुने, र परमेश्वरको डर मान्ने र दुष्टताबाट अलग बस्ने व्यक्ति बन्न सहयोग गर्ने यी वचनहरू नै तेरा लागि सबैभन्दा फाइदाजनक छन्। परमेश्वरले तँलाई कसरी जिउने र कसरी बोल्ने भन्ने बारेमा बताउनुहुन्छ, साथै मानिसहरू र मामलाहरूलाई कसरी चिन्ने र विभिन्न वातावरण र परिस्थितिहरूमा सत्यताको अभ्यास गर्न र बुद्धिमानी हुन कसरी सिक्ने भनेर बताउनुहुन्छ—यी सबै तेरा लागि फाइदाजनक छन्। परमेश्वरले तँलाई जे कुराले फाइदा गर्छ त्यही भन्नुहुन्छ र गर्नुहुन्छ। परमेश्वरले तँलाई कुनै फाइदा नदिने एउटा पनि वचन बोल्नुहुन्न। के परमेश्वरलाई ती वचनहरू भन्नु अत्यन्तै सजिलो हुनेथिएन र? त्यसोभए उहाँले किन ती वचन बोल्नुहुन्न? किनभने भ्रष्ट मानवजातिलाई ती वचनहरूको आवश्यकता पर्दैन। यी अफवाहहरू दियाबलसहरू र शैतानका वचनहरूसँग मिल्छन्, र परमेश्वरले तिनलाई बेवास्ता गर्नुहुन्छ, त्यसकारण तैँले पनि तिनका बारेमा झगडा गर्नु हुँदैन। बुझिस्? (बुझेँ।) बुझिसकेपछि, अभ्यास कसरी गर्ने भन्ने तँलाई थाहा भयो, होइन र? अफवाहहरू विश्लेषण गर्न, अफवाहहरूलाई खण्डन गर्न, अफवाहहरूको स्रोत खोज्न, र यस्तै इत्यादिमा मेहनत नगर्। यदि तँसँग साँच्चै नै परमेश्वरको गवाही दिने हृदय छ र तँ आफ्नो गवाहीमा दह्रिलो गरी खडा हुन र परमेश्वरको अनुमोदन प्राप्त गर्न चाहन्छस् भने, तैँले भन्न सक्ने धेरै शब्दहरू छन् र तैँले गर्न सक्ने धेरै कुराहरू छन्। परमेश्वरले मानिसहरूलाई प्रदान गर्नुहुने वचन र सत्यताहरूले तँलाई ती कुराहरूमा मनन गर्न, अनुभव गर्न, र त्यसमा संलग्न हुन लगाउँछन्, ताकि ती तेरा आफ्नै सिद्धान्त र अभ्यासका मार्गहरू बनून्, र अन्तिममा तेरो आफ्नै जीवन बनून्। तैँले यसलाई लागू गर्न समय र ऊर्जा लगाउनु अत्यावश्यक हुन्छ। यदि तँ मूर्ख र अबूझ होस्, सधैँ अफबाहहरूमा मेहनत गर्छस्, सधैँ आफ्नो नाम सफा राख्न र आफूलाई संसारको अगाडि स्पष्ट पार्न चाहन्छस् भने, त्यसले समस्या पैदा गर्छ; तैँले सत्यता प्राप्त गर्नेछैनस्, र तँ यी सांसारिक अफवाहहरूद्वारा पूर्ण रूपमा फस्नेछस् र थकित हुनेछस्। अन्तमा, तैँले स्पष्ट रूपमा कुराहरू व्याख्या गर्न सक्नेछैनस्। तैँले किन ती कुराई स्पष्ट रूपमा व्याख्या गर्न सक्नेछैनस्? किनभने तैँले दियाबलसको सामना गरिरहेको हुन्छस्, र यसले खुलेआम झूटहरू बोल्छ। अहिले दियाबलसले के भन्छ? ठूलो रातो अजिङ्गरले भन्छ, “चीन विश्व व्यवस्थाको रक्षक, विश्व शान्तिको रक्षक हो, र विश्व शान्ति र सुव्यवस्था कायम राख्ने काममा यसको भूमिका महत्त्वपूर्ण छ।” यसले भन्ने कुन-कुन शब्दहरू तथ्यहरू हुन्? के यी शब्दहरू तथ्यहरू हुन्? जब तैँले यी शब्दहरू सुन्छस्, तब के तँलाई रिस उठ्दैन र? यो सुनेपछि, तँलाई शैतान यस्तो कुरा बोल्ने गरी लाज विहीन छ भन्ने लाग्नेछ। तैँले यससँग किन तर्क गर्ने? के तँ मूर्ख भइरहेको छैनस् र? यो यस्तै कुरा हो—परमेश्वरले यसलाई सेवाका लागि मात्रै प्रयोग गर्नुहुन्छ, र उहाँले यसलाई बचाउने वा परिवर्तन गर्ने अभिप्राय राख्नुहुन्न। के यससँग तर्क गर्नु मूर्खता होइन र? त्यस्तो मूर्ख काम नगर्। बुद्धिमानी मानिसहरूले यी अफवाहहरू सुन्दैनन्, न त तिनीहरू तिनको बन्धनमा नै पर्छन्। कतिपय मानिसहरूले भन्छन्, “अफवाह सुनेपछि, म व्याकुल हुन्छु!” त्यसो हो भने तैँले हृदयमा प्रार्थना गर्नुपर्छ, सत्यतालाई चिन्न सत्यताको प्रयोग गर्नुपर्छ, त्यसपछि ती दियाबलसहरू र शैतानलाई श्राप दिनुपर्छ, अनि यी अफवाहहरूले तेरो हृदयमा कुनै असर पार्नेछैनन्। अर्को तरिका पनि छ: तैँले सारलाई देख्नुपर्छ। तँ भन्छस्, “परमेश्वरका कार्यहरू मेरा धारणाहरू अनुरूप नभए पनि र भ्रष्ट मानवजातिले तिनलाई दोष दिए पनि र इन्कार गरे पनि, म उहाँ सत्यता हुनुहुन्छ, र दियाबलसहरू र शैतानमा कुनै सत्यता छैन भन्ने देख्छु। म परमेश्वरमा विश्वास गर्ने सङ्कल्प गर्छु! परमेश्वरले मात्रै मलाई मुक्ति दिन सक्नुहुन्छ। उहाँमा परमेश्वरको सार छ, उहाँ परमेश्वर हुनुहुन्छ, र उहाँको सार कहिल्यै परिवर्तन हुँदैन। दियाबलसहरू र शैतानले परमेश्वरलाई जति धेरै विरोध गरे पनि, तिनीहरूमा कुनै सत्यता हुँदैन, र म दियाबलसहरू र शैतानका शब्दहरूमा विश्वास गर्दिनँ!” के तँसँग यो विश्वास छ? (छ।) यदि तँसँग यो विश्वास छ भने, तँलाई कुनै पनि मानिसहरू, घटनाहरू, वा परिस्थितिहरूले बाधा दिँदैन, र तँलाई शैतानले बहकाउनु वा आक्रमण गर्नु त परको कुरा हो। त्यसोभए तैँले के गर्नुपर्छ? यसलाई बेवास्ता गर्नुपर्छ; सत्यता पछ्याउने र आफ्नो गवाहीमा दह्रिलो गरी खडा हुने कार्यमा ध्यान दे, र शैतान लज्जित हुनेछ।
भर्खरै, हामीले मण्डलीभित्र अफवाह फैलाउने कार्यसँग सम्बन्धित केही समस्याहरूका बारेमा सङ्गति गर्यौँ। धेरैजसो मानिसहरूले चिनियाँ कम्युनिस्ट सरकार र धार्मिक समुदायबाट केही अफवाह सुनेका छन्; हामीले यी अफवाहहरूलाई कसरी लिने र सम्हाल्ने भन्ने बारेमा पनि सङ्गति गरेका छौँ। मानिसहरूले सत्यता सिद्धान्तहरू बुझेपछि, तिनीहरू अफवाहहरूद्वारा बहकाउमा पर्न वा बाधामा पर्न छोड्नेछन्। मण्डलीमा अफवाह फैलाउने व्यक्ति देखा पर्दा, उसले जुनसुकै शैली वा तरिकाले अफवाह फैलाए पनि, हामीले यसलाई कसरी लिनुपर्छ? हामीले हस्तक्षेप नगरी यसलाई हुन दिनुपर्छ, कि त्यो व्यक्तिलाई खुलासा गर्नु, विश्लेषण गर्नु, र निराकरण गर्नुपर्छ? कुन विधि सिद्धान्तहरू अनुरूप छ? कतिपयले यसो भन्छन्, “के अभिव्यक्तिको स्वतन्त्रता छैन र? त्यस व्यक्तिलाई किन बोल्न नदिने? तिनीहरूलाई बोल्न दिनुहोस्। अफवाह सुनेपछि, सबैले ती के हुन् भनेर पत्ता लगाउन सकेपछि, तिनीहरूले यी शैतानी शब्दहरूमा विश्वास गर्न छोड्नेछन्, र स्वाभाविक रूपमा अफवाहहरू हराउनेछन्।” अरूले भन्छन्, “तिनीहरूले अफवाह फैलाउनु र परमेश्वरको निन्दा गर्नु स्वीकार्य छैन। हामीले तिनीहरूलाई परमेश्वरको निन्दा गर्ने कुराहरू गर्न दिनु हुँदैन। हामीले तिनीहरूलाई बिउँझाउनका लागि पाठ सिकाउनुपर्छ। परमेश्वरले हामीलाई मुक्ति दिनका लागि बोल्न र काम गर्न धेरै कष्ट भोग्नुभएको छ, तैपनि तिनीहरूले अफवाह फैलाइरहेका छन्। तिनीहरूसँग कुनै विवेक छैन! तिनीहरूलाई श्राप दिएर मात्रै हामीले हाम्रो घृणालाई कम गर्न सक्छौं; यदि हामीले तिनीहरूलाई निराकरण गरेनौँ भने, हामीले परमेश्वरलाई निराश तुल्याइरहेका हुनेछौं।” कुन तरिका राम्रो हो? यी सबै शैलीहरू राम्रा छैनन्। हामीले यसभन्दा पहिले सङ्गति गरिसकेका छौं, अफवाह फैलाउनेहरू पक्कै पनि असल हुँदैनन्, र त्यस्ता व्यक्तिहरूलाई चिन्नुपर्छ। यदि तिनीहरूले कहिलेकहीँ मात्रै अफवाह फैलाउँछन् भने, तिनीहरूलाई चेतावनी दिनुपर्छ। यदि तिनीहरूले निरन्तर अफवाह फैलाउँछन् भने, तिनीहरूलाई खुलासा, विश्लेषण गरिनुपर्छ, त्यसपछि मण्डलीबाट हटाउनुपर्छ, ताकि तिनीहरूले अबदेखि मानिसहरूलाई बहकाउन वा हानि गर्न नपाऊन्। के यो कुरालाई सम्हाल्न सजिलो छ? के तिमीहरूले यसलाई यसरी सम्हाल्नेछौ, कि मण्डली अगुवाहरूले आदेश दिऊन् भनेर पर्खनेछौ? कसैले निरन्तर अफवाह फैलाइरहेको छ, र तिनीहरू भेलामा आउँदा हरेक पटक यी कुराहरूका बारेमा कुरा गर्छन्, कहिल्यै परमेश्वरका वचनहरू पढ्दैनन्, कहिल्यै प्रार्थना गर्दैनन्, भजनहरू सिक्दैनन्, र यति मात्र होइन, तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरूका बारेमा रहेको अनुभवात्मक बुझाइ बाँड्दैनन्, र जब कसैले परमेश्वरका वचनहरूमा सङ्गति गर्छ र अनुभवको गवाही बाँड्छ, तब तिनीहरूलाई यसप्रति घृणा लाग्छ र वितृष्णा हुन्छ, तर गैर-विश्वासीहरूको अफवाहप्रति त्यस्तो घृणा महसुस हुँदैन, र तिनीहरू ती कुराप्रति निकै उत्साहित हुन्छन्—सबै कुरा पत्ता लगाइएपछि, किन त्यस्तो व्यक्तिलाई कुनै शिष्टता देखाउनु? तिनीहरू परमेश्वरका चुनिएका मानिसहरूलाई परमेश्वर पछ्याउनबाट रोक्न मण्डलीमा घुसपैठ भएका शैतानका सेवकहरू हुन् भन्ने कुरा स्पष्ट छ। के तैँले तिनीहरूको व्यवधानलाई सहन्छस्? (सहँदिनँ।) यदि तैँले यसलाई सहँदैनस् भने, खडा भएर यसो भन्, “फलानो-फलानो व्यक्ति मण्डलीमा आउँछ र सधैँ अफवाह फैलाउँछ, परमेश्वरका वचनहरू पढ्दैन, र परमेश्वरका वचनहरूका बारेमा आफ्नो अनुभवात्मक बुझाइ बाँड्दैन। ऊ अविश्वासी हो र उसलाई मण्डलीबाट हटाइनुपर्छ। के कसैलाई आपत्ति छ?” यदि सबैले कुनै आपत्ति छैन भनेर भने, अनि सहमतिमा हात उठाए भने, त्यो व्यक्तिलाई हटाउनुपर्छ। के अफवाह फैलाउनेलाई यसरी निराकरण गर्नु सन्तोषजनक हुँदैन र? (हुन्छ।) त्यस्ता मानिसहरूलाई यसरी नै निराकरण गर्नुपर्छ।
घ. परमेश्वरका वचनहरूको गलत अर्थ लगाउने र परमेश्वरको कामको आलोचना गर्ने विभिन्न प्रकारका आधारहीन अफवाहहरूलाई खुट्ट्याउनु
हामीले भर्खरै कुरा गरेका यस्ता अफवाहहरू कहाँबाट आउँछन्? ती ठूलो रातो अजिङ्गर, धार्मिक समुदाय, र गैरविश्वासीहरूबाट आउँछन्। बाहिरी संसारका अफवाहहरूबाहेक, मण्डलीको भित्री भागका बारेमा केही भनाइ र हल्लाहरू पनि हुन्छन्। परमेश्वर, परमेश्वरको काम, परमेश्वरको दिन, र परमेश्वरका केही वचनहरूका बारेमा पूर्ण रूपमा झूटा दाबीहरूसमेत छन्, साथै परमेश्वर र उहाँको कामसँग सम्बन्धित केही रहस्यहरू पनि छन्, जुन मानिसहरूले आफ्ना कल्पना र धारणाहरूका आधारमा, वा गलत जानकारी र आधारहीन अनुमानहरू फैलाइएको आधारमा निर्माण गर्छन्। अनि मानिसहरूले त्यस्ता भनाइहरू, हल्ला, र दाबीहरूलाई झकिझकाउ पार्ने हुनाले, यी अफवाहहरू पैदा हुन्छन्। अफवाहहरू पैदा भएपछि, अफवाहप्रति अभिरुचि भएका कतिपय मानिसहरू ती फैलाउने कामप्रति उत्साहित हुन्छन्, ती अफवाहहरूलाई वास्तविक मान्छन् र जताततै फैलाउँछन्, तिनलाई यति स्पष्ट र विस्तृत रूपमा वर्णन गर्छन् कि वास्तविक परिस्थितिका बारेमा अनजान, र सत्यता नबुझ्ने र मूर्ख र अज्ञानी कतिपय मानिसहरू साँच्चै नै यी अफवाहहरूको बहकाउमा पर्छन्। बहकाउमा परेपछि, के तिनीहरू प्रभावित र बाधित हुन्छन्? (हुन्छन्।) यी मण्डलीमा देखा पर्ने आम समस्याहरू पनि हुन्। परमेश्वर र परमेश्वरको घरको निन्दा गर्ने र आक्रमण गर्नेहरूसँगको तुलनामा यी अफवाहहरू झिनोमसिनो भए पनि—तिनले परमेश्वरको गिल्ला वा निन्दा गर्दैनन्—अनि तिनले परमेश्वरको काममा कुनै बाधा वा हानि नपुर्याए पनि, तिनले कतिपय मानिसहरूको जीवन प्रवेशमा असर गर्छन् र तिनलाई रोक्नुपर्छ। उदाहरणका लागि, जब कतिपय मानिसहरूले केही भ्रामक टिप्पणीहरू सुन्छन्, तब तिनीहरूले हृदयमा ती कुरालाई विश्वास गर्छन् र तुरुन्तै ती कुराहरू आफ्ना नजिकका मानिसहरूलाई सुनाउँछन्। अफवाहहरू फैलिएपछि, विवरणहरू झनै बढ्छन् र पूर्ण हुन्छन्, र अन्तमा, अफवाहहरू वास्तविक घटनाहरू जस्तै देखिन थाल्छन्। समय, स्थान, र पात्रहरू जस्ता तत्त्वहरू सबै ठीक ठाउँमा हुन्छन्—त्यस्ता अफवाहहरूले सार्वजनिक रूपमा फैलिन सक्नका लागि चाहिने सर्तहरू पूरा गर्छन्, होइन र? के-कस्ता जानकारीहरू फैलाइन्छन्? अफवाह फैलाउनेले भन्छ, “आज मैले तिमीलाई एउटा महत्त्वपूर्ण कुरा बताउनुपर्छ। बताइनँ भने मलाई भित्री रूपमा असहज महसुस हुनेछ; म परमेश्वरका वचनहरू पढ्नमा समेत ध्यान दिन सक्नेछैन। म यस विषयबारे अत्यन्तै उत्साहित छु। अब परमेश्वरमा विश्वास गर्ने हामीसँग बल्ल आशा छ!” जब सबैले आशा छ भन्ने सुन्छन्, तब तिनीहरू चासो र उत्साहले भरिन्छन्; यो विषय निकै सशक्त हुन्छ। तिनीहरूले भन्छन्, “परमेश्वरको काम चाँडै समाप्त हुँदैछ। परमेश्वरले पहिले आफ्नो कामको अन्त्यका बारेमा अगमवाणी गर्नुभएका धेरै वटा चिन्हहरू देखा परिसकेका छन्। उदाहरणका लागि, चन्द्रमा र सूर्यको स्थिति, पूर्व र पश्चिमको परिस्थिति, हरेक देशमा परमेश्वरका चुनिएका मानिसहरूको सङ्ख्या, कति जना मानिसहरूले आफ्नो कर्तव्य पूरा गर्न सक्छन्, र यस्तै इत्यादि कुरा—परमेश्वरको कामको समाप्तिका यी चिन्हहरू अहिले हाम्रो अगाडि छन्। हामीले तुरुन्तै तयारी गर्नुपर्छ!” कसैले सोध्छ, “हामीले के तयारी गर्नुपर्छ?” अफवाह फैलाउनेले भन्छ, “हामीले असल कामहरू र खाना तयार गर्नुपर्छ, र हाम्रो सबै बचत तुरुन्तै परमेश्वरलाई भेटीका रूपमा चढाउनुपर्छ, त्यसपछि हामीले राम्रो गन्तव्यको प्रत्याभूति गर्न सक्छौँ।” तिनीहरूले यसो पनि भन्छन्, “यो वर्ष र महिनामा, यो मितिमा, र यो समयमा, हामी एउटा निश्चित ठाउँमा भेला हुनुपर्छ, जहाँ परमेश्वर हामीलाई लैजान पर्खिरहनुभएको हुनेछ। परमेश्वरले भन्नुभयो, ‘तैँले सबै कुरा त्याग्दैनस् भने, तँ मेरो चेला हुन लायक छैनस्, र मेरो अनुयायी हुन लायक छैनस्।’ अहिले परमेश्वरको दिन बल्ल आएको छ, र परमेश्वरका वचनहरू पूरा भएका छन्। हामीले हाम्रा सम्भाव्यता र करियरहरू मात्र नभई, हाम्रा परिवार, आफन्तहरू, र देहगत सम्बन्धहरू जस्ता सबै सांसारिक कुराहरूलाई पनि त्याग्नुपर्छ। हामीले सबै सांसारिक बन्धनहरूलाई त्याग्नुपर्छ; हामी परमेश्वरलाई भेट्न जाँदैछौँ!” धेरैजसो मानिसहरूले सोध्छन्, “के यो साँचो हो?” अफवाह फैलाउनेले भन्छ, “हो, मैले मेरो घर र गाडी बेचेको छु र मेरो बचत निकालेको छु। यदि तपाईँलाई पत्यार लाग्दैन भने, परमेश्वरका वचनहरूलाई हेर्नुहोस् त। एउटा अध्यायमा, निश्चित वाक्यलाई प्रस्ट्याउँदा ठेगाना उजागर हुन्छ, र अर्को अध्यायमा निश्चित खण्डलाई प्रस्ट्याउँदा वर्ष र महिना उजागर हुन्छ…।” यो सुनेपछि, उत्साहित नहुने कोही हुन्छ? के यी शब्दहरूलाई खुट्ट्याउन सक्ने कोही छ? के मानिसहरूले अत्यन्तै चिन्ता गर्ने कुराहरू यिनै होइनन् र? के मानिसहरूले लामो समयदेखि आशा गरेका कुराहरू यिनै होइनन् र? कतिपय मानिसहरूले यो सुनेपछि र त्यसपछि परमेश्वरका वचनहरूलाई हेरेर त्यो साँच्चै नै मिल्ने रहेछ भन्ने सोचेपछि, वैकल्पिक योजनाका बारेमा विचार गर्न थाल्छन्। कतिपय मानिसहरूले भित्री रूपमा शङ्का गर्ने भए पनि, तिनीहरूले अझै पनि यो साँचो होस् भन्ने आशा गर्छन्, र सोच्छन्, “निर्धारित वर्ष र दिन अलिक टाढा भए पनि, कम्तीमा पनि सटीक मिति र समय त तोकिएको छ, त्यसकारण हामीसँग आशा छ।” तिनीहरूले यसलाई साँचो रूपमा विश्वास नगरे पनि, तिनीहरूले यसमा केही मात्रामा ध्यान दिन्छन्। यो ध्यानले के कुरालाई जनाउँछ? यसले के देखाउँछ भने, मानिसहरूलाई यी कुराहरूले सजिलै प्रभाव पार्छन् र व्याकुल बनाउँछन्। मण्डलीमा यस्तो अफवाह व्यापक रूपमा फैलिन थालेपछि, ८० देखि ९० प्रतिशत मानिसहरू अत्यन्तै उत्साहित हुनेछन्, र तिनीहरूमा भावनाहरू उर्लेर आउनेछन्, र तिनीहरूले यसो सोच्नेछन्, “हामीले आशा गरेको दिन बल्ल आउँदैछ! परमेश्वरले हाम्रा प्रार्थनाहरू सुन्नुभएको छ! परमेश्वरले हामीलाई प्रेम गर्नुहुन्छ र हामीलाई त्याग्नुभएको छैन!” भेलाहरूमा त्यस्ता विषयहरू फैलाउनुका परिणामहरू के हुनेछन्? के यसले सबैको भावनामा असर गर्नेछ? मानिसहरूले चाहे पनि यसलाई इन्कार गर्न सक्नेछैनन्; अफवाहको हरेक वाक्यले तिनीहरूको हृदयमा प्रहार गर्नेछ, जसले गर्दा विश्वास नगर्नु त असम्भव नै हुनेछ। मानिसहरूले यी शब्दहरूमा विश्वास गर्ने सम्भावना धेरै हुन्छ; तिनीहरू शत प्रतिशत पक्का नभए पनि, तिनीहरू यो कुरा साँचो भएको भए हुन्थ्यो भन्ने चाहन्छन्, र यस्तो सोच्छन्, “संसारद्वारा इन्कार गरिनु, सरकारद्वारा खेदाइनु, धार्मिक समुदायद्वारा सताइनु, जसोतसो सास फेर्न सक्नु, निरन्तर डरमा जिउनु—परमेश्वरलाई पछ्याएर हामीले भोगेका यत्तिका कठिनाइहरूका बारेमा मनन गर्दा लाग्छ, यी दिनहरू कहिले समाप्त हुनेछन्? अहिले, परमेश्वरको दिन बल्ल आइपुगेको छ!” यी विचारहरूले तेरो हृदयभित्र भावना उर्लाउँछ: “हामीले परमेश्वरका लागि आफूलाई धेरै समर्पित गरेका छौँ, परमेश्वरलाई पछ्याउनुपछाडिको हाम्रो आस्था अत्यन्तै दृढ छ; हामीले सुनेको कुरा पक्कै साँचो हुनुपर्छ। हामीले अबदेखि यस संसारमा भौँतारिनु र कष्ट भोग्नु हुँदैन—हामी त्यस्तो नगर्न लायक छौँ!” जब तँसँग यो विचार हुन्छ, र तँ यो अफवाहप्रति यति विश्वस्त र भावुक हुन्छस्, तब के तँ अझै पनि परमेश्वरका वचनहरू पढ्न चाहन्छस्? यस विन्दुमा, के परमेश्वरका वचनहरूको कुनै खण्ड पढ्नु अनावश्यक लाग्दैन र? तँलाई यस्तो लाग्छ: “अहिले किन परमेश्वरका वचनहरूको अनुभवात्मक बुझाइ बाँड्नु यति अनावश्यक देखिन्छ? अबदेखि परमेश्वरलाई प्रार्थना गर्नु आवश्यक छैन, होइन र? परमेश्वरको दिन आएको छ, र चाँडै नै हामीले परमेश्वरलाई आमनेसामने भेट्नेछौँ, त्यसकारण के अहिले परमेश्वरलाई प्रार्थना गर्नुको अर्थ हामीले परमेश्वरलाई आदर गर्दैनौँ भन्ने हुँदैन र? परमेश्वरबाट टाढा रहेको देहमा जिउने क्रममा पो, हामीले हाम्रो तृष्णालाई कम गर्न परमेश्वरका वचनहरू पढ्नुपर्थ्यो। अहिले त, हामीले यो संसारलाई पार गर्नै लागेका छौँ र चाँडै नै परमेश्वरलाई व्यक्तिगत रूपमा भेट्नेछौँ, त्यसकारण परमेश्वरका वचनहरू पढ्नु आवश्यक छैन। हामीले अहिले गर्ने कुनै पनि कुरा त्यो निश्चित वर्ष, महिना, दिन, र समयमा परमेश्वरलाई भेट्नु जत्तिको महत्त्वपूर्ण छैन। यो कति अद्भुत कुरा हुनेछ! त्यो दिन त्यो ठाउँमा परमेश्वरलाई भेट्नुको तुलनामा परमेश्वरका वचनहरू पढ्नु अत्यन्तै महत्त्वहीन देखिन्छ।” तैँले त्यस उप्रान्त परमेश्वरका वचनहरू पढ्ने कार्यमा ध्यान दिन सक्दैनस्। तेरो हृदय बेचैन भएको हुन्छ, र त्यसले तुरुन्तै त्यो दिन आओस् भन्ने तृष्णा गरिरहेको हुन्छ! के यो मनोदशा व्यक्त गर्न गाह्रो छैन र? त्यस्ता अफवाहहरू लोकप्रिय स्वादका लागि निकै आकर्षक हुन्छन् र मण्डलीभित्र सहजै फैलिन सक्छन्। एक जनाले दुई जनामा, दुई जनाले दश जनामा फैलाउँछन्, र एउटा मण्डलीबाट दुई वटा मण्डलीमा, दुई वटा मण्डलीबाट पाँच वटा मण्डलीमा गर्दै अफवाहहरू झन्-झन् फैलिन्छन्, र झन्-झन् व्यापक हुँदै जान्छन्। परिणामहरू के-के हुन्छन्? यी अफवाहहरूले मानिसहरूलाई परमेश्वरमा शङ्का गर्ने, परमेश्वरबाट आफूलाई टाढा राख्ने, मानवजातिलाई मुक्ति दिनुपछाडिको परमेश्वरको साँचो प्रेम बिर्सने, तिनीहरूले गर्नुपर्ने कर्तव्य बिर्सने, र तिनीहरूले पछ्याउनुपर्ने मार्ग बिर्सन तुल्याउँछन्। बरु, तिनीहरू एकोहोरो रूपमा परमेश्वरको दिन आएको र आफूले आशिष्हरू प्राप्त गर्न सक्छौँ कि सक्दैसनौँ भनेर हेर्नुको पछि लाग्छन्। जब त्यो दिन वास्तवमा आइपर्छ र केही हुँदैन, तब मात्रै मानिसहरूले अफवाहहरूमा विश्वास गर्दा त्यसले आफ्नो जीवनमा हानि गरेको छ भन्ने महसुस गर्छन्। त्यसपछि के तँ पहिलेको जस्तो अवस्थामा, शिष्ट रूपमा आफूलाई आचरणमा ढाल्ने, आफ्नो कर्तव्यमा लागिरहने, दुवै खुट्टा जमीनमा राखेर सत्यता पछ्याउने, सबै कुरामा सत्यता सिद्धान्तहरूको खोजी गर्ने, र परमेश्वरका वचनहरूअनुसार आफूलाई आचरणमा ढाल्ने र कर्तव्य पूरा गर्ने अवस्थामा फर्केर जान सक्छस्? समय बितिसकेको हुनेछ र यसलाई फिर्ता लिन सकिनेछैन। यसका लागि को दोषी हुन्छ? सत्यता पछ्याउने व्यक्ति कहिल्यै नभएकोमा आफूलाई नै दोष दे। तँ फुरुक्क भएको थिइस् र, परिणामस्वरूप, अफवाहको सिकार बनेको छस्।
परमेश्वरमा विश्वास गर्ने तर सत्यता नबुझ्नेहरूका हकमा भन्दा, एउटै अफवाहले तिनीहरूलाई अथाह रसातलमा पुर्याएर बरबाद गर्न सक्छ। अथाह रसातल भनेको के हो? सुरुमा, तँसँग परमेश्वरमाथिको सामान्य विश्वास थियो र मुक्ति पाउने आशा थियो, तर एउटै अफवाहले तँलाई बहकाएको छ। थाहै नपाई, तँलाई शैतानले बहकाएको छ, तैँले शैतानले बोलेका दुष्ट शब्दहरूलाई विश्वास गरेको रत्यसलाई पछ्याएको छस्। तँ शैतानले तेरा लागि तय गरेको मार्गअनुसार हिँड्छस् र पछ्याउँछस्, र तँ जति टाढा जान्छस्, तेरो हृदय त्यति नै अन्धकारमय हुन्छ, र तँ परमेश्वरबाट त्यति नै टाढा जान्छस्। जब तैँले परमेश्वरलाई पूर्ण रूपमा त्यागेर इन्कार गरेको हुन्छस्, तब तँसँग हृदयमा परमेश्वरका बारेमा शङ्का मात्र हुँदैन, तर अझै गम्भीर रूपमा, तैँले परमेश्वरका बारेमा गुनासो र परमेश्वरको इन्कार विकास गर्छस्। जब तँ यो विन्दुमा पुग्छस्, तब यो तेरा लागि बाटोको अन्त्य हुँदैन र? के यो अथाह रसातल होइन र? के यो तैँले हेर्न चाहने कुरा हो? जब तँ यो विन्दुमा पुग्छस्, तब तैँले अझै पनि मुक्ति प्राप्त गर्न सक्छस्? सक्दैनस्, र फर्केर आउनु निकै गाह्रो हुन्छ। किन? किनभने परमेश्वरले काम गर्न छोड्नुभएको हुन्छ, पवित्र आत्माले काम गर्न छोड्नुभएको हुन्छ, र तँ अन्धकारले भरिएको हुन्छस्। तँ र परमेश्वरको बीचमा एउटा अल्गो पर्खाल खडा भएको छ। यो पर्खाल के हो? यो शैतानले तँमा हालिदिएका धारणा, कल्पना, र अफवाहहरू, र व्यक्तिगत चाहनाहरू हुन्। परमेश्वरको पहिचान, सार, हैसियत, र इत्यादि जस्ता सकारात्मक कुराहरूका बारेमा रहेको तेरो ज्ञान अचानक अस्पष्ट हुन्छ र त्यो बिस्तारै हराउन समेत पुग्छ। यो अत्यन्तै डरलाग्दो कुरा हो। के यो अथाह रसातलमा खस्नु होइन र? (हो।) जब तँ यस्तो परिस्थितिमा पर्छस्, तब के तैँले अझै पनि आफ्नो कर्तव्य पूरा गर्नका लागि कठिनाइ भोग्न र मूल्य चुकाउन सक्छस्? के तँ अझै पनि मुक्ति पाउनका लागि सत्यता पछ्याउने मार्गमा हिँड्न सक्छस्? म तँलाई भन्छु, फर्केर आउनु निकै गाह्रो हुन्छ। बहकाउमा पर्नु भनेको यही हो! एउटा मात्रै अफवाह फैलँदा पनि, यदि तँ एक क्षणका लागि सावधान भइनस् र बहकाउमा परिस् भने, त्यसले अकल्पनीय परिणामहरू ल्याउन सक्छ। त्यसकारण, जब मण्डलीमा परमेश्वरको कामका बारेमा यस्ता अफवाहहरू देखा पर्छन्, तब तिनलाई तुरुन्तै रोक्नुपर्छ र प्रतिबन्धित गर्नुपर्छ। मानिसहरूलाई बहकाउन र लोभ्याएर सही मार्गबाट टाढा लैजानका लागि कसैले पनि हावाका कुराहरू फैलाउनु हुँदैन, र मानिसहरूले सुन्न मन पराउने सबै किसिमका झूटहरू सिर्जना गर्नु हुँदैन। मानिसहरूलाई यी विषयहरू मन परे पनि, तिनलाई हृदयदेखि नै ध्यान दिएर फैलाउनुको के फाइदा हुन्छ र? यसबाट के फाइदा प्राप्त गर्न सकिन्छ? कतिपय मानिसहरूले भन्छन्, “त्यो व्यक्तिले आफूले चाहेको कुरा बोल्न सक्छ, किनभने त्यो उसको मुख हो। त्यसकारण, उसले आफूले चाहेअनुसार बोलोस्।” त्यो के कुरा भनिँदै छ त्यसमा निर्भर हुन्छ। यदि यो मानिसहरूलाई सुधार्ने कुरा हो भने, बोल्न सकिन्छ र फैलाउन सकिन्छ—यसलाई कुनै पनि तरिकाले फैलाउन सकिन्छ। तर यी अफवाहहरूले मानिसहरूलाई अलिकति पनि सुधार्दैनन्; तिनले मानिसहरूलाई बहकाउने र तिनीहरूको ध्यान भड्काउने काम मात्रै गर्छन्, तिनीहरूको पछ्याइमा बाधा दिन्छन् र तिनीहरूलाई सही मार्गबाट टाढा लैजान्छन्, परमेश्वरसँगको तिनीहरूको सम्बन्धमा असर गर्छन्, तिनीहरूको कर्तव्यको सामान्य कार्यप्रस्तुतिमा असर गर्छन्, र मण्डलीको कामको सामान्य सुव्यवस्थामा असर गर्छन्। मानिसहरूले यी अफवाहहरूलाई स्वीकार गरेपछि, तिनीहरू उम्कन नसक्ने एउटा भुलभुलैयामा परेका जस्तै हुन्छन्। त्यसकारण, जब तैँले यी अफवाहहरू सुन्छस्, तब यदि कसैले तँ एकलै हुँदा ती कुरा बतायो भने, तैँले तिनलाई इन्कार गर्नुपर्छ। यदि उसले अरूका बीचमा ती कुरा बोल्यो भने, तैँले तिनलाई इन्कार गर्ने मात्र होइन, तिनको खुलासा र विश्लेषण पनि गर्नुपर्छ—अझ धेरै मानिसहरूलाई बहकाउमा पर्न नदे। विशेष गरी एक-दुई वर्ष, वा दुई-तीन वर्ष विश्वास गरेका मानिसहरूका हकमा भन्दा, तिनीहरूले अझै पनि गन्तव्य, परमेश्वरसँगको भेट, र उठाइलगिने मामिलाहरूलाई छर्लङ्ग देख्न सक्दैनन्, तिनीहरूले सत्यताप्रति चासो विकास गरिसकेका हुँदैनन्, र तिनीहरूको विश्वासमा सत्यता पछ्याउने र स्वभाव परिवर्तन गर्ने कुनै मार्ग हुँदैन। त्यस्ता परिस्थितिहरूमा, तिनीहरू सबैभन्दा सजिलै यी अफवाहहरूको बहकाउ र प्रभावमा पर्छन्, र तिनीहरू बहकाउमा परेपछि, परिणामहरू अकल्पनीय हुन्छन्। यो विषको सेवन गर्नु जस्तै हो; यदि प्रतिरक्षात्मक औषधि छ भने पनि, के तेरो शरीरमा क्षति भइसकेको हुँदैन र? तँ बाँचिस् भने पनि, के तेरो शरीरमा हुने कष्ट र क्षतिलाई बेवास्ता गर्न सकिन्छ? त्यसकारण, यी अफवाहहरूको सामना गर्दा, तैँले तिनलाई खुट्ट्याउनुपर्छ र इन्कार गर्नुपर्छ, न त तिनलाई कथाका रूपमा लिनुपर्छ, न त वास्तविक घटनाका रूपमा नै। कतिपय मानिसहरूलाई यी अफवाहहरूमा विशेष रुचि हुन्छ र तिनीहरूले तिनलाई सबै ठाउँमा फिँजाउँछन् र फैलाउँछन्, र ती सत्यता हुन् जस्तो गरी अरूलाई बताउँछन्। यसको प्रकृति के हो? के यो शैतानका सेवकहरूका रूपमा कार्य गर्नु होइन र? त्यस्ता मानिसहरूलाई काटछाँट गर्नुपर्छ र चेतावनी दिनुपर्छ। यदि तिनीहरूले पश्चात्ताप गरेनन् भने, तिनीहरूलाई निकाल्नुपर्छ। यदि कुनै बिन्दुमा तिनीहरूको होस खुल्यो, र तिनीहरूले “अफवाह फैलाउनु गलत थियो; मैले त शैतानको सेवकका रूपमा काम गरिरहेको थिएँ, र म फेरि कहिल्यै पनि ती कुरा फैलाउनेछैन” भनेर बताए भने, तिनीहरूलाई निगरानीमा राख्न सकिन्छ: यदि तिनीहरूले पश्चात्ताप गरे र असल व्यवहार देखाए भने, तिनीहरूलाई मण्डलीमा अस्थायी रूपमा फेरि स्वीकार गर्न सकिन्छ। यदि तिनीहरू फेरि पहिलेकै बानीमा फर्के भने, तिनीहरूलाई हटाइनुपर्छ।
परमेश्वरको कामका बारेमा देखा पर्ने अफवाहहरू यतिमा मात्रै सीमित छैनन्। मानिसहरूले विश्लेषण र छानबिन गर्नका लागि आफ्ना कल्पना र धारणाहरू, साथै आफ्नो मस्तिष्कको प्रयोग गर्छन्; तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरू र विभिन्न अगमवाणीहरू, साथै समाज र संसारका विभिन्न विपत्ति, चिन्ह, र घटनाहरूलाई छानबिन गर्छन्, र तिनीहरू परमेश्वरको कामका बारेमा स्वतन्त्र रूपमा टिप्पणी गर्नका लागि आफ्ना सपनाहरूमा समेत भर पर्छन्—तिनीहरूले धेरै अफवाहहरू सिर्जना गर्छन्। धेरै मानिसहरूले नियमित रूपमा परमेश्वरका वचनहरू पढ्दैनन्, वा नियमित रूपमा सत्यतामा मेहनत लगाउँदैनन्, तिनीहरूले आफ्नो कर्तव्य पूरा गर्दा सिद्धान्तहरू खोजी गर्नमा नियमित रूपमा मेहनत लगाउनु त परको कुरा हो। बरु, तिनीहरूले यस्ता प्रश्नहरूमा मनन गर्छन्, “परमेश्वरको देखापराइ र काम कसरी सुरु भयो? यो सबको सुरुवात कसले गरेको हो? मानिसहरूले कस्तो भूमिका खेले? के-कस्ता घटनाहरू घटे?” तिनीहरूले यी बाहिरी घटनाहरू, र मण्डलीको प्रशासनिक संरचना, कर्मचारी, र इत्यादि कुराहरूलाई छानबिन गर्छन्। यो सब छानबिन गरेपछि, तिनीहरूले यो सबै कुराको सारांश निकाल्छन् र केही तथाकथित नियम वा घटनाहरू अघि सार्छन् र ती सत्यता हुन् जस्तो गरी तिनलाई मण्डलीमा फैलाउँछन्। तिनलाई फैलाउँदा, तिनीहरूले तिनलाई स्पष्ट र विस्तृत रूपमा वर्णन गर्छन्, र समझशक्तिविहीनहरूले त तिनीहरूले परमेश्वरको कामका बारेमा छलफल गरिरहेका छन् भन्ने समेत सोच्न सक्छन्। तैपनि, समझशक्ति भएका मानिसहरूले सोच्छन्, “के तिमीले वाहियात कुराहरू बोलिरहेका र विधर्म र भ्रमहरू फैलाइरहेका छैनौ र? के तिमीले परमेश्वरको कामको आलोचना गरिरहेको छैनौ र? यो बुझाइ र अनुभवहरू बाँड्नु होइन—यो सत्यतासँग सम्बन्धित छैन। यो त अफवाहहरू सिर्जना गर्ने कार्य हो र यसलाई तुरुन्तै रोक्नुपर्छ; नत्र, कतिपय मानिसहरू बहकाउमा पर्नेछन्!” अफवाह मान्न मिल्ने यी भ्रम र विधर्महरू सत्यतासँग मिल्दैनन् र तिनले सत्यताप्रतिको मानिसहरूको बुझाइमा बाधा दिन्छन्। जब मण्डलीमा अफवाह फैलाउने कार्य देखा पर्छ, तब यसलाई तुरुन्तै रोक्नुपर्छ।
केही अफवाहहरू यस्ता पनि हुन्छन्, जुन परमेश्वरको कामको आलोचना गर्ने दुष्ट शब्दहरू समान हुन्छन्। उदाहरणका लागि, परमेश्वरले कसलाई प्रेम गर्नुहुन्छ, उहाँले कसलाई मुक्ति दिनुहुन्छ, र कसलाई सिद्ध पार्नुहुन्छ भन्ने कुराका बारेमा, कतिपय मानिसहरूले आफ्नै तुच्छ चलाकी प्रयोग गरेर यसो भन्दै नियाल्छन् र सारांश प्रस्तुत गर्छन्, “जब संसारका सक्षम मानिसहरू, र पदाधिकारीका रूपमा सेवा गरेका मानिसहरू, र उद्यमहरूका विभाग प्रमुख वा प्रमुख कार्यकारी अधिकारीहरूका रूपमा काम गर्ने मानिसहरू परमेश्वरको घरमा आउँछन्, तब तिनीहरू सीधै अगुवा बन्छन् वा तुरुन्तै साधारण मामला र वित्तको कमान सम्हाल्छन्। परमेश्वरले सिद्ध पार्नुहुने मानिसहरू यिनीहरू नै हुन्।” के यो अफवाहहरू सिर्जना गर्नु होइन र? यो निश्चय नै अफवाहहरू सिर्जना गर्नु हो। अफवाह भनेको के हो? यो तथ्यहरूसँग नमिल्ने तरिकाले गैरजिम्मेवार रूपमा बोल्नु, अन्धाधुन्ध आलोचना गर्नु, र आधारहीन निष्कर्षहरू निकाल्नु हो; यी सबै शब्दहरू अफवाहहरू हुन्। अरू मानिसहरूले भन्छन्, “फलानो-फलानोले दशौँ हजार युआन भेटी चढायो। उसको आस्था महान् छ, र ऊ राज्यमा प्रवेश गर्न सक्छ।” यसले गर्दा पैसा नभएका मानिसहरू नकारात्मक बन्छन् र व्याकुल हुन्छन्; तिनीहरूले भन्छन्, “मैले धेरै भेटीहरू चढाएको भए पनि, उसले एकै पटकमा जति दिन्छ, त्यो त्यति पनि हुँदैन। के यसको अर्थ मैले मुक्ति पाउन र म सिद्ध पारिन सक्दिनँ भन्ने हुन्छ? के परमेश्वरले म जस्तो व्यक्ति चाहनुहुन्न र?” त्यसपछि अफवाहहरू सिर्जना गर्ने अरूले भन्छन्, “धनी मानिस राज्यमा प्रवेश गर्न सक्दैन; परमेश्वरले त गरिबलाई पो चाहनुहुन्छ।” त्यसपछि ती गरिब मानिसहरू खुसी हुन्छन्: “मैले धेरै पैसा नदिएको भए पनि, म राज्यमा प्रवेश गर्न पाउँछु, तर धनीहरूले भने पाउनेछैनन्।” अफवाहहरू सिर्जना गर्नेहरूले जे भने पनि, यसले एक न एक तरिकाले गरिब मानिसहरूलाई असर गर्छ; यो सबै अफवाह र शैतानी शब्दहरू मात्रै हुन् भन्ने तथ्यलाई तिनीहरूले छर्लङ्ग देख्न सक्दैनन्। किन यस्तो हुन्छ? किनभने तिनीहरूले सत्यता बुझ्दैनन् र तिनीहरूमा समझशक्तिको कमी हुन्छ, त्यसकारण तिनीहरू निरन्तर बहकाउमा पर्छन्। अफवाहहरू सिर्जना गर्नेहरू र तिनलाई फैलाउनेहरू सबै दियाबलसहरू हुन्। तिनीहरूले जति धेरै बोले पनि, कुन शब्दहरू साँचो हुन् र कुन झूटा हुन्, यी शब्दहरू कहाँबाट आउँछन्, यी शब्दहरू फैलाउनुपछाडिको तिनीहरूको मनसाय ठ्याक्कै के हो, र तिनीहरूले के-कस्ता उद्देश्यहरू हासिल गर्ने आशा गर्छन् भन्ने कुरा तँलाई थाहा हुँदैन। यदि कसैले यी कुराहरूलाई छर्लङ्ग देख्न सक्दैन र अन्धाधुन्ध यी अफवाहहरूलाई स्वीकार गर्छ र फैलाउँछ भने, के त्यसले उसलाई मूर्ख तुल्याउँदैन र? के मूर्खलाई बदमास पनि भनिँदैन र? यो शब्द असभ्य सुनिए पनि, मलाई यो निकै उचित लाग्छ। किन यो उचित छ? किनभने त्यस्ता मानिसहरूले गैरजिम्मेवार रूपमा बोल्छन्। तिनीहरूले लापरवाह रूपमा अफवाह फैलाउँछन्, निश्चित घटनाहरूका आधारमा लापरवाह रूपमा निष्कर्ष निकाल्छन् र अफवाहहरू सिर्जना गर्छन्, त्यसपछि यी अफवाहहरू वास्तविक घटनाहरू हुन् जस्तो गरी तिनलाई यत्तिकै फैलाउँछन् र विश्वासनीय ढङ्गले वर्णन गर्छन्—परिणामस्वरूप यसले कतिपय मानिसहरूलाई असर गर्छ र बाधा दिन्छ। तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरू पढ्दैनन् वा सत्यता बुझ्दैनन्; तिनीहरूले मण्डलीमा अफवाह फैलाएर र वाहियात कुरा बोल्दै आफ्नो दिन बिताउँछन्। आज, तिनीहरूले कसैले धेरै भेटीहरू चढाउँदै गरेको देख्छन् र त्यो व्यक्तिले मुक्ति पाउन सक्छ भनेर भन्छन्। भोलि, तिनीहरूले जेल परेर पनि यहूदा नबनेको एउटा व्यक्तिलाई देख्छन्, र भन्छन्, “त्यो व्यक्ति परमेश्वरसँग एउटै हृदयको छ। ऊ राज्यमा प्रवेश गर्न सक्छ र उसले राम्रो गन्तव्य प्राप्त गर्न सक्छ। भविष्यमा, उसले परमेश्वरको घरका बीस सहरहरूमा शासन गर्नेछ; हामी जाबो सिपाहीहरूको ऊसँग तुलना हुन सक्दैन।” के यो दुष्ट कुरा होइन र? के यी अफवाहहरू होइनन् र? (हुन्।) यी शब्दहरू बोल्ने मानिसहरूको मनसाय र उद्देश्य जेसुकै भए पनि, के त्यस्ता शब्दहरूले कतिपय मानिसहरूलाई असर गर्ने र बाधा दिनेछैन र? कतिपय मानिसहरूमा थोरै आस्था हुन्छ, र जब तिनीहरूले यी अफवाह र दुष्ट शब्दहरू सुन्छन्, तब तिनीहरूले यस्तो मनन गर्न थाल्छन्: “के मैले मुक्ति पाउन सक्छु? के परमेश्वर मदेखि प्रसन्न हुनुहुन्छ?” तिनीहरूले हृदयमा यी कुराहरूका बारेमा दिनभरि विचार गर्छन्, अनि ती कुराहरूका बारेमा डगमगाउँछन् र चिन्ता गर्छन्। अफवाहहरू सिर्जना गर्नेहरूको यो आधारहीन कुराका कारण, तिनीहरूलाई आफूसँग मुक्ति पाउने कुनै आशा छैन भन्ने लाग्छ, त्यसकारण तिनीहरू परमेश्वरको अघि आएर प्रार्थना गर्छन्: “हे परमेश्वर, के तपाईँले मलाई प्रेम गर्नुहुन्न र? मैले तपाईँका लागि धेरै कुरा त्यागेको छु। मैले कहिले तपाईँलाई सन्तुष्ट पार्न सक्नेछु?” तिनीहरूसँग पेटभरि गुनासा हुन्छन्। केही भएको छैन, र पनि यी गुनासाहरू कहाँबाट आउँछन्? ती अफवाहहरूद्वारा पैदा भएका हुन्छन्—यी व्यक्तिहरूलाई विष दिइएको छ र यिनीहरू पतन भएका छन्। तिनीहरूले प्रकट गरेको जस्तोसुकै भ्रष्ट स्वभाव वा तिनीहरूले गरेका जस्तोसुकै अपराधहरूका बारेमा तिनीहरूलाई कुनै पछुतो वा ग्लानि हुँदैन, अनि यसलाई लिएर तिनीहरू कहिल्यै रुँदैनन्—एक थोपा आँसु पनि बगाउँदैनन्—तर जब तिनीहरूले यस्ता अफवाहहरू सिर्जना गर्नेहरूले तिनीहरू जस्तो मानिसहरूसँग मुक्ति पाउने कुनै आशा छैन भनेर भनेको सुन्छन्, तब तिनीहरू तुरुन्तै व्याकुल हुन्छन्। के तिनीहरूलाई असर परेको हुँदैन र? तिनीहरूलाई असर र बाधा परेको हुन्छ। यी मानिसहरू कदमा अपरिपक्व हुन्छन्, तिनीहरूले सत्यता बुझ्दैनन्, र तिनीहरू अत्यन्तै मूर्ख हुन्छन्। अफवाहहरू सिर्जना गर्नेहरूले त्यस्ता मानिसहरूलाई खेलौना बनाउन सजिलो ठान्छन् र त्यसैले तिनीहरूलाई छल गर्न केही अफवाहहरू सिर्जना गर्छन्। आज, तिनीहरूले तँसँग मुक्ति पाउने आशा छ भनेर भन्छन्, र तँ खुसी हुन्छस्; भोलि, तिनीहरूले तँसँग मुक्ति पाउने कुनै आशा छैन भनेर भन्छन्, र तँ रुन्छस् र व्याकुल हुन्छस्। तैँले किन तिनीहरूको कुरा सुन्छस्? तँ किन सधैँ तिनीहरूको बन्धनमा पर्छस्? के तिनीहरूले अन्तिम निर्णय गर्छन्? बढीमा, तिनीहरू मूर्ख मात्रै हुन्छन्। तिनीहरूको नियतिसमेत परमेश्वरकै हातमा हुन्छ, त्यसकारण अरूलाई मूल्याङ्कन गर्नका लागि तिनीहरूसँग के योग्यता हुन्छ र? कसले मुक्ति पाउन सक्छ र कसले पाउन सक्दैन, वा कस्तो प्रकारका मानिसहरूलाई सिद्ध पार्न सकिन्छ र कस्तालाई सकिँदैन भनेर भन्नका लागि तिनीहरूसँग के-कस्ता योग्यताहरू हुन्छन् र? के तिनीहरू सत्यता बुझ्छन्? तिनीहरूका कुन-कुन शब्दहरू परमेश्वरका अभिप्रायहरू र परमेश्वरका वचनहरूसँग मिल्छन्? तिनीहरूका कुनै पनि शब्दहरू परमेश्वरका वचनहरूसँग मिल्दैनन्, तर पनि तैँले किन तिनलाई विश्वास गर्छस्? तँलाई किन तिनीहरूबाट बाधा हुन्छ? के यसलाई मूर्खताले पैदा गर्दैन र? (गर्छ।) चाहे यो मूर्खता र अज्ञानताका कारण होस् वा तेरो कद अत्यन्तै सानो भएकाले र तैँले सत्यता नबुझ्ने हुनाले होस्, जे भए पनि, मण्डलीमा अफवाह फैलाउनेहरू सबैभन्दा घृणित हुन्छन्। तिनीहरूलाई खुट्ट्याउनुपर्छ, खुलासा गर्नुपर्छ, त्यसपछि प्रतिबन्ध गर्नुपर्छ वा निकाल्नुपर्छ।
कतिपय मानिसहरूले भन्छन्, “यस्तो मिलेको जीउडाल भएको फलानो-फलानोलाई हेर त; उसलाई मण्डली अगुवाका रूपमा छनौट गरिएको थियो। फलानो-फलानो व्यक्तिले समाजमा उन्नति गर्छ, उनलाई देख्ने सबैले उनलाई मन पराउँछन्; उनले परमेश्वरमा विश्वास गर्न थालेपछि, विश्वासी दाजुभाइ-दिदीबहिनीहरूले पनि उनलाई मन पराउँछन्, र परमेश्वरले पनि उनलाई मन पराउनुहुन्छ।” के यी शब्दहरूमा एउटा पनि सही अभिव्यक्ति छ? (छैन।) किन? (ती सत्यताअनुरूप छैनन्।) ठीक भन्यौ, यी शब्दहरू सत्यताअनुरूप छैनन्, ती सबै दुष्ट शब्दहरू हुन्। कतिपयले भन्छन्, “फलानो-फलानोको परिवार धनी छ, तिनीहरूको जीवनस्तर राम्रो छ, र तिनीहरू ज्ञानवान् छन्। त्यसकारण, परमेश्वरको घरमा, तिनीहरूले वित्त र साधारण मामलाहरू सम्हाल्छन्। तिनीहरू उपयोगी छन् र तिनीहरूले यो कर्तव्य उठाउन सक्छन्। यो परमेश्वरको नियुक्ति हो।” के “परमेश्वरको नियुक्ति” थपेपछि यो अभिव्यक्ति सत्यताअनुरूप बन्छ? के यो दुष्ट कुरा होइन र? यस्तो दुष्ट कुरालाई नै सामूहिक रूपमा अफवाह भनिन्छ। तथ्यहरूअनुरूप नहुने, परमेश्वरले तोक्नुभएका तथ्यहरूसँग बाझिने कुनै पनि गैरजिम्मेवार अभिव्यक्तिहरू लापरवाह शब्दहरू र स्वेच्छाचारी निष्कर्षहरू हुन्; त्यस्ता अभिव्यक्तिहरू सबै अफवाहहरू हुन्। किन तिनलाई अफवाहका रूपमा चित्रण गर्ने? यी अभिव्यक्तिहरू जारी भएपछि, तिनले कतिपय मानिसहरूको सामान्य मानसिकता र उद्देश्यहरूको पछ्याइमा बाधा दिन्छन् र हानि गर्छन्, त्यसकारण तिनलाई अफवाहका रूपमा चित्रण गरिन्छ। परमेश्वरका वचनहरूअनुसार, परमेश्वरले मानिसहरूको जन्मस्थल, पारिवारिक पृष्ठभूमि, रूप, शिक्षाको स्तर, र इत्यादि कुरा मात्रै परमेश्वरले तोक्नुभएको हो भनेर भन्नुहुन्छ; उहाँले कुनै पनि वर्गका मानिसहरूको रूप, सामाजिक पृष्ठभूमि, वा अन्तर्निहित अवस्थाहरू आशिष् पाउनका लागि पूरा गर्नुपर्ने सर्तहरू हुन् भनेर मानिसहरूलाई कहिल्यै भन्नुभएको छैन। परमेश्वरले मानिसहरूबाट माग गर्नुहुने एउटै मात्र मानक भनेको तिनीहरूले सत्यता पछ्याउन र तिनीहरू परमेश्वरमा समर्पित हुन सक्नुपर्छ भन्ने हो। सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण कुरा यही हो। यदि परमेश्वरका वचनहरूले कुनै कुरालाई स्पष्ट रूपमा बताउँदैनन्, र यो मानिसहरूको आत्मगत कल्पना वा तिनीहरूको अनुमानको परिणाम मात्रै हो भने, त्यस्ता अभिव्यक्तिहरूलाई पनि अफवाह मानिन्छ। मानिसहरूले कुनै व्यक्ति आशिषित हुन सक्छ कि सक्दैन भन्ने कुरा सधैँ आफ्नो निगरानी र बुझाइद्वारा, साथै आफ्ना धारणा र कल्पनाहरूका आधारमा मूल्याङ्कन गर्न चाहन्छन्। त्यसपछि, तिनीहरूले अरूको सत्यता पछ्याइमा प्रभाव पार्न, कसले मुक्ति पाउन सक्छ र कसले सक्दैन, परमेश्वरका मानिसहरू को हुन्, र को कामदार हुन् भनेर स्वेच्छाचारी ढङ्गले निर्णय गर्नका लागि यी भ्रमहरू फैलाउँछन्। यी सबै अफवाहहरू हुन्। अफवाहहरूको हकमा भन्दा, हामीले तिनलाई दुष्ट शब्दहरू पनि भन्न सक्छौँ। जस्तोसुकै अफवाह वा शैतानी शब्दहरू देखा परे पनि, मण्डली अगुवाहरू त्यसलाई रोक्न र प्रतिबन्धित गर्न तुरुन्तै अघि आउनुपर्छ; अवश्य नै, यदि कुनै विश्वासी दाजुभाइ-दिदीबहिनीहरूसँग समझशक्ति छ भने, तिनीहरू पनि यी अफवाहहरू कहाँबाट आउँछन् र तिनको प्रकृति के हो भनेर विश्लेषण गर्न र खुट्ट्याउन अग्रसर हुनुपर्छ। जब यी विश्वासी दाजुभाइ-दिदीबहिनीहरूले यी कुराहरू बुझ्छन्, तब तिनीहरू यी अफवाहहरूलाई खण्डन गर्न र विवाद गर्न खडा हुन सक्छन्, र ती अफवाह फैलाउनेहरूलाई प्रतिबन्धित गर्न सक्छन्, र तिनीहरूका विरुद्धमा एकजुट भएर लागिपर्न पनि सक्छन्। तिनीहरूले कसरी यसो गर्नुपर्छ? ती मानिसहरूलाई सबैको अगाडि खुलस्त रूपमा निन्दा गरेर: “तिमीले भनेको सबै कुरा अफवाह र शैतानी कुरा हुन्, यो परमेश्वरका वचनहरू अनुरूप छैन, न त यो हाम्रा आवश्यकताहरू अनुरूप नै छ। यदि चेतावनीहरू पाएर पनि तिमीले अफवाह फैलाइरहन्छौ भने, हामी तिमीलाई निकाल्नेछौँ, र तिमीलाई अफवाहहरू सिर्जना गर्ने र मण्डलीमा अवरोध पुर्याउने कुनै अवसर दिनेछैनौँ!” यो अभ्यास कस्तो छ? (राम्रो।) यो काम यसरी गर्नु सत्यता सिद्धान्तहरू अनुरूप हुन्छ। यदि तँ मानिसहरूलाई सुधार गर्ने कुराहरू बोल्दै, आफ्नो व्यक्तिगत अनुभवात्मक बुझाइहरूमा सङ्गति गर्छस् भने, तैँले जसरी बोले पनि त्यो ठीकै हुन्छ। तैँले आफूलाई मन पर्ने कुनै पनि शब्दहरू प्रयोग गर्न सक्छस्, चाहे त्यो औपचारिक भाषा होस् वा बोलीचालीको भाषा होस्; यो सबैको अनुमति हुन्छ। तैँले गर्न नहुने एउटै मात्र कुरा भनेको अफवाह फैलाउनु हो।
ई. आधारहीन अफवाहहरूले ल्याउने हानि
मण्डलीभित्र फैलिने अफवाहहरू परमेश्वरलाई इन्कार्ने वा परमेश्वरको कामको आलोचना गर्नेबारे मात्रै हुँदैनन्; अरू प्रकारका अफवाहहरू पनि हुन्छन्। यी अफवाहहरू चिन्नु र चिरफार गर्नु आवश्यक छ, र तिनलाई रोक्नु र सीमित गर्नु पनि आवश्यक छ। छोटकरीमा भन्दा, अफवाहहरू अवश्य नै कुनै पनि हिसाबमा असल हुँदैनन्; तिनले मानिसहरूलाई कुनै फाइदा दिँदैनन्। कति मानिसहरू भन्छन्, “म तिनीहरू के भनिरहेका छन् भनेर हेर्न, ती कुराबाट समझशक्ति र बुद्धि प्राप्त गर्न अफवाहहरू सुन्न चाहन्छु।” यदि तँमा साँच्चै नै केही समझशक्ति छ र तँलाई अफवाहहरूद्वारा बाधामा पर्ने डर छैन भने, तैँले सुन्न सक्छस्, तर परिणामहरू के हुनेछन्? यदि तैँले अन्योलमा परेर परमेश्वर र परमेश्वरको कामबारे शङ्का गर्न थालिस् भने, त्यो खतरनाक कुरा हो; यसको अर्थ तँ बहकिएको छस् भन्ने हुन्छ। यदि तैँले यो कुरा खुट्ट्याउन सकिनस् र तँ बहकाउमा परिस् भने, के त्यो समस्याजनक कुरा होइन र? के तँसँग त्यस्तो कद छ? तँलाई आफूमा विश्वास छ भन्ने लाग्छ, तर के तैँले सत्यता बुझेको छस्? यदि तैँले सत्यता बुझेको छैनस् भने, तेरो विश्वास साँचो हुँदैन, र तँ अझै पनि बहकाउमा पर्नेछस्। यदि तैँले केही सत्यता बुझेको छस्, परमेश्वरबारे केही साँचो ज्ञान पाएको छस्, र यी अफवाहहरू चिन्न र प्रतिरोध गर्न सक्छस् भने, तैँले तिनलाई सुनेर बुद्धि प्राप्त गर्न सक्छस्। यदि तैँले आफूमा विश्वास मात्रै छ भन्ने सोच्छस्, तर वास्तवमा यो विश्वास अझै पनि साँचो कदको छैन, र तैँले अझै सत्यता बुझेको छैनस् भने, म त भन्छु, अफवाहहरूबाट साँच्चिकै समझशक्ति र बुद्धि प्राप्त गर्न तँलाई निकै गाह्रो हुनेछ। अफवाहहरू कहाँबाट आएका हुन्छन्? ती शैतानबाट आएका हुन्छन्। शैतानले हरेक कमजोरीको फाइदा लिन्छ र परमेश्वरका वचनहरूमा प्रयोग गरिएका वाक्यांशहरूलाई छानीछानी लिने र परमेश्वरका वचनहरूलाई प्रसङ्गबाहिर लगेर परमेश्वरका वचनहरूमा आफूले प्रयोग गर्न सकिने कुराहरू खोज्ने हरेक अवसरको फाइदा लिन्छ। यसमा आधार भएजस्तो देखिन्छ, तर वास्तवमा मानिसहरूलाई बहकाउन यसलाई प्रसङ्गबाहिर लगेर यसो गरिन्छ। यी अफवाहहरू सुनेपछि, सत्यता नबुझ्नेहरूले मनमनै सोच्छन्: “तिनीहरूले भनेको कुरा परमेश्वरका वचनहरूमा आधारित छ। यो सही हुनुपर्छ। यो अफवाह हुन सक्दैन, होइन र?” परिणामस्वरूप, तिनीहरू बहकाउमा पर्छन्। कति अफवाहहरू त स्पष्ट हुन्छन् र तिनलाई चिन्न सजिलो हुन्छ। तैपनि, कति अफवाहहरू चिन्न गाह्रो हुन्छ; झट्ट हेर्दा, ती तथ्यहरूसँग मिलेजस्तो देखिन्छ, तर तिनको सार त्यस्तो हुँदैन। ती अफवाहहरू सतही रूपमा परमेश्वरका वचनहरूको शाब्दिक अर्थसँग मिल्दैमा ती सही छन् भन्ने नसोच्। वास्तवमा, तीमध्ये धेरै अभिव्यक्तिहरू खोक्रा सिद्धान्तहरू हुन्, ती पासोहरू हुन्, र तिनले मानिसहरूलाई कुनै सुधार वा फाइदा प्रदान गर्दैनन्। ती सबै अभिव्यक्तिहरूलाई इन्कार गर्नुपर्छ। मानिसहरूले परमेश्वरका वचनहरू बुझ्ने हद फरकफरक हुने हुनाले, र परमेश्वरले बोल्नुहुने प्रसङ्गहरू पनि फरकफरक हुने हुनाले, परमेश्वरका वचनहरूलाई अन्धाधुन्ध लागू गर्ने र अर्थ्याउने गर्दा गल्तीहरू पैदा हुने सबैभन्दा बढी सम्भावना हुन्छ। शैतानले प्रायजसो परमेश्वरका वचनहरूलाई प्रसङ्गबाहिर लगेर अनि गलत रूपमा अर्थ्याएर मानिसहरूलाई बहकाउँछ। परमेश्वरको कामबारे बाइबल वा परमेश्वरका वचनहरूअनुसार आलोचना गर्नु शैतानको चलाकी हो, त्यो मानिसहरूलाई बहकाउने त्यसको माध्यम हो; ती पासोहरू हुन्, र त्यस्ता सबै अभिव्यक्तिहरू इन्कार्नुपर्छ। झट्ट हेर्दा, अफवाहहरू एकदुई टिप्पणीहरू, वा केही टिप्पणीहरू मात्रै हुन्; डराउनको लागि ती कुरा पर्याप्त हुँदैनन्, र तिनको बारेमा डर मानिरहनुपर्दैन। बाइबलको आधारमा निष्कर्ष निकालेर वा सत्यतालाई प्रसङ्गबाहिर लगेर फैलाइने अफवाहहरूसँग चाहिँ डराउनुपर्छ। मानिसहरूलाई बहकाउन सक्ने सबैभन्दा बढी क्षमता भएको कुरा यही हो; यही नै मानिसहरूको मनमा सबैभन्दा बढी बाधा दिने कुरा हो। यसले समझशक्ति नभएका मानिसहरूलाई छिर्के लगाउँछ। सत्यता बुझेका मानिसहरूले मात्रै यस्तो भ्रामक शैतानी कुरा चिन्न सक्छन्। उदाहरणको लागि, कति मानिसहरूले परमेश्वरले यस्ता मानिसहरूलाई प्रेम गर्नुहुन्छ र त्यस्ता मानिसहरूलाई प्रेम गर्नुहुन्न, परमेश्वरले यस्ता मानिसहरूलाई मुक्ति दिनुहुन्छ र त्यस्ता मानिसहरूलाई मुक्ति दिनुहुन्न, यस्ता मानिसहरूलाई परमेश्वरले हटाउनुहुन्छ, र त्यस्ता मानिसहरू परमेश्वरको लागि केही अर्थका हुँदैनन्, भन्नेजस्ता आदि इत्यादि कुराहरू बोल्ने आधारको रूपमा परमेश्वरका केही वचनहरू प्रयोग गर्छन्। के यी अभिव्यक्तिहरू निष्कर्षहरू होइनन् र? यी निष्कर्षहरू वास्तवमा परमेश्वरका वचनहरूअनुरूप हुँदैनन्। तिनीहरूले खोजेका आधारहरू वास्तवमा प्रसङ्गबाहिर लगिएका हुन्छन्; यी फरक प्रसङ्गबाट आएका हुन्छन् र यी फरक अभिव्यक्तिहरू हुन्। यो पूर्ण रूपमा गलत अर्थ लगाउनु हो। तिनीहरूले छर्लङ्गैसित सार देख्दैनन्, र स्वेच्छाचारी ढङ्गले नियमहरू लागू गर्छन्। तर समझविहीन मानिसहरू यी भ्रमहरू सुनेपछि विषाक्त हुन्छन् र बहकिन्छन्, र हृदयमा नकारात्मक बन्छन्, र यसरी भनिएको कुरा परमेश्वरका वचनहरूमा आधारित भएकोले, यो पक्कै सही हुनुपर्छ भन्ने सोच्छन्। तिनीहरूले पछि यी भ्रमहरूमा रहेका त्रुटिहरू पत्ता लगाउन परमेश्वरका वचनहरू ध्यान दिएर पढ्दैनन्, बरु यी भ्रमहरू नै सत्यता हुन् भनेर पूर्ण रूपमा विश्वास गर्छन्। के तिनीहरू बहकाउमा परेका हुँदैनन् र? यदि सत्यता बुझ्ने कसैले पनि तिनीहरूसँग सङ्गति गरेन भने, यो अत्यन्तै खतरनाक हुन्छ। कम्तीमा पनि, यी मानिसहरू छ महिनादेखि एक वर्षसम्म नकारात्मक बन्न सक्छन्; यसले तिनीहरूको जीवन प्रवेशमा ढिलाइ मात्र गर्दैन, र यदि तिनीहरूले पछि हटेर विश्वास गर्न छोडे भने, तिनीहरू पूर्ण रूपमा बरबाद हुनेछन् र तिनीहरूले परमेश्वरको मुक्ति पूर्ण रूपमा गुमाउनेछन्। त्यसकारण, सत्यता नबुझ्ने सानो कद भएका मानिसहरूलाई शैतानले बहकाउने ठूलो खतरा हुन्छ! सत्यता बुझेका मानिसहरू मात्रै सुरक्षित र स्थिर हुन्छन्। यदि कुनै दिन तैँले मानिसहरूलाई बहकाउन कसैले अफवाह फैलाइरहेको साँच्चै भेट्टाइस् भने, सबैभन्दा प्रभावकारी तरिका भनेको तुरुन्तै सत्यता बुझेको व्यक्ति भेटेर सङ्गति गर्नु हो; त्यसपछि मात्रै तँ यो परिस्थितिबाट बचाइन सक्छस्। अन्धाधुन्ध नियमहरू लागू गर्ने आत्मिक बुझाइ नभएका मानिसहरूबाट सहयोग खोज्दा, त्यसले समस्या समाधान गर्न नसक्ने मात्र होइन, तँलाई थप भ्रममा समेत पार्नेछ। त्यसकारण, बहकाउने कार्य धर्ममा मात्रै हुने कुरा होइन—तैँले परमेश्वरमा विश्वास गरेपनि र मण्डली जीवन जिए नि, तैँले सत्यता पछ्याइनस् भने, तँ अझै पनि सजिलै बहकाउमा पर्न सक्छस्। तैँले विश्वास गरेको तीनदेखि पाँच वर्ष, वा सातदेखि आठ वर्ष भए नि, तैँले सत्यता प्राप्त गरेको छैनस् भने, तँ अझै पनि बहकाउमा पर्ने खतरामा हुन्छस्; खासगरी, प्रायजसो धारणाहरू राख्ने र प्रायजसो नकारात्मक बन्ने मानिसहरू बहकाउमा पर्ने खतरा बढी हुन्छ र तिनीहरूले कुनै पनि बेला परमेश्वरलाई धोका दिन सक्छन्। किनभने निल्नको लागि मानिसहरू खोज्दै शैतान गर्जने सिंहजस्तै पृथ्वीभरि डुल्छ; यो तथ्य हो। यो शैतान को हो? यो सब सत्यताप्रति वितृष्ण रहने र सत्यतालाई घृणा गर्ने मानिसहरू हुन्, जसमा ख्रीष्टविरोधीहरू, झूटा अगुवाहरू, मूर्ख मानिसहरू, र अरूलाई बहकाउने मानिसहरू पर्छन्—यी सबै शैतानसमान हुन्छन्। यी मानिसहरू जताततै डुल्छन्, र जहाँ गए नि तिनीहरूले परमेश्वरका चुनिएका मानिसहरूलाई बहकाउँछन् र बाधा दिन्छन्, त्यसकारण तिनीहरू सबै परमेश्वरको विरोध गर्ने दियाबलसहरू हुन्। परमेश्वरका चुनिएका मानिसहरूले आफू बहकाउमा नपर्ने र दह्रिलो गरी खडा हुने कुरा सुनिश्चित गर्न विशेष सतर्क हुनुपर्छ।
मण्डलीमा कतिपय नयाँ विश्वासीहरू वा अत्यन्तै कमजोर क्षमता भएका, परमेश्वरका वचनहरू बुझ्ने क्षमता नभएका मानिसहरू प्रायजसो विभिन्न अफवाहहरूद्वारा बहकाउ, प्रभाव, र बाधामा पर्छन् भन्ने कुरा नकार्न सकिँदैन। अफवाह सिर्जना गर्नेहरूले सहजै लापरवाह निष्कर्ष निकालेर पनि मानिसहरूको समूहलाई ढाल्न सक्छन्। तिनीहरूले लापरवाही ढङ्गले बोल्ने शब्द र अभिव्यक्तिहरूले कतिपय मानिसहरूलाई नकारात्मक, कमजोर, र कर्तव्य निभाउन अनिच्छुक बनाउन सक्छन्। जब परमेश्वरको घरले बोलाउँछ, तब यी मानिसहरू डरले भरिन्छन्, र इन्कार्ने र भाग्ने विभिन्न कारण र बहानाहरू बनाउँछन्। स्पष्ट रूपमै, मण्डलीमा अफवाह सिर्जना गर्नेहरूले कस्तो भूमिका खेल्छन्? तिनीहरूले शैतानका सेवकहरूको रूपमा काम गर्छन्, यसमा कुनै शङ्का छैन। उदाहरणको लागि, कति मानिसहरू भन्छन्, “आफ्नो कर्तव्य निभाउँदा तिमीले जगेडा योजना पनि बनाउनुपर्छ। परमेश्वरको घरले तिमीलाई कर्तव्य निभाउन बोलाउँछ, र तिमीले यो काम राम्ररी गरेनौ भने, परमेश्वरको घरले कुनै पनि बेला तिमीलाई प्रयोग गर्न छोड्न सक्छ। त्यो बेला, यदि तिमी घर गयौ भने, तिमीलाई बाँच्न गाह्रो हुनेछ। त्यो बेला कसैले पनि तिमीलाई साथ दिनेछैन!” के यो “हृदयमा न्यायो साथ दिने” किसिमको सुनिन्छ? यो मानव भावनाअनुरूप छ र निकै प्रेमपूर्ण र विचारशील सुनिन्छ, तर के यी शब्दहरूमा परमेश्वरको हृदयप्रति कुनै विचारशीलता देख्न सकिन्छ? के यी शब्दहरूले मानिसहरूलाई कुनै साथ, आपूर्ति, सहयोग, वा प्रोत्साहन दिन्छन्? (दिँदैनन्।) मानिसहरूलाई जगेडा योजना तयार गर्न लगाउनु—के यो तिनीहरूलाई पछाडि तान्नु होइन र? तिनीहरूले यसो भन्नुको अर्थ के हो? “तिमी सावधान हुनुपर्छ; परमेश्वर तिम्रो विरुद्ध खडा हुन सक्नुहुन्छ!” मानिसहरूमा तिनीहरूले रोप्ने विष यही हो। यो सुनेपछि, मानिसहरूले सोच्छन्, “त्यो ठीक हो, म कसरी यति मूर्ख हुन सकेँ? मैले झण्डै घर बेचेँ—यदि मैले आफ्नो कर्तव्य राम्ररी गरिनँ र मलाई बर्खास्त गरियो भने, मसँग फर्केर जाने घरसमेत हुन्थेन। धन्न, तिनीहरूले मलाई याद दिलाए, नत्र मैले मूर्खतापूर्ण काम गरिसकेको हुन्थेँ।” कस्तो “दयालु” चेतावनी, तर यसमा धेरै विष छ, र यो भित्रैसम्म पुग्छ! के तिमीहरूले यस्ता अफवाहहरू सुनेका छौ? सुन्दा त, तिनीहरूले मानिसहरूप्रति यति राम्रो व्यवहार गरिरहेका छन्, यति विचारशील भएर, यस्तो ठूलो “प्रेम” देखाइरहेका छन् जस्तो लाग्छ। यी मानिसहरू जोसँग कुरा गर्छन् तिनीहरू न त आफन्तहरू हुन्छन् न त साथीहरू नै, तिनीहरूको बीच कुनै रगतको नाता हुँदैन—यी मानिसहरूले आफूसित कुराकानी गर्ने मानिसहरूप्रति यस्तो ठूलो “प्रेम” देखाउन सकेको त तिनीहरू सबै परमेश्वरमा विश्वास गर्नेहरू भएर मात्र हो। मानिसहरूले सोच्छन्, “यो साँच्चै नै परमेश्वरको सुरक्षा हो! मैले पहिले यी कुराहरूबारे विचार गर्नु नै राम्रो हुन्छ। यदि म आफ्नो कर्तव्य निभाउन जाँदा सधैँ झाराटारुवा भएँ, र मलाई घर पठाइयो भने के गर्ने? त्यसकारण, जब म कर्तव्य निभाउँछु, तब म सतर्क हुनुपर्छ; मैले मलाई राम्रो देखाउने काम धेरै गर्नुपर्छ, म गल्तीहरू गर्नबाट जोगिनुपर्छ, र मैले गल्ती गरे पनि, अरूलाई थाहा दिनु हुँदैन। त्यसरी, मलाई घर पठाइनेछैन, होइन र? मलाई घर पठाइयो भने पनि, ठीकै हुन्छ; मसँग जगेडा योजना छ, मेरो बचत छ, र मेरो घर अझै पनि त्यहीँ छ। के यो त परमेश्वरले मानिसहरूका भावनाप्रति ध्यान दिनुहुन्न र देहगत भावनाअनुसार चल्नुहुन्न भन्ने कुरा मात्रै होइन र? चाहे जेसुकै भए नि, के कुराको डर मान्ने र? मानिसहरू आफ्नो भावनाअनुसार नै अघि बढ्छन्, र मानव संसारमा जताततै प्रेम छ!” यो “हृदयमा न्यानो साथ दिने” अभिव्यक्तिले मानिसहरूमाझ “मित्रता” पैदा गर्छ, तर यसले परमेश्वरलाई कहाँ राख्छ? यसले परमेश्वरलाई तेस्रो वा चौथो प्राथमिकतामा राख्छ, उहाँलाई बाहिरी व्यक्ति बनाउँछ, मानौँ परमेश्वर भरोसायोग्य नै हुनुहुन्न र मानिसहरू मात्रै भरोसालायक छन्, मानिसहरूले मात्रै अरूको वास्ता गर्छन्। यो एउटा अभिव्यक्तिले यति महत्त्वपूर्ण प्रभाव पैदा गर्छ, यो कति “सामयिक” छ! के तिमीहरूलाई यस्ता शब्दहरू सुन्न मन पर्छ? तँलाई तिनीहरूका शब्दहरूमा द्वेष लुकेको थाहा भए पनि, तैँले अझै कसैले तँलाई सङ्केत दिए हुन्थ्यो, तँलाई मद्दत गर्न सके हुन्थ्यो, अगाडि के छ भनेर थाहा नहुँदा त्यो बाटो हिँडिसकेको व्यक्तिले चेतावनी दिन सके हुन्थ्यो, र तँसित हार्दिक शब्द बोलिदिए हुन्थ्यो भन्ने आशा गर्छस्। यो अभिव्यक्ति अत्यन्तै “निर्णायक,” अत्यन्तै “महत्त्वपूर्ण” छ! के यो तिनीहरूको कुरा पूर्ण रूपमा पत्याउनु होइन र? यो अफवाहकारका “विचारहीन” शब्दहरूले मानिसहरूलाई किनेको र परमेश्वरलाई बेचेको हुन्छ। यो कार्य कस्तो छ? के यो ठिकै छ? (छैन।) तिमीहरूले यो कस्तो व्यक्ति हो भन्छौ? मानिसहरूको नजरमा, ऊ असल व्यक्ति, दयालु व्यक्ति हो, तर सत्यता बुझ्नेहरूको नजरमा, यो व्यक्ति एउटा भ्रष्ट व्यक्ति हो। उसको कार्य र व्यवहारबाट हेर्दा, उसले पूर्ण रूपमा शैतानका सेवकको रूपमा काम गर्छ, ऊ साँचो दियाबलस हो! के यसो भन्नु सही हुन्छ? (हुन्छ।) यो अत्यन्तै सही छ! यो अलिकति पनि बाहिर गएको छैन। यस्ताहरूले सबैलाई परमेश्वरविरुद्ध सतर्क हुन, र परमेश्वरको विरोध गर्न लगाउँछन्, र तिनीहरूले मानिसहरूलाई सुधार गर्न सक्ने एउटै शब्द पनि बोल्दैनन्। किन बोल्दैनन्? किनभने तिनीहरूको हृदय परमेश्वरप्रति शत्रुता र घृणाले भरिएको हुन्छ, तिनीहरूको प्रकृति सार शैतानको सार हुन्छ, र अन्तर्निहित रूपमै तिनीहरू परमेश्वरको प्रतिरोध गर्छन् र उहाँको विरोधमा खडा हुन्छन्। कति मानिसहरू भन्छन्, “तिनीहरू अन्तर्निहित रूपमै परमेश्वरको विरोधमा उभिन्छन्, तैपनि किन तिनीहरूले अझै परमेश्वरलाई पछ्याउँछन्?” आशिष्हरू प्राप्त गर्न! तिनीहरूले परमेश्वरको घरबाट आशिष् पाउने परिणाम ठगिलिन चाहन्छन्, तर तिनीहरू कुनै पनि मूल्य चुकाउन वा सत्यता पछ्याउन चाहँदैनन्। तिनीहरू परमेश्वरलाई कमजोर पार्न, र परमेश्वरका चुनिएका मानिसहरूलाई बाधा दिन, र तिनीहरूलाई परमेश्वरबाट टाढा जाने र परमेश्वरलाई धोका दिने तुल्याउन पनि चाहन्छन्। यस्तो व्यक्ति पक्कै पनि साँचो दियाबलस नै हो। तर कतिपय मूर्ख मानिसहरूले यस्ता मानिसहरूको शैतानी अनुहार देख्न र पहिचान गर्न कहिल्यै सक्दैनन्। तिनीहरूले यी मानिसहरूले बोल्ने मानव धारणाहरू र देहगत भावनाहरूको आवश्यकतासित मिल्ने सबै दुष्ट शब्दहरू स्विकार्न सक्छन्। तिनीहरूले यी मानिसहरूको बहकाउमा परेर कुनै पनि बेला परमेश्वरलाई धोका दिन र इन्कार्न सक्छन्—तिनीहरूले उहाँलाई इन्कार्न नचाहने भए नि, यो तिनीहरूको नियन्त्रणभन्दा बाहिर हुन्छ। शैतान, दियाबलसहरू, र शैतानका सेवकहरू कति धूर्त र छली हुन्छन्! तिनीहरूले आफै परमेश्वरको विरोध गर्छन् र तिनीहरू उहाँको विरोधमा खडा हुन्छन्, तिनीहरूले सत्यतालाई घृणा गर्छन् र यसलाई स्वीकार गर्दैनन्, र तिनीहरूले अझै धेरै मानिसहरूलाई परमेश्वर पछ्याउन र सत्यता खोजी गर्नबाट रोक्नसमेत चाहन्छन्। परमेश्वरको घरमा, यी मानिसहरूले शैतानको लागि मार्ग बनाउने, र शैतानको लागि बोल्ने र काम गर्ने भूमिका खेल्छन्। तिनीहरूले मानिसहरूको समझशक्ति वृद्धि गर्नको लागि विशेष रूपमा प्रयोग गरिने प्रतिभारको काम गर्छन्। त्यसैले, तिनीहरूले बोल्ने धेरै कुराहरू झट्ट हेर्दा त्यति समस्याजनक देखिँदैनन्। तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरूमा केही प्रमाण र भनाइहरू भेट्टाउँछन् र प्राय ती वचनहरू उद्धृतसमेत गर्छन्, र त्यसपछि तिनमा केही सुन्दरता थप्छन्, जसले गर्दा तिनीहरूको कुरा परमेश्वरका वचनहरूसँग धेरै नै मिलेजस्तो देखिन्छ। तर एउटा कुरा निश्चित छ: तिनीहरूले बोलेको कुरा सत्यताविपरीत हुन्छ। तिनीहरूले बोलेको सुन्दा, त्यो सही लाग्न सक्छ, तर यदि तैँले परमेश्वरका वचनहरूसँग ध्यान दिएर तुलना गरिस् भने, त्यो आधारभूत रूपमा सत्यताअनुरूप छैन भनेर खुट्ट्याउन सक्नेछस्। तिनीहरूले बोल्ने ती सबै देखावटी शब्दहरू शैतानबाट आएका हुन्छन्। तिनीहरूले परमेश्वरलाई जाँचिरहेका हुन्छन्, परमेश्वरका वचनहरूभित्र फाइदा उठाउन सकिने कुराहरू खोजिरहेका हुन्छन्, परमेश्वरलाई दोष दिन र परमेश्वरका चुनिएका मानिसहरूलाई बहकाउन परमेश्वरका वचनहरूलाई गलत अर्थ्याइरहेका हुन्छन्, र यसरी तिनीहरूलाई परमेश्वरबारे अनुमान गर्ने, उहाँलाई गलत बुझ्ने, धोका दिने, र इन्कार्ने, आदि इत्यादि गर्ने तुल्याइरहेका हुन्छन्। त्यसकारण, ख्रीष्टविरोधी र दुष्ट मानिसहरूबाहेक, अरूलाई बहकाउन अफवाह सिर्जना गर्नेहरू पनि मण्डलीमा चिन्नुपर्ने, सतर्कता अपनाउपर्ने, र हटाइनुपर्ने श्रेणीका मानिसहरू हुन्।
उ. आधारहीन अफवाह फैलाउने मानिसहरूलाई चिन्ने र तिनीहरूलाई तह लगाउने सिद्धान्तहरू
मण्डलीमा अरूलाई बहकाउन अफवाह सिर्जना गर्ने मानिसहरूलाई हामीले कसरी चिन्नुपर्छ? पहिलो कुरा, अफवाह सिर्जना गर्नेहरूले सत्यता खोजी पटक्कै गर्दैनन्; तिनीहरू यसप्रति वितृष्ण रहन्छन्। यसको साथै, तिनीहरूले प्रायजसो हरकिसिमका दुष्ट शब्दहरू र हास्यास्पद अभिव्यक्तिहरू सिर्जना गर्छन् र सानो कदका, सतही जग भएका, र सत्यता नबुझ्ने कतिपय विश्वासी दाजुभाइ-दिदीबहिनीहरूलाई बहकाउन र आकर्षित गर्न ती कुराहरू प्रयोग गर्छन्। तिनीहरूले हासिल गर्ने प्रभाव मण्डली जीवनको सामान्य सुव्यवस्थामा बाधा र हानि गर्ने, मानिसहरूको सामान्य पछ्याइमा बाधा दिने र तिनीहरूलाई सही मार्गबाट टाढा लैजाने, मानिसहरूलाई नकारात्मक र कमजोर बनाउने, र तिनीहरूलाई कर्तव्य त्याग्न र परमेश्वरमा विश्वास गर्न छोड्न लगाउनेसमेत हुन्छ—अनि यसले तिनीहरूलाई अझै खुशीसमेत बनाउँछ। त्यसकारण, अफवाह सिर्जना गर्नेहरूलाई शैतानका सेवकहरू भन्नु पूर्ण रूपमा सही व्याख्या हो; त्यस्ता मानिसहरूको साँचो अनुहार र सार यही हो, र यो पत्ता लगाउन सजिलो छ। कति मानिसहरूमा थोरथोरै समझ हुन्छ; तिनीहरू आफैले सत्यतालाई प्रेम नगरे नि, अरूले कसरी सत्यता पछ्याउँछन् भन्नेबारेमा तिनीहरूले विचार व्यक्त गर्ने वा हस्तक्षेप गर्ने गर्दैनन्। यी मानिसहरूलाई बेवास्ता गर्न सकिन्छ। तर कति मानिसहरूले भने सत्यता पछ्याउनेहरूलाई डाहा गर्छन् र घृणा गर्छन्; तिनीहरूले निश्चित अभिप्रायहरू लिएर सधैँ तिनीहरूलाई आलोचना र आक्रमण गर्छन्, र तिनीहरूलाई दोष्याउन निहुँसमेत बनाउँछन्। त्यस्ता मानिसहरूबाट सावधान रहनुपर्छ। यी मानिसहरूले बोल्ने कुरा एकदम सही, तर्कसङ्गत, र परमेश्वरका वचनहरूको शाब्दिक अर्थअनुरूप सुनिने भए नि, सावधानीपूर्वक बुझ्दा, यो सब प्रायजसो झूट र अफवाहहरू, पूर्ण रूपमा बकवासहरू हुन्छ। यी धूर्त अफवाह र झूटहरूलाई चिन्नुपर्छ। कति मानिसहरू भन्छन्, “मैले परमेश्वरमा विश्वास गरेको छोटो समय मात्रै भएको छ, परमेश्वरका थोरै वचनहरू पढेको छु, र सत्यता बुझेको छैनँ। मैले कसरी अफवाह र झूटहरू चिन्न सक्छु?” यसको एउटै उपाय भनेको आजदेखि परमेश्वरका वचनहरू पढ्नमा थप ध्यान दिनु र परमेश्वरका वचनहरूमा सत्यता खोजी गर्नमा थप ध्यान दिनु, र परमेश्वरका वचनहरूलाई तेरो हृदयमा जरा गाड्न दिनु हो। परमेश्वरका वचनहरूको अगुवाइ साथ हुँदा र सत्यताअनुसार मामलाहरू हेर्ने गर्दा, तँमा समझशक्ति आउनेछ। अनि, यी मानिसहरूले फैलाउने अफवाहहरूले तँलाई कुनै असर गर्नेछैनन् र तेरो सामान्य पछ्याइमा बाधा दिनेछैनन्। तिनीहरूले जुनसुकै अफवाहबारे छलफल गरे नि वा जेसुकै बकवास बोले नि, त्यो सुनेपछि तँ डगमगाउनेछैनस्, न त तँ नकारात्मक र कमजोर नै हुनेछस्, र न त तँसँग परमेश्वरबारे कुनै गलतफहमी नै हुनेछ; तैँले सही दिशामा अघि बढ्न मात्रै ध्यान दिनेछस्। यसको अर्थ तँसँग प्रतिरोध क्षमता छ—र शैतानका त्यस्ता सेवकहरूले मण्डलीमा अब कुनै प्रभाव पार्नेछैनन्। अफवाहहरूलाई कसरी चिन्ने भनेर सिक्ने कुनै छोटो बाटो छैन। एउटै मात्र तरिका भनेको अझै बढी प्रवचनहरू सुन्नु, परमेश्वरका वचनहरू अझै बढी पढ्नु, र अझै बढी सत्यता सङ्गति गर्नु हो। जब तैँले सत्यताको बुझाइ प्राप्त गर्छस्, तब तँसँग स्वाभाविक रूपमै समझशक्ति हुनेछ। परमेश्वरका वचनहरू पढ्नु र सत्यता सङ्गति गर्नुको उद्देश्य के हो? यो सत्यता बुझ्नु र परमेश्वरका वचनहरू पढेर ती अफवाह र भ्रमहरू चिन्नु हो। यदि तैँले ती अफवाहहरू सत्यताबाट पूर्णविपरीत छन् र ती परमेश्वरका वचनहरूसँग बाझिन्छन् र तीविरुद्ध जान्छन् भनेर देख्छस् भने, ती अफवाहहरू आफै ढल्नेछन्। अवश्य नै, कतिपय मानिसहरू यसो भन्छन्, “मैले परमेश्वरका वचनहरू पढ्ने प्रयास गरेको छैनँ र परमेश्वरका वचनहरूमा भएको सत्यता के हो भनेर बुझेको छैनँ। मलाई एउटा कुरा मात्रै याद छ: आफ्नो आचरण अँगाल्ने हकमा, मैले भीडलाई पछ्याउनुपर्छ। धेरैजसो मानिसहरूले जे कुरा इन्कार्छन्, म नि त्यो इन्कार्छु; धेरैजसो मानिसहरूले जे कुरा स्विकार्छन्, म नि त्यो स्विकार्छु। म बस भीडलाई पछ्याउँछु।” के यो सही हो त? (होइन।) कहिलेकहीँ भीड पनि गलत हुन्छ, र त्यतिखेर भीडलाई पछ्याउनु भनेको तिनीहरूसँगै गल्ती गर्नु हो। तैँले सत्यता बुझेका मानिसहरूलाई पछ्याउन सिक्नुपर्छ; यो मात्रै असल तरिका हो।
आधारहीन अफवाह फैलाउने कार्य मण्डलीमा प्रायजसो भइरहने कुरा हो। यो ठूलो समस्या नभए पनि, परमेश्वरका चुनिएका मानिसहरूलाई यसले पुर्याउने बाधा र हानि सानो हुँदैन। कम्तीमा पनि, यसले मानिसहरूलाई नकारात्मक र कमजोर तुल्याउन सक्छ; सबैभन्दा खराब अवस्थामा, यसले मानिसहरूलाई परमेश्वरबाट टाढा जाने र उहाँलाई धोका दिनेसमेत बनाउन सक्छ। त्यसकारण, अफवाह फैलाउने कार्यलाई बेवास्ता गर्न सकिँदैन। यस्तो घटना मण्डलीमा घट्नेबित्तिकै, यसलाई तुरुन्तै रोक्नु र प्रतिबन्धित गर्नुपर्छ। यदि मण्डली अगुवाहरू चेतनाशून्य र मूर्ख छन्, वास्तविक काम गर्न सक्दैनन्, र यो समस्या पत्ता लगाउन सक्दैनन्, तर सत्यता पछ्याउने र बुझ्ने राम्रो क्षमता भएका कतिपय मानिसहरूले यो पत्ता लगाउँछन् भने, तिनीहरूले नै यो समस्या समाधान गर्न अघि सर्नुपर्छ। सहमतिमा पुग्न र पुष्टि प्राप्त गर्न धेरै मानिसहरूसँग खोजी र सङ्गति गरेर, अफवाहहरू फैलाइँदै छ भन्ने कुरा निर्धारित भएपछि, यो समस्या समाधान गर्न सत्यताको खोजी गर्नुपर्छ। यदि निश्चित टिप्पणी भ्रम हो भन्ने कुरा स्पष्ट छैन भने, यसलाई अन्धाधुन्ध भ्रम नामाकरण नगर। प्रस्ट र नझुक्किने, अनि अफवाह र भ्रमहरू भनेर सजिलै खुट्ट्याउन सकिने टिप्पणीहरूको हकमा, तिनलाई सबैले खुट्ट्याउन सकून् भनेर तुरुन्तै तिनको खुलासा र चिरफार गरिनुपर्छ। यदि तैँले कसैले बोलेको एकदुई वाक्य सुनेपछि त्यो अफवाह वा भ्रम हो कि होइन भनेर खुट्ट्याउन सक्दैनस् भने, तैँले यसलाई होसियारीसाथ सम्हाल्नुपर्छ र अन्धाधुन्ध निष्कर्ष निकाल्नु हुँदैन। स्पष्ट रूपमा खुट्ट्याउनका लागि उसलाई बोलिसक्न दे। यो अफवाह वा भ्रम हो भन्ने पुष्टि भएपछि, यो व्यक्तिलाई तुरुन्तै रोक्नु र प्रतिबन्ध लगाउनुपर्छ। यदि बारम्बार दिइएका चेतावनी र प्रतिबन्धहरूले पनि उसलाई प्रतिबन्धित गर्न सकिएन, र उसले निरन्तर अफवाहफैलाइरह्यो भने, उसलाई मण्डलीबाट हटाइनुपर्छ। के मण्डलीमा कसैले अफवाह फैलाउँदै गरेको पत्ता लाग्दा के गर्ने र कसरी अभ्यास गर्ने भन्नेबारे सिद्धान्त र मार्ग स्पष्ट भयो? (भयो।)
अफवाहहरूको विषयवस्तुमा मैले उल्लेख गरेका मुख्य समस्याहरू मात्रै समावेश हुँदैनन्; केही अफवाहहरू सानातिना टुक्रा र टुक्रीहरू मात्रै हुन्छन्, जस्तै काटछाँट, वा परमेश्वरको घरले कसलाई प्रयोग गर्छ र कसलाई हटाउँछ भन्नेबारे गरिएका टिप्पणीहरू, र अरू यस्तै झूटा अभिव्यक्तिहरू। मण्डलीलाई पूर्ण रूपमा सफाइ गर्नुभन्दा पहिले, त्यहाँ झूटा अगुवाहरू, ख्रीष्टविरोधीहरू, विभिन्न दुष्ट मानिसहरू, भ्रमित मानिसहरू, र आत्मिक बुझाइ नभएका मूर्खहरू हुन्छन्—त्यहाँ सबै किसिमका मानिसहरू हुन्छन्। झूट बोल्नेहरू र अफवाह सिर्जना गर्नेहरू आम रूपमै हुन्छन्, र मानिसहरूमाझ हरप्रकारका अफवाह र दुष्ट शब्दहरू पाउन सकिन्छ। यी अफवाहहरूको हकमा, एकातर्फ मानिसहरूमा तिनलाई मूल्याङ्कन गर्ने सामान्य समझ हुनुपर्छ; अर्कोतर्फ, परमेश्वरको काम, परमेश्वरको व्यवस्थापन योजना, परमेश्वर स्वयम्सँग सम्बन्धित अझै गम्भीर अफवाहहरूको हकमा, र परमेश्वरको घरका प्रशासनिक आदेशहरू र अरू मामलाहरूको हकमा समेत, ती कुराहरू खुट्ट्याउनका लागि मानिसहरूमा सत्यता हुनुपर्छ। बाहिरी मामलाहरूको हकमा, तिनलाई मूल्याङ्कन गर्नको लागि मानिसहरूमा सामान्य मानवताको समझ हुनुपर्छ। परमेश्वरको काम र सत्यतासँग सम्बन्धित मामलाहरूको हकमा, ती कुराहरू खुट्ट्याउनका लागि मानिसहरूमा सत्यता वास्तविकता र कद हुनुपर्छ। छोटकरीमा भन्दा, अफवाहहरू जुनसुकै किसिमका भए पनि, मानिसहरूले तिनलाई खुट्ट्याउनु र इन्कार्नुपर्छ, तिनलाई स्विकार्नु हुँदैन। अवश्य नै, कति मानिसहरू सत्यता पछ्याउँदैनन् र तिनीहरू बस यी अफवाहहरूअनुसार नै जिउँछन्। आज, कसैले एउटा भनाइ फैलाउँछ र यसले एकातिर हावा बहाउँछ, र यी मानिसहरूले यसैलाई पछ्याउँछन्। भोलि, अर्को भनाइले अर्को दिशामा हावा बहाउँछ, त्यसपछि तिनीहरूले त्यसैलाई पछ्याउँछन्। उदाहरणका लागि, कतिपय अगुवा वा कामदारले गवाही लेखहरू लेख्न सक्नेहरूलाई सिद्ध पार्न सकिन्छ भनेर भन्छ, त्यसकारण तिनीहरूले लेख लेख्ने अभ्यास गर्छन्, लेख लेख्नेबारे अध्ययन गर्छन्, र त्यससम्बन्धी स्रोतसाधनहरू खोज्छन्। भोलिपल्ट, अर्को अगुवा वा कामदारले आफ्नो कर्तव्य निर्वाह गर्नेहरूले मुक्ति पाउन सक्छन् भनेर भन्छ, त्यसकारण तिनीहरूले आफूलाई कर्तव्य निभाउने कार्यमा व्यस्त राख्न थाल्छन्। तर जति नै व्यस्त भए पनि, तिनीहरू कहिल्यै सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण कुरा, अर्थात् सत्यता पछ्याइ र जीवन प्रवेशप्रति चिन्तित हुने वा चासो लिने गर्दैनन्। मण्डलीका फरकफरक समूहहरूबीच देखा पर्ने विभिन्न दुष्ट प्रचलनहरूले कतिपय मानिसहरूलाई सधैँ बहकाउँछन्। मण्डली सदस्यहरूमाझ पैदा हुने विभिन्न अफवाहहरूले कतिपय मानिसहरूलाई सधैँ बहकाउँछन् र प्रभाव पार्छन्। तैपनि, कतिपय मानिसहरू यस्ता पनि हुन्छन् जो उदासीन हुन्छन् र तिनीहरूले सुन्ने यी अफवाहहरूप्रति कुनै ध्यान दिँदैनन्। परमेश्वरको घरले जुनसुकै काम गरे पनि तिनीहरूले कुनै ध्यान दिँदैनन्; तिनीहरूलाई परमेश्वरमा विश्वास गर्नेबारे कुनै चासो हुँदैन र तिनीहरू साँचो विश्वासीहरू होइनन्। यी मानिसहरू नाममात्रका विश्वासीहरू हुन्। मानिसहरूको अर्को समूह पनि हुन्छ, जो अलिक राम्रा हुन्छन्; तिनीहरू सत्यता खोजी गर्न र सत्यता स्विकार्न सक्छन्, त्यसकारण तिनीहरूलाई यी नकारात्मक कुराहरू र नकारात्मक मानिसहरूले असर गर्दैन। सानो कद भएका, जग नभएका, र सत्यता पटक्कै नपछ्याउने मानिसहरू मात्रै सधैँ फरकफरक भनाइ र टिप्पणीहरूको प्रभावमा पर्ने गर्छन्। यी मानिसहरू सधैँ पछिपछि हिँड्ने मानिसहरू भएका हुनाले, परिस्थितिलाई अझ भड्काउनला विभिन्न अफवाह फैलाउनेहरू सधैँ नै हुन्छन्। तिनीहरूलाई लाग्छ, परमेश्वरमा विश्वास गर्ने कार्यलाई जीवन्त र रमाइलो बनाउने, र न्यास्रोलाग्दो नबनाउने कार्य यही मात्र हो, र यही नै आफूलाई महत्त्वपूर्ण महसुस गराउने एउटै मात्र तरिका पनि हो। यी कुराहरू नयाँ विश्वासीहरूमाझ प्रायजसो देखा पर्छन्। यदि कुनै मण्डली अफवाह फैलाउने कार्य र त्यसद्वारा मानिसहरू बहकिने कुराले ग्रस्त छ भने, यसको अर्थ त्यो मण्डलीमा सत्यता बुझ्ने मानिसहरू अवश्य नै अत्यन्तै थोरै छन् भन्ने हुन्छ। मण्डलीमा, माथि उल्लेखित मानिसहरूले गुप्त मनसाय भएका मानिसहरूले जेजस्ता अफवाह फैलाए पनि र जेजस्ता उक्साहटहरू उत्पन्नगरे पनि त्यसैलाई पछ्याउँछन्, जुन निकै समस्याजनक कुरा हो। यो आंशिक रूपमा कमजोर क्षमताले गर्दा हुने कुरा हो र यो सत्यता नबुझेको साँचो प्रकटीकरण पनि हो। सत्यता नबुझ्ने जोकोहीले भनेको धेरैजसो कुरा व्यावहारिक हुँदैन र त्यसमा अशुद्धताहरू मिसिएको हुन्छ; कठोरतासाथ भन्दा, यी सबै झूटसरह हुन्। यदि यसमा मनसाय र उद्देश्यहरू छन् भने, यो झूट मात्र होइन, यो त अझ बढी शैतानको युक्ति र दुष्ट मानिसहरूको षड्यन्त्र पनि हो। त्यसकारण, सत्यता नभएका मानिसहरूले बोल्ने धेरैजसो कुराहरू शैतानी कुरा हुन् र तिनमा विश्वास गर्नु हुँदैन।
आधारहीन अफवाह फैलाउने विषयको सङ्गति यहीँ समाप्त हुन्छ। अफवाह फैलाउने यो मामला मानिसहरूलाई सबैभन्दा बढी प्रकाश गर्ने कुरा हो, र यसले फरकफरक मानिसहरूको व्यवहारलाई स्पष्ट रूपमा देखिने तुल्याउँछ। अफवाह र तिनलाई फैलाउनेहरूप्रति कस्तो मनोवृत्ति राख्नुपर्छ, र तिनलाई सम्हाल्न केकस्ता विधिहरू प्रयोग गर्नुपर्छ भन्ने कुरा अब तिमीहरूले बुझेको हुनुपर्छ, होइन र? (हो।) यो कुरा बुझेपछि, जब तिमीहरूले फेरि त्यस्ता कुराहरू सामना गर्छौ, तब तिमीहरूले तिनलाई हाम्रो सङ्गतिसँग तुलना गर्नुपर्छ, र यी समस्याहरू समाधान गर्न सबैभन्दा सही विधिहरू प्रयोग गर्नुपर्छ। यो सिद्धान्तहरूअनुरूप हुन्छ।
जुलाई १७, २०२१
