परिशिष्ट २: परमेश्वरले सबै मानवजातिको नियतिमाथि शासन गर्नुहुन्छ
मानवजातिका सदस्यहरू र समर्पित इसाईहरूका रूपमा, परमेश्वरको आदेशलाई पूरा गर्नका निम्ति हाम्रा मन र शरीरलाई बलिदानको रूपमा चढाउने हामी सबैको जिम्मेवारी र दायित्व हो, किनकि हाम्रो सम्पूर्ण अस्तित्व परमेश्वरबाट आएको हो, र परमेश्वरको सार्वभौमिकताको कारण यो अस्तित्वमा रहेको छ। यदि हाम्रा शरीर र मन परमेश्वरको आदेश र मानवजातिको धर्मी अभियानका निम्ति होइनन् भने, परमेश्वरको आदेशको निम्ति शहीद भएकाहरूका निम्ति हाम्रा आत्मा अयोग्य हुनेछन्, र हामीलाई सबै थोक प्रदान गर्नुहुने परमेश्वरका निम्ति त झन् अयोग्य हुनेछन्।
परमेश्वरले यस संसारलाई सृष्टि गर्नुभयो, उहाँले यस मानवजातिलाई सृष्टि गर्नुभयो, र, त्यसमाथि, उहाँ प्राचीन ग्रीक संस्कृति र मानव सभ्यताका वास्तुकार हुनुहुन्थ्यो। परमेश्वरले मात्र यस मानवजातिलाई सान्त्वना दिनुहुन्छ, र परमेश्वरले मात्र यस मानवजातिलाई दिन-रात हेरचाह गर्नुहुन्छ। मानव विकास र प्रगति परमेश्वरको सार्वभौमिकताबाट अविभाज्य छन्, र मानवजातिको इतिहास र भविष्य परमेश्वरका हातद्वारा निर्मित प्रबन्धहरूबाट उम्कन सक्दैनन्। यदि तँ साँचो इसाई होस् भने, कुनै पनि देश वा राष्ट्रको उदय र पतन परमेश्वरका प्रबन्धअनुसार हुन्छ भनी तँ अवश्यै विश्वास गर्छस्। कुनै देश वा राष्ट्रको नियति परमेश्वरलाई मात्र थाहा छ, अनि परमेश्वरले मात्र यस मानवजातिको मार्ग नियन्त्रण गर्नुहुन्छ। यदि मानवजातिले असल नियति चाहन्छ भने, यदि कुनै देशले असल नियति चाहन्छ भने, मानवले परमेश्वरको आराधना गर्न घुँडा टेक्नैपर्छ, परमेश्वरसामु पश्चात्ताप र स्वीकार गर्नुपर्छ, अन्यथा मानवको नियति र गन्तव्य एउटा अपरिहार्य विपत्ति हुनेछ।
नोआले जहाज बनाएको समयलाई फर्केर हेर: मानवजाति गहन रूपमा भ्रष्ट थियो, मानिसहरू परमेश्वरको आशिष्बाट तर्केका थिए, तिनीहरूलाई परमेश्वरले वास्ता गर्न छोड्नुभएको थियो, र तिनीहरूले परमेश्वरका प्रतिज्ञाहरू गुमाएका थिए। तिनीहरू परमेश्वरको ज्योतिविना नै अँध्यारोमा जिउँथे। त्यसपछि तिनीहरू प्रकृतिले नै कामुक बनेका थिए र तिनीहरूले घिनलाग्दो पतिततामा आफैलाई सुम्पेका थिए। यस्ता मानिसहरूले त्यस उप्रान्त परमेश्वरको प्रतिज्ञा पाउन सकेनन्; तिनीहरू परमेश्वरको मुहारको साक्षी हुन वा परमेश्वरको आवाज सुन्न अयोग्य भए, किनकि तिनीहरूले परमेश्वरलाई त्यागेका थिए, परमेश्वरले तिनीहरूलाई दिनुभएका सबै थोक पन्छाएका थिए, र परमेश्वरका शिक्षाहरूलाई बिर्सेका थिए। तिनीहरूका हृदय परमेश्वरबाट टाढा-टाढा भौँतारिए, यसो भएपछि, तिनीहरू यति पतित भए कि तिनीहरूमा अलिकति पनि समझ र मानवता रहेन र तिनीहरू झन्-झन् दुष्ट बने। तब तिनीहरू मृत्युतर्फ झनै नजिक हिँडे र परमेश्वरको क्रोध र दण्डमा परे। नोआले मात्र परमेश्वरको आराधना गरे र दुष्टताबाट अलग बसे, यसरी उनले परमेश्वरको आवाज सुन्न सके र उहाँका आज्ञाहरू सुने। परमेश्वरको वचनका आज्ञाहरू अनुसार उनले जहाज निर्माण गरे, र सबै किसिमका जीवित प्राणीहरूलाई त्यहाँ जम्मा गरे। अनि यसरी, सबै थोक तयार भइसकेपछि, परमेश्वरले संसारमाथि आफ्नो विनाश ल्याउनुभयो। नोआ र उनको परिवारका अरू सात जना सदस्यहरू मात्र त्यस विनाशबाट बचे, किनकि नोआले यहोवालाई आराधना गरे र दुष्टताबाट अलग बसे।
अब वर्तमान युगलाई हेर्नुहोस्: परमेश्वरलाई आराधना गर्ने र दुष्टतालाई त्याग्ने नोआजस्ता धर्मी मानिसहरू अस्तित्वमा छैनन्। तैपनि परमेश्वर यस मानवजातिप्रति अझै दयालु हुनुहुन्छ र यस अन्तिम युगको अवधिमा अझै तिनीहरूलाई क्षमा दिनुहुन्छ। परमेश्वरले उहाँको देखा पराइको तृष्णा गर्नेहरूलाई खोज्नुहुन्छ। उहाँका वचनहरू सुन्न सक्नेहरू, उहाँका आज्ञालाई नबिर्सेकाहरू र आफ्ना हृदय र शरीर उहाँलाई अर्पण गर्नेहरूलाई उहाँले खोज्नुहुन्छ। उहाँले आफूसामु बालकझैँ समर्पित हुने र उहाँको विरोध नगर्नेहरूलाई खोज्नुहुन्छ। यदि तैँले आफैलाई परमेश्वरमा समर्पित गरिस्, कुनै शक्ति वा दबाबद्वारा रोकिएनस् भने, परमेश्वरले तँलाई कृपाका साथ हेर्नुहुनेछ, र तँमाथि आशिष खन्याउनुहुनेछ। यदि तँ उच्च स्थान, सम्माननीय प्रतिष्ठामा छस्, तँसँग प्रशस्त ज्ञान छ, प्रशस्त सम्पत्तिका मालिक होस्, धेरै मानिसहरूले तँलाई समर्थन गर्छन्, तर पनि उहाँको बोलावट र उहाँको आज्ञालाई स्वीकार गर्न र तँबाट परमेश्वरले माग्नुभएका कार्यहरू गर्नका लागि परमेश्वरका सामु आउन यी कुनै पनि कुराहरूले तँलाई रोकेनन् भने, तैँले गरेका सबै कुराहरू यस पृथ्वीमा अति अर्थपूर्ण अभियान र मानवजातिका निम्ति सबैभन्दा धर्मी प्रयास हुनेछन्। यदि तैँले ओहोदा र तेरा आफ्ना लक्ष्यहरूका खातिर परमेश्वरको बोलावटलाई अस्वीकार गरिस् भने, तैँले गरेका सबै कुराहरू श्रापित हुनेछन् र परमेश्वरद्वारा ती घृणित समेत हुनेछन्। सायद, तँ राष्ट्रपति, वैज्ञानिक, पाष्टर, वा एल्डर होस्, तर तँ जति नै उच्च ओहोदामा भए पनि, यदि तँ आफ्ना काम-कारबाहीहरूमा आफ्ना ज्ञान र क्षमतामा भर पर्छस् भने, तँ जहिले पनि असफल हुनेछस् र परमेश्वरका आशिषहरूबाट सधैँ वञ्चित हुनेछस्, किनकि तैँले गरेको कुनै पनि कुरालाई परमेश्वरले स्वीकार गर्नुहुन्न, र तैँले गरेको प्रयास धर्मी हो भनी उहाँले मान्नुहुन्न वा तैँले मानवजातिका फाइदाका लागि केही कार्य गरेको छस् भनी स्वीकार गर्नुहुन्न। तैँले गरेका सबै कामले मानवजातिलाई परमेश्वरको सुरक्षाबाट वञ्चित गर्ने र परमेश्वरका आशिषहरूलाई अस्वीकार गर्ने गरी तैँले मानवजातिका ज्ञान र बललाई प्रयोग गरिस् भनी उहाँले तँलाई भन्नुहुनेछ। तैँले मानवजातिलाई अँध्यारोतिर, मृत्युतिर र मानवले परमेश्वर र उहाँका आशिषलाई गुमाएका असीमित अस्तित्वको सुरुआततिर लैजान्छस् भनी उहाँले तँलाई भन्नुहुनेछ।
मानवजातिले सामाजिक विज्ञानहरूलाई स्थापित गरेदेखि मानवको मनचाहिँ विज्ञान र ज्ञानद्वारा भरिएको छ। मानवजातिलाई शासन गर्नका लागि विज्ञान र ज्ञान औजार बनेका छन्, र परमेश्वरलाई आराधना गर्न मानवका निम्ति पर्याप्त स्थान छैन, र परमेश्वरको आराधना गर्न अझ बढी अनुकूल परिस्थिति छैन। मानव हृदयमा परमेश्वरको स्थान सधैँ झन्झन् तल खस्केको छ। मानवको हृदयमा परमेश्वर नहुनुभएको हुनाले, उसको भित्री संसार अँध्यारो, आशाविहीन, र खाली भएको छ। यसरी नै परमेश्वरले मानवलाई सृष्टि गर्नुभयो भन्ने सत्यताको विरोध गर्न, मानवजातिको हृदय र मनलाई सामाजिक विज्ञानका सिद्धान्तहरू, मानव विकासवादको सिद्धान्त, र अन्य सिद्धान्तहरूले भर्न धेरै सामाजिक वैज्ञानिकहरू, इतिहासकारहरू, र राजनीतिज्ञहरू अगाडि आएका छन्। अनि यस तरिकाले, परमेश्वरले सबै थोक सृष्टि गर्नुभयो भनी विश्वास गर्नेहरू पहिलेभन्दा नै थोरै भएका छन्, र विकासवादको सिद्धान्तमा विश्वास गर्नेहरू सङ्ख्यामा पहिलेभन्दा धेरै भएका छन्। पुरानो करारीय युगमा भएका परमेश्वरका काम र उहाँका वचनहरूका अभिलेखहरूलाई धेरै मानिसहरूले दन्त्यकथा र पौराणिक कथाका रूपमा लिएका छन्। परमेश्वरको गरिमा र महानता, परमेश्वर अस्तित्वमा हुनुहुन्छ र सबै थोकमाथि उहाँको प्रभुत्व छ भन्ने सिद्धान्तमा मानिसहरू आफ्ना हृदयमा उदासीन बन्छन्। मानवजातिको अस्तित्व र देशहरू र राज्यहरूका नियति तिनीहरूका लागि महत्त्वपूर्ण रहँदैनन्, र मानव केवल खाने, पिउने, र सुखको खोजीमा मात्र सरोकार राखी खोक्रो संसारमा बस्छ। … आज परमेश्वरले आफ्नो काम कहाँ गर्नुहुन्छ भनी केही मानिसहरूले मात्र खोज्छन् वा मानवको गन्तव्यमा उहाँले कसरी नेतृत्व दिनुहुन्छ र प्रबन्ध मिलाउनुहुन्छ भनी खोजेका हुन्छन्। अनि यसरी, मानवलाई थाहा नै नभई मानव सभ्यता मानवका चाहनालाई काट्न थोरै सक्षम हुन्छ, अनि यस किसिमको संसारमा जिउँदा त, पहिले नै बितेर गइसकेकाहरूभन्दा पनि कम खुशी छौं भन्ने अनुभूति गर्ने मानिसहरू समेत धेरै छन्। उच्च सभ्यता प्राप्त गरेका देशहरूका मानिसहरूले पनि यस किसिमका गुनासोहरू पोख्छन्। किनभने परमेश्वरको मार्गदर्शनविना, शासक र समाजशास्त्रीहरूले मानव सभ्यता बचाउन आफ्नो दिमाग खियाए पनि, यसले कुनै फाइदा गर्दैन। मानिसको हृदयमा भएको खालीपनलाई कुनै व्यक्तिले पनि भर्न सक्दैन, किनकि कुनै पनि व्यक्ति मानिसको जीवन हुन सक्दैन, र कुनै पनि सामाजिक सिद्धान्तले मानिसलाई खालीपनका समस्याहरूबाट स्वतन्त्र पार्न सक्दैन। विज्ञान, ज्ञान, स्वतन्त्रता, प्रजातन्त्र, आनन्द, र सान्त्वना: यिनले मानिसलाई केवल अस्थायी सान्त्वना मात्र दिन्छन्। यी कुराहरू हुँदा पनि मानिसले अनिवार्य रूपमा पाप गर्छ र समाजका अन्यायहरूबारे गुनासो गर्छ। यी कुराहरूले अन्वेषण गर्ने माननिस तिर्सना र चाहनालाई रोक्न सक्दैनन्। यो हुनुको कारण चाहिँ के हो भने, मानिसलाई परमेश्वरले बनाउनुभयो र तिनीहरूका अर्थहीन बलिदान र अन्वेषणहरूले तिनीहरूमाथि बढ्दो रूपमा कष्ट मात्र ल्याउन सक्छन्, र मानिसलाई लगातार व्याकुलको अवस्थामा राख्छ, मानवजातिको भविष्यलाई कसरी सामना गर्ने वा अगाडि रहेको मार्गलाई कसरी सामना गर्ने भन्ने उसलाई थाहा हुँदैन, यहाँसम्म कि ऊ मानव विज्ञान र ज्ञानसँग पनि डराउँछ, र त्यसभन्दा पनि बढी, ऊ खालीपनको अनुभूतिमाडराउँछ। यस संसारमा, तँ स्वतन्त्र देशमा होस् वा मानवअधिकार नभएको देशमा होस्, जहाँ बसे पनि मानवजातिको भवितव्यबाट बच्न तँ पूर्ण असक्षम छस्। तँ शासक वा शासित जो भए पनि, मानवजातिका नियति, रहस्यहरू, र गन्तव्य अन्वेषण गर्ने तेरो इच्छाबाट बच्न पूर्ण रूपमा असक्षम छस्, खालीपनको चिन्ताको भावनाबाट बच्न त अझै बढी असक्षम छस्। सबै मानवजातिका लागि सामान्य भएका यस्ता घटनाहरूलाई समाजशास्त्रीहरूले सामाजिक घटनाहरू भन्छन्, तर पनि यस्ता समस्याहरू समाधान गर्नका लागि कुनै पनि महामानव अगाडि आएको छैन। जेसुकै भए पनि, मानिस भनेको मानिस नै हो, अनि परमेश्वरको स्थान र जीवनलाई कुनै पनि मानिसले प्रतिस्थापित गर्न सक्दैन। मानवजातिलाई चाहिने कुरा भनेको सबैलाई राम्रोसँग खुवाइने, सबै समान र स्वतन्त्र हुने निष्पक्ष समाज मात्र होइन; मानवजातिका लागि आवश्यक परेको कुरा चाहिँ परमेश्वरको मुक्ति र मानिसलाई उहाँको जीवनको बन्दोबस्त हो। मानिसले परमेश्वरको जीवनको भरणपोषण र उहाँको मुक्ति प्राप्त गरेपछि मात्र उनीहरूका आवश्यकताहरू, उनीहरूको अन्वेषण गर्ने चाहना, र उनीहरूको हृदयको खालीपन समाधान हुन्छ। यदि एक देश वा राज्यका मानिसहरूले मुक्ति र परमेश्वरको निगरानी पाउन सकेनन् भने, यस्तो देश वा राज्य पतन र अन्धकारतर्फ अघि बढ्नेछ, फलस्वरूप परमेश्वरले त्यसलाई विनाश गर्नुहुनेछ।
सायद, तेरो देश अहिले समृद्ध भइरहेको होला, तर यदि तैँले आफ्ना मानिसहरूलाई परमेश्वरबाट तर्केर जान दिइस् भने, तेरो देशले आफूलाई परमेश्वरको आशिष्बाट अझै वञ्चित भएको पाउनेछ, मानिसले त्यसको सभ्यतालाई पैतालोले झन्-झन् कुल्चिनेछ, र छोटो समयभित्रै त्यहाँका मानिसहरू परमेश्वरका विरुद्धमा उठ्नेछन् र स्वर्गलाई सराप्नेछन्। यसरी, अनजानमै देशको नियति बिग्रिनेछ। परमेश्वरद्वारा श्रापित ती देशहरूसँग सामना गर्नका लागि परमेश्वरले शक्तिशाली देशहरू खडा गर्नुहुनेछ, र उहाँले तिनलाई पृथ्वीबाट नामेट पार्न समेत सक्नुहुनेछ। कुनै देश वा राज्यको समृद्धि वा अधोगतिपछाडिको मुख्य कुरा त्यहाँका शासकहरूले परमेश्वरलाई आराधना गर्छन् कि गर्दैनन्, र आफ्ना मानिसहरूलाई परमेश्वरका नजिक हुन र उहाँलाई आराधना गर्न अगुवाइ गर्छन् कि गर्दैनन् भन्ने हो। तर यस अन्तिम युगमा परमेश्वरलाई इमानदारीपूर्वक खोज्ने र आराधना गर्नेहरूको झन्-झन् अभाव हुँदै गएको हुनाले, जुन देशहरूमा राज्यको धर्म इसाई छ ती देशहरूमाथि परमेश्वरले विशेष निगाह प्रदान गर्नुहुन्छ। उहाँले ती देशहरूलाई एकै ठाउँमा भेला गरेर तुलनात्मक रूपले धर्मी समूह बनाउनुहुन्छ, जबकि नास्तिक देशहरू र साँचो परमेश्वरलाई आराधना नगर्ने देशहरू धर्मी समूहका विरोधी बन्छन्। यसरी, मानवजातिका बीचमा परमेश्वरको स्थान भएको मात्र होइन, जहाँ उहाँले आफ्नो काम गर्न सक्नुहोस्, तर साथसाथै उहाँले धर्मी अख्तियार अभ्यास गर्ने देशहरू पनि प्राप्त गर्नुहुन्छ, र उहाँको प्रतिरोध गर्ने देशहरूमाथि निषेध गर्न र प्रतिबन्ध लगाउन अनुमति दिनुहुन्छ। यसको बाबजुद, परमेश्वरले उहाँको आराधना गर्न अझै मानिसहरू प्राप्त गर्न सक्नुहुन्न, किनकि मानिस उहाँबाट तर्केर अति नै टाढा भइसकेको छ, र उसले लामो समयदेखि परमेश्वरलाई बिर्सिसकेको छ, साथै यस पृथ्वीमा इन्साफ अभ्यास गर्ने र अन्यायको प्रतिरोध गर्ने देशहरू मात्र छन्। तर यो परमेश्वरको चाहनासम्म पुग्नुभन्दा धेरै नै टाढा छ, किनकि कुनै पनि देशका शासकहरूले परमेश्वरलाई तिनीहरूका मानिसहरूमाथि शासन गर्न दिँदैनन्, अनि कुनै पनि देशका राजनीतिक दलले परमेश्वरलाई श्रद्धा गर्नका लागि आफ्ना मानिसहरूलाई एकसाथ भेला गर्दैन; परमेश्वरले हरेक देश, राज्य, सत्तारूढ दलको हृदयमा, र हरेक व्यक्तिको हृदयमा पनि आफ्नो आधिकारिक स्थान गुमाउनुभएको छ। केही धर्मी शक्तिहरू यस संसारमा रहे तापनि, मानवको हृदयमा परमेश्वरका लागि स्थान नहुने कुनै पनि शासन कमजोर हुन्छ, र परमेश्वरको आशिष् नहुने राजनीतिक परिदृश्य अस्तव्यस्त हुन्छ र त्यसले एउटा प्रहारसमेत थेग्न सक्दैन। मानवजातिका निम्ति परमेश्वरको आशिष् नहुनु भनेको घाम नहुनु जस्तै हो। शासकहरूले आफ्ना मानिसहरूका निम्ति जति नै लगनशीलताका साथ काम गरे पनि, मानवजातिले एकसाथ जति नै धेरै धर्मी सम्मेलनहरू गरे पनि, यी कुनै पनि कुराले घटनाको गति-पथलाई परिवर्तन गर्नेछैन वा मानवजातिको नियतिलाई बदल्नेछैन। मानिसले जुन देशमा खान र लाउन पाइन्छ, जहाँ तिनीहरू एकसाथ शान्तिपूर्वक बस्न पाउँछन्, त्यो देशचाँहि असल नेतृत्व सहितको असल देश हो भनेर विश्वास गर्छ। तर परमेश्वरले यस्तो सोच्नुहुन्न। उहाँले विश्वास गर्नुहुन्छ कि जुन देशमा उहाँलाई कसैले पनि आराधना गर्दैन उहाँले त्यो देशलाई विनाश गर्नुहुनेछ। मानिसका विचारहरू सधैँ नै परमेश्वरका विचारहरूभन्दा ज्यादै फरक हुन्छन्। त्यसैले, यदि कुनै देशको प्रमुखले परमेश्वरलाई आराधना गर्दैन भने, त्यस देशको नियति अत्यन्तै दुःखद हुनेछ, अनि यो देशको कुनै गन्तव्य हुनेछैन।
परमेश्वर मानवका राजनीतिमा सहभागी हुनुहुन्न, तैपनि उहाँले हरेक देश र राष्ट्रको नियतिलाई नियन्त्रण गर्नुहुन्छ, उहाँले यो संसार र सारा ब्रह्माण्डलाई नियन्त्रण गर्नुहुन्छ। मानवजातिको नियति र परमेश्वरको योजना घनिष्ठ रूपमा जोडिएका छन्, र कुनै पनि व्यक्ति, देश वा राष्ट्र परमेश्वरको सार्वभौमिकताबाट उम्कन सक्दैन। यदि मानिसले आफ्नो नियति जान्न चाहन्छ भने, ऊ परमेश्वरका सामु आउनैपर्छ। परमेश्वरलाई पछ्याउने र आराधना गर्नेहरूलाई उहाँले समृद्ध पार्नुहुनेछ र उहाँलाई प्रतिरोध र इन्कार गर्नेहरूमाथि उहाँले पतन र विनाश निम्त्याउनुहुनेछ।
बाइबलमा उल्लेख सदोममाथि परमेश्वरले विनाश ल्याउनुहुँदाको दृश्यलाई स्मरण गर र लोतकी पत्नी कसरी नुनको खम्बा बनिन् सो पनि विचार गर। निनवेका मानिसहरूले कसरी भाङ्ग्रा र खरानी लगाएर आफ्ना पापहरूबाट पश्चाताप गरे र २,००० वर्ष पहिले यहूदीहरूले येशूलाई क्रूसमा कीला ठोके पश्चात् के भयो सो कुरालाई स्मरण गर। यहूदीहरूलाई इस्राएलबाट निकालियो र तिनीहरू संसारभरिका देशहरूमा भागे। धेरै जनालाई मारियो, र पूरै यहूदी राज्य त्यसको देशको विनाशको अभूतपूर्व पीडामा पर्यो। तिनीहरूले परमेश्वरलाई क्रूसमा कीला ठोकेका थिए—तिनीहरूले जघन्य पाप गरे—र परमेश्वरको स्वभावलाई उक्साए। तिनीहरूको कार्यका लागि तिनीहरूले मूल्य तिर्न लगाइयो र तिनीहरूलाई आफ्ना कार्यहरूका सबै नतिजाहरू भोग्न लगाइयो। तिनीहरूले परमेश्वरको निन्दा गरे, परमेश्वरलाई अस्वीकार गरे, यसरी तिनीहरूको एउटा मात्र नियति थियो: परमेश्वरद्वारा दण्डित हुनु। यो तिनीहरूका देश र राज्यमाथि तिनीहरूका शासकहरूले ल्याएका तीता नतिजाहरू र विपत्ति थिए।
आज, परमेश्वर आफ्नो काम गर्नका लागि मानिसहरूमाझ फर्कनुभएको छ, र आफ्नो काममा उहाँको पहिलो गन्तव्य अधिनायकवादको प्रतीक: चीन हो, जुन नास्तिकवादको कट्टर गढ हो। परमेश्वरले आफ्नो बुद्धि र शक्तिद्वारा एक समूह मानिसहरू प्राप्त गर्नुभएको छ। यस दौरान, उहाँलाई चीनको सत्ताधारी दलले हरेक तरिकाले खेदो गरेर हरप्रकारको कष्ट दिएको छ, त्यसैले उहाँसँग आफ्नो टाउको ढल्काउने कुनै ठाउँ छैन र आश्रय पाउने कुनै स्थान छैन। यसको बाबजुद, परमेश्वरले गर्ने अभिप्राय राख्नुभएको कामलाई उहाँले गर्न जारी राख्नुहुन्छ: उहाँले वचनहरू बोल्नुहुन्छ र वाचन गर्नुहुन्छ, साथै सुसमाचार फैलाउनुहुन्छ। परमेश्वरको सर्वशक्तिमान्तालाई कुनै पनि व्यक्तिले बुझ्न सक्दैन। परमेश्वरलाई आफ्नो शत्रु ठान्ने देश, चीनमा परमेश्वरले आफ्नो काम कहिल्यै रोक्नुभएको छैन। बरु, अझ धेरै मानिसहरूले उहाँको काम र वचनलाई स्वीकार गरेका छन्, किनकि परमेश्वरले जतिसक्दो मानवजातिको हरेक सदस्यलाई मुक्ति दिनुहुन्छ। हामी सबैले विश्वास गर्छौँ कि परमेश्वरले हासिल गर्न चाहनुभएको कुरालाई कुनै देश वा शक्तिले रोक्न सक्दैन, र जसले उहाँको काममा अवरोध पुऱ्याउन खोज्छन्, उहाँको वचनको प्रतिरोध गर्छन्, र जसले उहाँको योजनामा बाधा दिन्छन् र त्यसलाई बिगार्ने कोसिस गर्छन् तिनीहरू अन्त्यमा परमेश्वरद्वारा दण्डित हुनेछन्। परमेश्वरको कामको प्रतिरोध गर्ने कुनै पनि व्यक्तिलाई उहाँले नरकमा फालिदिनुहुनेछ; परमेश्वरको कामको प्रतिरोध गर्ने कुनै पनि राष्ट्रलाई परमेश्वरले विनाश गर्नुहुनेछ; परमेश्वरको कामको विरोधमा उठ्ने कुनै पनि राष्ट्रलाई उहाँले यस पृथ्वीबाट पूर्ण रूपमा मेटाउनुहुनेछ, र त्यो अस्तित्वमा रहनेछैन। म सबै राज्यका, सबै देशका, र सबै उद्योगहरूसमेतका मानिसहरूलाई परमेश्वरको आवाज सुन्न, परमेश्वरको कामलाई हेर्न र मानवजातिको नियतिलाई ध्यान दिन, अनि यसरी परमेश्वरलाई सबैभन्दा पवित्र, सबैभन्दा सम्मानित, सर्वोच्च, मानवजातिमाझ आराधनाको एक मात्र पात्र बनाउन, र अब्राहामका सन्तानहरू यहोवाका प्रतिज्ञाअन्तर्गत जिएझैँ, र परमेश्वरले सुरुमा सृष्टि गर्नुभएका आदम र हव्वा अदनको बगैँचामा जिएझैँ सम्पूर्ण मानवजातिलाई परमेश्वरको आशिष्मुनि जिउन सक्षम तुल्याउन आग्रह गर्छु।
परमेश्वरको काम शक्तिशाली छालजस्तै माथितिर बढ्छ। कसैले पनि उहाँलाई थुन्न सक्दैन, र उहाँको दौडलाई कसैले पनि रोक्न सक्दैन। उहाँका वचनहरूलाई ध्यानसँग सुन्नेहरू, र उहाँलाई खोज्ने र तिर्खाउनेहरूले मात्र उहाँका पाइलाहरू पछ्याउँछन् र उहाँको प्रतिज्ञा प्राप्त गर्छन्। जसले गर्दैनन् तिनीहरूले ठूलो विपत्ति भोग्नेछन् र तिनीहरूले पाउन लायकको दण्ड पाउनेछन्।
