पद १

हे परमेश्‍वर! तपाईँको समय आएको छ;

मेरो लागि तयार पार्नुभएको समय।

म तपाईँको निम्ति क्रूसमा

टाँगिनैपर्छ, यो गवाही दिनैपर्छ।

मेरो प्रेमले सन्तुष्ट पार्न सकोस्,

यो अझ शुद्ध हुन सकोस्।

पद २

तपाईँको निम्ति क्रूसमा टाँगिएर मर्दा,

म आनन्दित, आश्‍वस्त छु।

तपाईँको निम्ति क्रूसमा टाँगिनु,

तपाईँका इच्छा पूरा गर्नु,

जीवन र आफैलाई समर्पण गर्नु भन्दा

सन्तोषजनक मेरो लागि केही छैन।

कोरस १

हे परमेश्‍वर! कति प्रेमिलो हुनुहुन्छ!

मलाई बाँच्ने अनुमति दिनुभयो भने,

बाँचुन्जेल तपाईँलाई प्रेम गर्न अझ

इच्छुक हुनेथिएँ।

तपाईँलाई अझ गहन प्रेम गर्न चाहन्छु।

मलाई न्याय, जाँच गर्नुहुन्छ,

सजाय दिनुहुन्छ किनकि म

धर्मी छैन, पाप गरेको छु।

पद ३

तपाईँको धर्मी स्वभाव मलाई झन्

स्पष्ट हुन्छ। आशिषित छु, कारण

तपाईँको प्रेमबिना पनि,

तपाईँलाई झन् प्रेम गर्न सक्छु।

अर्थपूर्ण जीवन जिउन सक्षम हुन,

तपाईँको धर्मी स्वभाव हेर्न इच्छुक छु।

कोरस २

अब तपाईँको खातिर क्रूसमा टाँगिएकोले,

जीवनमा अझ अर्थ भएको आभास हुन्छ।

तपाईँको लागि मर्नु अर्थपूर्ण छ।

तैपनि म अझ सन्तुष्ट छैन, कारण

मसँग तपाईँबारे निकै थोरै ज्ञान छ।

तपाईँका इच्छा पुरा गर्न सक्दिनँ,

तपाईँलाई निकै थोरै फिर्ता

दिएको छु भनी म जान्दछु।

अन्त्य

मेरो जीवनमा, आफैलाई पूर्णरूपमा

फिर्ता दिन असक्षम रहेको छु।

यो क्षणलाई फर्केर हेर्दा, तपाईँप्रति

निकै ऋणी आभास गर्छु।

गल्ती र नतिरेका प्रेमको प्रायश्चित

गर्न मसँग यो क्षण मात्र छ।