त्यसै गरी, यहोवाले अय्यूबलाई आशिष्‌ दिनुभएको विवरण अय्यूबको पुस्तकमा उल्‍लेख गरिएको छ। परमेश्‍वरले अय्यूबलाई के आशिष्‌ दिनुभयो त? “त्यसैले यहोवाले अय्यूबको उत्तरार्धमा तिनको पूर्वार्धमा भन्दा बढी आशिष्‌ दिनुभयो: किनभने तिनीसित चौध हजार भेडा, छ हजार ऊँट, एक हजार हल गोरु र एक हजार पोथी गधा थिए” (अय्यूब ४२:१२)। मानिसको दृष्टिकोणबाट हेर्दा, अय्यूबलाई दिइएका कुराहरू के-के थिए? के ती मानवजातिका सम्पत्तिहरू थिए? के यी सम्पत्तिहरूद्वारा, अय्यूब त्यो युगमा अत्यन्तै धनी हुनेथिएन र? त्यसो भए, उनले त्यस्ता सम्पत्तिहरू कसरी प्राप्त गरे? केले उनको धन पैदा गर्‍यो? यसको बारेमा भनिरहनु पर्दैन—परमेश्‍वरको आशिषको कारणले गर्दा अय्यूबले ती प्राप्त गर्न पुगे। अय्यूबले यी सम्पत्तिहरूलाई कसरी हेरे, र परमेश्‍वरका आशिष्‌हरूलाई उनले कसरी लिए, त्यो हामीले यहाँ छलफल गर्ने कुरा होइन। जब परमेश्‍वरका आशिष्‌हरूको कुरा आउँछ, सबै मानिसहरू दिन-रात परमेश्‍वरको आशिष्‌ पाउन चाहन्छन्, तैपनि आफ्‍नो जीवनकालमा उसले कति धेरै सम्पत्ति प्राप्त गर्नेछ, वा उसले परमेश्‍वरबाट आशिष्‌हरू प्राप्त गर्न सक्छ कि सक्दैन भन्‍ने कुरालाई मानिसले नियन्त्रण गर्न सक्दैन—यो निर्विवाद तथ्य हो! मानिसलाई कुनै पनि सम्पत्ति दिने, मानिसलाई कुनै पनि आशिष्‌ प्राप्त गर्न दिने अख्‍तियार र शक्ति परमेश्‍वरसँग छ, तैपनि परमेश्‍वरका आशिष्‌हरूको पनि सिद्धान्त हुन्छ। परमेश्‍वरले कस्ता प्रकारका मानिसहरूलाई आशिष्‌ दिनुहुन्छ त? अवश्य नै, उहाँलाई मन पर्ने मानिसहरूलाई उहाँले आशिष्‌ दिनुहुन्छ! अब्राहाम र अय्यूब दुवैलाई परमेश्‍वरले आशिष्‌ दिनुभएको थियो, तैपनि तिनीहरूले प्राप्त गरेका आशिष्‌हरू उस्तै थिएनन्। परमेश्‍वरले अब्राहामलाई बालुवा र तारा जत्तिकै अनगिन्ती सन्तान दिई आशिष्‌ दिनुभएको थियो। जब परमेश्‍वरले अब्राहामलाई आशिष्‌ दिनुभयो, एउटै मानिस र एउटै जातिका सन्तानहरूलाई उहाँले शक्तिशाली र सम्‍पन्‍न तुल्याउनुभयो। यसमा, परमेश्‍वरको अख्‍तियारले मानवजातिमाथि शासन गर्‍यो, जसले सबै थोक र जीवित प्राणीहरूका बीचमा परमेश्‍वरको सास फुकिदिनुभयो। परमेश्‍वरको अख्तियारको सार्वभौमिकतामा, मानवजाति परमेश्‍वरद्वारा निर्णय गरिएकै गतिमा, र परमेश्‍वरले निर्णय गर्नुभएकै क्षेत्रभित्र वृद्धि भयो र अस्तित्वमा रह्यो। निश्‍चित रूपमा, यो जातिको जीवनको क्षमता, विस्तारको गति, र आयु सबै नै परमेश्‍वरको बन्दोबस्तका भाग थिए, र यो सबैको सिद्धान्त परमेश्‍वरले अब्राहामसँग गर्नुभएको प्रतिज्ञामा आधारित थियो। भन्‍नुको अर्थ, परिस्‍थिति जस्तोसुकै भए तापनि, परमेश्‍वरका प्रतिज्ञाहरू परमेश्‍वरको अख्तियारको बन्दोबस्तमा कुनै पनि अवरोधविना नै अघि बढ्छन् र पूरा हुन्छन्। परमेश्‍वरले अब्राहामसँग गर्नुभएको प्रतिज्ञामा, संसारको परिवर्तनको बाबजुद पनि, युगको बाबजुद पनि, मानवजातिले भोगेका विपत्तिहरूको बाबजुद पनि, अब्राहामका सन्तानहरूले लोपको खतरा सामना गर्नेवाला थिएनन्, र तिनीहरूको जाति मरेर जानेवाला थिएन। तैपनि, परमेश्‍वरले अय्यूबलाई दिनुभएको आशिष्‌ले उनलाई अत्यन्तै धनी बनायो। परमेश्‍वरले तिनलाई जीवित प्राणीहरूको समूह, सास फेर्ने प्राणीहरू दिनुभयो, जसका विशेषतालाई पनि अर्थात् तिनीहरूको सङ्ख्या, तिनीहरूले सन्तान उत्पादन गर्ने गति, बाँच्‍ने दर, तिनीहरूको शरीरको बोसोको मात्रा, आदि इत्यादि कुराहरूलाई पनि परमेश्‍वरले नै नियन्त्रण गर्नुभएको थियो। यी जीवित प्राणीहरूसँग बोल्‍ने क्षमता नभए तापनि, तिनीहरू पनि सृष्टिकर्ताको बन्दोबस्तको हिस्सा नै थिए, र तिनीहरूको लागि परमेश्‍वरले गर्नुभएको बन्दोबस्तपछाडिको सिद्धान्त परमेश्‍वरले अय्यूबलाई प्रतिज्ञा गर्नुभएका आशिष्‌हरूमा आधारित थियो। परमेश्‍वरले अब्राहाम र अय्यूबलाई दिनुभएका आशिष्‌हरूमा, प्रतिज्ञा गरिएका कुरा फरक भए तापनि, सृष्टिकर्ताले जुन अख्‍तियारद्वारा सबै थोक र सबै जीवित प्राणीहरूलाई शासन गर्नुभयो, त्यो उही थियो। अब्राहाम र अय्यूबलाई परमेश्‍वरले दिनुभएका फरक-फरक प्रतिज्ञा र आशिष्‌हरूमा परमेश्‍वरको अख्तियार र शक्तिको हरेक विवरण व्यक्त गरिएका छन्, र त्यसले फेरि पनि मानवजातिलाई परमेश्‍वरको अख्तियार मानिसको कल्‍पनाभन्दा धेरै परको कुरा हो भनी देखाउँछ। यी विवरणहरूले फेरि पनि मानवजातिलाई के बताउँछ भने, यदि उसले परमेश्‍वरको अख्तियारलाई जान्‍न चाहन्छ भने, उसले परमेश्‍वरका वचनहरूद्वारा र परमेश्‍वरको कार्यको अनुभवद्वारा मात्रै यसलाई हासिल गर्न सक्छ।

सबै थोकमाथिको परमेश्‍वरको सार्वभौमिकताको अख्तियारले मानिसलाई तथ्य देख्‍ने तुल्याउँछ: परमेश्‍वरको अख्तियार “अनि परमेश्‍वरले भन्‍नुभयो, उज्यालो होस्, अनि उज्यालो भयो, अनि वायुमण्डल होस् भनी भन्‍नुभयो, वायुमण्डल भयो, र जमिन होस् भन्‍नुभयो, अनि जमिन भयो” भन्‍ने वचनहरूमा मात्रै अन्तर्निहित छैन, बरु योभन्दा पनि बढी, उहाँको अख्‍तियार त उहाँले कसरी ज्योतिलाई निरन्तर रहन दिनुभयो, वायुमण्डललाई हराउनबाट रोक्‍नुभयो, र जमिनलाई पानीबाट सदासर्वदा अलग राख्‍नुभयो भन्‍ने कुराका साथै उहाँले सृष्टि गर्नुभएका कुराहरूलाई अर्थात् ज्योति, वायुमण्डल, र भूमिलाई उहाँले कसरी शासन र व्यवस्थापन गर्नुभयो भन्‍ने कुरामा अन्तर्निहित छ। परमेश्‍वरले मानवजातिलाई दिनुभएको आशिष्‌मा तिमीहरू अरू के देख्छौ? अवश्य नै, परमेश्‍वरले अब्राहाम र अय्यूबलाई आशिष्‌ दिइसक्‍नुभएपछि, परमेश्‍वरका पाइलाहरू रोकिएनन्, किनभने उहाँले आफ्‍नो अख्तियारको प्रयोगलाई सुरु मात्रै गर्नुभएको थियो, र उहाँका हरेक वचनलाई यथार्थमा ल्याउने, उहाँले बोल्‍नुभएको हरेक कुरालाई वास्तविकता तुल्याउने अभिप्राय उहाँको थियो, त्यसकारण त्यसपछिका वर्षहरूमा उहाँले आफ्‍ना अभिप्रायका सबै कुराहरू निरन्तर गर्नुभयो। परमेश्‍वरसँग अख्‍तियार भएकोले, परमेश्‍वरले बोल्‍नु मात्रै आवश्यक छ, अनि औँला समेत नउठाई, सबै तत्व र थोकहरू हासिल हुन्छन् भन्‍नेजस्तो मानिसलाई लाग्न सक्छ। त्यस्ता कल्‍पनाहरू अलिक हास्यास्पद छन्! यदि तैँले वचनहरूको प्रयोग गरेर मानिससँग परमेश्‍वरले करार स्थापना गर्नुभएको, र वचनहरूको प्रयोग गरी परमेश्‍वरले सबै कुरा हासिल गर्नुभएको कुरालाई एकतर्फी दृष्टिकोणले मात्रै लिन्छस्, र सबै थोकको अस्तित्वमाथि परमेश्‍वरको अख्तियारले राख्‍ने प्रभुत्वका विभिन्‍न चिन्‍हहरू र तथ्यहरूलाई तँ देख्‍न असमर्थ छस् भने, परमेश्‍वरको अख्तियार सम्‍बन्धी तेरो बुझाइ अत्यन्तै खोक्रो र हास्यास्पद छ! यदि मानिसले परमेश्‍वर त्यस्तो हुनुहुन्छ भनी कल्‍पना गर्छ भने, परमेश्‍वरसम्‍बन्धी मानिसको ज्ञान असफल अवस्थातर्फ उन्मुख छ, र बन्द बाटोमा पुगेको छ, किनभने मानिसले कल्‍पना गरेको परमेश्‍वर आदेशहरू जारी गर्ने मेसिन बाहेक केही होइनन्, अख्‍तियार सहितका परमेश्‍वर होइनन्। अब्राहाम र अय्यूबको उदाहरणहरूबाट तैँले के देखेको छस्? के तैँले परमेश्‍वरको अख्तियार र शक्तिको वास्तविक पक्षलाई देखेको छस्? परमेश्‍वरले अब्राहाम र अय्यूबलाई आशिष्‌ दिनुभएपछि, परमेश्‍वर जहाँ हुनुहुन्थ्यो त्यहीँ बस्‍नुभएन, न त के परिणाम आउनेछ भनेर प्रतीक्षा गर्दै उहाँले आफ्‍ना दूतहरूलाई नै काम गर्न पठाउनुभयो। यसको विपरीत, परमेश्‍वरले आफ्‍ना वचनहरू उच्‍चारण गरिसक्‍ने बित्तिकै, परमेश्‍वरको अख्तियारको निर्देशनमा, परमेश्‍वरले गर्ने अभिप्राय राख्‍नुभएका कामलाई सबै थोकले अनुपालन गर्न थाले, र परमेश्‍वरलाई आवश्यक परेका मानिसहरू, थोकहरू, र वस्तुहरू तयार भए। भन्‍नुको अर्थ, परमेश्‍वरको मुखबाट वचनहरू उच्‍चारण गर्ने बित्तिकै, परमेश्‍वरको अख्तियारले सारा भूमिभरि काम गर्न थाल्यो, र उहाँले अब्राहाम र अय्यूबसँग गर्नुभएका प्रतिज्ञाहरूलाई हासिल गर्न र पूरा गर्न मार्ग तय गर्नुभयो, यसको साथै उहाँले अघि बढाउने योजना गर्नुभएका हरेक कदम र हरेक मुख्य चरणको लागि सम्पूर्ण उचित योजना र तयारीहरू गर्नुभयो। यो समय अवधिमा, उहाँले आफ्‍ना दूतहरूलाई मात्रै होइन, तर उहाँले सृष्टि गर्नुभएका सबै थोकलाई चलाउनुभयो। भन्‍नुको अर्थ परमेश्‍वरको अख्तियार प्रयोग गरिएको क्षेत्रमा दूतहरू मात्रै होइनन्, तर सृष्टिका सबै थोक समावेश थिए, जसलाई उहाँले पूरा गर्ने अभिप्राय राख्‍नुभएको कामको अनुपालन गर्नको लागि चलाउनुभयो; परमेश्‍वरको अख्तियार प्रयोग गरिएको निश्‍चित तरिकाहरू यिनै थिए। तिमीहरूका कल्‍पनाहरूमा, कति जनासँग परमेश्‍वरको अख्तियारको बारेमा निम्‍न बुझाइ हुन सक्छ: परमेश्‍वरसँग अख्तियार छ, र परमेश्‍वरसँग शक्ति छ, त्यसकारण परमेश्‍वर तेस्रो स्वर्गमा, वा निश्‍चित स्थानमा मात्रै रहनु आवश्यक हुन्छ, र कुनै पनि खास कार्य गर्नु आवश्यक हुँदैन, र परमेश्‍वरको कार्यको पूर्णता उहाँका विचारहरूमा नै पूर्ण हुन्छन्। कतिले के पनि विश्‍वास गर्न सक्छन्, परमेश्‍वरले अब्राहामलाई आशिष्‌ दिनुभएको भए तापनि, परमेश्‍वरले केही पनि गर्नु परेन, र उहाँले आफ्‍ना वचनहरू बोल्‍नु नै पर्याप्त थियो। के वास्तवमा यही भएको हो त? अवश्य नै होइन! परमेश्‍वरसँग अख्‍तियार र शक्ति भए तापनि, उहाँको अख्‍तियार साँचो र वास्तविक हो, रित्तो होइन। परमेश्‍वरको अख्तियार र शक्तिको विशुद्धता र वास्तविकता उहाँले गर्नुभएको सबै थोकको सृष्टिमा, सबै थोकमाथिको उहाँको नियन्त्रणमा, र उहाँले मानवजातिलाई अगुवाइ गर्ने र व्यवस्थापन गर्ने प्रक्रियामा क्रमिक रूपमा प्रकट र मूर्तरूप गरिन्छ। मानवजाति र सबै थोकमाथिको परमेश्‍वरको सार्वभौमिकताको हरेक विधि, हरेक दृष्टिकोण, र हरेक विवरण, र उहाँले पूरा गर्नुभएको सबै काम, साथै सबै थोकबारे उहाँको बुझाइ—ती सबैले परमेश्‍वरको अख्‍तियार र शक्ति खोक्रा शब्‍दहरू होइनन् भन्‍ने कुरालाई ठेड रूपमा प्रमाणित गर्छ। उहाँको अख्‍तियार र शक्तिलाई सबै कुरामा अटुट रूपमा देखाइन्छ र प्रकट गरिन्छ। यी प्रकटीकरण र प्रकाशले परमेश्‍वरको अख्तियारको यथार्थ अस्तित्वबारे बताउँछन्, किनभने उहाँले आफ्‍नो कार्यलाई जारी राख्‍न र सबै थोकमाथि हुकुम चलाउन, र हरेक क्षणमा सबै थोकलाई शासन गर्नको लागि उहाँले आफ्‍नो अख्‍तियार र शक्तिको प्रयोग गरिरहनुभएको छ; उहाँको शक्ति र अख्तियारलाई न त स्वर्गदूतहरूले न त परमेश्‍वरका कुनै दूतहरूले नै प्रतिस्थापन गर्न सक्छन्। अब्राहाम र अय्यूबलाई के-कस्ता आशिषहरू दिने हो त्यसको निर्णय परमेश्‍वरले नै गर्नुभयो—यो परमेश्‍वरले नै गर्नुपर्ने निर्णय थियो। परमेश्‍वरका दूतहरूले अब्राहाम र अय्यूबलाई व्यक्तिगत रूपमा नै भेटेका भए तापनि, तिनीहरूका कार्य परमेश्‍वरका आज्ञाहरूमा आधारित थिए, र तिनीहरूका कार्यहरू परमेश्‍वरको अख्‍तियारको अधीनमा गरिएका थिए, त्यसरी नै, दूतहरू परमेश्‍वरको सार्वभौमिकताको अधीनमा थिए। परमेश्‍वरका दूतहरूले अब्राहामलाई भेट्छन् भन्‍ने मानिसले देखे तापनि, बाइबलका विवरणहरूमा यहोवा परमेश्‍वरले आफै केही गर्नुहुन्छ भन्‍ने नदेख्‍ने भए तापनि, वास्तवमा, शक्ति र अख्तियारको प्रयोग गर्ने एक मात्र व्यक्ति परमेश्‍वर स्वयम् नै हुनुहुन्छ, र यसले कुनै पनि मानिसमा शङ्का पैदा गर्दैन! तैँले स्वर्गदूतहरू र दूतहरूसँग महान् शक्ति भएको र तिनीहरूले आश्‍चर्यकर्महरू गरेको, वा तिनीहरूले परमेश्‍वरले आज्ञा गर्नुभएका केही कुराहरू गरेका देखेका भए तापनि, तिनीहरूका कार्यहरू परमेश्‍वरका आज्ञाहरू पालन गर्नको खातिर मात्रै हुन्, र ती कुनै पनि हालतमा परमेश्‍वरको अख्‍तियारको प्रदर्शन होइनन्—किनभने कुनै मानिस वा वस्तुमा सबै थोक सृष्टि गर्ने र सबै थोकलाई शासन गर्ने सृष्टिकर्ताको अख्तियार वा स्वामित्व छैन। त्यसकारण, कुनै पनि मानिस वा वस्तुले सृष्टिकर्ताको अख्‍तियारलाई प्रयोग गर्न वा प्रदर्शन गर्न सक्दैन।

—वचन, खण्ड २। परमेश्‍वरलाई चिन्‍ने विषयमा। परमेश्‍वर स्वयम् अद्वितीय १