विषयवस्तु दस: तिनीहरू सत्यतालाई तिरस्कार गर्छन्, निर्लज्जपूर्वक सिद्धान्तहरू उल्लङ्घन गर्छन्, र परमेश्वरको घरका प्रबन्धहरूलाई बेवास्ता गर्छन् (भाग सात)
इ. परमेश्वरका वचनहरूलाई तिरस्कार गर्नु
आज हामी ख्रीष्टविरोधीहरूका विभिन्न प्रकटीकरणहरूको दसौँ विषयवस्तु—तिनीहरू सत्यतालाई तिरस्कार गर्छन्, निर्लज्जपूर्वक सिद्धान्तहरू उल्लङ्घन गर्छन्, र परमेश्वरको घरका प्रबन्धहरूलाई बेवास्ता गर्छन् भन्नेबारे सङ्गति गर्न जारी राख्नेछौँ। पछिल्लोपटक, हामीले ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई तिरस्कार गर्नु भन्ने मूल शीर्षकको तेस्रो खण्डसम्म सङ्गति गर्यौँ। यस खण्डबारे हाम्रो सङ्गति र चिरफार तीन उपशीर्षकहरूमा विभाजित थियो। ती तीन उपशीर्षकहरू के-के हुन्? (पहिलो हो, ख्रीष्टविरोधीहरूले स्वेच्छाचारी रूपमा परमेश्वरका वचनहरूलाई छेडछाड गर्छन् र अर्थ्याउँछन्; दोस्रो हो, ख्रीष्टविरोधीहरू आफ्ना धारणाहरूसँग मेल नखाँदा परमेश्वरका वचनहरूलाई नकार्छन्; र तेस्रो हो, ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरू पूरा हुन्छन् हुँदैनन् भनी खोजीनिती गर्छन्।) के ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई तिरस्कार गर्छन् भन्नुको अर्थ यी तीनवटा मात्र हुन्। (थप केही हुनुपर्छ।) अरू कस्ता भनाइ र प्रकटीकरणहरू छन्? (ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई अनादरपूर्वक हेर्नु।) के परेश्वरका वचनहरूलाई अनादरपूर्वक हेर्नु तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई तिरस्कार गर्नुको एउटा प्रकटीकरण हो? के परमेश्वरका वचनहरूलाई अनादरपूर्वक हेर्नु परमेश्वरका वचनहरूलाई तिरस्कार गर्नुको एउटा व्याख्या होइन र? यहाँ हामीलाई व्याख्याहरू चाहिँदैन, बरु परमेश्वरका वचनहरूलाई ख्रीष्टविरोधीहरूले तिरस्कार गर्नुका विभिन्न प्रकटीकरण र अभ्यासहरू चाहिन्छन्, जुन तैँले देख्न र छुन सक्छस्, र जसबारे तैँले सुनेको छस्। ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई तिरस्कार गर्नुका विभिन्न प्रकटीकरणहरूबारे तिमीहरूले खासै बुझाइ प्राप्त गरेका छैनौ जस्तो देखिन्छ। तिमीहरूसँग मैले पहिले सङ्गति गरेका तीन विषयवस्तुबारे केही शाब्दिक बुझाइ होला, तर तिमीहरू ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई तिरस्कार गर्नुका अन्य कस्ता प्रकटीकरणहरू होलान् भनेर सोच्न सक्दैनौ, होइन त? हामीले पहिले सङ्गति गरेका तीनवटै प्रकटीकरणहरू तिमीहरूले याद गरेको हुनुपर्छ। के परमेश्वरका वचनहरूलाई तिरस्कार गर्दा ख्रीष्टविरोधीहरूका व्यवहार र प्रकटीकरणहरू खुला र निष्पक्ष हुन्छन्? के यी इमानदार मानिसहरूले गर्नुपर्ने कुरा हुन्? (होइनन्।) यी सामान्य मानवतामा हुनुपर्ने प्रकटीकरणहरू होइनन्; यी सकारात्मक छैनन्, नकारात्मक छन्। यी केही व्यवहारहरूको अन्तर्निहित सारले शैतान, पिशाच र परमेश्वरका शत्रुहरूतर्फ सङ्केत गर्छ। ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरूप्रति गर्ने व्यवहारमा कुनै समर्पण र स्वीकार हुँदैन, त्यसमा अनुभव गर्ने अनि आफ्ना धारणाहरू पाखा लगाएर परमेश्वरका वचनहरूलाई सरलता र खुलापनसाथ स्विकार्ने काम हुँदैन—त्यसको साटो, तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरूप्रति विभिन्न शैतानी मनोवृत्तिहरू पैदा गर्छन्। ख्रीष्टविरोधीहरूका यी प्रकटीकरण र व्यवहारहरूमार्फत प्रकट हुने स्वभाव ठ्याक्कै शैतानले आत्मिक क्षेत्रमा प्रकट गर्ने स्वभाव हो। यी व्यवहारहरू कुनै पनि परिस्थिति, कुनै पनि युग र कुनै पनि मानिसहरूको समूहमा सकारात्मक हुँदैनन्। ती दुष्ट र नकारात्मक हुन्छन्, र ती कुनै पनि सृष्टि गरिएको प्राणी वा सामान्य व्यक्तिमा हुनुपर्ने प्रकटीकरण वा व्यवहारहरू होइनन्। तसर्थ, हामी तिनलाई ख्रीष्टविरोधीहरूका प्रकटीकरणहरूको विशेषताको रूपमा लिन्छौँ। यी तीन विषयवस्तुहरूबारे सङ्गति गरेपछि, धेरैजसो मानिसहरूलाई यी तीन प्रकटीकरणहरूले सम्भवतः परमेश्वरका वचनहरूप्रतिका ख्रीष्टविरोधीहरूका सबै आधारभूत मनोवृत्तिहरू समेट्छन् भन्ने लाग्न सक्छ। तर तिमीहरूले एउटा कुरा बेवास्ता गरेका छौ: परमेश्वरका वचनहरूप्रतिका ख्रीष्टविरोधीहरूको व्यवहार यी तीन शैलीहरूमा मात्र सीमित छैनन्। ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई तिरस्कार गर्ने कुरालाई चित्रण गर्ने अर्को प्रकटीकरण र व्यवहार पनि छ। यो कुन प्रकटीकरण हो? यो हो, ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई वस्तुको रूपमा लिनु। यदि हामीले यसको शाब्दिक अर्थ हेर्यौँ भने, कति मानिसहरूको दिमागमा निश्चित व्यक्तिहरू जनाउने केही चित्रहरू आउन सक्छन्, तर यसको ठ्याक्कै र साँचो प्रकटीकरणहरू अझै खासै प्रस्ट हुँदैनन्; ती अझै निकै अस्पष्ट र सामान्य हुन्छन्। त्यसोभए, आज हामी ख्रीष्टविरोधीहरूले कसरी परमेश्वरका वचनहरूलाई वस्तुको रूपमा लिन्छन् भन्नेबारे सङ्गति गर्नेछौँ।
घ. ख्रीष्टविरोधीहरू परमेश्वरका वचनहरूलाई वस्तुको रूपमा लिन्छन्
ख्रीष्टविरोधीहरू परमेश्वरका वचनहरूलाई वस्तुको रूपमा लिन्छन्; यो पनि भन्न सकिन्छ कि ख्रीष्टविरोधीहरू सत्यतालाई नै वस्तुको रूपमा लिन्छन्। तिनलाई वस्तुको रूपमा लिनु भन्नुको अर्थ के हो? यसको अर्थ बस केही मौखिक दाबीहरू गर्नु, देखावा गर्नु, र त्यसपछि प्रसिद्धि, लाभ र हैसियत पाउनको लागि जालझेल गरेर मानिसहरूको भरोसा, समर्थन, र अनुमोदन प्राप्त गर्नु हो। यसरी परमेश्वरका वचनहरू र सत्यता तिनीहरूको लागि व्यक्तिगत लाभ प्राप्त गर्ने माध्यम बन्छन्। सत्यताप्रति ख्रीष्टविरोधीहरूको मनोवृत्ति यही हो। तिनीहरू सत्यतालाई आफूअनुकूल प्रयोग गर्छन्, खेलबाड गर्छन्, र कुल्चन्छन्, जुन ख्रीष्टविरोधीहरूको प्रकृति सारद्वारा निर्धारित हुन्छ। त्यसोभए, परमेश्वरका वचनहरू र सत्यता ठ्याक्कै के हुन्? हामीले कसरी सत्यतालाई सही रूपमा परिभाषित गर्नुपर्छ? ल भन् त, सत्यता के हो? (सत्यता भनेको मानिसको व्यवहार, कार्य, र परमेश्वरप्रतिको आराधनाको मापदण्ड हो।) यो सत्यताको सही र ठ्याक्कै मिल्ने परिभाषा हो। तिमीहरू सबैले यो भनाइलाई कसरी बुझ्छौ? तिमीहरूले यो भनाइलाई आफ्नो दैनिक जीवनमा र जीवनभर कसरी लागु गर्नुपर्छ? तिमीहरूले कसरी यो भनाइको अनुभव गर्नुपर्छ? धेरै नसोचीकन वा प्रशोधन नगरीकन जे सोच्न र बुझ्न सक्छौ त्यही झट्टै भन त। तिमीहरूको अनुभवको भाषामा, सत्यता के हो? परमेश्वरका वचनहरू के हुन्? (सत्यताले व्यक्तिको जीवनप्रतिको दृष्टिकोण र उसका मान्यताहरू परिवर्तन गर्न सक्छ, जसले उसलाई सामान्य मानवको स्वरूपमा जिउन सक्षम तुल्याउँछ।) तैँले भनेको सबै कुरा बृहत् नभए पनि त्यसले सत्यताको एउटा अनुभवात्मक बुझाइ बताउँछ; ती तिमीहरूले दैनिक जीवनबाट अनुभव र सारांशीकरण गरेका अन्तर्ज्ञान र बुझाइहरू तिनै हुन्। अरू कसलाई आफ्नो कुरा भन्न मन छ? (सत्यताले हाम्रा भ्रष्ट स्वभावहरू शुद्ध पार्न सक्छ, र यसबाट हामी सिद्धान्तहरूअनुसार व्यवहार गर्न र परमेश्वरका अभिप्रायहरूअनुरूप काम गर्न सक्षम हुन्छौँ।) यो भनाइ निकै राम्रो र तीक्ष्ण छ। भन्दै जाओ त। (सत्यता जीवन हो, शाश्वत जीवनमा पुग्ने मार्ग हो। सत्यता पछ्याएर अनि त्यसद्वारा जिएर मात्र जीवन प्राप्त गर्न सकिन्छ।) (सत्यताले मानिसहरूलाई परमेश्वरको डर मान्न र दुष्टतादेखि अलग बस्न, साथै साँचो मानव बन्न सक्षम तुल्याउँछ।) यी दुइटै कुराले मानिसहरूको दैनिक जियाइका अभ्यासका सिद्धान्तहरू समेट्छन्। व्याख्याहरू तुलनात्मक रूपमा गहन र उच्च भए पनि, यी निकै व्यावहारिक छन्। (सत्यताले हामीभित्र रहेका भ्रष्ट स्वभावहरू खुलासा गर्न, मामलाहरूबारे हाम्रा गलत दृष्टिकोणहरू बदल्न, र हामीलाई साँचो मानवको रूपमा जिउन सक्षम बनाउन सक्छ।) यी भनाइहरू व्यावहारिक छन् र यिनले मानिसहरूको लागि सत्यताको मूल्य र महत्त्व, साथै सत्यताले मानिसहरूमाथि पार्न सक्ने प्रभावहरू समेट्छन्। तिमीहरू सबैले जे उल्लेख गरेका छौ, यसबारे हामीले यसअघि बारम्बार कुरा गरेका छौँ। हरव्यक्तिको जोड फरक कुरामा भए पनि, यो सबै सत्यताबारे पहिले चर्चा र परिभाषित गरिएको भनाइसँग सम्बन्धित छ—सत्यता भनेको सबथोक मापन गर्ने मापदण्ड हो। के सत्यतालाई परमेश्वरका वचनहरूसँग बराबर मान्न सकिन्छ? (सकिन्छ।) परेमश्वरका वचनहरू सत्यता हुन्। तिमीहरूले आफ्नो सङ्गतिमा बताएका अनुभवात्मक बुझाइको आधारमा, के हामी सत्यता नै सबै सकारात्मक कुराहरूको वास्तविकता हो भनेर भन्न सक्छौ? (सक्छौँ।) सत्यता नै सबै सकारात्मक कुराहरूको वास्तविकता हो। यो एक व्यक्तिको जीवन र ऊ हिँड्ने दिशा हुनसक्छ; यसले व्यक्तिलाई आफ्नो भ्रष्ट स्वभाव फाल्न, परमेश्वरको डर मान्न र दुष्टतादेखि अलग बस्न, परमेश्वरप्रति समर्पित व्यक्ति र योग्य सृष्टि गरिएको प्राणी बन्न, परमेश्वरले प्रेम गर्नुहुने र उहाँलाई स्वीकारयोग्य लाग्ने व्यक्ति हुन मदत गर्न सक्छ। सत्यताको बहुमूल्यता ध्यानमा राखी हेर्दा, परमेश्वरका वचनहरू र सत्यताबारे व्यक्तिसँग कस्तो आचरण र दृष्टिकोण हुनुपर्छ? यो निकै स्पष्ट छ: परमेश्वरमा साँचो रूपमा विश्वास गर्ने र परमेश्वरको डर मान्ने हृदय भएकाहरूको लागि, उहाँका वचनहरू तिनीहरूका जीवनशक्ति हुन्। मानिसहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई बहुमूल्य ठान्नुपर्छ, तिनलाई खानु र पिउनुपर्छ, तिनमा रमाउनुपर्छ, र तिनलाई आफ्नो जीवनको रूपमा, आफू हिँड्ने दिशाको रूपमा, र तयारी सहायता र भरणपोषणको रूपमा स्वीकार गर्नुपर्छ; मानिसहरूले सत्यताका अभिव्यक्ति र मापदण्डहरूअनुसार अभ्यास र अनुभव गर्नुपर्छ, अनि सत्यताले तिनीहरूलाई प्रदान गर्ने हरेक मापदण्ड र सिद्धान्तहरूप्रति समर्पित हुनुपर्छ। यसो गरे मात्र व्यक्तिले जीवन प्राप्त गर्न सक्छ। सत्यताको पछ्याइ मुख्यगरी परमेश्वरका वचनहरूको अभ्यास र अनुभव हो, तिनका बारेमा सूक्ष्मजाँच, विश्लेषण, अनुमान, र शङ्का गर्ने होइन। सत्यता नै मानिसहरूको तयारी सहायता र भरणपोषण भएकोले र यो तिनीहरूको जीवन हुनसक्ने हुनाले, तिनीहरूले सत्यतालाई सबैभन्दा बहुमूल्य कुराको रूपमा लिनुपर्छ, किनभने तिनीहरूले जिउन, परमेश्वरका मापदण्डहरू पूरा गर्न, उहाँदेखि डर मान्न र दुष्टतादेखि अलग बस्न, आफ्नो दैनिक जीवनमा अभ्यासको मार्ग भेट्टाउन र अभ्यासका सिद्धान्तहरू पक्रन, र यसमार्फत परमेश्वरप्रति समर्पण हासिल गर्न सत्यतामाथि नै भर पर्नुपर्छ; मानिसहरूले आफ्नो भ्रष्ट स्वभाव फाल्न, अनि मुक्ति पाएको र योग्य सृष्टि गरिएको प्राणी बन्नको लागि पनि सत्यतामै भर पर्नुपर्छ। यसलाई जुन दृष्टिकोणबाट वा जुन तरिकाले व्यक्त गरिए पनि, सत्यताप्रति मानिसहरूमा सबैभन्दा नहुनुपर्ने मनोवृत्ति भनेको परमेश्वरका वचनहरू र सत्यतालाई कुनै उपजको रूपमा वा सजिलै किनबेच गरिने वस्तुको रूपमा लिनु हो। परमेश्वरले सबैभन्दा हेर्न नचाहनुहुने कुरा नै यही हो, र यो सृष्टि गरिएको साँचो प्राणीमा सबैभन्दा नहुनुपर्ने व्यवहार र प्रकटीकरण पनि हो।
ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई वस्तुको रूपमा लिनुको उद्देश्य र अभिप्राय के हो? तिनीहरू साँच्चिकै के गर्न खोजिरहेका हुन्छन्, र तिनीहरूको मनसाय के हो? जब कुनै व्यापारीले कुनै वस्तु किन्छ, तब उसको आशा हुन्छ कि त्यो वस्तुबाट उसलाई आफूले चाहेका लाभहरू र धेरै पैसा प्राप्त होस्। त्यसकारण, जब ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई कुनै वस्तुको रूपमा लिन्छन्, तिनीहरू निस्सन्देह नै परमेश्वरका वचनहरूलाई लाभ र पैसासँग साट्न मिल्ने भौतिक चिजको रूपमा लिइरहेका हुन्छन्। तिनीहरू परमेश्वरका वचनहरूलाई सत्यताझैँ बहुमूल्य ठान्ने, स्विकार्ने, अभ्यास गर्ने, वा अनुभव गर्ने गर्दैनन्, न त तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई तिनीहरूले पालना गर्नुपर्ने जीवन मार्ग वा आफ्ना भ्रष्ट स्वभावहरू फाल्नको लागि तिनीहरूले अभ्यास गर्नैपर्ने सत्यता नै मान्छन्। बरु त्यसको साटो, तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई वस्तुको रूपमा लिन्छन्। व्यापारीको निम्ति, कुनै पनि वस्तुको सबैभन्दा ठूलो मूल्य भनेकै त्यसलाई पैसासित, अर्थात् आफूले चाहेको नाफासित साट्नु हो। तसर्थ, जब ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई वस्तुको रूपमा लिन्छन्, तिनीहरूका अभिप्राय र मनसायहरू मूलतः एउटै हुन्छन्। ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई वस्तुको रूपमा लिनुको मतलब तिनीहरू तिनलाई न त खान, पिउन, र आनन्द लिनको लागि न त तिनको अनुभव र अभ्यासको लागि नै प्रयोग गरिरहेका हुन्छन्, बरु तिनलाई जुनसुकै बेला र जहाँसुकै किनबेच गरिने र जोबाट धेरै नाफा पाउन सकिन्छ उसैलाई किन्न प्रस्ताव गरिने आफ्नो हातको वस्तुको रूपमा लिइरहेका हुन्छन्। जब ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई वस्तुको रूपमा लिन्छन्, शाब्दिक रूपमा बुझ्दा, यसको अर्थ तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई किनबेचको वस्तु, अर्थात् पैसासँग साट्न कारोबारमा प्रयोग गरिने वस्तुको रूपमा लिन्छन्; अनि, तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरूको किनबेचलाई आफ्नो पेशामा परिणत गर्छन्। शाब्दिक दृष्टिकोणबाट हेर्दा, यो तुरुन्तै प्रस्ट हुन्छ। ख्रीष्टविरोधीहरूका यस्ता कार्य र व्यवहारहरू अपमानजनक हुन्छन्, तिनले मानिसहरूमा तिरस्कार र घिन जगाउँछन्। त्यसोभए, ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई वस्तुको रूपमा लिनुका प्रकटीकरणहरू ठ्याक्कै के-के हुन्? हामीले सङ्गति गर्न लागेको मुख्य कुरा यही हो। ख्रीष्टविरोधीहरूसँग परमेश्वरका वचनहरूलाई वस्तुको रूपमा लिनुका केही निकै स्पष्ट प्रकटीकरणहरू हुन्छन्। त्यो कुरा तिमीहरूलाई थप प्रस्ट पार्न र अझ बुझ्न सकिने बनाउन, हामी अझै पनि तीबारे पालैपालो छलफल गर्नेछौँ। म किन यो शैली अपनाउँदै छु? काम गर्न र बोल्नमा मेरो धेरै वर्षको अनुभवको आधारमा भन्नुपर्दा, धेरैजसो मानिसहरूमा दुविधात्मक सोचहरू हुन्छन्, तिनीहरूमा स्वतन्त्र रूपले सोच्ने क्षमता हुँदैन। यसको आधारमा, मैले तिमीहरूलाई त्यसका परिणामहरूबारे राम्रोसँग सोच्न र मनन गर्न मदत गर्ने सबैभन्दा सरल र प्रभावकारी विधिबारे सोचेँ, र त्यो के हो भने, जुनसुकै समस्या वा विषयलाई पनि, चाहे त्यो जेसुकै होस्, त्यसलाई पालैपालो व्याख्या गरेर प्रस्ट पार्ने। के यो उचित छ? (छ।) कति मानिसहरू भन्छन्, “यो उत्कृष्ट छ, यो भएपछि हामीले दिमाग खियाउने र धेरै सोच्ने दुःख गर्नुपर्दैन। हामी अत्यन्तै व्यस्त छौँ र हामीसँग त्यसको लागि समय छैन! हाम्रा ऊर्जा र विचारहरू ठूला मामलाहरूमा खर्च हुन्छन्, यी मसिना र मामुली कुराहरूमा होइन। तपाईंले हामीलाई यी ससाना मामलाहरूबारे मनन गर्न लगाएर हामीलाई कम आँकिरहनुभएजस्तो र हाम्रो ठूलो प्रतिभालाई प्रयोग गर्न नसक्नुभएजस्तो देखिन्छ।” कुरा त्यही हो त? (होइन।) त्यसोभए के हो त? (हाम्रो क्षमता यति कम छ कि कहिलेकाहीँ हामीले सत्यता बुझ्नै सक्दैनौँ, अनि हामीलाई परमेश्वरले प्रत्येक शब्द, प्रत्येक वाक्य, विस्तृत रूपमा सङ्गति गरिदिनुपर्छ, ताकि हामीले त्यसलाई केही मात्रामा बुझौँ।) हेर, मैले अनजानमै तिमीहरूलाई वास्तविक स्थिति बुझाएँ, तिमीहरू सबैलाई साँच्चिकै के भइरहेको छ भनेर खुलाएँ, तर तथ्यहरू तिनै हुन्। मैले खुलासा नगरेको भए नि त्यही नै हुनेथ्यो। यसो गर्नुबाहेक अरू कुनै उपाय छैन। यदि मैले ठूला विषयहरूबारे मात्र सरल र सामान्य रूपमा बोलेँ भने, म व्यर्थमा बोलिरहेको र मेहनत खेर फालिरहेको हुनेछु। त्यो समयको बरबादी मात्र हो, होइन र? अब हामी मूल शीर्षकमा फर्कौँ। ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई वस्तुको रूपमा हेर्ने सम्बन्धमा, हामी यसलाई धेरै उपशीर्षकहरूमा विभाजन गर्नेछौँ र ख्रीष्टविरोधीहरूले कसरी यसो गर्छन् र ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरू तिरस्कार गर्छन् भन्ने कुरालाई पर्याप्त मात्रामा प्रमाणित गर्ने विशिष्ट उदाहरण र प्रकटीकरणहरू के-के हुन् भनेर चरणबद्ध रूपमा व्याख्या गरेर प्रस्ट पार्नेछौँ, साथै ख्रीष्टविरोधीहरूमा वास्तवमै यस्तो सार हुन्छ भनेर पनि पुष्टि गर्नेछौँ। हामी यो विषयवस्तुलाई मुख्य दुई भागमा सङ्गति गर्नेछौँ।
१. परमेश्वरका वचनहरूलाई हैसियत, ख्याति र मर्यादा प्राप्त गर्ने साधनको रूपमा लिनु
पहिलो मुख्य पक्ष यो हो कि ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई वस्तुको रूपमा लिनुको सबैभन्दा सामान्य प्रकटीकरण तिनलाई तिनीहरूको आफ्नै हैसियत, ख्याति, इज्जत प्राप्त गर्ने, र अझ बढी भौतिक सुख प्राप्त गर्ने, र त्यसभन्दा बढी पैसा प्राप्त गर्ने माध्यमको रूपमा प्रयोग गर्नु हो। जब ख्रीष्टविरोधीहरू परमेश्वरका वचनहरूको सम्पर्कमा आउँछन्, तब तिनीहरूले महसुस गर्छन्, “परमेश्वरका वचनहरू महान् छन्। हरवाक्य तर्कसङ्गत र सही छन्; यी वचनहरू मानिसहरूले बोल्न सक्दैनन्, र यी बाइबलमा भेट्टाउन सकिँदैनन्।” विगत दुई युगमा, परमेश्वरले यी वचनहरू बोल्नुभएन। यस्ता खुलस्त र स्पष्ट रूपमा बोलिएका वचनहरू न त पुरानो करारमा न नयाँ करारमा छन्। बाइबलमा परमेश्वरका वचनहरूको अत्यन्तै सीमित भाग मात्र अभिलिखित छ। अहिले परमेश्वरले जे भनिरहनुभएको छ त्यसलाई हेर्दा, यसले अत्यन्तै धेरै कुराहरू समेटेको छ। अनि त्यसपछि ख्रीष्टविरोधीहरू हृदयमा ईर्ष्या र डाह गर्छन्, र भित्रभित्रै षड्यन्त्र रच्न थाल्छन्: “यो साधारण व्यक्तिले यति धेरै कुरा भन्न सक्छ; मैले पनि कहिले यी वचनहरू बोल्न सक्छु होला? मैले पनि यस व्यक्तिले झैँ अनन्त रूपमा परमेश्वरका वचनहरू कहिले बोल्न सक्छु होला?” तिनीहरूको हृदयमा यस्तो आवेग र चाहना हुन्छ। यो आवेग र चाहनालाई हेर्दा, ख्रीष्टविरोधीहरू हृदयमा परमेश्वरले बोल्नुभएका यी वचनहरूप्रति ईर्ष्या र श्रद्धा गर्छन्। मैले “ईर्ष्या” र “श्रद्धा” शब्दहरू प्रयोग गर्नुको उद्देश्य ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई सत्यता मान्दैनन्, र तिनलाई स्विकार्ने अभिप्राय राख्दैनन्, बरु ती वचनहरूका प्रचुर विषयवस्तुहरू, बृहत् अंशहरू, अनि मानव पुग्नै नसक्ने गहिराइ प्रतिबिम्बित गर्ने ती वचनहरूको गहनतासमेतको ईर्ष्या गर्छन्—र अझ बढी रूपमा, ती वचनहरू तिनीहरू आफैले बोल्न नसक्ने वचनहरू हुन् भनेर ईर्ष्या गर्छन् भनी जनाउनु हो। “ईर्ष्या” का यी पक्षहरूबाट, ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका यी वचनहरूलाई ईश्वरत्वको अभिव्यक्तिको रूपमा, र सत्यताको रूपमा, वा परमेश्वरले मानवजातिलाई जेद्वारा मुक्ति दिन र जे आपूर्ति गर्न चाहनुहुन्छ त्यो जीवन र त्यो सत्यताको रूपमा लिँदैनन् भन्ने प्रस्ट हुन्छ। यदि ख्रीष्टविरोधीहरूले यी वचनहरूको ईर्ष्या गर्न सक्छन् भने, हृदयमा तिनीहरू यस्ता वचनहरू व्यक्त गर्ने व्यक्ति बन्ने इच्छा पनि राख्छन् भन्ने प्रस्ट हुन्छ। यसको आधारमा, धेरै ख्रीष्टविरोधीहरूले दैनिक रूपमा प्रार्थना गरेर, दैनिक रूपमा यी वचनहरू पढेर, टिपोटहरू राखेर, कण्ठ पारेर, सारांशीकृत गरेर, अनि व्यवस्थित गरेर पर्दापछाडि एकदमै ठूलो प्रयत्न लगाएका हुन्छन्। तिनीहरूले अनगिन्ती टिपोटहरू बनाएर, आत्मिक भक्तिको क्रममा अनेकौँ अन्तर्ज्ञानहरू अभिलेखन गरेर, साथै यी वचनहरू याद गर्न अनगिन्ती प्रार्थनाहरू गरेर परमेश्वरले बोल्नुभएका यी वचनहरूमा एकदमै धेरै नै काम गरेका हुन्छन्। तिनीहरूले यो सब गर्नुको उद्देश्य के हो? यसको उद्देश्य कुनै दिन तिनीहरूलाई एक्कासी ठूलो प्रेरणा मिल्न सकोस् र बाँधको ढोका खोलेझैँ तिनीहरूले परमेश्वरले बोल्नुभएजस्ता वचनहरू अनन्त रूपमा बोल्न सकून् भन्ने हो; तिनीहरू परमेश्वरका वचनहरूले झैँ तिनीहरूका वचनहरूले पनि मानिसहरूका आवश्यकता पूर्ति गर्न, मानिसहरूलाई जीवन प्रदान गर्न, मानिसहरूले हासिल गर्नुपर्ने कुरा प्रदान गर्न, र मानिसहरूमाथि मापदण्डहरू राख्न सकून् भन्ने आशा राख्छन्। त्यसको उद्देश्य देहधारी परमेश्वरले झैँ तिनीहरूले परमेश्वरको दृष्टिकोण र हैसियत बोक्न, र परमेश्वरकै भाव र बोल्ने शैलीमा उहाँले बोल्नुभएजस्तै कुराहरू चाहेअनुसार बोल्न सकून् भन्ने हो। ख्रीष्टविरोधीहरूले यसमा धेरै प्रयत्न लगाएका हुन्छन्, र तिनीहरूमध्ये कतिले त आफूले भन्न चाहेका वचनहरू र परमेश्वरले तिनीहरूलाई दिनुहोला भनेर तिनीहरूले प्रतीक्षा गरिरहेका वचनहरू अभिलेख गर्न प्राय: गोप्य रूपमा नोटबुकहरूसमेत लिइहिँड्छन् भनेर भन्नु अतिशयोक्ति हुँदैन। तर ख्रीष्टविरोधीहरूले जे गरे पनि, तिनीहरूका चाहनाहरू कहिल्यै पूरा हुँदैनन्, तिनीहरूका इच्छाहरू कहिल्यै वास्तविकता बन्दैनन्। तिनीहरूले जतिसुकै प्रयत्न लगाए पनि, जतिसुकै प्रार्थना गरे पनि, परमेश्वरका वचनहरू जतिसुकै लेखेर राखे पनि, वा तिनीहरूले तिनलाई जसरी कण्ठस्थ वा व्यवस्थित पारे पनि, यो सबै व्यर्थ छ। परमेश्वरले तिनीहरूमार्फत एउटा पनि वाक्य बोल्नुहुन्न, न त परमेश्वरले तिनीहरूलाई एकपटक पनि उहाँको स्वर सुन्न अनुमति नै दिनुभएको छ। तिनीहरूले जतिसुकै तृष्णा गरे पनि वा तिनीहरू जतिसुकै व्यग्र बने पनि, तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरूको एउटा पनि वाक्य बोल्न सक्दैनन्। तिनीहरू जति धेरै व्यग्र र ईर्ष्यालु बन्छन्, र जति धेरै आफ्नो लक्ष्य हासिल गर्न चुक्छन्, त्यति नै धेरै भित्री रूपमा रिसले मुरमुरिन्छन्। तिनीहरू के कुराले मुरमुरिन्छन् र किन यति व्यग्र हुन्छन्? तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरूले धेरैभन्दा धेरै मानिसहरू परमेश्वरसामु ल्याएर परमेश्वरको न्याय र सजाय स्विकार्न, र उहाँको वचनलाई जीवनको रूपमा अँगाल्न लगाइरहेको देख्छन्, तर तिनीहरूको उपस्थितिमा तिनीहरूको पाउ परेर आराधना वा प्रशंसा गर्ने एउटा पनि व्यक्ति देख्दैनन्। यही कुराले तिनीहरूलाई व्यग्र र मुरमिरिने बनाउँछ। तिनीहरूको मुरमुराइ र व्यग्रतामा, ख्रीष्टविरोधीहरूले अझै पनि यो मात्र सोच्न र मनन गर्न सक्छन्: “यी मानिसहरू किन परमेश्वरको घरमा आफ्नो कर्तव्य पूरा गर्छन्? गैरविश्वासीहरूको संसारको तुलनामा तिनीहरू परमेश्वरको घरमा आउँदा किन फरक हुन्छ? किन धेरैजसो मानिसहरू परमेश्वरको घरमा आएपछि उचित व्यवहार गर्न थाल्छन् र झन्झन् राम्रो बन्छन्? किन धेरैजसो मानिसहरू पारितोषिकबिना नै परमेश्वरको घरमा आफूलाई समर्पित गर्छन् र मूल्य तिर्छन्, र काटछाँट गरिँदासमेत तिनीहरू निस्केर जाँदैनन्, र कति त निकाला वा निष्कासन गरिएपछि पनि निस्केर जाँदैनन्? मूलतः एउटै मात्र कारण परमेश्वरको वचन हो, यो ‘वचन देहमा देखा पर्नुहुन्छ’ भन्ने पुस्तकको प्रभाव र त्यसले खेलेको भूमिका हो।” जब ख्रीष्टविरोधीहरूले यो कुरा बुझ्छन्, तब तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरूको झनै ईर्ष्या गर्छन्। त्यसकारण, ठूलो प्रयत्न लगाएर पनि परमेश्वरका वचनहरू बोल्न वा परमेश्वरको मुखपात्र बन्न नसकेपछि, ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरूतिर ध्यान दिन्छन्: “मैले परमेश्वरले भनेका वचनहरूबाहेक अरू बोल्न नसके पनि, यदि मैले परमेश्वरका वचनहरूसित मिल्ने वचनहरू बोल्न सकेँ भने—ती केवल धर्मसिद्धान्त वा खोक्रा भए पनि—जबसम्म ती कुराहरू मानिसहरूलाई सही लाग्छन्, र परमेश्वरका यी वचनहरूसित मिल्दो देखिन्छन्, तबसम्म के मैले मानिसहरूमाझ एउटा स्थान सुरक्षित गर्न सक्दिनँ र? के म तिनीहरूमाझ दृढ भएर उभिन सक्दिनँ र? अथवा यदि मैले बारम्बार ‘वचन देहमा देखा पर्नुहुन्छ’ भन्ने पुस्तकका वचनहरू प्रचार र व्याख्या गरेँ, र मानिसहरूलाई मदत गर्न अक्सर यी वचनहरू प्रयोग गरेँ भने, र मैले भन्ने र प्रचार गर्ने सबथोक परमेश्वरका वचनहरूबाट आएझैँ र सही सुनिन्छ भने, के मानिसहरूमाझ मेरो हैसियत झन्झन् स्थिर बन्नेछैन र? के मैले तिनीहरूमाझ अझ बढी प्रतिष्ठा पाउनेछैन र?” यो सोचेर, ख्रीष्टविरोधीहरू आफ्नो हैसियत प्राप्त गर्ने, अझ ठूलो ख्याति र जयजयकार प्राप्त गर्ने इच्छाहरू पूरा हुने मार्ग भेटिएको महसुस गर्छन्, र तिनीहरू यो कुरा हासिल गर्ने आशा देख्छन्। यो आशा देखेपछि, ख्रीष्टविरोधीहरू हृदयमा गोप्य रूपमा खुसी मान्छन्: “म कति चलाख छु? यो कुरा अरू कसैले थाहा पाएको छैन; अरूलाई यो उपाय किन थाहा छैन? म अत्यन्तै अक्कलमन्द छु! तर म जतिसुकै चलाख भए पनि, मैले यसबारे कसैलाई भन्न मिल्दैन; मलाई हृदयमा यो कुरा थाहा हुनु नै पर्याप्त छ।” मनमा यस्तो लक्ष्य र योजना राखेर, ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरूमा गम्भीर प्रयत्न लगाउन थाल्छन्। तिनीहरू सोच्छन्, “पहिले, म परमेश्वरका वचनहरूलाई झलक्क हेर्थेँ, यतिकै सुन्ने, र मनमा जे आउँछ त्यही बोल्ने गर्थेँ। अब मैले आफ्नो रणनीति परिवर्तन गर्नुपर्छ; अबदेखि मैले त्यसो गर्न मिल्दैन, त्यो समयको बरबादी हो। पहिले त्यस तरिकाले गर्दा त्यसले कुनै नतिजाहरू दिएन; त्यसरी नै कार्य गर्न जारी राख्नु साँच्चै मूर्खता हुनेछ!” त्यसैले, तिनीहरू आफूलाई सम्हाल्छन्, र परमेश्वरका वचनहरूमा प्रयत्न लगाउन र आफ्ना क्षमताहरू भरपूर प्रदर्शन गर्न दृढ हुन्छन्। अनि, आफ्ना क्षमताहरू भरपूर प्रदर्शन गर्नहेतु ख्रीष्टविरोधीहरूले कस्ता कदमहरू चाल्छन्? तिनीहरूले परमेश्वरको बोल्ने शैली, उहाँको बोलीको भाव जाँच्छन्, साथै हरेक चरण र अवधिमा परमेश्वरका वचनहरूको विशिष्ट विषयवस्तु पनि जाँच्छन्। त्योसँगसँगै, तिनीहरू परमेश्वरका यी वचनहरूलाई कसरी व्याख्या गर्ने, र परमेश्वरका वचनहरू प्रचार गर्दा कसरी तिनलाई मानिसहरूले तिनीहरूलाई प्रशंसा गर्ने र आदर्श ठान्ने तरिकाले बोल्ने र व्याख्या गर्ने भनी तयारी पनि गर्छन्। तसर्थ, ख्रीष्टविरोधीहरूले थोरैथोरै गर्दै वास्तवमा परमेश्वरका वचनहरूमा धेरै प्रयत्न लगाएका हुन्छन्। तर एउटा कुरा निश्चित हुन्छ: यो प्रयत्नपछाडिका तिनीहरूका मनसायहरू गलत र तिनीहरूका अभिप्रायहरू दुष्ट हुने हुनाले, तिनीहरूले बोल्ने शब्दहरूलाई अरूले जसरी सुने पनि, ती धर्मसिद्धान्त मात्र हुन्छन्, ती परमेश्वरको वाणीबाट नक्कल गरिएका शब्द र वाक्यांशहरू मात्र हुन्छन्। त्यसकारण, ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरूमा जतिसुकै प्रयत्न लगाए पनि, तिनीहरू आफैले कुनै पनि व्यक्तिगत उपलब्धि हासिल गर्दैनन्। कुनै पनि उपलब्धि हासिल नहुनुको अर्थ के हो? यसको अर्थ तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई सत्यताको रूपमा लिँदैनन् भन्ने हो। तिनीहरूले अभ्यास गर्दैनन्, प्रचार मात्र गर्छन्, र त्यसैले कसैले पनि तिनीहरूमा कुनै परिवर्तन देख्दैनन्। तिनीहरूका त्रुटिपूर्ण सोच र दृष्टिकोणहरू परिवर्तन हुँदैनन्, तिनीहरूका जीवनप्रतिका गलत दृष्टिकोणहरू परिवर्तन हुँदैनन्, तिनीहरू आफ्ना भ्रष्ट स्वभावहरूबारे कुनै प्रकारको बुझाइ राख्दैनन्, र तिनीहरू परमेश्वरले चर्चा गर्नुभएका मान्छेका विभिन्न स्थितिहरूसित आफूलाई तुलना गर्न पूर्ण असफल हुन्छन्। त्यसकारण, ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई जतिसुकै सूक्ष्मजाँच गरे पनि, तिनीहरूमा दुइटा मात्र परिणामहरू देखिन्छन्: पहिलो, तिनीरूले बोल्ने परमेश्वरका वचनहरू सही भए पनि, र यी वचनहरूबारे तिनीहरूका व्याख्या गलत नभए पनि, तैँले तिनीहरूमा कुनै पनि परिवर्तन देख्न सक्दैनस्। दोस्रो, तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई जतिसुकै जोरदार रूपमा प्रवर्धन र प्रचार गरे पनि, तिनीहरूमा कुनै पनि प्रकारको आत्मज्ञान हुँदैन। यो प्रस्ट रूपमा देख्न सकिन्छ। ख्रीष्टविरोधीहरूले यस्तो व्यवहार प्रस्तुत गर्नुको कारण के हो भने, तिनीहरूले प्राय: परमेश्वरका वचनहरू प्रवर्धन गर्ने र अरूलाई प्रचार गर्ने भए पनि, तिनीहरू आफैले चाहिँ परमेश्वरका वचनहरू सत्यता हुन् भनेर स्विकार्दैनन्। यी वचनहरूलाई तिनीहरूले स्विकारेका हुँदैनन्; तिनीहरू आफ्ना गोप्य मनसायहरू हासिल गर्न मात्र तिनलाई प्रयोग गर्न चाहन्छन्। तिनीहरू परमेश्वरका वचनहरू प्रचार गरेर आफूले चाहेका हैसियत र लाभहरू प्राप्त गर्ने आशा गर्छन्, अनि यदि मानिसहरूले तिनीहरूलाई परमेश्वरलाई झैँ व्यवहार र आराधना गर्छन् भने, तिनीहरूको लागि त्यो सबैभन्दा राम्रो हुनेछ। तिनीहरूले अहिले नै यो उद्देश्य वा नतिजा हासिल गर्न नसके पनि, हरेक ख्रीष्टविरोधीको अन्तिम लक्ष्य यही हुन्छ।
ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरूमा धेरै प्रयत्न लगाएका हुन्छन्; यो सुनेर कति मानिसहरूले गलत बुझेर प्रश्न सोध्न सक्छन्, “के यसको मतलब परमेश्वरका वचनहरूमा प्रयत्न लगाउने सबै ख्रीष्टविरोधीहरू हुन् त?” यदि तैँले यसलाई यसरी अर्थ्याउँछस् भने, तँमा आत्मिक बुझाइ छैन। ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरूमा लगाउने प्रयत्न र सत्यता पछ्याउनेहरूको प्रयत्नबीच के भिन्नता छ? (अभिप्राय र उद्देश्य फरक हुन्छन्। ख्रीष्टविरोधीहरू आफ्ना व्यक्तिगत महत्त्वाकाङ्क्षाहरू पूरा गर्न आफ्नै फाइदा र हैसियतको लागि परमेश्वरका वचनहरूमा प्रयत्न लगाउँछन्।) ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरूमा कस्ता प्रयत्नहरू लगाउँछन्? तिनीहरूले आफ्ना धारणाहरूअनुरूपका परमेश्वरका वचनका केही भागहरू कण्ठ पार्छन्, मानव भाषा प्रयोग गरेर परमेश्वरका वचनहरू व्याख्या गर्न सिक्छन्, र केही आत्मिक टिपोट र अन्तर्ज्ञानहरू लेख्छन्। तिनीहरूले परमेश्वरका विभिन्न भनाइहरूको निचोड निकाल्ने, र तिनलाई सारांशीकृत र व्यवस्थित गर्ने पनि गर्छन्, जस्तै मानिसहरूलाई तुलनात्मक रूपमा मानव धारणाहरूअनुरूप छन् भन्ने लागेका भनाइहरू, परमेश्वरको बोल्ने भाव भएको भनेर सजिलै बुझिने भनाइहरू, रहस्यहरूबारेका केही वचनहरू, केही समय मण्डलीमा प्रचार गरिएका परमेश्वरका केही चर्चित वचनहरू। यसमा कण्ठ पार्ने, व्यवस्थित गर्ने, सारांशीकृत गर्ने र अन्तर्ज्ञानहरू लेख्नेबाहेक, अवश्य नै केही अनौठा क्रियाकलापहरूलगायतका थप कुराहरू पनि छन्। ख्रीष्टविरोधीहरूले हैसियत प्राप्त गर्न, आफ्नो महत्त्वाकाङ्क्षा पूरा गर्न, र मण्डलीलाई नियन्त्रणमा लिएर परमेश्वर हुने लक्ष्य हासिल गर्न जुनसुकै मूल्य तिर्नेछन्। तिनीहरू उच्च प्रवचनहरू दिन आफूलाई चाहिने धर्मसिद्धान्तले सुसज्जित हुनको लागि, राति अबेरसम्म काम गर्छन् र एकाबिहानै उठ्छन्, मध्यरातसम्म पनि सुत्दैनन् र बिहान सबेरै उठेर आफ्नो प्रवचन अभ्यास गर्छन्, र तिनीहरू अरूले भनेका तेजिला कुराहरूसमेत लेखेर राख्छन्। तिनीहरू यी उच्च प्रवचनहरू कसरी वाचन गर्ने भनी हरेक दिन मनन गर्छन्, परमेश्वरका कुन वचनहरू छान्दा सबैभन्दा उपयोगी हुनेछ, र त्यसले परमेश्वरका चुनिएका मानिसहरूबाट आदर र प्रशंसा प्राप्त गराउँछ भनेर चिन्तन गर्छन्, र ती वचनहरू कण्ठ पार्छन्। त्यसपछि, तिनीहरू ती वचनहरूलाई कसरी तिनीहरूको तीक्ष्णता र तेज देखाउने तरिकाले व्याख्या गर्ने भनी विचार गर्छन्। परमेश्वरको वचनको प्रभाव साँच्चिकै आफ्नो हृदयमा पार्नको निम्ति तिनीहरू उहाँको वचन अझ थुप्रै पटक सुन्ने प्रयत्न गर्छन्। तिनीहरू कलेजमा नाम निकाल्न प्रतिस्पर्धा गर्ने विद्यार्थीहरूले जस्तै मेहनत गरेर यो सबै काम गर्छन्। जब कसैले राम्रो, वा केही प्रकाश प्रदान गर्ने, वा केही सिद्धान्त प्रदान गर्ने प्रवचन दिन्छ, तब ख्रीष्टविरोधीले त्यसलाई लेखेर सङ्कलन गर्छ र त्यसलाई आफ्नै प्रवचन बनाउँछ। ख्रीष्टविरोधीले जति मेहनत गर्नु परे पनि त्यो उसको लागि धेरै हुँदैन। त्यसो भए, तिनीहरूको यो मेहनतको मनसाय र अभिप्राय के हुन्छ? त्यो हो परमेश्वरका वचनहरू प्रचार गर्न, स्पष्ट र सहजताको साथ बोल्न, तिनलाई फरर भन्न सक्षम बन्नु, ताकि अरूले तिनीहरूभन्दा त्यो ख्रीष्टविरोधी धेरै आत्मिक छ, परमेश्वरका वचनहरू धेरै जानेको छ, र परमेश्वरलाई धेरै प्रेम गर्छ भन्ने देख्न सकून्। यसरी, ख्रीष्टविरोधीले आफ्ना वरिपरिका केही मानिसहरूको प्रशंसा र आराधना प्राप्त गर्न सक्छ। उसले यसो गर्नु सार्थक छ र यसको लागि जुनसुकै प्रयास गर्नु, मूल्य चुकाउनु, वा कठिनाइ भोग्नु उचित छ भन्ने ठान्छ। दुई, तीन, वा पाँच वर्षभन्दा बढी यी प्रयत्नहरू लगाएपछि, ख्रीष्टविरोधीहरू बिस्तारै परमेश्वरको बोल्ने तरिका, साथै उहाँका वचनहरूले भन्ने कुरा र भावसँग झन्झन् बढी परिचित बन्दै जान्छन्; कतिपय ख्रीष्टविरोधीहरूले त मुख खोल्दैपिच्छे परमेश्वरका वचनहरूको नक्कल गर्न वा तिनका केही वाक्यहरू वाचन गर्नसमेत सक्छन्। तर अवश्य नै, यो तिनीहरूको लागि सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण कुरा होइन। सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण कुराचाहिँ के हो त? तिनीहरू आफूले चाहेजसरी परमेश्वरका वचनहरूको नक्कल गर्न र तिनलाई वाचन गर्न सक्ने भएकाले, तिनीहरूको बोल्ने शैली, भाव, र स्वरको आरोहअवरोह पनि झन्झन् परमेश्वरको जस्तो, र झन्झन् ख्रीष्टको जस्तो बन्छन्। ख्रीष्टविरोधीहरू यसबारे हृदयमा खुसी मान्छन्। तिनीहरू केको खुसी मानिरहेका हुन्छन्? तिनीहरूलाई झन्झन् परमेश्वर बनेर धेरै मानिसहरूले तिनीहरूलाई आदर्श मानेर घेरेमा कति गजब हुनेथ्यो—त्यो कति गौरवपूर्ण हुनेथ्यो भन्ने अनुभूति गर्छन्! तिनीहरूले यी सारा उपलब्धिहरूको श्रेय परमेश्वरका वचनहरूलाई दिन्छन्। तिनीहरू परमेश्वरका वचनहरूले नै आफूलाई अवसर दिएको र प्रेरित गरेको हो, र परमेश्वरका वचनहरूकै कारण तिनीहरूले अझ बढी परमेश्वरको बोल्ने शैली र भाव नक्कल गर्न जानेका हुन् भन्ने विश्वास गर्छन्। यसले अन्ततः तिनीहरूलाई झन्झन् परमेश्वरजस्तै बनेको, र झन्झन् परमेश्वरको पहिचान र हैसियतनजिक पुगेको महसुस गराउँछ। यसले अझ बढी तिनीहरूलाई परमेश्वरको बोल्ने तरिका र भाव नक्कल गर्न, परमेश्वरको बोल्ने शैली र आरोहअवरोहसहित बोल्न र जिउन सक्षम हुनु अत्यन्तै आनन्दमयी हुने, र त्यो सबैभन्दा रमाइला क्षणहरू बन्ने महसुस गराउँछ। ख्रीष्टविरोधीहरू यो अवस्थामा पुगिसकेका हुन्छन्—के तिमीहरू यो खतरनाक हो भन्छौ? (भन्छौँ।) के कुरामा खतरा छ? (तिनीहरू परमेश्वर हुन चाहन्छन्।) पावलले जस्तै परमेश्वर हुन चाहनु खतरनाक हो, उसले आफ्नो लागि त जिउनु नै ख्रीष्ट हो भनेर भनेको थियो। व्यक्तिले यस्ता शब्दहरू बोलेपछि उसले छुटकारा पाउनै सक्दैन। ख्रीष्टविरोधीहरू परमेश्वरका वचनहरूलाई परमेश्वर बन्ने मार्गको रूपमा लिन्छन्। यो प्रक्रियामा, ख्रीष्टविरोधीहरूले केके गरेका छन्? तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरूमा धेरै प्रयत्न लगाएका छन्, धेरै ऊर्जा र समय खर्चेका छन्। यो अवधिमा, तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई बारम्बार पढेर, कण्ठ पारेर, अनि व्यवस्थित गरेर तिनको सूक्ष्मजाँच र विश्लेषण गरेका छन्। तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरू पढ्दा उहाँको बोल्ने तरिका र भावसमेत नक्कल गरेका छन्, विशेषगरी परमेश्वरको वाणीमा प्राय प्रयोग हुने वाक्यांशहरू नक्कल गरेका छन्। यी कार्यहरूको सार के हो? यहाँ, म यसलाई व्यापारीले थोक मूल्यमा सामान किनेको सारको रूपमा व्याख्या गर्छु; भन्नुको मतलब, ख्रीष्टविरोधीहरूले सबैभन्दा सस्तो तरिका प्रयोग गरेर परमेश्वरका वचनहरूलाई आफ्नो स्वामित्वको वस्तु बनाउँछन्। जब तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरू पढ्छन्, तिनीहरूले तिनलाई सत्यताको रूपमा स्विकार्दैनन्, न त तिनलाई मानिसहरूले प्रवेश गर्नुपर्ने मार्गको रूपमै स्विकार्ने र हेर्ने गर्छन्। त्यसको साटो, तिनीहरूले आफैलाई यी वचनहरू व्यक्त गर्ने व्यक्तिमा परिणत गर्ने प्रयास गर्दै यी वचनहरू र उहाँको बोल्ने तरिका र भाव कण्ठ पार्न सारा उपायहरू लगाएर कोसिस गर्छन्। जब ख्रीष्टविरोधीहरू परमेश्वरको भाव र बोल्ने तरिका नक्कल गर्न, र यो बोल्ने शैली र भावलाई आफ्ना बोली र कार्यहरूमा पूर्ण रूपमा प्रयोग गर्न सक्षम हुन्छन्, तब मानिसहरूमाझ जिएर तिनीहरू आफ्नो कर्तव्य बफादारीपूर्वक गर्ने, सिद्धान्तहरूअनुसार काम गर्ने, वा परमेश्वरप्रति बफादारी हुने उद्देश्य राख्दैनन्। त्यसको साटो, परमेश्वरको बोल्ने भाव र शैली नक्कल गरेर, साथै परमेश्वरका यी वचनहरू प्रचार गरेर, तिनीहरू मानिसहरूको हृदयको गहिराइमा प्रवेश गर्न र मानिसहरूको आराधनाको पात्र बन्न चाहन्छन्। तिनीहरू मानिसहरूको हृदयमा सिंहासन चढ्ने र राजा भएर शासन गर्ने, अनि मानिसहरूका सोच र व्यवहारहरू आफूअनुकूल प्रयोग गर्ने, र त्यसमार्फत मानिसहरूलाई नियन्त्रणमा राख्ने लक्ष्य हासिल गर्ने आकाङ्क्षा राख्छन्।
यदि हामीले ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरूमा प्रयत्न लगाउनुलाई व्यापारीहरूले सस्तोमा परमेश्वरका वचनहरूलाई वस्तुहरूको रूपमा किनेको रूपमा व्याख्या गर्यौँ भने, के ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरको बोलीको अनुकरण गर्नु, उहाँका वचनहरू प्रचार गर्दा परमेश्वरको बोल्ने तरिका र भाव प्रयोग गर्नु र परमेश्वरको वचनलाई वस्तुको रूपमा बेच्नु उस्तै होइन र? (हो।) कुनै पनि व्यापारीले पछि नबेच्नलाई सामानहरू किन्दैन। तिनीहरूले ती सामानहरू किनेर आफ्नो स्वामित्वमा राख्नुको उद्देश्य ती सामानहरूबाट उच्च नाफा प्राप्त गर्नु, तिनलाई धेरै पैसामा विनिमय गर्नु हो। तसर्थ, ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरूमा लगाउने व्यापक प्रयत्न र तीप्रति तिनीहरूको मनोवृत्ति भनेको ख्रीष्टविरोधीहरूले व्यापारीहरूले जस्तै सबैभन्दा सस्तो, सबैभन्दा कम मूल्यको, र सबैभन्दा उपयुक्त विधि प्रयोग गरेर तिनलाई किन्नु, अनि तिनलाई आफ्नै सम्पत्ति बनाउनु, र त्यसपछि आफूले चाहना राखेका फाइदाहरू प्राप्त गर्न तिनलाई उच्च मूल्यमा बेच्नु हो। अनि ती फाइदाहरू के-के हुन्? तिनमा मानिसहरूले गर्ने उच्च सम्मान, आदर्शीकरण, प्रशंसा, र विशेषतः तिनीहरूको पछ्याइ पर्छन्। त्यसकारण, मण्डलीमा मूलभूत रूपमा परमेश्वरका वचनहरू अभ्यास नगर्ने र आफैलाई नचिन्ने व्यक्तिका धेरै अनुयायीहरू हुनु, र उसमा भरोसा गर्ने र उसलाई आदर्श ठान्ने धेरै मानिसहरू देखिनु सामान्य हो। यस्तो किन हुन्छ? किनभने यो व्यक्तिले बोलीले लठ्ठै पार्न सक्छ, ऊ वाक्पटु छ, र उसले मानिसहरूलाई सजिलै बहकाउँछ। उसले परमेश्वरका वचनहरू अभ्यास गर्दैन, न त उसले सिद्धान्तहरूअनुसार कामकुरा नै सम्हाल्छ, र उसले मण्डलीको काम र माथिका प्रबन्धहरू लागु गर्न पनि सक्दैन। तैपनि उसले किन अझै केही मानिसहरूमा राम्रो छाप छोड्न सक्छ? उसलाई साँच्चिकै केही आइपर्दा, किन धेरै मानिसहरूले उसको ढाकछोप र रक्षा गर्छन्? ऊ अगुवा हुँदा किन कतिपय मानिसहरूले उसको बचाउ गर्छन्? कतिपय मानिसहरू किन उसलाई हटाउने काममा बाधक बनेर विरोध गर्छन्? दोषैदोषले र शैतानको स्वभावले भरिएको, र कहिल्यै सत्यता अभ्यास नगर्ने व्यक्तिले मण्डलीमा अझै पनि यस्तो व्यवहार पाउनुको कारण भनेको यो व्यक्ति बोल्नमा अत्यन्तै सिपालु, बहाना बनाउन अत्यन्तै जान्ने, र मानिसहरूलाई बहकाउन अति निपुण भएकोले मात्र हो—ख्रीष्टविरोधीहरू ठ्याक्कै यस्तै मानिसहरू हुन्। त्यसोभए, के हामी यस्ता मानिसहरू ख्रीष्टविरोधी हुन् भनेर भन्न सक्छौँ? सक्छौँ, यस्ता मानिसहरू पूरै ख्रीष्टविरोधी हुन्। तिनीहरू अक्सर परमेश्वरका वचनहरू पढ्छन्, बारम्बार तिनलाई कण्ठ पार्छन् र प्रचार गर्छन्, प्राय: परमेश्वरका वचनहरू प्रयोग गरेर अरूलाई भाषण दिन्छन् र काटछाँट गर्छन्, परमेश्वरको दृष्टिकोण र अडान धारण गरेर मानिसहरूलाई भाषण दिन्छन्, उनीहरूलाई आफूप्रति पूर्ण रूपमा आज्ञापालन र अनुपालन गर्ने बनाउँछन्, र ठूल्ठूला धर्मसिद्धान्तहरू बोलेर मानिसहरूलाई निःशब्द बनाउँछन्। तर यस्ता मानिसहरू तिनै हुन्, जो आफूलाई कहिल्यै चिन्दैनन् र कामकुराहरू सिद्धान्तअनुसार कहिल्यै सम्हाल्दैनन्। यदि तिनीहरू अगुवा बने भने, तिनीहरूभन्दा माथिल्ला अगुवाहरू निष्प्रभावी बन्छन्। तिनीहरूको अगुवाइमा रहेको मण्डलीको परिस्थिति बुझ्न असम्भव हुन्छ। तिनीहरू हुँदा, परमेश्वरको घरका कार्य प्रबन्धहरू र परमेश्वरको घरले तोकेका सिद्धान्त र मापदण्डहरू लागु गर्न सकिँदैन। के यस्ता मानिसहरू ख्रीष्टविरोधी होइनन् र? के तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई सत्यताको रूपमा लिन्छन् र? (अहँ, लिँदैनन्।) तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरू पढ्नमा प्रयत्न लगाएका हुन्छन् र तीमध्ये केही वाचन गर्न पनि सक्छन्। भेलाहरूमा सङ्गति गर्ने क्रममा, तिनीहरूले प्राय: परमेश्वरका वचनहरू उल्लेख गर्छन्, र फुर्सदको समयमा, तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरूको वाचनको रेकर्ड सुन्छन्। अरूसँग कुरा गर्दा, तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरू अनुकरण गर्छन् र त्यसबाहेक अरू केही बोल्दैनन्। तिनीहरूले प्रचार गर्ने र भन्ने सबथोक त्रुटिरहित हुन्छ। बाहिरबाट हेर्दा अति सिद्ध देखिने यस्तो व्यक्ति, अर्थात् तथाकथित यस्तो “सही व्यक्ति” ले परमेश्वरको घरका कार्य प्रबन्धहरू, मापदण्डहरू, र सिद्धान्तहरू ऊकहाँ आइपुग्दा तिनमा अवरोध निम्त्याउँछ। उसका मुनिका मानिसहरूले ऊबाहेक अरू कसैलाई मान्दैनन्। उसका मुनिकाहरूले उसलाई र स्वर्गको अस्पष्ट परमेश्वरलाई श्रद्धा गर्नुबाहेक अरू कसैको कुरा सुन्दैनन् र सबैलाई बेवास्ता गर्छन्। के यो ख्रीष्टविरोधी होइन र? यो सबै हासिल गर्न उसले कस्ता विधिहरू प्रयोग गरेको छ? उसले परमेश्वरका वचनहरू दुरुपयोग गरेको छ। आफ्नो आस्थामा दुविधामा रहेकाहरू, आत्मिक बुझाइ नभएकाहरू, अज्ञानीहरू, सोचमा रनभुल्ल रहेकाहरू, साथै सत्यता नपछ्याउनेहरू, अनि अविश्वासीहरू, र हावा जता बहन्छ त्यतै बहनेहरू ख्रीष्टविरोधीलाई आत्मिक व्यक्ति मान्छन्। तिनीहरू ख्रीष्टविरोधीले प्रचार गरेका वचन र धर्मसिद्धान्तहरूलाई सत्यता वास्तविकताको रूपमा लिन्छन् र ख्रीष्टविरोधीलाई आफूले पछ्याउनुपर्ने पात्र मान्छन्। ख्रीष्टविरोधीलाई पछ्याउने क्रममा, तिनीहरू आफूले परमेश्वरलाई पछ्याइरहेको विश्वास गर्छन्। तिनीहरूले ख्रीष्टविरोधी पछ्याउने कार्य प्रयोग गरेर परमेश्वर पछ्याउने कार्यलाई प्रतिस्थापित गर्छन्। कति मानिसहरूले यस्तोसमेत भन्छन्, “हाम्रा अगुवाले अहिलेसम्म बोलेका वा सङ्गति गरेका छैनन्; हामीले परमेश्वरका वचनहरू पढे पनि, हामी आफैले त तिनलाई बुझ्न सक्दैनौँ।” “हाम्रा अगुवा यहाँ छैनन्—हामी केही कुराबारे परमेश्वरलाई प्रार्थना गर्छौँ, तर हामी ज्योति प्राप्त गर्न सक्दैनौँ; हामी परमेश्वरका वचनहरू पढ्छौँ तर मार्ग बुझ्न सक्दैनौँ। हामीले हाम्रा अगुवा फर्कुन्जेल पर्खनुपर्छ।” “आजकल हाम्रा अगुवा व्यस्त छन् र हाम्रा समस्याहरू समाधान गर्न उनीसँग समय नै छैन।” आफ्नो मालिकबिना, यी मानिसहरू प्रार्थना गर्न वा परमेश्वरका वचनहरू खानपिउन जान्दैनन्, तिनीहरू आफैले खोजी गर्न र परमेश्वरमा भरोसा गर्न वा परमेश्वरका वचनहरूमा अभ्यासको मार्ग फेला पार्न सिक्दैनन्। आफ्नो मालिकबिना, तिनीहरू अन्धा मानिसहरूझैँ हुन्छन्, मानौँ तिनीहरूको हृदय खोतलेर निकालिएको छ। तिनीहरूको मालिक नै तिनीहरूको आँखा, साथै मुटुकलेजो हो। तिनीहरू आफ्नो मालिक परमेश्वरका वचनहरू खानपिउनमा उत्कृष्ट रहेको ठान्छन्। यदि तिनीहरूको मालिक उपस्थित छैन भने, तिनीहरू आफैलाई परमेश्वरका वचनहरू खानपिउन रुचि हुँदैन र तिनीहरूले आफ्नो मालिक आई परमेश्वरका वचनहरू प्रार्थना-वाचन गर्ने र अर्थ्याउने प्रतीक्षा गर्नैपर्छ ताकि तिनीहरूले ती वचनहरू बुझ्न सकून्। भित्री रूपमा, ती मानिसहरू तिनीहरूको मालिक तिनीहरूलाई परमेश्वरसामु आउन मदत गर्न सक्ने तिनीहरूको दूत भएको विश्वास गर्छन्। यस्तो “प्रभाव” हासिल गर्नु ख्रीष्टविरोधीहरूलाई हृदयमा सबैभन्दा बढी आनन्द लाग्ने कुरा हो: “मेरो यतिका वर्षको मेहनतले अन्तत: प्रतिफल दिएको छ; अन्तत: मैले खर्च गरेको समय व्यर्थ भएको छैन। लगनशील रूपमा लागिपर्नेहरूलाई प्रयत्नले वास्तवमै इनाम दिन्छ—पर्याप्त लगनशीलताले फलामको डन्डीलाई समेत सियो बनाउन सकिन्छ। यो मेहनत सार्थक भयो!” आफ्ना अनुयायीहरू आफूबिना जिउन सक्दैनन् भन्ने सुनेपछि, ख्रीष्टविरोधीहरूलाई भित्री रूपमा कुनै ग्लानि महसुस हुँदैन। बरु, तिनीहरू गोप्य रूपमा खुसी मान्छन्, र सोच्छन्, “परमेश्वरका वचनहरू पक्कै पनि महान् छन्। त्यसबेलाको मेरो निर्णय सही थियो; यतिका वर्ष मैले लगाएको प्रयत्न सही थियो, यतिका वर्षको मेरो शैली सही साबित भएको छ र त्यसले प्रतिफल दिएको छ।” तिनीहरू गोप्य रूपमा खुसी महसुस गर्छन्। तिनीहरूलाई आफ्ना दुष्ट कार्यहरूको कारण ग्लानि, पछुतो, वा घृणा महसुस नहुने मात्र नभई, तिनीहरू आफ्नो शैली ठिक हो भनेर झनै विश्वस्त र निश्चित बन्छन्। त्यसकारण, तिनीहरूले आउने समयमा, आफ्नो भावी जीवनमा, पहिलेझैँ परमेश्वरको बोल्ने तरिका र भाव अध्ययन गर्ने, र विगतमा भन्दा बढी लगनसाथ अध्ययन गर्ने, र अझ बृहत् र गहन रूपमा परमेश्वरको बोल्ने तरिका र शब्दचयन अनुकरण गर्ने योजना बनाउँछन्।
ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरू पढ्दा तिनीहरूका एकाग्रता र अभिप्रायहरू सत्यता पछ्याउनेहरूका भन्दा पूरै उल्टो हुन्छन्। सत्यता पछ्याउनेहरू परमेश्वरको बोल्ने तरिका जस्तोसुकै भए पनि परमेश्वरका अभिप्रायहरू, सत्यता सिद्धान्तहरू, र मानिसहरूले समर्थन र अनुसरण गर्नुपर्ने कुराहरू बुझ्नमा मात्र रुचि राख्छन्। तर त्यसको उल्टो, ख्रीष्टविरोधीहरू यी कुराहरूबारे सोच्दैनन् र यिनलाई बेवास्ता गर्छन्, यी कुराहरूसँग सम्बन्धित वाक्यांशहरूप्रति वितृष्णसमेत हुन्छन्, र यी कुराहरूसँग सम्बन्धित वाक्यांश र शब्दहरूलाई गोप्य रूपमा खण्डन गर्छन्। केही “नतिजाहरू” हासिल गरेपछि, तिनीहरूले पहिलेकै शैली प्रयोग गरेर अझ गहन अध्ययन-अनुसन्धान गर्छन्, परमेश्वरका बोल्ने शैली र भाव कस्ता छन्, उहाँका आरोहअवरोहका सूक्ष्म अर्थान्तरहरू कस्ता छन्, उहाँले कस्ता शब्दहरू रोज्नुहुन्छ भन्नेबारे सूक्ष्मजाँच गर्छन, र यसक्रममा उहाँको व्याकरण अनि उहाँले प्राय: प्रयोग गर्ने वाक्यविन्यासका विवरणहरूलाई समेत छाड्दैनन्। आफ्नो लक्ष्यनजिक पुग्नको लागि, ख्रीष्टविरोधीहरूले हृदयमा परमेश्वरका वचनहरूलाई झन् कडा, झन् तीव्र र झन् गहन रूपमा सूक्ष्मजाँच गर्ने गोप्य रूपमा सङ्कल्प गर्छन्, परमेश्वरको भाषणपछाडिका लक्ष्य र उद्देश्यहरूबारे सूक्ष्मजाँच गर्छन्, अनि परमेश्वर—मानवजाति र पूरै ब्रह्माण्डलाई सम्बोधन गर्ने वक्ता—को अभिव्यक्ति शैलीबारेसमेत सूक्ष्मजाँच गर्छन्। ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरको बोल्ने शैलीको हरेक पक्षबारे अथक रूपमा सूक्ष्मजाँच गर्छन्, र यसरी परमेश्वरको बोली अनुकरण गर्ने अनि आफूमा परमेश्वरको सार, परमेश्वरसँग जे छ र उहाँ जे हुनुहुन्छ त्यो, र परमेश्वरको सार भएझैँ ढोँग गर्छन्। यो सबै अत्यन्तै स्वाभाविक र सहज रूपमा भएझैँ लाग्छ; तिनीहरू स्वाभाविक रूपमै आफ्ना लक्ष्यहरू पूरा गर्नतिर लाग्छन्, साथै—स्वाभाविक रूपमा र थाहै नपाई—आफूलाई परमेश्वर अर्थात् अरूले प्रशंसा र अनुसरण गर्ने व्यक्तित्वमा रूपान्तरित गर्छन्। तिनीहरू परमेश्वरका वचनहरूले कसरी मानिसहरूको हृदय छुन्छन् र तिनीहरूका भ्रष्ट स्वभावहरू खुलासा गर्छन्, परमेश्वरका वचनहरूले कसरी मानिसहरूका विभिन्न स्थितिहरू खुलासा गर्छन्, र त्योभन्दा बढी परमेश्वरका वचनहरूले कसरी मानिसहरूमा प्रभाव हासिल गर्छन् भन्नेबारे सूक्ष्मजाँच गर्छन्। यो सबै सूक्ष्मजाँच गर्नुमा तिनीहरूको उद्देश्य के हो? तिनीहरूको उद्देश्य मानिसहरूको हृदयमा प्रवेश गर्नु, उनीहरूका वास्तविक परिस्थितिहरू बुझ्नु, र उनीहरूका भित्री सोचहरू राम्रोसँग बुझेसँगै उनीहरूलाई भ्रममा पार्नु र नियन्त्रणमा राख्नु हो। परमेश्वरका वचनहरूले मानिसहरूका भ्रष्ट स्वभावहरू खुलासा गरेर उनीहरूका कमजोर पक्षहरूमाथि प्रहार गर्दा, ख्रीष्टविरोधीहरू यस्तो सोच्छन्, “यी वचनहरू, यो शैली, अत्यन्तै राम्रा र गजबका छन्! म पनि यस्तै बोल्न चाहन्छु, म यस्तो बोल्ने तरिका अपनाउन र यही शैलीमा मानिसहरूलाई व्यवहार गर्न चाहन्छु।” धेरै वर्षसम्म परमेश्वरका वचनहरू पढेर तीसँग परिचित हुने क्रममा, ख्रीष्टविरोधीहरू झन्झन् परमेश्वर बन्ने आफ्नो इच्छा र चाहनालाई नै परमेश्वरमा विश्वास गर्नुको एउटै मात्र लक्ष्य मान्छन्। त्यसकारण, परमेश्वरका वचनहरूले मानिसहरूलाई सत्यता पछ्याउन र सिद्धान्तहरूअनुसार काम गर्न आवश्यक गराउनेबारे, साथै सकारात्मक कुराहरूका अरू सबै वास्तविकताहरूबारे जति बोले पनि, ख्रीष्टविरोधीहरूले यसलाई ग्रहण गर्दैनन्, बरु बेवास्ता गर्छन्। तिनीहरू एकोहोरो रूपमा आफ्नै उद्देश्य पछ्याउँछन्, र अरू कसैले अर्थ राख्दैन जस्तो गरी, आफ्नै प्रेरणाहरूअनुसार आफूले गर्न चाहेकै कामकुराहरू गर्छन्। परमेश्वरको वचनको एउटा पनि वाक्यले तिनीहरूको हृदय छुँदैन वा जीवनबारे तिनीहरूको दृष्टिकोण र दुनियाँसँग व्यवहार गर्ने तिनीहरूको दर्शन परिवर्तन गर्दैन, झन् परमेश्वरको कुनै वाक्य, प्रवचन, वा वाणीले तिनीहरूलाई पश्चात्तापी हृदय बोक्न अगुवाइ गर्ने त कुरै नगरौँ। परमेश्वरका वचनहरूले जे खुलासा गरे पनि, तिनले मान्छेका जस्तोसुकै भ्रष्ट स्वभावहरू खुलासा गरे पनि, ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरको बोल्ने तरिका, उहाँको भाव, परमेश्वरका वचनहरूले मानिसहरूमा पार्न खोजेका प्रभावहरू, आदि इत्यादि मात्र सूक्ष्मजाँच गर्छन्—यी सबै सत्यतासँग असम्बन्धित मामलाहरू हुन्। त्यसकारण, ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरू जति सामना गर्छन्, परमेश्वर हुने तिनीहरूको भित्री चाहना त्यति नै बलियो बन्छ। यो चाहना कति तीव्र हुन्छ? यो यति हदसम्म पुग्छ कि तिनीहरूले सपनामा समेत परमेश्वरका वचनहरू वाचन गर्छन्, अक्सर आफैसित बोल्छन् र परमेश्वरको बोल्ने शैली र भाव प्रयोग गरेर उहाँका वचनहरू प्रचार गर्ने अभ्यास गर्छन्। हृदयको गहिराइमा, तिनीहरूले बारम्बार परमेश्वरको बोल्ने तरिका र भाव अनुकरण गर्छन्, मानौँ तिनीहरू दुष्टात्माको नियन्त्रणमा छन्। ख्रीष्टविरोधीहरू यस्तै हुन्छन्। परमेश्वरका वचनहरू जति विशिष्ट, गम्भीर, वा सच्चा भएपनि, तिनले मानिसहरूलाई जतिसुकै मदत वा प्रेरणा दिने भए पनि, ख्रीष्टविरोधीहरू यी सबैप्रति उदासीन हुन्छन् र यी सबैलाई बेवास्ता गर्छन्। तिनीहरूले परमेश्वरका यी वचनहरूलाई महत्त्व दिँदैनन्। तिनीहरूको हृदय कहाँ हुन्छ? तिनीहरू कसरी परमेश्वरका वचनहरू अनुकरण गर्ने जसले गर्दा मानिसहरूले तिनीहरूलाई आदर्श मानून भन्ने कुरामा केन्द्रित हुन्छन्। तिनीहरूको चाहना जति तीव्र हुन्छ, त्यति नै तिनीहरू परमेश्वरको सोर सुन्ने र परमेश्वरले बोल्नुभएको हरेक वाक्यपछाडिको उद्देश्य, इच्छा र विचार—र उहाँको सबैभन्दा भित्री सोचसमेत—बुझ्न सक्षम हुने आशा गर्छन्। ख्रीष्टविरोधीहरूका चाहना र इच्छाहरू जति तीव्र बन्छन्, त्यति नै तिनीहरू परमेश्वरको बोल्ने तरिका अनुकरण गर्न चाहन्छन् र त्यति नै छोटो समयमा आफूलाई छिटोछिटो रूपान्तरण गरेर परमेश्वरझैँ बन्ने, र आफूमा परमेश्वरको बोल्ने तरिका र भाव हुने आकाङ्क्षा राख्छन्। यसबाहेक, कतिपयले त आफ्ना कार्यहरूमा परमेश्वरको शैली र चालढालसमेत अपनाउन चाहन्छन्। ख्रीष्टविरोधीहरू यस्तै अवस्थामा हुन्छन्, र हरदिन यी सोच, विचार, अभिप्राय, र मनसाय बोकेर जिइरहन्छन्। तिनीहरू के गरिरहेका छन्? तिनीहरू हरदिन आफूलाई परमेश्वर अर्थात् ख्रीष्ट बन्ने मार्ग हिँड्न बाध्य पारिरहेका छन्। तिनीहरू यो मार्ग मान्य भएको, यो एक उज्ज्वल बाटो भएको विश्वास गर्छन्। त्यसकारण, भेलाहरूमा होस् वा भेटघाटहरूमा, परमेश्वरका वचनहरूबारे आफ्ना बुझाइ र परमेश्वरका वचनहरू अनुभव गर्दाका आफ्ना अनुभूतिहरूबारे अरूले जेजसरी सङ्गति गरे पनि, केही कुराले पनि तिनीहरूलाई छुन वा तिनीहरूका लक्ष्य र चाहनाहरू परिवर्तन गर्न सक्दैन। तिनीहरू ख्रीष्ट अर्थात् परमेश्वर बन्ने मार्गमै लम्किन्छन्, मानौँ तिनीहरूमा कुनै भूत चढेको छ, मानौँ तिनीहरू कुनै अदृश्य शक्तिद्वारा नियन्त्रित छन्, र मानौँ तिनीहरू कुनै अदृश्य जन्जिरमा छन्। यो कस्तो मानसिकता हो? के यो दुष्ट छैन र? (छ।)
ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरू पढ्दा तिनको हरेक पक्षलाई आफ्नै सम्पत्तिको रूपमा लिन्छन्, तिनलाई उच्च लाभ र धेरै पैसा दिलाउने वस्तुको रूपमा लिन्छन्। ती वस्तुहरू बेच्दा र प्रदर्शन गर्दा, तिनीहरूले आफूले चाहेका लाभहरू प्राप्त गर्छन्। तिनीहरूले जति यसो गर्छन्, त्यति नै तिनीहरूलाई भित्री रूपमा सन्तुष्ट महसुस हुन्छ; तिनीहरूले जति यसो गर्छन्, परमेश्वर हुने तिनीहरूको चाहना त्यति नै ठूलो र तीव्र बन्छ। यो कस्तो मनोवृत्ति हो, यो कस्तो परिस्थिति हो? ख्रीष्टविरोधीहरूको परमेश्वर हुने चाहना किन यति बलियो हुन्छ? के यो कसैले तिनीहरूलाई सिकाएको कुरा हो? तिनीहरूलाई कसले भड्काएको वा निर्देशन दिएको हो? के परमेश्वरका वचनहरूले यो मापदण्ड दिन्छन्? (दिँदैनन्।) यो त ख्रीष्टविरोधीहरू आफैले रोजेको मार्ग हो। तिनीहरूलाई बाहिरी सहयोग नभए पनि, तिनीहरू अत्यन्तै अभिप्रेरित हुन्छन्—यसको कारण के हो? यो तिनीहरूको प्रकृति सारद्वारा निर्धारित कुरा हो। ख्रीष्टविरोधीहरू कुनै बाहिरी सहयोगबिना अथक रूपमा, बिनाहिचकिचाहट र बिनापछुतो यही मार्ग हिँड्छन्। तैँले तिनीहरूलाई जति निन्दा गरे पनि काम लाग्दैन; तैँले तिनीहरूलाई जति चिरफार गरे पनि तिनीहरूले त्यसलाई ग्रहण गर्ने वा बुझ्ने गर्दैनन्; यस्तो लाग्छ, मानौँ तिनीहरूलाई भूत नै चढेको छ। यी कुराहरू तिनीहरूको प्रकृतिद्वारा निर्धारित हुन्छन्। परमेश्वरका वचनहरूप्रतिको ख्रीष्टविरोधीहरूको व्यवहार बाहिरी रूपमा त प्रतिरोधी वा अपमानजनक नभएझैँ देखिन्छ। तिनीहरू औसत व्यक्तिले भन्दा पनि बढी प्रयत्न लगाउँछन्। यदि तँलाई तिनीहरूले भित्री रूपमा के सोचिरहेका छन् वा कुन मार्ग पछ्याइरहेका छन् भनेर थाहा छैन भने, बाह्य रूपको आधारमा, परमेश्वरका वचनहरूप्रतिको तिनीहरूको व्यवहार तृष्णाजस्तो देखिन्छ—यसलाई व्याख्या गर्न कम्तीमा यो शब्द त प्रयोग गर्न सकिन्छ। तर के व्यक्तिको सार केवल उसको बाह्य रूपबाट देख्न सकिन्छ? (सकिँदैन।) त्यसोभए, त्यो कहाँ देख्न सकिन्छ? तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरूको तृष्णा राखेको, प्राय: तिनलाई पढेको, सुनेको, र कण्ठसमेत गरेको देखिए पनि, साथै यी बाह्य व्यवहारहरूको आधारमा तिनीहरूलाई ख्रीष्टविरोधीको रूपमा वर्गीकरण गर्न नहुने भए पनि, वास्तविक परिस्थितिहरूमा परमेश्वरका वचनहरू अभ्यास गर्ने कुरा आउँदा, के तिनीहरूले अभ्यास गर्छन् त? (गर्दैनन्।) परमेश्वरका वचनहरू पढेर कण्ठ गरेपछि, जब तिनीहरूले वास्तविक परिस्थितिहरू सामना गर्छन्, तिनीहरूले कहिलेकाहीँ परमेश्वरका वचनहरूको कुनै खण्ड उद्धृत पनि गर्लान् वा केही वाक्यहरू वाचन पनि गर्लान्, र कहिलेकाहीँ सही रूपमा पनि त्यसो गर्लान्। तर तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरू उद्धृत गरेपछि, परिस्थितिहरू सामना गर्नुपर्दा तिनीहरूले के गर्छन्, कस्तो मार्ग लिन्छन्, र कस्ता निर्णयहरू गर्छन् भनेर हेर्। यदि यो तिनीहरूको हैसियतसँग सम्बन्धित छ वा तिनीहरूको ख्याति र छवि बिगार्ने कुरासँग सम्बन्धित छ भने, तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरूअनुसार कदापि कार्य गर्नेछैनन्। तिनीहरूले आफ्नै छवि र हैसियत जोगाउनेछन्। यदि तिनीहरूले केही गलत गरे भने, त्यसलाई कदापि स्विकार्नेछैनन्। बरु, अनेकथरीका उपायहरू खोजेर तिनीहरूले त्यसलाई ढाकछोप गर्छन् वा त्यस समस्यालाई पन्छाउँछन्, र त्यसलाई उल्लेख नै नगर्ने र आफ्नो गल्ती स्विकार्नुको साटो त्यसको दोष् अरूमाथि थोपर्ने काम गर्छन्। तिनीहरू परमेश्वरका वचनहरू पढ्न र आफ्नो हैसियत रक्षा गर्न प्रयत्न लगाउँछन्, तर सत्यता अभ्यास गर्न र सत्यता सिद्धान्तहरूअनुसार कार्य गर्नको निम्ति आफ्नै रुचिहरू त्यागेर शारीरिक कठिनाइ सहनुपर्दा, तिनीहरूले कस्तो छनौट गर्छन्, त्यो हेर्। यदि तिनीहरूले सिद्धान्तहरूअनुसार अभ्यास गर्नुपर्यो, र जसको चित्त दुख्ने वा जोसुकै चिढिने भए पनि परमेश्वरको घरका हितहरू रक्षा गर्नुपर्यो भने, के तिनीहरूले त्यो काम गर्नेछन्? कदापि गर्नेछैनन्। तिनीरूको पहिलो रोजाइ सधैँ आफ्नै रक्षा गर्नु हो। तिनीहरूलाई को दोषी छ वा कसले दुष्टता गरेको छ भनेर थाहा भए पनि, तिनीहरूले त्यो व्यक्तिको खुलासा गर्नेछैनन्। तिनीहरूले गोप्य रूपमा हृदयमा खुसीसमेत मनाउन सक्नेछन्। यदि कसैले दुष्ट मानिसहरूको खुलासा गरेमा, तिनीहरूले ती दुष्टजनहरूको बचाउ गर्ने र तिनीहरूको पक्षमा स्पष्टीकरण दिने कामसमेत गर्नेछन्। प्रस्टै छ, ख्रीष्टविरोधीहरू अरूको दुर्दशामा खुसी मान्ने मानिसहरू हुन्। तिनीहरूले जस्तोसुकै परिस्थिति सामना गरे पनि, तिनीहरू के रोज्छन् र कुन मार्ग हिँड्छन्, त्यो हेर्। यदि तिनीहरूले सत्यता सिद्धान्तहरूअनुसार कार्य गर्न रोज्छन् भने, तिनीहरूको परमेश्वरका वचनहरूको खाइपिइले प्रतिफल दिएको छ। यदि रोज्दैनन् भने, तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरू जति नै खाइपिइ गरेका भए पनि वा तिनलाई जतिसुकै राम्ररी कण्ठ गरेका भए पनि, त्यसको कुनै काम छैन—तिनीहरूले अझै पनि परमेश्वरका वचनहरूलाई सत्यताको रूपमा लिइरहेका छैनन्। अझ भन्ने हो भने, के ख्रीष्टविरोधीहरू आफूलाई चिन्छन्? (चिन्दैनन्।) कति मानिसहरू भन्छन्, “तर ख्रीष्टविरोधीहरूले आफू दियाबलस र शैतान हुँ भन्दै आफ्नो अहङ्कार र आत्मधार्मिकता समेत स्विकार्छन्।” तिनीहरूले यी कुराहरू भन्न त भन्छन्, तर कुनै वास्तविक परिस्थिति सामना गर्नुपर्दा तिनीहरूले वास्तवमा के गर्छन्? यदि कसैले कुनै ख्रीष्टविरोधीसँग काम गरिरहेको छ र कुनै सही कुरा भन्छ, जुन सत्यता सिद्धान्तहरूसँग मिल्छ र ख्रीष्टविरोधीले भनेको गलत कुरासँग बाझिन्छ भने, र यदि त्यो व्यक्तिले ख्रीष्टविरोधीको कुरातिर लाग्न अस्वीकार गर्छ भने, ख्रीष्टविरोधीले आफ्नो छवि र हैसियतमा हानि पुगेको महसुस गर्नेछ। त्यसपछि तिनीहरूले के रोज्नेछन्? के तिनीहरूले आफ्ना चाहनाहरू त्यागेर अर्को व्यक्तिको कुरा सुन्न र सत्यता सिद्धान्तहरूअनुसार कार्य गर्न रोज्न सक्छन्? कदापि सक्दैनन्। त्यसोभए, के तिनीहरूले भन्ने ती सही शब्दहरू काम लाग्छन् त? के तिनले तिनीहरूको वास्तविकता, तिनीहरूको वास्तविक कद, तिनीहरूका रोजाइहरू, वा तिनीहरूले हिँड्ने मार्ग प्रतिबिम्बित गर्छन्? गर्दैनन्, ती शब्दहरू तिनीहरूको अनुभवबाट आएका होइनन्; ती त तिनीहरूले सिकेका शब्द मात्र हुन्। तिनीहरूको मुखबाट जे निस्कन्छन्, ती धर्मसिद्धान्त र छली शब्दहरू मात्र हुन्। तिनीहरूको हैसियत र स्वार्थको कुरा उठ्नेबित्तिकै, ख्रीष्टविरोधीहरूको पहिलो रोजाइ सधैँ आफ्नै संरक्षण र रक्षा गर्ने, अरूलाई लट्ठ्याउने र भ्रममा पार्ने, साथै कुनै जिम्मेवारी लिन वा अपराध स्विकार्नबाट पन्छिने हुन्छ। ख्रीष्टविरोधीहरूका यी सारहरूबारे विचार गर्दा, के तिनीहरू सत्यता पछ्याइरहेका छन्? के तिनीहरू सत्यता बुझ्न र सत्यता अभ्यास गर्न सक्ने अवस्थामा पुग्न परमेश्वरका वचनहरू पढिरहेका छन्? परमेश्वरका वचनहरू पढ्नुमा तिनीहरूका अभिप्राय र लक्ष्यहरूबारे विचार गर्दा, तिनीहरूले तीबारे कहिल्यै कुनै बुझाइ प्राप्त गर्नेछैनन्। किनभने तिनीहरू परमेश्वरका वचनहरूलाई बुझ्नुपर्ने सत्यताको रूपमा पढ्दैनन्, बरु तिनीहरूका आफ्नै लक्ष्यहरू हासिल गर्ने साधन ठानेर पढ्छन्। ख्रीष्टविरोधीहरूले खुलस्त रूपमा “म परमेश्वर हुन चाहन्छु, म ख्रीष्ट हुन चाहन्छु” भनेर नभने पनि, तिनीहरूको लक्ष्य ख्रीष्ट बन्ने हो भन्ने कुरा तिनीहरूका कार्यहरूको सार र परमेश्वरका वचनहरूप्रति तिनीहरूले गर्ने व्यवहारको सारबाट प्रस्ट हुन्छ। यसलाई कसरी हेर्न सकिन्छ? तिनीहरू परमेश्वरका वचनहरू र परमेश्वरले जे प्रकट गर्नुभएको तिनीहरूले देखेका छन् ती कुराहरू, जस्तै उहाँका स्वामित्वका कुराहरू र उहाँको सारतत्त्व, आदि इत्यादि प्रयोग गरेर मानिसहरूलाई बहकाउँछन्, र सत्यता नबुझ्ने, अज्ञानी, कम कद भएका, सत्यता नपछ्याउने, अविश्वासी, र केही दुष्ट मानिसहरूलाई समेत बहकाउँछन्। तिनीहरूले यी मानिसहरूलाई तिनीहरूसँग सत्यता छ, तिनीहरू सही मानिस हुन्, र तिनीहरू प्रशंसा र भरोसालायक पात्रहरू हुन् भनी विश्वास दिलाउँछन्। ख्रीष्टविरोधीहरूको उद्देश्य यी मानिसहरूलाई तिनीहरूमाथि आशा राख्ने र तिनीहरूबाट खोजी गर्ने तुल्याउनु हो, र यसो भएपछि तिनीहरू भित्री रूपमै सन्तुष्ट हुन्छन्।
ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वर अद्वितीय हुनुहुन्छ भनेर कहिल्यै स्विकार्दैनन्; तिनीहरू परमेश्वरका वचनहरू सत्यता हुन् भनेर कहिल्यै स्विकार्दैनन्, न त कहिल्यै परमेश्वरले मात्र सत्यता व्यक्त गर्न सक्नुहुन्छ भनेर नै स्विकार्छन्। परमेश्वरका वचनहरूप्रति तिनीहरूको मनोवृत्ति, तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरूमा लगाउने प्रयत्न, र तिनीहरूको परमेश्वर अर्थात् ख्रीष्ट बन्ने चाहना हेर्दा, ख्रीष्टविरोधीहरू कुनै व्यक्ति परमेश्वर बन्न सजिलो छ, त्यो मानवले हासिल गर्न सक्ने कुरा हो भन्ने विश्वास गर्छन्। तिनीहरू यसो भन्छन्, “देहधारी परमेश्वरले परमेश्वरका थोरै वचनहरू बोल्न सक्ने भएकै कारण उनलाई ख्रीष्ट भनिएको हो, होइन र? के उनी परमेश्वरका वचनहरूको मुखपात्र मात्र होइन र? त्यसकारण, यदि कुनै व्यक्तिको मानिसहरूमाझ उस्तै हैसियत र ख्याति छ भने, यदि उसलाई पनि त्यति नै मानिसहरूले आदर्श मान्छन् र आदरभावले हेर्छन् भने, के उसले पनि ख्रीष्टले पाउने व्यवहार, अर्थात् परमेश्वर हुँदा पाइने व्यवहार पाउँदैन र? ख्रीष्टले जस्तो व्यवहार पाउन र परमेश्वरको पहिचान र सार भएको व्यक्तिले जस्तो व्यवहार पाउन सके, के व्यक्ति परमेश्वर हुँदैन र? त्यसमा त्यस्तो गाह्रो के छ र?” तसर्थ, ख्रीष्टविरोधीहरूको परमेश्वर हुने चाहना जन्मसिद्ध कुरा हो; तिनीहरूमा शैतानकै महत्त्वाकाङ्क्षा र सार हुन्छ। ठ्याक्कै भन्नुपर्दा, तिनीहरू ख्रीष्टविरोधी भएकाले र तिनीहरूमा ख्रीष्टविरोधी सार हुने हुनाले, तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरूप्रति यी प्रतिक्रियाहरू देखाउँछन्। ख्रीष्टविरोधीहरूलाई खुसी तुल्याउने कुरा के हो भने, परमेश्वरले देहधारण गर्नुभएको छ; उहाँका वचनहरू मानिसहरूले सुन्न सक्छन्, र सँगसँगै, उहाँलाई तिनीहरूले देख्न सक्छन्। उहाँ एक साधारण व्यक्ति हुनुहुन्छ, जसलाई छुन र देख्न सकिन्छ, र ठ्याक्कै भन्नुपर्दा, यस साधारण, महत्त्वहीन र मामुली व्यक्तिले अति धेरै बोल्न सक्ने र उहाँलाई परमेश्वर भन्न सकिने भएकै कारण, ख्रीष्टविरोधीहरूले अन्तत: परमेश्वर बन्ने तिनीहरूको अवसर आइपुगेको छ भन्ने बुझ्छन्। यदि यस साधारण व्यक्तिले नबोल्नुभएको भए, ख्रीष्टविरोधीहरूले तिनीहरूको परमेश्वर वा ख्रीष्ट बन्ने आशा निकै कम छ भन्ठान्नेथिए। तर यस साधारण व्यक्तिले परमेश्वरका वचनहरू बोल्नुभएको र परमेश्वरको काम गर्नुभएको, अनि परमेश्वरको प्रतिनिधित्व गर्दै तिनीहरूमाझ मानिसहरूलाई मुक्ति दिनुभएको कारणले गर्दा नै ख्रीष्टविरोधीहरूले यसलाई आफ्नो मौका, फाइदा लिनुपर्ने अवसरको रूपमा देख्छन्, र यसबाट तिनीहरूलाई परमेश्वरको बोली, उहाँको भाव र बोल्ने तरिका, र उहाँको स्वभावसमेतको अनुकरण गर्ने थप सुराग मिल्छ, र यसले बिस्तारै तिनीहरूलाई झन्झन् परमेश्वरजस्तो, झन्झन् ख्रीष्टजस्तो बनाउँछ। तसर्थ, ख्रीष्टविरोधीहरूले हृदयको गहिराइमा तिनीहरू झन्झन् परमेश्वरजस्तो बनिरहेको, झन्झन् परमेश्वरनजिक पुगिरहेको महसुस गर्छन्। तिनीहरू श्रद्धा गरिने, पछ्याइने, र सबथोकमा भरोसा गरिने परमेश्वर, अर्थात् मानिसहरूले खोज्ने र हरकुरामा आदरभावले हेर्ने परमेश्वरको अत्यन्तै ईर्ष्या गर्छन्। तिनीहरू परमेश्वरको पहिचान र व्यक्तिगत मूल्यको ईर्ष्या गर्छन्। ख्रीष्टविरोधीहरू हृदयमा के सोचिरहेका हुन्छन्? के तिनीहरूको हृदयको गहिराइ कालो र दुष्ट छैन र? के तिनीहरूको हृदयको गहिराइ घृणास्पद, घिनलाग्दो, र लाजमर्दो छैन र? (छन्।) त्यो पूरै घिनलाग्दो छ!
कति मानिसहरू भन्छन्, “तपाईंले ख्रीष्टविरोधीहरूबारे बोल्नुभएको त हामीले धेरै सुनेका छौँ, तर हामीले किन यस्तो व्यक्ति कहिल्यै देखेनौँ? के तपाईं कथा मात्र भनिरहनुभएको छ? अकल्पनीय कुराहरूबारे बोलिरहनुभएको छ?” के तिमीहरूलाई यस्ता मानिसहरू हुन्छन् जस्तो लाग्छ? (हुन्छन्।) तिमीहरूले कति जना भेटेका छौ? के तिमीहरू त्यसमा पर्छौ? (हामीले पनि यी स्थितिहरू देखाउँछौँ र यस्ता पक्षहरू प्रकट गर्छौँ। ती ख्रीष्टविरोधीहरूका जति गम्भीर छैनन्, तर प्रकृति सारचाहिँ उस्तै छ।) के तिमीहरूलाई यी स्थितिहरू हुनु खतरनाक हो भन्ने लाग्छ? (लाग्छ।) यदि तिमीहरूलाई यो खतरनाक हो भन्ने थाहा छ भने, तिमीहरू परिवर्तन हुनुपर्छ। के परिवर्तन हुन सजिलो छ? वास्तवमा, यो सजिलो र गाह्रो दुइटै हुन सक्छ। यदि तैँले परमेश्वरका वचनहरूलाई प्रभु येशूले “तिमीहरूको बोली-वचन होलाई, हो; होइनलाई, होइन भन्ने होस्” भनेर भन्नुभएझैँ, पालना गर्नुपर्ने सत्यताको रूपमा लिन्छस् भने, तैँले साँच्चिकै पश्चात्ताप गर्न सक्छस्। उदाहरणको लागि, परमेश्वरले तँलाई यसो भनेर केही कुरा लागु गर्न भन्नुहुन्छ, “खाएपछि थाललाई चाटेर धोएजस्तै सफा बना। यसले खाना पनि बचाउँछ र यो स्वच्छ पनि हुन्छ।” के यी निर्देशनहरू सरल छन्? के यी कार्यान्वयन गर्न सजिला छन्? (छन्।) यदि परमेश्वरले यी थोरै वाक्यहरू मात्र बोलेर यस्तो अनुरोध गर्नुहुन्छ, मानिसहरूका कठिनाइ वा तिनीहरूका स्थितिहरूमा प्रवेश गर्नुहुन्न, वा भ्रष्ट स्वभावहरूबारे कुरा गर्नुहुन्न, र विभिन्न परिस्थितिहरूको फरक छुट्ट्याउनुहुन्न भने, तैँले यो एउटा मामलालाई कसरी कार्यान्वयन र अभ्यास गर्नेथिस्? तेरो लागि, यी वाक्यहरू परमेश्वरका वचन हुन्, सत्यता हुन्, र तैँले पालना गर्नुपर्ने कुरा हुन्। तैँले गर्नुपर्ने भनेको हरदिन, हरेकपटक खाएपछि, परमेश्वरको मापदण्ड पालना गर्ने हो—त्यसपछि तँ परमेश्वरको मार्ग पछ्याइरहेको, परमेश्वरका वचनहरूलाई सत्यताको रूपमा र आफूले पालन गर्नुपर्ने कुराको रूपमा लिइरहेको हुन्छस्। तँ परमेश्वरका वचनहरू अभ्यास गर्ने व्यक्ति बन्छस्, र यो सबैभन्दा सजिलो मामलामा, तैँले खीष्टविरोधी स्वभाव फालेको हुन्छस्। अथवा, त्यसको साटो, यी थोरै वचनहरू सुनेपछि सायद तैँले मौखिक रूपमा सहमति जनाउँछस् र तिनलाई सम्झिन्छस्, तर खाएपछि, थालमा भातको एकदुई सिता देख्दा, तैँले “म अरू कुरामा व्यस्त छु!” भन्ने सोच्छस् अनि थाललाई यतिकै छोड्छस्। अनि अर्कोपटक खाना खाँदा पनि तैँले त्यसै गर्छस्। परमेश्वरले दिनुभएका यी केही निर्देशनहरू तैँले मनमा त राख्छस्, तर तैँले वास्तवमै तिनलाई कहिले अभ्यास गर्छस् भन्ने ठ्याक्कै कुनै दिन हुँदैन। समय बित्दै जाँदा, तैँले यी वचनहरू बिर्सिन्छस्। त्यसकारण, तैँले परमेश्वरका वचनहरू अभ्यास नगरेको मात्र नभई तिनलाई त्यागेको पनि छस्। यसले तँलाई कस्तो व्यक्ति बनाउँछ? यदि तैँले यी वचनहरू कार्यान्वयन गर्दैनस् भने, के तँ परमेश्वरका वचनहरू सुनेर उहाँको मार्ग पछ्याउन सक्ने व्यक्ति होस्? के तँ सत्यता पछ्याउने व्यक्ति होस्? प्रस्ट रूपले होइनस्। यदि कसैले सत्यता पछ्याइरहेको छैन भने, के उसलाई ख्रीष्टविरोधी मान्न सकिन्छ? के सत्यता अभ्यास गर्न नसक्नु नै ख्रीष्टविरोधी हुनुसरह हो? (होइन।) यस्तो व्यक्तिले परमेश्वरका वचनहरूलाई एउटा कानले सुनेर अर्कोले उडाइदिन्छ, तिनलाई महत्त्वहीन ठान्छ, अभ्यास गर्दैन, र तीबारे धेरै सोच्दैन—उसले तिनलाई बिर्सिदिन्छ। यो कुनै ख्रीष्टविरोधी होइन। अर्कोखाले व्यक्ति पनि छ, जसले परमेश्वरका यी निर्देशनहरू सुनेपछि यस्तो सोच्छ: “खाइसकेपछि थाल चाट्ने रे? कस्तो लाजमर्दो कुरा! म कुनै भिखारी होइन, र त्यसबाहेक, खाना नै नभएको पनि होइन। म त पक्कै त्यसो गर्नेछैन! थाल चाटेर सफा गर्न चाहनेहरूले आफ्नो थाल चाटे हुन्छ।” जब कसैले “यो परमेश्वरको मापदण्ड हो” भन्छ, तब उसले सोच्छ, “यो परमेश्वरको मापदण्ड भए पनि यो अस्वीकार्य छ। परमेश्वरले यस्ता मागहरू राख्नु हुँदैन। यी वचनहरू सत्यता होइनन्! परमेश्वरले पनि मामुली, तर्कहीन, र सानातिना कुराहरू बोल्छन्। परमेश्वरले मानिसहरूलाई गर्ने सबै माग सत्यता हुन् भन्ने हुँदैन। यो मागचाहिँ मलाई सत्यताजस्तो लाग्दैन। प्रभु येशूले भनेका छन्, ‘जसले स्वर्गमा हुनुपर्ने मेरो पिताको इच्छा पूरा गर्छन्, तिनीहरू नै मेरा दाजुभाइ, दिदीबहिनी, र आमा हुन्।’ यस्ता वचनहरू सत्यता हुन्! खाएपछि थाललाई चाटेर सफा पार्नु स्वच्छ हो रे? त्यसलाई सिधै धोए भैगो नि। हामीलाई किन थालहरू चाट्न लगाउनु? यो माग मेरा धारणा वा कल्पनाहरूसँग मिल्दैन; यो त जहाँ पनि अस्वीकार्य हुन्छ। मलाई थाल चाट्न लगाउने—यो असम्भव छ! के स्वच्छताको परिभाषा यही हो? म मेरो थाल डिस्इन्फेक्टेन्ट प्रयोग गरेर पानीले धुन्छु—म त्यसैलाई स्वच्छता भन्छु!” ती वचनहरू सुनेपछि, यस्तो व्यक्तिमा उसका आफ्नै सोच र भित्री प्रतिरोध हुन्छन्; उसले गिल्ला र अपमानसमेत गर्छ। ती वचनहरू परमेश्वरबाट आएका हुनाले तिनीहरूले खुलेआम तिनको आलोचना गर्ने आँट गर्दैनन्, तर यसको अर्थ तिनीहरूसँग तिनका बारेमा राय वा धारणाहरू हुँदैनन् भन्ने होइन। तिनीहरूका राय र धारणाहरू कहाँ प्रकट हुन्छन्? तिनीहरूले यी वचनहरू स्वीकार वा अभ्यास गर्दैनन्; तिनका बारेमा तिनीहरूका आफ्नै सोचहरू हुन्छन्, र तिनीहरूले तिनलाई आलोचना गर्न र तीबारे धारणाहरू बनाउन सक्छन्। त्यसकारण, जब तिनीहरूले आफ्नो खाना खाइसक्छन् र केही मानिसहरूले थालहरू चाटेर सफा पारिरहेको देख्छन्, तब तिनीहरूले त्यसो गर्दैनन्, र ती परमेश्वरका वचनहरूअनुसार अभ्यास गर्नेहरूप्रति हृदयमा निन्दासमेत गर्छन्। तिनीहरूको बाहिरी व्यवहारले प्राय: उपहास र गिल्ला, साथै अरूको व्यवहार सच्याउन चाहने मनोवृत्तिसमेत प्रकट गर्छ। तिनीहरूले परमेश्वरको कुराअनुसार व्यवहार गर्नु त कता हो कता, बरु उल्टो कार्यसमेत गर्छन्, र उहाँको कुराका विपरीत कार्यहरूमा संलग्न हुन्छन्। तिनीहरूले आफ्ना कार्यहरूमार्फत परमेश्वरको मापदण्ड अस्वीकार गर्छन्, परमेश्वरले भन्नुभएको कुराको प्रतिरोध गर्छन्, साथै तिनीहरू आफ्ना कार्यहरूमार्फत थप ध्यानाकर्षण गर्न खोज्छन्, र यसरी परमेश्वरले भन्नुभएको कुरा गलत हो र तिनीहरूको मार्ग मात्र सही हो भनेर अझ धेरै मानिसहरूलाई मनाउँछन्, र अझ धेरै मानिसहरूलाई परमेश्वरका वचनहरूको प्रतिरोध र निन्दा गर्न डोर्याउँछन्। तिनीहरू परमेश्वरले दिनुभएको निर्देशनअनुसार कार्य गर्दै गर्दैनन्; हरेकपटक खाना खाइसकेपछि, तिनीहरूले आफ्नो थाल पानीले पखाल्ने मात्र नभई, त्यसलाई दोहोर्याएर डिस्इन्फेक्टेन्ट र साबुनले धुने पनि गर्छन्, र त्यसपछि त्यसलाई कीटाणु हटाउने ठाउँमा राखेर निर्मलीकरण पनि गर्छन्। यसो गर्ने क्रममा, तिनीहरूले अनजानमा केही अभिव्यक्तिहरू पनि निर्माण गर्छन्, र सबैलाई यसो भन्छन्, “खासमा, चाटेर कीटाणुहरू हट्दैनन्, न त पानीले धोएर नै हट्छन्। डिस्इन्फेक्टेन्ट प्रयोग गर्नुका साथै उच्च तापक्रममा राखेर मात्र पूर्णतया कीटाणुरहित बनाउन सकिन्छ। त्यो नै स्वच्छता हो।” तिनीहरूले परमेश्वरको कुरा स्विकार्न नमान्ने वा परमेश्वरको निर्देशनअनुसार अभ्यास नगर्ने मात्र नभई आफ्नै शब्द र कार्यहरूमार्फत परमेश्वरका मापदण्डहरूको प्रतिरोध, निन्दा र आलोचनासमेत गर्छन्। अझ चरम कुरा त, तिनीहरूले आफूलाई सही लागेका केही रायहरू प्रयोग गरेर अझ धेरै मानिसहरूलाई उक्साउँदै भ्रममा पारेर परमेश्वरका मापदण्डहरूको निन्दा, प्रतिरोध आलोचना गर्नमा तिनीहरूसँग जोडिन लगाउँछन्। तिनीहरू यहाँ कस्तो भूमिका खेलिरहेका छन्? त्यो अझ धेरै मानिसहरूलाई परमेश्वरका वचनहरू सुन्न र निःसर्त परमेश्वरप्रति समर्पित हुन डोर्याउने भूमिका होइन, न त मानिसहरूका धारणाहरू उत्पन्न हुँदा तिनलाई समाधान गर्ने भूमिका हो, न त मानिसहरू र परमेश्वरबीच विरोधाभासहरू उत्पन्न हुँदा ती विरोधाभासहरू वा मानिसहरूका भ्रष्ट स्वभावहरू समाधान गर्ने भूमिका नै हो। त्यसको साटो, तिनीहरूले अझ धेरै मानिसहरूलाई उक्साउँदै भ्रममा पार्छन्, र परमेश्वरको मूल्याङ्कन गर्न, परमेश्वरका वचनहरू सही हुन् होइनन् भन्नेबारे विश्लेषण र सूक्ष्मजाँच गर्न तिनीहरूसित जोडिन लगाउँछन्। बाहिरी रूपमा हेर्दा, तिनीहरू न्यायका समर्थक भएजस्तो र जे न्यायोचित देखिन्छ त्यसैमा संलग्न भएजस्तो देखिन्छ। तर के यो परमेश्वर पछ्याउने व्यक्तिलाई सुहाउने सही आचरण हो? के मानवको न्यायबोध यही हो? (होइन।) त्यसोभए, यस्ता व्यक्तिहरूको व्यवहारको सारचाहिँ ठ्याक्कै के हो त? (तिनीहरूमा ख्रीष्टविरोधीहरू अर्थात् दियाबलसहरूको सार हुन्छ।) यी व्यक्तिहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई सत्यता मान्न नसक्ने मात्र नभई, अझ लाजमर्दो रूपमा तिनीहरूले आत्मिक मानिसहरूको खोल ओड्न, अक्सर परमेश्वरका वचनहरू प्रयोग गरेर अरूलाई निर्देशन दिन, र त्यसमार्फत आफूलाई सुशोभित पार्न र प्रशंसा प्राप्त गर्न सक्छन्। तिनीहरू आफै परमेश्वरका वचनहरू अभ्यास गर्दैनन्, न त तिनलाई अनुभव र कार्यान्वयन गर्नुपर्ने सत्यताको रूपमै लिन्छन्। तैपनि, तिनीहरू अक्सर अरूलाई कडाइसाथ र गम्भीर रूपमा यसो भन्छन्: “परमेश्वरले भनेका छन्, खाना खाएपछि थाल चाटेर सफा बनाउनू; यो राम्रो बानी हो र यसो गर्दा खानाको बचत हुन्छ।” हरेक शब्द र वाक्यमा तिनीहरू “परमेश्वरले भनेका छन्,” “यो परमेश्वरको वचन हो,” वा “यो नै सत्यता हो” भन्ने झन्डा फहराउँछन्, तर तिनीहरू आफैचाहिँ त्यसलाई बिलकुलै स्वीकार वा अभ्यास गर्दैनन्। यसअलावा, तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरूका विभिन्न मूल्याङ्कन र भ्रमपूर्ण व्याख्याहरू निर्माण गर्छन्। ख्रीष्टविरोधीहरूले गर्ने नै यही हो।
भर्खरै यी तीन प्रकारका मानिसहरूका प्रकटीकरणहरू विश्लेषण गरिसकेपछि, कुनचाहिँ सबैभन्दा गम्भीर देखिन्छ? (अन्तिम प्रकारको।) यसप्रकारका व्यक्तिहरू आफैले परमेश्वरका वचनहरू अभ्यास गर्दैनन् र तिनीहरू परमेश्वरका वचनहरूप्रति विभिन्न प्रतिरोध र आलोचानहरूले भरिएका हुन्छन्। यसअलावा, तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरू प्रयोग गरेर अरूलाई भ्रममा पार्छ र आफ्ना लक्ष्यहरू हासिल गर्छ। यस्ता मानिसहरू ख्रीष्टविरोधी हुन्। तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरूको जुनसुकै पक्ष भए पनि, यी वचनहरू तिनीहरूका धारणाहरूअनुरूप भए पनि, परमेश्वरका वचनहरूलाई सत्यता मान्दैनन्; यो विशेषगरी मानव धारणाहरू, परम्परागत संस्कृति र दर्शनसँग विरोधाभासी हुने परमेश्वरका वचनहरूमा लागु हुन्छ—यी वचनहरूलाई त ख्रीष्टविरोधीहरूले झनै कम महत्त्व दिन्छन्। यदि तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई महत्त्वपूर्ण ठान्दैनन् भने, तिनको किन प्रचार गर्छन्? तिनीहरू परमेश्वरको वचन प्रयोग गरेर आफ्ना उद्देश्यहरू पूरा गर्न चाहन्छन्। यी तीन प्रकारका मानिसहरूमध्ये सबैभन्दा खतरनाक यही अन्तिम प्रकारको हुन्छ। पहिलो प्रकारको चाहिँ कस्तो हुन्छ? (उसले परमेश्वरका वचनहरू सुन्छ र अभ्यास गर्छ।) के तिमीहरूलाई परमेश्वरका वचनहरू सुन्ने र अभ्यास गर्नेहरू सबैको दिमाग हुँदैन भन्ने लाग्छ? बाहिरबाट हेर्दा, के परमेश्वरले जे भन्नुहुन्छ र मानिसहरूलाई जे गराउनुहुन्छ त्यसलाई कडाइसाथ पालन गर्नु अलि मूर्खताजस्तो देखिन्छ? (देखिँदैन।) जो परमेश्वरका वचनहरू अभ्यास गर्छन् तिनीहरू सबैभन्दा बाठा हुन्छन्। दोस्रो प्रकारका व्यक्तिले कार्यमा ध्यान दिन्छन्; तिनीहरूले सत्यता अभ्यास गर्दैनन्, बरु आफ्नै इच्छाअनुसार कार्य गर्छन् र केही श्रम गर्छन्। तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरूको अर्थ वा मापदण्ड र मानकहरूप्रति ध्यान दिँदैनन्। तिनीहरूले परमेश्वरका अभिप्रायहरू वा उहाँको भित्री वाणी बुझ्दैनन्, र काम गराइमा मात्र ध्यान दिन्छन्। तिनीहरू सोच्छन्, “मलाई थाहा छ, तपाईंले हाम्रो लागि राम्रै चाहनुहुन्छ। तपाईंले भन्नुभएको सबथोक सही हुन्छ। हामीले तपाईंको कुराप्रति समर्पित भएर त्यसलाई अभ्यास गर्नुपर्छ; तपाईं बोल्नमा मात्र ध्यान दिनुहोस्, अनि हामी सबैले सुन्नेछौँ।” तर वास्तवमा, तिनीहरूले परमेश्वरको कुरालाई वा मानिसहरूप्रतिका परमेश्वरका विस्तृत मापदण्डहरूलाई गम्भीर रूपमा लिँदैनन्। तिनीहरूले सोचविचार नगरी कार्य गर्छन्। सोचविचार नगरी कार्य गर्दा, कहिलेकाहीँ यसले बेकाबु र नीतिभ्रष्ट तरिकाले कार्य गर्ने, अवरोध र बाधाहरू निम्त्याउने हदमा पुर्याउन सक्छ; यसले परमेश्वरको प्रतिरोध गर्ने हदमा पुर्याउन सक्छ। परमेश्वरको चरम प्रतिरोध गर्दा, यसले कहिलेकाहीँ ठूलो समस्या निम्त्याउँछ, र यसले विनाशतर्फ डोर्याउन सक्छ। सत्यता नपछ्याउनेहरूको लागि यो सबैभन्दा गम्भीर परिणाम हो, र कतिपय मानिसहरू यो हदसम्म पुग्न सक्छन्। तेस्रो प्रकारका व्यक्ति, अर्थात् ख्रीष्टविरोधीहरू शैतानका कट्टर अनुयायी हुन्। तिनीहरूले कहिल्यै सत्यता अभ्यास गर्दैनन्, चाहे त्यो जेसुकै नै किन नहोस्। तैँले भनेको कुरा सही भए पनि, तिनीहरूले सुन्नेछैनन्, तिनीहरूका आफ्नै धारणाहरू छन् भने त झन् त्यसको कुरै नगरौँ। तिनीहरू परमेश्वरका कट्टर शत्रु हुन्, सत्यताका कट्टर शत्रु हुन्। बाहिरबाट हेर्दा, ती मानिसहरू सबैभन्दा धूर्त र चतुर देखिन्छन्। तिनीहरूले सबथोक खुट्ट्याउने र सूक्ष्मजाँच गर्ने गर्छन्, र सारा मामलाहरू मनन गर्ने र बुझ्ने प्रयत्न गर्छन्। तर अति धेरै सूक्ष्मजाँच गरेपछि, तिनीहरूले अन्ततः परमेश्वर स्वयम्लाई नै सूक्ष्मजाँच गरिछाड्छन्, र उहाँबारे धारणा र रायहरू बनाइछाड्छन्। परमेश्वरले जे गर्नुभए पनि, यदि त्यसले तिनीहरूको अनुमोदन पाएन भने, तिनीहरू त्यसलाई निन्दा गर्न बाँकी राख्दैनन्; तिनीहरू त्यसलाई अभ्यास गर्न इन्कार्छन्, त्यो तिनीहरूको लागि हानिकारक होला भनेर डराउँछन्। अर्कोतिर, जो बाहिरी रूपमा मूर्ख देखिन्छन्, तिनीहरू बुद्धि नै नभएझैँ परमेश्वरले जे भन्नुभयो ठ्याक्कै त्यही गर्छन्। तिनीहरू अति नै सरल र इमानदार देखिन्छन्, र भन्न नमिल्ने कुराहरू पनि खुलेर भन्छन्, रिपोर्ट गर्नु नपर्ने कुरासमेत रिपोर्ट गर्छन्, र कहिलेकाहीँ अलि बढी नै भोलाभाला व्यवहार पनि देखाउँछन्। यसले के सङ्केत गर्छ? यसले त्यस्ता मानिसहरूको हृदय परमेश्वरप्रति खुला छ, उहाँबाट बन्द गरिएको वा बारिएको छैन भन्ने देखाउँछ। यो सामान्य उदाहरणबारे छलफल गर्नुको उद्देश्य ख्रीष्टविरोधी भनेको के हो र परमेश्वरका वचनहरूप्रति उसको मनोवृत्ति साँच्चिकै कस्तो हुन्छ भनेर मानिसहरूलाई बुझ्न मदत गर्नु हो। यसको उद्देश्य तिमीहरूलाई कस्ता मानिसहरू ख्रीष्टविरोधी हुन् र कस्ता मानिसहरू सत्यता अभ्यास गर्दैनन् तर ख्रीष्टविरोधी होइनन् भनी खुट्ट्याउन मदत गर्नु हो। यसको उद्देश्य यस्तो समझ प्राप्त गर्नु हो। आज हामीले सङ्गति गरिरहेको विषय तिमीहरूलाई बुझ्न अझ सजिलो पार्न मैले यतिकै यो उदाहरण ल्याएँ। मैले वास्तवमै तिमीहरूलाई खाना खाएपछि थाल चाटेर सफा पार्न भनिरहेको छैन। न त मैले थाल चाट्नु भनेको स्वच्छता र खाना खेर नफाल्नुको पर्यायवाची हो भनेर परिभाषित नै गरेको छु। तिमीहरूले यसो गर्नु आवश्यक छैन; तिमीहरूले गलत बुझ्नु हुँदैन।
आज, ख्रीष्टविरोधीहरूले कसरी परमेश्वरका वचनहरू तिरस्कार गर्छन् भन्ने सम्बन्धमा “ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई वस्तुको रूपमा हेर्छन्” भन्ने विषयवस्तुमा थप एउटा सङ्गति गरियो। वस्तुहरूको कुरा आउँदा, यसमा बिक्री, किनबेच, नाफा र पैसाको कुरा आउँछ। ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई वस्तुको रूपमा हेर्नु भनेको कहिल्यै गर्न नहुने काम हो, यो पूर्णतया पापी काम हो। किन? जब हामीले भर्खरै भेला सुरु गरेका थियौँ, सबैले परमेश्वरका वचनहरू र सत्यताबारे तिनीहरूका बुझाइ आफ्नै भाषामा सङ्गति गरे, र तिनलाई सबैभन्दा सरल भाषामा सारांशीकृत गरे। समग्रमा, परमेश्वरका वचनहरू नै सत्यता हुन्। मानवजातिको लागि, सत्यता अति नै महत्त्वपूर्ण कुरा हो। सत्यता मान्छेको जीवन हुन सक्छ, यसले मानिसहरूलाई मुक्ति दिन र मृत्युबाट बौर्याउन, अनि व्यक्तिलाई सृष्टि गरिएको योग्य प्राणी बन्न सक्षम तुल्याउन सक्छ। मानवजातिको लागि सत्यताको महत्त्वलाई शब्दहरू, भौतिक वस्तुहरू वा पैसामा मापन गर्न मिल्दैन। यसलाई त प्रिय र बहुमूल्य ठानिनुपर्छ, र यो व्यक्तिका कार्यहरू, आचरण, जीवन र पूरै अस्तित्वको लागि मार्गदर्शन, निर्देशन, र लक्ष्य बन्न योग्य छ। मानिसहरूले सत्यताबाटै अभ्यासको मार्ग प्राप्त गर्नुपर्छ, साथै यसबाट परमेश्वरको डर मान्ने र दुष्टताबाट अलग बस्नेलगायतका मार्ग प्राप्त गर्नुपर्छ। सत्यतालाई मानिसहरूले आफ्नो जीवनसरह ठान्नुपर्छ। कुनै पनि भौतिक वस्तु वा मुद्रालाई सत्यतासँग बराबरी मानेर कुरा गरिनु हुँदैन। यो भौतिक संसारमा, वा पूरै ब्रह्माण्डमा, सत्यतासँग तुलना गर्नयोग्य कुरा केही पनि छैन, न त सत्यताको बराबर हुन सक्ने कुनै कुरा नै छै। यसबाट प्रस्ट हुन्छ कि मुक्तिको आवश्यकता रहेको मानवजातिको लागि, सत्यता नै सबैभन्दा मूल्यवान् सम्पत्ति हो, र यो अमूल्य छ। तर अचम्मको कुरा, यस्तो अमूल्य चिजलाई समेत वस्तुको रूपमा लिने र नाफाको लागि बेच्ने व्यक्तिहरू पनि छन्। के यस्ता व्यक्तिहरूलाई दियाबलस, अर्थात् शैतान मान्न सकिन्छ? अवश्यै सकिन्छ! आत्मिक क्षेत्रमा, यस्ता व्यक्तिहरू दियाबलस र शैतान हुन्; मानिसहरूको माझमा, तिनीहरू ख्रीष्टविरोधीहरू हुन्।
हामीले भर्खरै ख्रीष्टविरोधीहरूले कसरी परमेश्वरका वचनहरूलाई व्यक्तिगत फाइदाको लागि बिक्रीमा राखिने वस्तुको रूपमा लिन्छन् भन्ने कुराका केही प्रकटीकरणहरूबारे सङ्गति गर्यौँ। यो अवश्य नै कुनै निश्चित अर्थमा भनिएको हो र यो पूर्ण रूपले यसको शाब्दिक अर्थसँग मिल्दैन—सीधा रूपले चाहिँ तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई बिक्रीमा राखिने वस्तुको रूपमा लिन्छन् भन्ने कुरा प्रस्ट देखिँदैन। तर खासमा तिनीहरूको व्यवहार, शैली, र सारसमेत हेर्दा, तिनीहरूले पहिले नै वा निश्चिततासाथ परमेश्वरका वचनहरूलाई वस्तुको रूपमा, र स्वामित्वमा राखिने भौतिक चिजको रूपमा लिइसकेका हुन्छन्। तिनीहरूको स्वामित्वमा परिसकेपछि, तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई आफ्नो सानो पसलको सामानको रूपमा लिन्छन्, र अवसर आएको बखत जसलाई आवश्यक परेको छ उसलाई बेच्छन् र त्यसबाट फाइदा प्राप्त गर्छन्। ख्रीष्टविरोधीहरूले यसबाट कस्ता फाइदाहरू प्राप्त गर्छन्? यी फाइदाहरूमा तिनीहरूको प्रतिष्ठा, अरूबाट मिल्ने उच्च मान र आदर्शीकरण, आफूतिर चढाइने प्रशंसाका नजरहरू, र अरूले प्रदान गर्ने सुरक्षा—तिनीहरूको हैसियत र इज्जतको सुरक्षा पर्छन्। तिनीहरूलाई निकालेर हटाइँदासमेत, मानिसहरूले तिनीहरूको पक्षमा बोल्नेछन् र तिनीहरूको बचाउ गर्नेछन्। ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरूबाट लिने फाइदाहरू यिनै हुन्। ख्रीष्टविरोधीहरूले चाहने र पछ्याउने, साथै तिनीहरूले लामो समयदेखि हृदयमा योजना गरेका फाइदाहरू यिनै हुन्। यो ख्रीष्टविरोधीहरूको सार हो। तिनीहरूका कार्य र व्यवहारहरूमा तिनीहरूको प्रकृतिकै प्रेरणा र दबदबा हुन्छ, र यी प्रकटीकरणहरूबाट ख्रीष्टविरोधीहरूको प्रकृति सार देख्न सकिन्छ।
२. व्यक्तिगत लाभको लागि परमेश्वरको वचनका पुस्तकहरू बेच्नु
अब, हामी दोस्रो पक्ष सङ्गति गर्नेछौँ, जुन परमेश्वरका वचनहरूलाई वस्तुको रूपमा लिने ख्रीष्टविरोधीहरूको वास्तविक व्यवहार र शैली हो। यो शैली यसप्रकारका ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरूका विभिन्न प्रकारका पुस्तकहरूलाई वस्तुको रूपमा लिनुसँग सम्बन्धित छ। जब तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरूका यी पुस्तकहरू पाउँछन्, तब तिनीहरू आफूले पैसा कमाउने पुँजी प्राप्त गरेको, पैसा कमाउनलाई आवश्यक सम्पत्तिहरू हात पारेको विश्वास गर्छन्। परमेश्वरका वचनहरू छापिएका यी पुस्तकहरू तिनीहरूका सम्पत्ति, तिनीहरूले बेच्न चाहेका वस्तु, र तिनीहरूले अत्यधिक लाभ कमाउन प्रयोग गर्ने वस्तु बन्छन्। ख्रीष्टविरोधीहरूले यी पुस्तकहरू आफैसँग राख्छन्, तिनलाई परमेश्वरको घरले आवश्यक गरेको सिद्धान्तअनुसार वितरण गर्दैनन् बरु तिनीहरूका आफ्नै अभिप्रायहरूको आधारमा अनुचित तरिकाले लाभ प्राप्त गर्न खोज्छन्। परमेश्वरको घरमा पुस्तकहरू वितरण गर्ने सिद्धान्त के हो? यो त परमेश्वरका वचनहरू पढ्न रुचाउने र सत्यताको तृष्णा गर्ने सबैलाई यी पुस्तकहरू निःशुल्क वितरण गर्नु हो। जतिसुकै मानिसहरूले यी पुस्तक प्राप्त गरे पनि वा जतिसुकै पुस्तकहरू वितरण गरिए पनि, यो सधैँ निःशुल्क नै हुन्छ। इसाई धर्ममा परमेश्वरमाथि विश्वास गर्दा, बाइबल निःशुल्क पाइँदैन; त्यो किन्नैपर्छ। तर अहिले, परमेश्वरका यी वचनहरू र यी पुस्तकहरू परमेश्वरको घरद्वारा निःशुल्क रूपमा वितरण गरिन्छन्, जुन महत्त्वपूर्ण कुरा हो। तर समस्या तब उत्पन्न हुन्छ जब ख्रीष्टविरोधीहरूको हातमा यी पुस्तकहरू पर्छन् र तिनीहरूले यी पुस्तक सिद्धान्तअनुसार निःशुल्क वितरण गर्न सक्दैनन्। सामान्य परिस्थितिहरूमा, अलिकति परमेश्वरको डर मान्ने हृदय भएकाहरूले पैसा नलिईकन वा अनुचित तरिकाले अत्यधिक लाभ प्राप्त गर्न नखोजीकन सिद्धान्तअनुसार यी पुस्तकहरू निःशुल्क वितरण गर्नेछन्। तर यी पुस्तकहरू प्राप्त गरेपछि, ख्रीष्टविरोधीहरूले केवल व्यापारको अवसर आएको छ भनेर सोच्छन्। तिनीहरूका महत्त्वाकाङ्क्षा र लोभ यसरी उत्पन्न हुन्छ: “यस्ता मोटा, राम्रा पुस्तकहरू निःशुल्क दिने—के त्यसले घाटा हुँदैन? के यीबाट केही पैसा नकमाउनु मूर्खता होइन र? यसअलावा, यी पुस्तकहरू अन्यत्र किन्न सकिँदैन, र मूल्य जतिसुकै भए पनि परमेश्वरमा विश्वास गर्ने धेरैजसो मानिसहरूले यी पुस्तक पढ्न चाहन्छन्।” मानिसहरूमा यस्तो मानसिकता हुन्छ भनेर बुझ्नेबित्तिकै, ख्रीष्टविरोधीहरूले निश्चित सोचहरू विकास गर्न थाल्छन्: “मैले पैसा कमाउने यो अवसर गुमाउन मिल्दैन; यस्ता अवसरहरू विरलै आउँछन्। पुस्तकहरू वितरण गर्दा, मैले मानिसहरूलाई वर्गवर्गमा विभाजन गर्नुपर्छ, धनीहरूबाट बढी लिनुपर्छ, औसत वर्गलाई मध्यम मूल्य र गरिबहरूलाई कम मूल्य तोक्नुपर्छ वा तिनीहरूलाई बिलकुलै वितरण गर्नु हुँदैन, मेरो चापलुसी गर्नेहरूलाई छूट दिनुपर्छ, र मसित नमिल्नेहरूबाट बढी पैसा लिनुपर्छ।” के यो पुस्तक वितरण गर्ने परमेश्वरको घरका प्रावधानहरूबमोजिम छ? (छैन।) यो त व्यापार गर्नु हो। ख्रीष्टविरोधीहरूले यस्ता विचारहरू निर्माण गर्छन्: अब तिनीहरूले परमेश्वरको घरका प्रावधान र सिद्धान्तहरूअनुसार पुस्तकहरू वितरण गर्छन् गर्दैनन् भन्ने कुरालाई थाती राखेर, पहिला तिनीहरू परमेश्वरका वचनहरूप्रति कस्तो व्यवहार गर्छन् भन्नेबारे कुरा गरौँ। परमेश्वरका वचनका पुस्तकहरू तिनीहरूको हातमा परेपछि, के तिनीहरूले तिनलाई बहुमूल्य ठान्छन्? (ठान्दैनन्।) तिनीहरू परमेश्वरका वचनहरूमा चर्चा गरिएको जीवनशैली वा सत्यतामा रुचि राख्दैनन्; तिनीहरू तिनलाई मूल्यवान् ठान्दैनन् र तीबारे अलिकति पनि जिज्ञासु हुँदैनन्। तिनीहरूले देखावटी रूपमा मात्र चाँचाँडो पुस्तक पढ्छन्, र यतिकै पानाहरू पल्टाउँदै हेर्छन्: “यसले त परमेश्वरले कसरी मानिसहरूलाई न्याय गर्ने काम गर्छन्, उनले कसरी एक हुल मानिसहरूमाथि विजय हासिल गरे, र उनले कसरी मानिसहरूलाई असल गन्तव्य दिन्छन् भन्नेबारे मात्र कुरा गर्छ। मानवजातिको भविष्यबारे यसमा यी विस्तृत कुराहरू छैनन्, त्यसकारण यो पुस्तक खासै चाखलाग्दो छैन। तर यो पुस्तक खासै चाखलाग्दो नभए पनि, धेरै मानिसहरू यसलाई पढ्न इच्छुक छन्। यो राम्रो कुरा हो; मैले यसबाट लाभ लिन सक्छु।” जब परमेश्वरका पुस्तकहरू तिनीहरूको हातमा पर्छन्, तब ती पुस्तकहरू वस्तु बन्छन्, जसको अर्थ धेरै मानिसहरूले, कम्तीमा एक भाग मानिसहरूले यी पुस्तकहरू किन्न पैसा खर्च गर्नुपर्नेछ। ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरमा विश्वास गर्ने भेषमा, अनि परमेश्वरको घरको काम गर्ने र परमेश्वरका वचनका पुस्तकहरू वितरण गर्ने प्रभारीको भेषमा हस्तक्षेप गर्छन् र परमेश्वरको घरले गर्ने यी पुस्तकहरूको निःशुल्क वितरणलाई कारोबार अर्थात् किनबेचमा परिणत गर्छन्। परमेश्वरले उहाँका वचनहरू ध्यानपूर्वक सुन्नेहरू सबैलाई आफूले बोलेका वचनहरू निःशुल्क आपूर्ति गर्नुहुन्छ; ती निःशुल्क हुन्छन्, त्यसमा कुनै साटफेर आवश्यक पर्दैन। मानिसहरूले गर्न आवश्यक त स्विकार्नु, अभ्यास र अनुभव गर्नु, परमेश्वरका वचनहरूप्रति समर्पित हुनु, र परमेश्वरको डर मान्ने र दुष्टताबाट अलग बस्ने व्यक्ति हुनु मात्र हो। त्यसपछि परमेश्वर सन्तुष्ट बन्नुहुन्छ, उहाँको लक्ष्य हासिल हुन्छ, र उहाँले बोल्नुभएका वचनहरू व्यर्थ हुँदैनन्। उहाँले यसबाट ढाडस पाउनुहुन्छ। यो परमेश्वरको इच्छा हो र यो उहाँले मानिसमाथि कार्यान्वयन गर्नुभएको छ हजार वर्षे व्यवस्थापन कार्यको उद्देश्य पनि हो, जुन सृष्टि गरिएका प्राणीहरूप्रतिको सृष्टिकर्ताको सबैभन्दा सुन्दर चाहना हो। परमेश्वरले उहाँका वचनहरू, उहाँसँग जे छ र उहाँ जे हुनुहुन्छ त्यो, र उहाँका अभिप्रायहरू उहाँलाई पछ्याउनेहरूलाई निःशुल्क र निरन्तर आपूर्ति गर्नुहुन्छ। यो यति स्वच्छ र पवित्र काम हो, यो यति भव्य कार्य हो; यसमा कुनै कारोबार संलग्न हुँदैन। परमेश्वरका वचनहरूलाई ध्यानपूर्वक सुन्ने र तिनको तृष्णा गर्ने हरेक व्यक्तिको लागि, परमेश्वरले बोल्नुहुने हरवाक्य अमूल्य हुन्छ। मानिसहरूले परमेश्वरबाट सत्यता र उहाँका वचनहरू निःशुल्क पाउँछन्, र तिनीहरूका हृदयको गहिराइमा, तिनीहरू परमेश्वरको ऋण तिर्न, उहाँका अभिप्रायहरू पूरा गर्न, उहाँलाई आराम महसुस गराउन, र उहाँको महान् काम चाँडो पूरा गर्न मदत गर्न चाहन्छन्। सृष्टिकर्ता र सृष्टि गरिएका मानवजातिबीच हुनुपर्ने मौन समझदारी यही हो। तर ख्रीष्टविरोधीहरूले यो कुरालाई कारोबारमा परिणत गर्छन्। तिनीहरूले परमेश्वरको बोलाइ र काम गराइ, साथै मानिसहरूमाथि परमेश्वरका वचनहरूको भरणपोषणको खाँचोलाई व्यक्तिगत लाभ उठाउने अवसरको रूपमा प्रयोग गर्छन्, र तिनीहरूले प्राप्त गर्न नहुने पैसा र लाभहरू प्राप्त गर्छन्। के यस्तो व्यवहारले व्यक्तिलाई श्रापलायक बनाउँदैन र? परमेश्वरले पारितोषिकको लागि मानवजातिसँग बोल्नुहुन्छ भनेर तैँले परमेश्वरका कुन अभिव्यक्तिहरूबाट देखेको वा सुनेको छस्? एउटा वाक्यको कति, एउटा अनुच्छेदको कति, एउटा प्रवचनको कति, एउटा पुस्तकको कति, वा एकपटक काटछाँट, वा न्याय र सजाय, वा शोधन, वा जीवन भरणपोषणको कति लिनुहुन्छ? के परमेश्वरले कहिल्यै यस्ता वचनहरू बोल्नुभएको छ? (छैन।) परमेश्वरले यस्ता कुराहरू कहिल्यै बोल्नुभएको छैन। परमेश्वरद्वारा जारी गरिएको हरेक वाक्य, अनुच्छेद, र अंश, मानिसहरूले परमेश्वरबाट काटछाँट, सजाय र न्याय, जाँच र शोधन पाउने हरघटना, साथै परमेश्वरका वचनहरूको आपूर्ति र पोषण, आदि इत्यादि—यी सबैमा, यीमध्ये कुनचाहिँ पैसाद्वारा मापन गर्न सकिन्छ? यीमध्ये कुनचाहिँ मानिसहरूले पैसा वा भौतिक चिजहरू दिएर, वा दैहिक मूल्य तिरेर प्राप्त गर्न सक्छन्? कुनै पनि सक्दैनन्। परमेश्वरले गर्नुहुने सबथोक, परमेश्वरले व्यक्त गर्नुहुने सबै सत्यताहरू अमूल्य छन्। ती अमूल्य भएकै कारण, मानिसहरूले कुनै पनि पैसा वा भौतिक चिजहरूसँग परमेश्वरका स्वामित्वका कुराहरू र सारतत्त्व साट्न नसक्ने भएकै कारण, परमेश्वरले मानिसहरूलाई बिनाशुल्क उहाँका वचनहरू आपूर्ति गर्छु भन्नुहुन्छ। तर ख्रीष्टविरोधीहरूले उहाँले व्यक्त गर्नुहुने सत्यताहरू र परमेश्वरसँग जे छ र उहाँ जे हुनुहुन्छ त्यो अमूल्य र मूल्यवान् छन् भन्ने कुरा देख्न सक्दैनन्; त्यसको साटो, तिनीहरूले तीबाट अनुचित रूपमा अत्यधिक लाभ प्राप्त गर्न खोज्छन्, जुन पूर्णतया लाजमर्दो कुरा हो!
कतिपय ख्रीष्टविरोधीहरू मानिसहरूलाई सताउन, आफ्नै ख्याति र प्रतिष्ठा स्थापित गर्न, र अरूलाई तिनीहरूको आतङ्क र शक्ति महसुस गराउन, परमेश्वरका वचनहरू आफैसँग राख्छन्, र आफूमुनिका दाजुभाइ-दिदीबहिनीहरूलाई वितरण गर्दैनन्। तसर्थ, यस्ता दुष्ट मानिस र ख्रीष्टविरोधीहरूले शक्ति सम्हालेको केही मण्डलीहरूमा, दाजुभाइ-दिदीबहिनीहरूले पढ्नको लागि परमेश्वरका वचनहरू वा सुन्नको लागि परमेश्वरका प्रवचनहरू पाउँदैनन्। के यस्ता मानिसहरू श्रापित हुन योग्य छैनन् र? तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई केको रूपमा लिएका छन्? तिनीहरूको निजी सम्पत्तिको रूपमा। परमेश्वरका वचनहरू इमानदारीसाथ परमेश्वरमा विश्वास गर्ने र उहाँलाई पछ्याउनेहरूलाई परमेश्वरद्वारा प्रदान गरिएको हो; ती कुनै व्यक्ति विशेषलाई प्रदान गरिएको होइन, र निश्चय नै ती कसैको निजी सम्पत्ति पनि होइन। परमेश्वरका वचनहरू सारा मानवजातिको लागि बोलिएको हो, र परमेश्वरलाई बोलीलाई कसैले पनि कुनै कारण वा बहाना बनाएर रोकेर राख्न मिल्दैन। तर ख्रीष्टविरोधीहरूले ठ्याक्कै त्यस्तै भूमिका खेल्छन्, र त्यसो गर्नलाई नियम तोड्छन्। कतिपय ख्रीष्टविरोधीहरूले, सबैभन्दा पछिल्ला प्रवचनका रेकर्डिङ प्राप्त गरेपछि, पहिला आफू सुन्छन्, र त्यसमा केही नयाँ ज्योति र आफूले थाहा नपाएको केही विषयवस्तु रहेको पत्तो पाएपछि, आफ्नो मातहतमा रहेकाहरूलाई उक्त प्रवचन शृङ्खला वितरण नगर्ने निधो गर्छन्। तिनीहरूले अरू कसैलाई थाहा नदिई प्रवचनका रेकर्डिङहरू आफैसँग रोकेर राख्छन्। आफैसँग रोकेर राख्नुको उद्देश्य के हो? यसको उद्देश्य भेलाहरूमा देखावा गर्नु हो, र त्यो बेचबिखन गर्नुसरह हो। यो देखावामार्फत, जब तिनीहरूमातहतका मानिसहरूले पहिले कहिल्यै नसुनेका विषयवस्तुहरू सुन्छन्, अर्थात् जब तिनीहरूले सुन्ने कुराहरू सबै नयाँ हुन्छन्, तब तिनीहरूले ख्रीष्टविरोधीहरूलाई उच्च ठान्छन्, र यसरी ख्रीष्टविरोधीहरूको लक्ष्य हासिल हुन्छ। अकाट्य तथ्य के हो भने, सबैतिरका मण्डलीहरूमा कति यस्ता मानिसहरू पक्कै हुन्छन्, जो सङ्गतिका प्रवचनहरू वा रेकर्डिङहरू समयमा वा पूर्ण रूपमा वितरण गर्दैनन्; यस्ता व्यक्तिहरू बिलकुलै हुन्छन्। यसअलावा, कति ख्रीष्टविरोधीहरूले त आफूप्रति मानिसहरूको मनोवृत्ति के छ भन्ने आधारमा परमेश्वरका वचनका पुस्तकहरू वितरण गर्छन्, र आफूसित नजिकिने वा आफूलाई चिप्लो घस्नेहरूलाई नै ती पुस्तकहरू दिन्छन्। ती पुस्तकहरू निःशुल्क भए पनि, सबैले सजिलै पाउन सक्दैनन्; ख्रीष्टविरोधीहरूको हातद्वारा निःशुल्क र सामयिक वितरणको सिद्धान्त कमजोर पारिन्छ, र त्यसमा विभिन्न सर्तहरू राखिन्छ। तिनीहरूले ती पुस्तकहरू आफ्नो पक्षमा भएकाहरू वा आफ्नो कुरा सुन्नेहरूलाई आनाकानीपूर्वक दिन सक्छन्, तर समयमै दिन्छन् भन्ने छैन; तिनीहरूका विचारसँग असहमत हुने वा तिनको विरोधसमेत गर्नेहरूको हकमा, ख्रीष्टविरोधीहरूले मान्छे छानेर मात्र पुस्तकहरू दिन सक्छन् वा बिलकुलै नदिन पनि सक्छन्। ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनका पुस्तकहरूको वितरणबाट अनुचित तरिकाले अत्यधिक लाभहरू लिन खोज्ने मात्र नभई, त्यसलाई मानिसहरू लोभ्याउने, मानिसहरूको मन जित्ने, साथै अरूलाई दबाउने र सताउने माध्यमको रूपमा समेत प्रयोग गर्छन्—तिनीहरूले अनेकथरीका कुकर्म गर्न सक्षम हुन्छन्। यदि कसैले तिनीहरूको बारेमा नराम्रो बोलेमा, तिनीहरूलाई चयन नगरेमा, वा तिनीहरूविरुद्ध मतदान गरेमा, तिनीहरूले त्यो व्यक्तिविरुद्ध कारबाहीस्वरूप परमेश्वरका वचनहरू आफूसँगै रोकेर राख्न सक्छु भन्दै मानिसहरूलाई धम्क्याउन पनि सक्छन्। त्यसकारण, कति मानिसहरू त समयमै परमेश्वरका वचनका पुस्तकहरू वा प्रवचनका रेकर्डिङहरू प्राप्त गर्न नसकिएला भन्ने डरले यी ख्रीष्टविरोधीहरूदेखि भयभीत हुन्छन्। ती मानिसहरू ख्रीष्टविरोधीहरूले दुष्टता गरे पनि र तिनीहरू आफैले अनुचित व्यवहार भोगे पनि, ख्रीष्टविरोधीहरूको दमन र उत्पीडनमा परिने, माथिसँगको सम्पर्क टुट्ने, र माथिले दिने मलजल र आपूर्ति गुम्ने डरले, ख्रीष्टविरोधीहरूबारे रिपोर्ट गर्ने आँट गर्दैनन्। के त्यस्ता मानिसहरू हुन्छन्? बिलकुलै, शतप्रतिशत हुन्छन्। ख्रीष्टविरोधीहरू अनेकथरीका खराब कार्यहरूमा संलग्न हुन्छन्; तिनीहरू शक्ति र लाभको लागि लड्ने, गुटहरू निर्माण गर्ने, र आफ्नै स्वतन्त्र राज्य सृजना गर्ने कार्य मात्र गर्दैनन्, परमेश्वरका वचनहरू वितरण गर्ने कुरा आउँदा, त्यसलाई समेत बाँकी राख्दैनन्। तिनीहरूले आफूलाई अनुचित तरिकाले लाभहरू प्राप्त गर्न र आफ्नो हैसियत र शक्ति प्राप्त गर्न सक्षम तुल्याउने जुनसुकै कुरा पनि आफूअनुकूल प्रयोग गरिछाड्छन्; तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलगायत कुनै कुरालाई पनि बाँकी राख्दैनन्। के यी घटनाहरू तिमीहरूको मण्डलीमा वा तिमीहरूको वरिपरि घटेका छन्? कति ख्रीष्टविरोधीहरू त आफूभन्दा मुनिकाहरूलाई यसो भन्दै धम्क्याउँछन्, “यदि तिमीले मलाई चयन गरेनौ भने, मबारे माथि रिपोर्ट गर्यौ भने, र मलाई मन पराएनौ भने, यदि तिमीले मेरो बारेमा भन्यौ र मैले थाहा पाएँ भने, त्यसउप्रान्त तिमीले प्रवचनका रेकर्डिङहरू पाउनेछैनौ। म तिम्रो आपूर्ति टुटाउनेछु, र तिमीलाई पोषणरहित राख्नेछु, तिर्खाले मराउनेछु, भोकै पार्नेछु!” के ख्रीष्टविरोधीहरूको स्वभाव क्रूर हुँदैन र? अत्यन्तै क्रूर हुन्छ! तिनीहरूले हरप्रकारका खराब काम गर्न सक्छन्।
यदि तिमीहरू सबैले यस्ता ख्रीष्टविरोधीहरू भेट्यौ भने, तिमीहरू तिनीहरूलाई कसरी सम्हाल्थ्यौ? के तिमीहरू तिनीहरूबारे माथि रिपोर्ट गर्ने आँट गर्छौ? के तिमीहरू एकजुट भई तिनीहरूलाई नकार्ने आँट गर्छौ? (गर्छौँ।) अहिले त गर्छु भन्छस्, तर साँच्चै तिनीहरूको सामना गर्दा तँलाई आँट नआउन सक्छ; तँ यस्तो सोचेर पछि हट्नेछस्, “म सानो कदको छु, म सानै छु, म कमजोर र एक्लो छु। यदि साँच्चिकै ख्रीष्टविरोधीहरूको हुल उठेर मलाई सताएमा, के म सक्किनेछैन र? परमेश्वर कहाँ हुनुहुन्छ? मेरा गुनासाहरू कसले सुन्नेछन्? कसले मेरा गुनासाहरू निवारण गर्नेछ र मलाई न्याय दिनेछ? मेरो निम्ति को उभिनेछ?” तेरो आस्था किन यति सानो भएको? ख्रीष्टविरोधीलाई सामना गर्नुपर्दा तँ कायर बन्छस्, तर शैतानले भेटेरै तँलाई धम्क्याउँथ्यो भने तैँले के गर्थिस्—के त्यसपछि तैँले परमेश्वरमा विश्वास गर्न छोड्थिस्? यदि ख्रीष्टविरोधीले तँलाई परमेश्वरका वचनहरू दिन्थेन भने, तैँले के गर्थिस्? उसले तँलाई परमेश्वरका वचनका पुस्तकहरूको पैसा तिराउँथ्यो भने, तैँले के गर्थिस्? ख्रीष्टविरोधीले तँलाई परमेश्वरका वचनका पुस्तकहरू वितरण गर्दैपिच्छे, तेरो लागि प्रक्रिया कठिन बनाउँथ्यो र रुखो बोल्थ्यो भने, तैँले के गर्थिस्? के यो परिस्थिति सम्हाल्न सजिलो छ? एउटा चलाख रणनीति सुन्: जब परमेश्वरका वचनका पुस्तकहरू वितरण गर्ने समय आउनै लागेको हुन्छ, तब तैँले ख्रीष्टविरोधीको पक्षमा लागेर जोशजाँगरपूर्वक मिठा शब्दहरू बोल्, र उसको विश्वास जित्न उसको जोरदार प्रशंसा र तारिफ गर्। अनि, उसले तँलाई परमेश्वरका वचनका पुस्तकहरू र प्रवचनका रेकर्डिङ्हरू वितरण गरेपछि, उसको बारेमा माथि रिपोर्ट गर्ने अवसर खोज्। यदि उसको बारेमा माथि रिपोर्ट गर्ने कुनै उपाय भेटिएन भने, मौका खोजेर समझदार दाजुभाइ-दिदीबहिनीहरूसँग एकजुट भई उक्त ख्रीष्टविरोधीलाई प्रतिबन्ध लगा र सीमित पार्। यसले साँच्चिकै मण्डलीको हानि हटाउँछ र यो परमेश्वरका अभिप्रायहरूसँग सबैभन्दा धेरै मिल्छ। कतिपयले सोध्लान्, यदि ख्रीष्टविरोधीले यो योजना पत्ता लगायो भने, के गर्ने? यदि तँ योचोटि विश्वस्त छैनस् भने, अर्को मौका पर्खी। जब तँसित साहस हुन्छ र अवस्थाहरू ठिक हुन्छन्, त्यहीबेला तैँले कदम चाल्नुपर्छ। छोटकरीमा भन्नुपर्दा, यदि तँलाई ख्रीष्टविरोधीले तेरो पोषण बन्द गर्ला भन्ने डर छ भने, सुरुमा धेरै हल्ला नगर्। आफ्नो पर्दाफास गर्ने वा आफूलाई ख्रीष्टविरोधीको अगाडि छर्लङ्गै देखाउने काम नगर्। जब तैँले पर्याप्त कद पाएको हुन्छस्, जब तँसित ख्रीष्टविरोधीको विरोधमा खडा हुन सक्ने र ख्रीष्टविरोधीलाई खुट्ट्याउन र नकार्न सक्ने उचित, सही र धेरै मानिसहरू हुन्छन्, त्यहीबेला तैँले ख्रीष्टविरोधीसँग सम्बन्ध तोड्न सक्छस्। यो रणनीति कस्तो सुनिन्छ? (राम्रो।) कतिपयले भन्लान्, “के यो अरूलाई धोका दिनु होइन र? के परमेश्वरले हामी इमानदार मानिस भएको चाहनुहुन्न र? यो त इमान्दार देखिँदैन।” के यो अरूलाई धोका दिनु हो? (होइन।) यो त दियाबलससँग खेल खेल्नु हो। कुनै ख्रीष्टविरोधी, जो दियाबलस हो, त्यसलाई तह लगाउन जुनसुकै विधि पनि स्वीकार्य हुन्छ।
के तिमीहरूलाई ख्रीष्टविरोधीहरूको डर लाग्छ? मानौँ तेरो छेउमा, तेरो आफ्नै मण्डलीमा, साँच्चिकै कुनै ख्रीष्टविरोधी छ। तैँले उसलाई देखेको छस्; ऊसित शक्ति र हैसियत छ, र उसलाई धेरै मानिसहरू समर्थन गर्छन्। उसको गुट छ, र केही कट्टर अनुयायीहरू छन्। यस्तोमा के तँ ऊदेखि डराउनेथिस्? कतिपयले डराउनेथिएँ भनेर भन्छन्। के डर मान्नु ठिक हो? यो डरको कम्तीमा एउटाचाहिँ राम्रो र सही पक्ष छ। म किन त्यसो भन्दै छु? यदि तँ ऊदेखि डराउँछस् भने, यसले देखाउँछ कि कम्तीमा तैँले हृदयमा ऊ दुष्ट हो, उसले तँलाई सताउन र हानि गर्न सक्छ, ऊ राम्रो व्यक्ति वा सत्यता पछ्याउने व्यक्ति होइन भनी विश्वास गर्छस्—तँसित हृदयमा कम्तीमा उसको बारेमा यो बुझाइ र समझ त छ। तैँले उसलाई ख्रीष्टविरोधीको नाम दिन वा ऊ ख्रीष्टविरोधी हो भनेर खुट्ट्याउन नसक्लास्, तर कम्तीमा तँलाई थाहा हुन्छ कि, ऊ असल, सत्यता पछ्याउने, सोझो वा दयालु, वा इमानदार व्यक्ति होइन, र त्यसैले तैँले उसको डर मान्छस्। सामान्य र साधारण वा निष्कपट मानिसहरूले पिशाचहरूबाहेक प्राय: कस्ता प्रकारका मानिसहरूको डर मान्छन्? (दुष्ट मानिसहरूको।) दुष्ट मानिसहरूदेखि सबै डराउँछन्। कम्तीमा, तँलाई हृदयमा यो व्यक्ति दुष्ट हो भन्ने थाहा हुन्छ। यसको आधारमा, परमेश्वरका वचन र सत्यता सिद्धान्तहरूप्रति उसको मनोवृत्ति के छ, अवलोकन गर्; उसले सत्यता अभ्यास गर्छ गर्दैन, त्यो हेर्, उसका विभिन्न व्यवहारहरू खुट्ट्याउने, र उसका व्यवहारहरूमार्फत उसको सार बुझ्ने र खुट्ट्याउने गर्। अन्त्यमा, यदि तैँले ऊ ख्रीष्टविरोधी हो भनेर निर्क्योल गर्न सकिस् भने, तेरो डरमा अर्को तत्त्व पनि समावेश हुनेछ—र त्यो हो, उसलाई खुट्ट्याउने क्षमता। तैँले हृदयमा उसको डर माने पनि, तँ उसको पक्षमा लाग्नेछैनस्, र तैँले हृदयमा उसलाई इन्कार गर्नेछस्—के यो राम्रो कुरा हो कि नराम्रो हो? (राम्रो कुरा हो।) यदि उसले तँलाई ऊसित मिलेर दुष्टता गर्न भनेमा, के तँ सहमत हुनेछस्? के तेरो हृदयमा यो कुरा खुट्टिएको हुनेछ? यदि उसले तँलाई ऊसित मिलेर परमेश्वरलाई गाली गर्न वा उहाँको आलोचना गर्न भनेमा, के तँ सहमत हुनेछस्? यदि उसले तँलाई ऊसित सहकार्य गरेर अरूलाई सताउन, र निश्चित व्यक्तिहरूलाई परमेश्वरका वचनका पुस्तकहरू वितरण नगर्न भनेमा, के तँ सहमत हुनेछस्? तँ यी कुराहरूमा सहमत नहुन शतप्रतिशत निश्चित नभए पनि, कम्तीमा तैँले तेरो हृदयमा उसका कार्यहरू खुट्ट्याएको हुनेछस्। तैँले आनाकानीपूर्वक र करकापमा परेर ऊसँग केही काम गर्न सक्छस्, तर त्यो तँलाई त्यसो गर्न बाध्य पारिएको कारणले मात्र हुनेछ, र त्यो स्वेच्छाले गरिएको हुनेछैन; कम्तीमा तँ मुख्य अपराधी हुनेछैनस्, बढीमा, तँ उसका अपराधहरूको सहयोगी मात्र हुनेछस्। तैँले उसलाई सिधै खुलासा गर्ने वा उक्साउने काम नगरे पनि, तैँले उसको अनुयायी वा मतियार बन्ने काम पनि गर्नेछैनस्। यो केही हदसम्म ख्रीष्टविरोधीलाई अस्वीकार गर्नु हो। धेरैजसो मानिसहरूले दुष्ट मानिस र ख्रीष्टविरोधीहरूको डरको कारण, आफ्नो रक्षा गर्नहेतु छुट अपनाउन मात्र सक्छन्, त्यसैले तैँले अस्थायी समाधानको रूपमा यति गर्न सक्नु पनि धेरै राम्रो हो। तर के यो स्तरमा पुग्नुलाई आफ्नो गवाहीमा खरो उत्रेको मानिन्छ? के यसलाई सत्यता सिद्धान्तहरू कायम राखेको मानिन्छ? के यसलाई शैतानलाई पराजित गरेको मानिन्छ? परमेश्वरको नजरमा त मानिँदैन। त्यसोभए तँ कसरी आफ्नो गवाहीमा खरो उत्रिन सक्छस्? तिमीहरू सबैमा मार्गको कमी छ, र तिमीहरू बस आफ्नो सुरक्षाको लागि यसरी छुट अपनाउँछौ: “तिनीहरूले दुष्टता गर्छन्, तर दुष्टता गर्नलाई तिनीहरूसँग मिल्ने ममा आँट छैन; मलाई दण्डित हुन्छु भन्ने डर छ। तिनीहरू दुष्ट मानिसहरू हुन्; तिनीहरूले मानिसहरूलाई सताउनको लागि खराब काम गर्छन्। तर जे भए पनि, जबसम्म म आफैले कसैलाई सताएको हुँदिनँ, तबसम्म त्यो ठीकै हुन्छ। त्यो दुष्टताको दोष मलाई लाग्नेछैन।” यदि बढीमा तिमीहरूले यतिसम्म गर्न सक्छौ भने, त्यो राम्रै हो; तिमीहरू केवल मानिसहरूलाई खुसी पारेर हिँड्दै छौ र मध्यमार्गी शैली अपनाइरहेका छौ, र तिमीहरू गवाही दिन सक्षम छैनौ। त्यसोभए, गवाही दिन के गर्नुपर्छ? धर्मसिद्धान्तको हिसाबले भन्नुपर्दा, तिमीहरूले दुष्ट मानिसहरूलाई अस्वीकार गर्नुपर्छ, ख्रीष्टविरोधीहरूलाई अस्वीकार र खुलासा गर्नुपर्छ, अनि ख्रीष्टविरोधीहरूलाई परमेश्वरको घरमा दुष्टता गर्दै भाँडभैलो मच्चाउन र परमेश्वरको घरलाई क्षति पुर्याउनबाट रोक्नुपर्छ। तर यो काम ठ्याक्कै कसरी गर्ने भनेर तिमीहरूलाई थाहा छ? (माथि रिपोर्ट गर्ने त्यसबारे बताउने।) के तिमीहरूले पूरा गर्न सक्ने जिम्मेवारी र दायित्वहरू त्यति नै हुन्? के तिमीहरूले गवाहीमा अडिग रहन सक्ने र तिमीहरूसँग भएको कद त्यति नै हो? कुनै ख्रीष्टविरोधीको रिपोर्ट गर्नुबाहेक, तिमीहरूले अरू के गर्न सक्छौ? (हामीले पहिला ख्रीष्टविरोधीहरूका नियमित व्यवहार र दुष्कर्मका तथ्यहरू जम्मा गर्न, र त्यसपछि यिनै तथ्यहरूको आधारमा दाजुभाइ-दिदीबहिनीहरूसित ख्रीष्टविरोधीलाई खुट्ट्याउनेबारे सङ्गति गर्न सक्छौँ। दाजुभाइ-दिदीबहिनीहरू ख्रीष्टविरोधीहरूलाई खुट्ट्याउन सक्ने भइसकेपछि, उनीहरू सबैले ख्रीष्टविरोधीहरूको खुलासा गर्न सक्छन्, अनि त्यसपछि, हामीले तिनीहरूलाई मण्डलीबाट निष्कासन गर्न सक्छौँ।) चरण र प्रक्रियाहरू त सही छन्, तर केही विशिष्ट अवस्थाहरू आइपरेमा, के गर्ने? तँ एक अगुवाको हैसियतले बोलिरहेको छस्, तर कुनै साधारण विश्वासीले ख्रीष्टविरोधीलाई भेटेमा के गर्ने? के त्यो एउटा अण्डाले ढुङ्गा फोड्न खोज्नुजस्तै हुँदैन र? यस्ता परिस्थितिहरूमा तिमीहरूले के गर्नेथ्यौ? म तिमीहरूलाई आयव्ययको दर्ता र रिपोर्ट गर्नेसँग सम्बन्धित एउटा कथा भन्छु। एउटा लेखा हेर्ने प्रभारी व्यक्ति थियो, उसले एउटा बाह्य प्रयोजन र एउटा आन्तरिक प्रयोजनको लेखा हेर्थ्यो। एकदिन, आन्तरिक लेखामा दुई सय डलरको अन्तर आयो। पछि, लेखा जाँच गर्न सुपरभाइजर आयो र उसले पनि त्यो अन्तर देख्यो; उसले भन्यो, “आन्तरिक लेखालाई च्यातिदेऊ। बाह्य लेखा मात्र राख, ताकि कुनै प्रमाण नरहोस्।” त्यहाँको एक व्यक्तिले असहमति जनायो र भन्यो, “यो त भेटी हो। रकम जतिसुकै भए पनि, यो परमेश्वरको पैसा हो; तिमीले यसो गर्न मिल्दैन।” त्यो सुपरभाइजरले केही पनि भनेन, तर अर्को व्यक्तिले टिप्पणी गर्यो: “दुई सय डलर के हो र? ख्रीष्टविरोधीहरूले त एकैपटक दसौँ हजार हिनामिना गर्छन्।” अनि ती मानिसहरूले त्यस मामलालाई त्यसरी नै सल्टाए। तर पछि, एक व्यक्तिलाई यो तरिका गलत हो भन्ने लाग्यो र उसले यसबारे माथिल्लो तहको निर्णायक समूहलाई रिपोर्ट गर्यो। त्यो टोलीले दुई सय डलर ठूलो रकम नभएको, र अत्यन्तै व्यस्त भएको कारण, तिनीहरूले त्यसलाई सम्हाल्न नसक्ने भने। जब त्यसबारे मण्डलीका अगुवाहरूलाई रिपोर्ट गरियो, तिनीहरूले पनि त्यसलाई सम्बोधन गरेनन् र तिनीहरू सबैले त्यो मामलालाई बेवास्ता गरे। त्यो समस्या रिपोर्ट गर्ने व्यक्ति निराश बन्यो, र उसले भन्यो, “यी सबै मानिसहरू कसरी यस्तो हुन मिल्छ? तिनीहरू कसरी परमेश्वरका भेटीहरूप्रति यति गैरजिम्मेवार हुन मिल्छ? तिनीहरू खुलेआम छलमा संलग्न हुनेसमेत आँट गर्छन्!” ऊ यसबारे निराश थियो। एकदिन, जब म ती मानिसहरूकहाँ गएँ, त्यस व्यक्तिले लेखापाल लापरवाह छ, उसले लेखामा गडबड गरेको छ, र अन्त्यमा केही अन्तर आएको छ भन्दै मलाई त्यो समस्या रिपोर्ट गर्यो। त्यो समस्या ज्यादै ठूलो नभए पनि, त्यसमा संलग्न हरव्यक्तिका मनोवृत्तिहरू अलगअलग थिए। यी तथाकथित सुपरभाइजर र अगुवाहरूले त्यो समस्या सम्बोधन गरेनन्। तिनीहरूले लेखा राख्ने व्यक्तिलाई निकालेर नपठाएको मात्र नभई उसको रक्षा गर्ने बहानासमेत भेटाए। त्यो समस्या रिपोर्ट गर्ने व्यक्तिले त्यसको रिपोर्ट गरिरह्यो; तर उसलाई धेरै मानिसहरूद्वारा बहिष्कृत गरियो। ल भन् त, यो व्यक्तिले त्यो समस्या रिपोर्ट गर्दा उसमा कस्तो मानसिकता थियो? यदि उसमा पनि “दुई सय डलर मात्र त हो, तिमी किन यसबारे यति नाटीकुटी गरिरहेका छौ? ख्रीष्टविरोधीहरूले त एकैपटक दसौँ हजार हिनामिना गर्छन्” भन्ने व्यक्तिकै जस्तो मनोवृत्ति भएको भए, के उसले त्यसको रिपोर्ट गर्थ्यो र? उसले त्यो रिपोर्ट गर्थेन। यदि उसले “त्यो मेरो पैसा नै होइन; जसले त्यसलाई हिनामिना गर्न चाहन्छ, गर्न देऊ—तिनीहरू नै त्यसको जिम्मेवार हुनेछन्। जे भए पनि, मैले केही पनि हिनामिना गरेको छैन, त्यसकारण मैले यो जिम्मेवारी वहन गर्नुपर्दैन”; वा “मैले निर्णायक समूह र मण्डलीका अगुवाहरूलाई रिपोर्ट गरिसकेको छु, र उनीहरू सबैले मलाई बेवास्ता गरे, त्यसकारण मैले त आफ्नो तर्फबाट गर्नुपर्ने काम गरेको छु र थप चिन्ता लिनु आवश्यक छैन” भनेर भनेको भए—यदि उसमा यो मनोवृत्ति भएको भए, के उसले अझै निरन्तर त्यसको रिपोर्ट गरिरहन सक्थ्यो र? पक्कै सक्दैनथ्यो; धेरैजसो मानिसहरूले, बढीमा, निर्णायक समूहलाई रिपोर्ट गरेपछि केही पनि गर्दैनथे। तर जतिबेला यो व्यक्तिले निर्णायक समूहलाई रिपोर्ट गर्यो, त्यति नै बेला उसले नोआ र अब्राहामका कथाहरूबारे मेरो सङ्गति सुन्यो। त्यो सुनेपछि ऊ भावुक बन्यो र उसले सोच्यो, “परमेश्वरका वचनहरू सुनेपछि, नोआले पछि नहटी धेरै वर्षसम्म तिनको पालना गरे। तर मैले यो सानो कठिनाइ सामना गर्दा पनि, म लागिपर्न सक्दिनँ—मान्छेले यसो गर्नु हुँदैन!” त्यसकारण, ऊ रिपोर्ट गर्नमा लागिपर्यो र अन्त्यमा त्यो कुरा माथिसम्म पुग्यो, अनि माथिबाट उक्त समस्या सम्बोधन भयो। के तिमीहरूलाई तिमीहरूमाझ यस्ता धेरै मानिसहरू छन् जस्तो लाग्छ? यदि तिमीहरूले यस्तो परिस्थिति सामना गर्यौ भने, तिमीहरूमध्ये कति जना यो व्यक्तिझैँ लागिपर्नेथ्यौ? के तिमीहरूले दुई सय डलर धेरै होइन, त्यो कुनै ठूलो कुरा होइन भन्ने विश्वास गर्नेथ्यौ, र फलस्वरूप सिद्धान्तहरूलाई यति अडिग रूपमा पालना गर्न वा यति गम्भीर हुन आवश्यक छैन, र कुनै ठूलो अन्तर नहुन्जेल रिपोर्ट नगरे हुन्छ भन्ठान्नेथ्यौ? के तिमीहरूले “आखिर जे होस्, मैले आफ्नो जिम्मेवारी पूरा गरेको छु। त्यसलाई सम्बोधन गर्नु नगर्नु अगुवाहरूको सरोकारको कुरा हो। म त एक साधारण विश्वासी मात्र हुँ, मसँग यति मात्र शक्ति छ, म यति मात्र गर्न सक्छु। मैले रिपोर्ट गरेको छु, मैले आफ्नो दायित्व पूरा गरेको छु; बाँकी मेरो सरोकारको कुरा होइन” भनेर सोच्नेथ्यौ? के तिमीहरूले यस्तै सोच्नेथेनौ र? अनि यदि कसैले तँलाई दमन गर्थ्यो भने, तैँले त्यसको रिपोर्ट गर्ने आँट गर्दैनथिस्, होइन र? यो व्यक्तिले त्यो समस्या रिपोर्ट गर्ने क्रममा दमन भोग्यो, कतिपय मानिसहरूले उसलाई औँला ठड्याए र निन्दा गरे, साथै उसलाई सधैँ सताउन खोजे। यी मानिसहरू कति दुर्भावपूर्ण होलान्! मलाई यी केही व्यक्तिहरूको सम्झना छ—म किन तिनीहरूलाई सम्झिन्छु? तिनीहरूले परमेश्वरको घरको खाना खाए र परमेश्वरद्वारा आपूर्ति गरिएका सारा सत्यताहरूको लाभ लिए, तैपनि परमेश्वरका भेटीहरूप्रति तिनीहरूमा त्यस्तो मनोवृत्ति थियो। के तिनीहरूलाई परमेश्वरको घरका मानिसहरू मान्न सकिन्छ? तिनीहरू त्यसको लायक छैनन्! तिनीहरूलाई आफ्नो गवाहीमा अडिग भई खडा हुन आवश्यक गराइएन, किनकि तिनीहरूसँग यो चरित्र नै थिएन। तिनीहरूले जे गर्नुपर्थ्यो त्यो नै नगरेपछि, के तिनीहरू अझै पनि परमेश्वरको घरमा रहन लायक थिए त? के यस्ता मानिसहरूलाई सम्झिइनुपर्छ? के तिमीहरूलाई यस्ता मानिसहरू मन पर्छ? (पर्दैन।) त्यसोभए तिमीहरूलाई कस्ता खाले मानिसहरू मन पर्छ? (ती मानिसहरू जसले सिद्धान्तहरू पालना गर्छन्, जो अन्त्यसम्म परमेश्वरको घरका हितहरू रक्षा गर्न लागिपर्छन्।) मलाई शक्तिशाली मानिसहरू देख्दा तर्सिने तर निष्कपट मानिसहरूको अगाडि साहस देखाउने केही न कामका मानिसहरूप्रति घिन लाग्छ। मलाई जुन थालमा खायो त्यही थालमा चुठ्ने, सत्यतामा कुनै चासो नराख्ने, र विशेषगरी धेरै वर्ष प्रवचनहरू सुनेर पनि सत्यता बिलकुलै नबुझेका, वा अलिकति पनि परिवर्तन नभएका, र अझै पनि हृदयको गहिराइमा परमेश्वरको प्रतिरोध गर्ने र उहाँदेखि सावधान रहनेहरूप्रति पनि घिन लाग्छ। यदि यस्ता मानिसहरूले प्रस्ट रूपमा दुष्टता गरेका घटनाहरू छैनन् भने, तिनीहरू ख्रीष्टविरोधी नकहलिन पनि सक्छन्, तर मलाई तिनीहरूप्रति घिन लाग्छ। कति घिन लाग्छ? ख्रीष्टविरोधीहरूप्रति जति नै घिन लाग्छ। किन? ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई बिक्री, व्यापार र विनिमय गर्ने वस्तुको रूपमा लिन्छन्, र त्यसबाट नाफा प्राप्त गर्छन्। यसप्रकारका व्यक्तिले परमेश्वरका वचनहरूबाट नाफाचाहिँ नलिन सक्छन्, तर तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई जुन मनोवृत्तिले हेर्छन् त्यसबाट हामीले निर्क्योल गर्न सक्छौँ कि तिनीहरू ठ्याक्कै ख्रीष्टविरोधीहरूजस्तै छन्, तिनीहरूले परमेश्वरको मार्ग पछ्याउँदैनन्, तिनीहरूमा परमेश्वरका भेटीहरूप्रति हुनुपर्ने सामान्य र सबैभन्दा आधारभूत मनोवृत्तिसमेत छैन, र तिनीहरू जुन थालमा खायो त्यही थालमा चुठ्छन्। तिनीहरू कस्ता चिजहरू हुन्? तिनीहरू यहूदाहरू हुन्, जो प्रभु र आफ्ना साथीहरूलाई विश्वासघात गर्छन्। यो कथा सुनेपछि, तिमीहरूमा कस्ता सोचहरू आए? के तिमीहरू यस्ता परिस्थितिहरूमा सिद्धान्तहरू पालना गर्न र आफ्नो अडानमा अडिग रहन सक्छौ? यदि तँ केही न कामको छस्, र सधैँ पछि हट्छस्, सधैँ ख्रीष्टविरोधीहरूको शक्तिको डर मान्छस्, र तिनीहरूद्वारा सताइने कुराले डराउँछस्, तिनीहरूको शक्तिले तँलाई हानि गर्ला भनेर डराउँछस्, र तँ सधैँ हृदयमा डराएको हुन्छस्, र तँसँग यसलाई प्रतिक्रिया दिने ज्ञानबुद्धि छैन, र तैँले सधैँ ख्रीष्टविरोधीहरूलाई छुट दिन्छस्, तिनीहरूको रिपोर्ट वा खुलासा गर्न वा तिनीहरूलाई नकार्न हातेमालो गर्ने अरू व्यक्तिहरू खोज्न आँट गर्दैनस् भने, तँ परमेश्वरप्रतिको गवाहीमा दृढ रूपमा खडा हुन सक्ने व्यक्ति होइनस्—तँ केही न कामको व्यक्ति होस्, जुन थालमा खायो त्यही थालमा चुठ्ने व्यक्ति होस्। जब ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई वस्तुको रूपमा लिन्छन्, आफ्नो लागि अनुचित तरिकाले अत्यधिक लाभ प्राप्त गर्न, तँलाई धम्क्याउन, र तेरो पोषण बन्द गर्न तिनलाई प्रयोग गर्छन्, तब यदि तैँले त्यस्ता परिस्थितिहरूमा पनि तिनीहरूलाई अस्वीकार गर्न सक्दैनस् भने, के तँ विजेता होस् त? के तँ ख्रीष्टको अनुयायी हुन लायक छस् त? यदि तँसित परमेश्वरले तँलाई निःशुल्क रूपमा दिनुहुने वचनहरू र आत्मिक पोषण लिने क्षमतासमेत छैन भने, र तैँले ती कुराहरू खान, पिउन, वा तिनको लाभ लिनसमेत सक्दैनस् भने, त्यसले तँलाई कति नालायक बनाउँछ?
मैले भर्खरै सङ्गति गरेका तथ्यहरू ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई वस्तुको रूपमा लिनुका केही प्रकटीकरणहरू हुन्। ख्रीष्टविरोधीहरू परमेश्वरका वचनहरू खाने र पिउने गर्दैनन् र सत्यता स्विकार्दैनन्, तिनीहरू आफूलाई परमेश्वरका वचनहरूद्वारा सुसज्जित पार्न तिनलाई चाँचाँडो पढ्ने र झलक्क हेर्ने काम मात्र गर्छन्। तिनीहरू परमेश्वरका वचनहरूलाई आफ्नो स्वामित्वको वस्तु र निजी सम्पत्तिको रूपमा लिन्छन्, ताकि तिनीहरूले कारोबार गरेर आफूले चाहना राखेका पैसा र लाभहरू लिन सकून्, र ताकि परमेश्वरका चुनिएका मानिसहरूको परमेश्वरका वचनहरू पढ्ने, खाने र पिउने स्वतन्त्रता नियन्त्रण गर्न सकून्। यस्ता ख्रीष्टविरोधीहरू दुष्ट मानिस, दियाबलस, र अविश्वासीहरू हुन्; तिनीहरू गैरविश्वासी वर्गकाहरू हुन्! यस्ताहरू जोकोही परमेश्वरको घरमा देखा परे पनि, तिनीहरूलाई निष्कासित गरिनुपर्छ, सदाको लागि निष्कासित गरिनुपर्छ! के यस्ता मानिसहरू भेट्दा, तिमीहरू तिनीहरूलाई अस्वीकार गर्ने आँट गर्छौ? के तिमीहरू एकजुट भएर तिनीहरूको खुलासा गर्ने आँट गर्छौ? तिनीहरूको खुलासा गरिनुपर्छ; तिनीहरूलाई अस्वीकार गरिनुपर्छ। परमेश्वरको घर सत्यताद्वारा शासित हुन्छ। यदि तँसित यस्तो कद छैन भने, यसले परमेश्वरका वचनहरू र सत्यता तँभित्र जीवन बनेका छैनन् भन्ने प्रमाणित गर्छ। यदि तँ कायर छस्, शैतानदेखि डराउँछस्, दुष्ट मानिसहरूदेखि डराउँछस्, र ख्रीष्टविरोधीहरूविरुद्ध लड्नुभन्दा आफैलाई बचाउनको लागि सम्झौता गर्न रोज्छस् भने, र त्यसको कारणले तैँले परमेश्वरका वचनहरू खानेपिउने वा तिनलाई प्राप्त गर्ने गर्दैनस् भने, तँ भोकले मर्न लायक छस्, र यदि तँ मरिस् नै भने पनि, तँलाई कसैले पनि दया गर्नेछैन। यदि तिमीहरूले यस्ता परिस्थितिहरू सामना गर्यौ भने, तिमीहरूले कसरी निर्णय र अभ्यास गर्नुपर्छ? तिमीहरूले तत्काल तिनीहरूको खुलासा गर्नुपर्छ। परमेश्वरका वचनहरू वस्तु होइनन्; ती परमेश्वरका चुनिएका सबै मानिसहरूलाई प्रदान गरिएका हुन्, ती कुनै व्यक्तिको निजी सम्पत्ति होइनन्। कसैसँग पनि परमेश्वरका वचनहरू रोकेर राख्ने वा स्वामित्वमा लिने अधिकार हुँदैन। परमेश्वरका वचनहरू परमेश्वरलाई पछ्याउने सबै चुनिएका मानिसहरूलाई बिनापैसा निःशुल्क वितरण गरिनुपर्छ। जसले तिनलाई रोकेर राख्छ, तीबाट अनुचित तरिकाले अत्यधिक लाभहरू लिन खोज्छ, वा परमेश्वरका वचनहरू सम्बन्धमा व्यक्तिगत योजनाहरू बनाउँछ, ऊ श्रापित हुन योग्य हुन्छ। तिनीहरू परमेश्वरका चुनिएका मानिसहरूले खडा भएर खुलासा र अस्वीकार गर्नुपर्ने व्यक्तिहरू हुन्, तिनीहरू निकालिनु र हटाइनुपर्छ।
के आज मैले सङ्गति गरेका दुई विषयवस्तुहरूले ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरू तिरस्कार गर्छन् भन्ने कुराको पर्याप्त चित्रण गर्छन्? (गर्छन्।) ख्रीष्टविरोधीहरूले परमेश्वरका वचनहरूलाई कहिल्यै सत्यताको रूपमा लिँदैनन्, न त तिनीहरूले तिनलाई प्रिय ठान्ने, बहुमूल्य ठान्ने, वा सृष्टिकर्ताका वचनहरूको रूपमा लिने नै गर्छन्। त्यसको साटो, तिनीहरूले हरमोडमा आफ्ना भयानक, घृणास्पद, र घिनलाग्दा अभिप्रायहरू देखाउँछन्। तिनीहरू परमेश्वरका वचनहरू प्रयोग गरेर आफ्ना भयानक लक्ष्यहरू हासिल गर्ने इच्छा मात्र राख्छन्, र भौतिक वा अभौतिक जुनै चिजहरूको सम्बन्धमा भए पनि, तिनीहरू परमेश्वरका वचनहरू प्रयोग गरेर अनुचित तरिकाले आफ्नै लागि नाफा प्राप्त गर्न, पैसा र भौतिक वस्तुहरू प्राप्त गर्न चाहन्छन्, वा मानिसहरूलाई आफ्नो प्रशंसा गराउने र आफूलाई आदर्श ठान्न र अनुसरण गर्न लगाउने लक्ष्य हासिल गर्न चाहन्छन्। यी कुराहरू परमेश्वरले घिनाउनुहुन्छ र यिनलाई मानिसहरूले अस्वीकार गर्नुपर्छ। जबजब कसैले यस्ता व्यक्तिहरूबारे वा यस्ता घटनाहरू भइरहेको थाहा पाउँछ, तबतब उसले जागरूक भई यी कुरा खुलासा र अस्वीकार गर्नुपर्छ, र यस्ता मानिसहरूलाई परमेश्वरका चुनिएका मानिसहरूमाझ अडिग रहन दिनु हुँदैन। कतिले त यदि तिनीहरूले यस्ता घटनाहरू सामना गरेमा माथि रिपोर्ट गर्छु भनेर भन्छन्, तर त्यो कुरा अत्यन्तै निष्क्रिय र सुस्त हुन्छ। यदि तैँले बस यी कुराहरू माथि रिपोर्ट गर्ने काम मात्र गर्छस् भने, तँ अत्यन्तै बेकार छस्! तैँले परमेश्वरका यति धेरै वचनहरू खानु र पिउनुका साथै धेरै प्रवचनहरू सुनेको छस्, तर तँलाई रिपोर्ट गर्न मात्र आउँछ—यसको अर्थ तेरो कद अति नै सानो छ! के तँसँग ख्रीष्टविरोधीहरूलाई सम्हाल्ने अरू विधिहरू पक्कै छैनन् र? माथि रिपोर्ट गर्नु भनेको अन्तिम उपाय हो, जुन बिलकुलै जरुरी पर्दा मात्र चालिने कदम हो। यदि तेरो सङ्ख्या पुगेन, तेरो स्तर मिलेन, र तँमा समझशक्ति छैन, साथै कुनै व्यक्ति ख्रीष्टविरोधी हो होइन भनेर तँ निश्चित छैनस् भने, तैँले उसका विभिन्न प्रकटीकरण र कार्यहरू खुलासा गर्ने आँट नगर्न सक्छस्। तर यदि ऊ ख्रीष्टविरोधी हो भनेर तँ निश्चित छस्, तैपनि अझै उसको विरुद्ध लड्न, उसलाई अस्वीकार गर्न, र परास्त गर्न खडा हुने आँट गर्दैनस् भने, के तँ अति नालायक होइनस् र? तैँले बुझेको अलिकति सत्यता पनि प्रयोग भइरहेको छैन। के तँ आफूले बुझेको र सुनेको कुरा सत्यता हो भनेर त निश्चित छस्? यदि त्यो सत्यता हो भने, तँ किन कठोर र न्यायोचित रूपमा खडा भएर ख्रीष्टविरोधीहरूविरुद्ध लड्ने आँट गर्दैनस्? यो ख्रीष्टविरोधीहरू शासकीय अधिकारी भएको अवस्था पनि त होइन—तँ के कारणले तिनीहरूदेखि डराउँछस्? तैँले विचारै नगरी तिनीहरूको खुलासा गरेर तिनीहरूले तँलाई अधिकारीहरूको हातमा सुम्पने परिस्थिति नआउन्जेल तैँले डराउनुपर्दैन—ती परिस्थितिहरूमा, तैँले होसियारी अपनाउनुपर्छ, तिनीहरूलाई उक्साउनु हुँदैन, बरु बुद्धिमान् विधिहरू प्रयोग गरेर गुपचुप तरिकाले ख्रीष्टविरोधीहरूको आलोचना गर्ने र साख गिराउने काम गर्नुपर्छ, र बिस्तारै तिनीहरूलाई हटाउनुपर्छ। के तिनीहरूलाई चुपचाप हटाउनु राम्रो होइन र? (हो।) ले ठिक छ, अब आजको सङ्गति यहीँ टुङ्ग्याऔँ। जयमसीह!
सेप्टेम्बर १२, २०२०
