अय्यूब २:६ अनि यहोवाले शैतानलाई भन्नुभयो, हेर्, त्यो तेरै हातमा छ; तर त्यसको जीवन बचा।

यो अय्यूबको पुस्तकबाट लिइएको उद्धरण हो, र यी शब्‍दहरूमा “ऊ” ले अय्यूबलाई जनाउँछ। छोटो भए तापनि, यो वाक्यले विभिन्‍न विषयहरूलाई स्पष्ट पार्छ। यसले आत्मिक संसारमा परमेश्‍वर र शैतानको बीचमा भएको खास कुराकानीलाई व्याख्या गर्छ, र परमेश्‍वरका वचनहरू शैतानप्रति लक्षित थिए भनेर हामीलाई बताउँछ। परमेश्‍वरले विशेष गरी के भन्‍नुभएको थियो त्यसको विवरण पनि यसले दिन्छ। परमेश्‍वरका वचनहरू शैतानलाई दिइएको आज्ञा र आदेश थियो। यो आदेशका खास विवरणहरू अय्यूबको ज्यान बचाउने र शैतानले अय्यूबलाई गर्ने व्यवहारमा परमेश्‍वरले रेखा कोर्नुभएको कुरासँग सम्‍बन्धित छन्—शैतानले अय्यूबलाई ज्यान नलिई छाडिदिनुपर्नेथियो। यो वाक्यबाट हामीले थाहा पाउने पहिलो कुरा भनेको यी वचनहरू परमेश्‍वरले शैतानसँग बोल्‍नुभएका वचनहरू थिए भन्‍ने हो। अय्यूबको पुस्तकको मूल पाठले हामीलाई यी वचनहरूको पृष्ठभूमिको बारेमा बताउँछ: शैतानले अय्यूबलाई दोष दिन चाह्यो, त्यसकारण त्यसले उसलाई परीक्षा गर्न सक्‍नुभन्दा पहिले परमेश्‍वरको स्वीकृति लिनुपर्थ्यो। अय्यूबलाई परीक्षा गर्ने शैतानको अनुरोधलाई अनुमति दिने क्रममा, परमेश्‍वरले शैतानको सामुन्ने निम्‍न सर्त अघि सार्नुभयो: “अय्यूब तेरै हातमा छ; तर त्यसको ज्यान बचा।” यी वचनहरूको प्रकृति के हो त? ती स्पष्ट रूपमै आज्ञा, आदेश हुन्। यी वचनहरूको प्रकृतिलाई बुझिसकेपछि, यो आदेश जारी गर्ने परमेश्‍वर नै हुनुहुन्थ्यो, र यो आदेश पाउने र पालन गर्ने शैतान थियो भन्‍ने कुरालाई तैँले अवश्य बुझ्‍नुपर्छ। भन्न नपर्ला, यो आदेशमा, परमेश्‍वर र शैतानबीचको सम्‍बन्ध यी वचनहरू पढ्ने जोकोहीलाई स्पष्ट छ। अवश्‍य नै, यो आत्मिक संसारमा परमेश्‍वर र शैतानबीचको सम्‍बन्ध, र परमेश्‍वर र शैतानबीच भएको कुराकानीसम्बन्धी पवित्र-शास्‍त्रको अभिलेखअनुसार परमेश्‍वर र शैतानबीचको पहिचान र हैसियतको भिन्नता पनि हो, र यस खास उदाहरण र पाठ्य अभिलेखबाट मानिसले आजको मितिसम्‍म सिक्‍न सक्‍ने परमेश्‍वर र शैतानको पहिचान र अस्तित्व बीचमा रहेको पृथक भिन्‍नता पनि हो। यस बिन्दुमा, मैले के भन्‍नैपर्छ भने यी वचनहरूको अभिलेख परमेश्‍वरको पहिचान र हैसियतसम्‍बन्धी मानवजातिको ज्ञानको निम्ति महत्त्वपूर्ण दस्तावेज हो, र परमेश्‍वरसम्‍बन्धी मानवजातिको ज्ञानको लागि यसले महत्त्वपूर्ण जानकारी प्रदान गर्छ। सृष्टिकर्ता र शैतानबीच आत्मिक संसारमा भएको यो कुराकानीबाट मानिसले सृष्टिकर्ताको अख्‍तियारको थप एउटा निश्‍चित पक्षलाई बुझ्‍न सक्छ। यी वचनहरू सृष्टिकर्ताको अद्वितीय अख्‍तियारका अर्का गवाही हुन्।

बाहिरी रूपमा, यहोवा परमेश्‍वर शैतानसँगको कुराकानीमा सहभागी भइरहनुभएको छ। सारको हिसाबमा, यहोवा परमेश्‍वरले जुन मनोवृत्ति साथ बोल्‍नुहुन्छ, र उहाँ जुन स्थानमा खडा हुनुहुन्छ ती शैतानभन्दा उच्‍च छन्। भन्‍नुको अर्थ, यहोवा परमेश्‍वरले शैतानलाई आदेशको शैलीमा आज्ञा दिइरहनुभएको छ, र त्यसले के गर्नु हुन्छ र के गर्नु हुँदैन, अय्यूब पहिले नै त्यसको हातमा छ, र त्यसले अय्यूबलाई जसरी मन लाग्यो त्यसरी व्यवहार गर्न सक्छ भनी शैतानलाई भनिरहनुभएको छ—तर त्यसले अय्यूबको ज्यानचाहिँ लिनु हुँदैनथियो। यसको उपखण्ड के हो भने, अय्यूबलाई शैतानको हातमा सुम्पिइएको भए तापनि, उसको जीवन शैतानलाई दिइएको थिएन; परमेश्‍वरले अनुमति नदिनुभएसम्‍म कसैले पनि अय्यूबको जीवन परमेश्‍वरको हातबाट लिन सक्दैन। शैतानलाई दिइएको यो आज्ञामा परमेश्‍वरको मनोवृत्ति स्पष्ट रूपमा व्यक्त गरिएको छ, र यो आज्ञाले यहोवा परमेश्‍वरले शैतानसँग कुन स्थानबाट कुराकानी गर्नुभयो त्यसलाई पनि प्रकट र खुलासा गर्छ। यसमा, यहोवा परमेश्‍वरसँग ज्योति, र हावा, अनि सबै थोक र जीवित प्राणीहरू सृष्टि गर्नुहुने परमेश्‍वरको, सबै थोक र सबै जीवित प्राणीहरूमाथि सार्वभौमिकता राख्‍नुहुने परमेश्‍वरको हैसियत मात्र होइन, बरु मानवजातिमाथि हुकुम चलाउनुहुने, र पातालहरूमाथि हुकुम चलाउनुहुने परमेश्‍वरको, सबै जीवित प्राणीहरूको जीवन र मृत्युलाई नियन्त्रण गर्नुहुने परमेश्‍वरको हैसियत पनि रहेको छ। आत्मिक संसारमा, परमेश्‍वरबाहेक कसले शैतानलाई त्यस्तो आदेश जारी गर्न सक्थ्यो र? अनि परमेश्‍वरले किन व्यक्तिगत रूपमा शैतानलाई आफ्‍नो आदेश जारी गर्नुभयो त? किनभने अय्यूबको जीवनलगायत मानिसको जीवन परमेश्‍वरकै नियन्त्रणमा छ। परमेश्‍वरले शैतानलाई अय्यूबको ज्यानमा हानि पुर्‍याउन, वा त्यसलाई लिन अनुमति दिनुभएन, र परमेश्‍वरले शैतानलाई अय्यूबको परीक्षा गर्न अनुमति दिनुहुँदा पनि, परमेश्‍वरले त्यस्तो आदेश जारी गर्न स्मरण गर्नुभयो, र फेरि पनि शैतानलाई अय्यूबको ज्यान नलिन आज्ञा गर्नुभयो। शैतानले परमेश्‍वरको अख्‍तियार भङ्ग गर्ने आँट कहिल्यै गरेको छैन, यति मात्र होइन, परमेश्‍वरका आदेशहरू र निश्‍चित आज्ञाहरूलाई सधैँ ध्यान दिएर सुनेको र पालन गरेको छ, र तिनलाई उल्‍लङ्घन गर्ने कहिल्यै आँट गरेको छैन, र अवश्य नै, परमेश्‍वरका कुनै पनि आज्ञाहरूलाई स्वतन्त्र रूपमा परिवर्तन गर्ने आँट गरेको छैन। परमेश्‍वरले शैतानको लागि तय गर्नुभएका सीमितताहरू यिनै थिए, त्यसकारण शैतानले यी सीमितताहरूलाई नाघ्‍ने आँट कहिल्यै गरेन। के यो परमेश्‍वरको अख्तियारको सामर्थ्य होइन र? के यो परमेश्‍वरको अख्तियारको साक्षी होइन र? परमेश्‍वरप्रति कस्तो व्यवहार गर्ने र परमेश्‍वरप्रति कस्तो दृष्टिकोण राख्ने भन्‍ने बारेमा मानवजातिलाई भन्दा शैतानलाई अझै बढी स्पष्ट रूपमा थाहा छ, त्यसकारण, आत्मिक संसारमा, शैतानले परमेश्‍वरको हैसियत र अख्‍तियारलाई स्पष्ट रूपमा देख्छ, र त्यसमा परमेश्‍वरको अख्तियारको सामर्थ्य र उहाँको अख्तियार प्रयोगको पछाडि रहेका सिद्धान्तहरूका बारेमा गहन कदर छ। यसले तिनलाई बेवास्ता गर्ने आँट गर्दै-गर्दैन, न त तिनलाई कुनै पनि हालतमा उल्‍लङ्घन गर्ने, वा परमेश्‍वरको अख्‍तियारलाई भङ्ग गर्ने कुनै काम गर्ने आँट नै गर्छ, र त्यसले कुनै पनि हालतमा परमेश्‍वरको क्रोधलाई चुनौती दिने आँट गर्दैन। त्यो प्रकृतिमा दुष्ट र अहङ्कारी भए तापनि, परमेश्‍वरले त्यसको लागि तय गर्नुभएका परिधि र सीमाहरूलाई नाघ्‍ने आँट शैतानले कहिल्यै गरेको छैन। करोडौँ वर्षसम्‍म, यसले यी परिधिहरूलाई कडाइको साथ पालन गरेको छ, परमेश्‍वरले त्यसलाई दिनुभएको हरेक आज्ञा र आदेशलाई पालन गरेको छ, र घेरालाई नाघ्‍ने आँट कहिल्यै गरेको छैन। यो दुर्भावनापूर्ण भए तापनि, शैतान भ्रष्ट मानवजातिभन्दा निकै बुद्धिमान् छ; त्यसलाई सृष्टिकर्ताको पहिचान थाहा छ, र त्यसका आफ्‍नै सीमाहरू थाहा छ। शैतानको “समर्पित” कार्यहरूबाट के देख्‍न सकिन्छ भने, परमेश्‍वरको अख्‍तियार र शक्ति स्वर्गीय अध्यादेशहरू हुन् जसलाई शैतानले नाघ्‍न सक्दैन, र परमेश्‍वरको अद्वितीयपन र अख्‍तियारकै कारणले सबै थोक सुव्यवस्थित रूपमा परिवर्तन हुन्छन् र वृद्धि हुन्छन्, परमेश्‍वरले स्थापना गर्नुभएको मार्गभित्र रही मानवजाति जिउन र वृद्धि हुन सक्छ, यो आदेशलाई असर गर्न सक्ने कुनै व्यक्ति वा वस्तु छैन, र यो नियमलाई परिवर्तन गर्न सक्‍ने कुनै व्यक्ति वा वस्तु छैन—किनभने तिनीहरू सबै सृष्टिकर्ताको हातबाट, र सृष्टिकर्ताको आदेश र अख्‍तियारबाट आउँछन्।

—वचन, खण्ड २। परमेश्‍वरलाई चिन्‍ने विषयमा। परमेश्‍वर स्वयम् अद्वितीय १