पद १

परमेश्‍वरको पुनरागमन स्वागत गर्ने

कनानका जोशिला किसानहरूलाई उहाँ फल दिनुहुन्छ।

उहाँ चाहनुहुन्छ कि स्वर्ग अनन्त रहोस्

र अझ बढी, मानिस कहिल्यै बूढो नहोस्,

स्वर्ग र मानिस सदा विश्राममा रहून्,

ती सदाबहार “सल्ला र देवदारूहरू”ले उहाँलाई

सदा साथ दिऊन्, आदर्श युगमा सँगै

प्रवेश गर्न स्वर्गलाई सदा साथ दिऊन्।

पद २

उहाँले मानिसलाई उसको गन्तव्य दिनुहुन्छ,

आफ्नो सब सम्पत्ति मानिसलाई छोडिदिनुहुन्छ,

मानिसमाझ आफ्नो जीवन रोप्नुहुन्छ,

उसको हृदयको खेतमा आफ्नो जीवन रोप्नुहुन्छ,

उसलाई चिरस्थायी सम्झना छोड्नुहुन्छ,

सबै प्रेम मानिसलाई नै दिनुहुन्छ

र मानिसले परमेश्‍वरमा कदर गर्ने सबथोक उसलाई,

उसलाई दिनुहुन्छ।

पद ३

उहाँले आफ्नो सम्पूर्णता उसलाई दिइसक्नुभएको छ।

पहिल्यै आफ्नो पूरै जीवन उसलाई छोडिदिनुभएको छ,

र बिना कुनै शब्द,

उसको लागि प्रेमको सुन्दर भूमि जोत्न परिश्रम गर्नुभएको छ;

मानिससँग कहिल्यै न्यायोचित माग गर्नुभएको छैन,

केवल मानिसका प्रबन्धको अधीनमा बस्नुभई,

उसको लागि अझ सुन्दर भोलीको सृजना गर्नुहुन्छ,

सृजना गर्नुहुन्छ,

उसको लागि अझ सुन्दर भोलीको सृजना गर्नुहुन्छ,

उसको लागि अझ सुन्दर भोलीको सृजना गर्नुहुन्छ।

—वचन, खण्ड १। परमेश्‍वरको देखापराइ र काम। “काम र प्रवेश (१०)” बाट परिमार्जित