पद १

परमेश्‍वरका विश्‍वासीले कुनै लक्ष्य

नपछ्याए, जीवन व्यर्थ हुन्छ, मृत्युको घडिमा,

नीलो आकाश र धुलाम्मे पृथ्वी मात्र देख्नेछन्।

के त्यो अर्थपूर्ण जीवन हो?

पद २

जीवित हुँदै उहाँका माग पूरा गर्नु, के त्यो

सुन्दर कुरा होइन?

किन सधैँ आफैमाथि समस्या ल्याउँछौ?

किन आफैमाथि समस्या ल्याउँछौ?

कोरस १

मैले उहाँ सामु खाएको शपथमा,

मेरो हृदयको प्रतिज्ञा मात्र थियो;

मैले प्रेम गर्ने उहाँलाई, सान्त्वना दिन चाहन्छु,

ताकि उहाँको आत्मालाई सान्त्वना मिलोस्।

कोरस २

हृदय मूल्यवान् छ, तर प्रेम झन् अनमोल छ।

हृदयको अनमोल प्रेम उहाँलाई दिने थिएँ,

ताकि मसँग भएको सुन्दर कुराको आनन्द लिनुहोस्,

र अर्पित प्रेमले उहाँ सन्तुष्ट हुनुहोस्।

पद ३

के परमेश्‍वरको आनन्दको लागि

आफ्नो प्रेम दिन इच्छुक छौ?

के यसलाई आफ्नो अस्तित्वको पूँजी बनाउन,

पूँजी बनाउन इच्छुक छौ?

पद ४

मेरा अनुभवमा, देखेको छु कि

उहाँलाई जति प्रेम दिन्छु, त्यति खुसी पाउँछु;

यसबाहेक, मेरो शक्तिको कुनै सीमा छैन,

खुसीसाथ, पूरै शरीर, मन अर्पण गर्छु,

लाग्छ उहाँलाई पर्याप्त प्रेम गर्नै सक्दिनँ।

कोरस ३

उहाँलाई साँच्चै प्रेम गर्न चाहेमा,

उहाँलाई फिर्ता दिन सधैँ धेरै प्रेम हुनेछ—

त्यसो भए, कुन व्यक्ति वा कुरा उहाँप्रतिको

प्रेमको बाटोमा खडा हुन सक्छ?

कोरस ४

हर मानिसको प्रेम कदर गर्नुहुन्छ।

उहाँलाई प्रेम गर्नेको आशिष् दोब्बर हुन्छन्,

कारण मानिसको प्रेम निकै थोरै

र पाउन गाह्रो छ।

हर मानिसको प्रेम कदर गर्नुहुन्छ।

उहाँलाई प्रेम गर्नेको आशिष् दोब्बर हुन्छन्,

कारण मानिसको प्रेम निकै थोरै

र पाउन गाह्रो छ।

—वचन, खण्ड १। परमेश्‍वरको देखापराइ र काम। “मार्ग … (३)” बाट परिमार्जित