अय्यूब ४२:७-९ अनि यस्तो भयो, यहोवाले अय्यूबसँग यी वचनहरू बोल्नुभएपछि, यहोवाले एलीपज तेमानीलाई भन्‍नुभयो, मेरो क्रोध तँ र तेरा दुई मित्रहरूको विरुद्ध दन्केको छ: किनभने मेरो सेवक अय्यूबले बोलेजस्तो तिमीहरूले मेरो बारे ठीक कुरा बोलेका छैनौ। यसकारण, अहिले नै आफूसँग सात वटा साँढे र सात वटा भेडाहरू लैजाओ, र मेरो सेवक अय्यूबकहाँ जाओ, आफ्नो निम्ति होमबलि चढाऊ, र मेरो सेवक अय्यूबले तिमीहरूको निम्ति प्रार्थना गरिदिनेछ: किनभने म त्यसलाई स्वीकार गर्नेछु: नत्र तिमीहरूले मेरो सेवक अय्यूबले जस्तै मेरो बारेमा ठीक नबोलेकोमा म तिमीहरूसँग तिमीहरूको मूर्खताअनुसार व्यवहार गर्छु। त्यसैले एलीपज तेमानी, बिल्दाद शुही र सोपर नमाती गए र यहोवाले आज्ञा गर्नुभएबमोजिम गरे: यहोवाले अय्यूबलाई स्वीकार पनि गर्नुभयो।

अय्यूब ४२:१० अनि अय्यूबले आफ्ना मित्रहरूको निम्ति प्रार्थना गरेपछि यहोवाले तिनलाई बन्धनमुक्त गराउनुभयो: यहोवाले अय्यूबलाई पहिले तिनीसँग भएको भन्दा दुई गुणा बढी दिनुभयो।

अय्यूब ४२:१२ त्यसैले यहोवाले अय्यूबको उत्तरार्धमा तिनको पूर्वार्धमा भन्दा बढी आशिष्‌ दिनुभयो: किनभने तिनीसित चौध हजार भेडा, छ हजार ऊँट, एक हजार हल गोरु र एक हजार पोथी गधा थिए।

अय्यूब ४२:१७ यसरी अय्यूब वृद्ध र दीर्घायु भएर मरे।

परमेश्‍वरको भय मान्‍ने र दुष्टताबाट अलग बस्‍नेहरूलाई उहाँ कदरका साथ हेर्नुहुन्छ, तर मूर्खहरूलाई तुच्छ व्यक्तिको रूपमा हेर्नुहुन्छ

अय्यूब ४२:७-९ मा, परमेश्‍वरले अय्यूब उहाँको सेवक हुन् भनी भन्‍नुभएको छ। अय्यूबलाई उल्‍लेख गर्न उहाँले “सेवक” शब्दको प्रयोग गर्नुभएको तथ्यले, उहाँको हृदयमा रहेको अय्यूबको महत्त्वलाई दर्साउँछ; परमेश्‍वरले अय्यूबलाई कुनै सम्‍मानजनक नामले नबोलाउनुभएको भए पनि, यो पदवीले परमेश्‍वरको हृदयभित्र रहेको अय्यूबको महत्त्वमा कुनै असर पारेको थिएन। यहाँ “सेवक” शब्‍द परमेश्‍वरले अय्यूबलाई दिनुभएको उपनाम हो। “मेरो सेवक अय्यूब” भनी परमेश्‍वरले धेरैपटक उल्‍लेख गर्नुभएको तथ्यले अय्यूबसँग उहाँ कति धेरै प्रसन्‍न हुनुहुन्थ्यो भन्‍ने देखाउँछ। परमेश्‍वरले “सेवक” शब्दपछाडिको अर्थ नखुलाउनुभएको भए पनि, “सेवक” शब्दको परिभाषा धर्मशास्‍त्रको यस खण्डमा दिइएका उहाँका वचनहरूमा देख्‍न सकिन्छ। एलीपज तेमानीको बारेमा परमेश्‍वरले सर्वप्रथम यसो भन्‍नुभयो: “मेरो क्रोध तँ र तेरा दुई मित्रहरूको विरुद्ध दन्केको छ: किनभने मेरो सेवक अय्यूबले बोलेजस्तो तिमीहरूले मेरो बारे ठीक कुरा बोलेका छैनौ।” यी वचनहरू परमेश्‍वरले अय्यूबको परीक्षा गर्नुभएपछि तिनले भनेका र गरेका सबै कुरा सही र सत्य हुन् भनी उहाँले स्वीकार गर्नुभएको छ भनी मानिसहरूलाई खुला रूपमा पहिलोपटक बताउनुभएका कुरा हुन् र अय्यूबले गरेका र भनेका सबै कुराको सटीकता र सहीपनलाई उहाँले खुला रूपमा पहिलोपटक पुष्टि गर्नुभएका कुरा हुन्। परमेश्‍वर एलीपज र अरूसँग तिनीहरूका गलत र अनुचित कुराहरूको कारण रिसाउनुभएको थियो, किनकि अय्यूबले जस्तै तिनीहरूले परमेश्‍वरको उपस्थिति देख्‍न वा उहाँले तिनीहरूको जीवनमा बोल्नुभएका वचनहरू सुन्‍न सकेका थिएनन्, तैपनि अय्यूबसँग परमेश्‍वरबारे त्यस्तो सही ज्ञान थियो, तर तिनीहरूले भने परमेश्‍वरबारे अन्धाधुन्ध अनुमान मात्र गर्न सक्थे, र तिनीहरू आफूले गर्ने सबै कुरामा परमेश्‍वरको इच्छाको उल्लङ्घन गर्थे र उहाँको धैर्यको जाँच गर्थे। फलस्वरूप, अय्यूबले गरेका र भनेका सबै कुरालाई स्वीकार गर्दै परमेश्‍वर अरूप्रति क्रोधित हुनुभयो, किनकि उहाँले तिनीहरूमा वास्तविक रूपमा परमेश्‍वरको कुनै डर देख्‍न नसक्‍नुभएको मात्र होइन, तिनीहरूले भनेका कुराहरूमा पनि परमेश्‍वरको डरको कुनै कुरा सुन्‍नुभएन। त्यसकारण परमेश्‍वरले तिनीहरूलाई निम्‍न कुराको आदेश गर्नुभयो: “यसकारण, अहिले नै आफूसँग सात वटा साँढे र सात वटा भेडाहरू लैजाओ, र मेरो सेवक अय्यूबकहाँ जाओ, आफ्नो निम्ति होमबलि चढाऊ, र मेरो सेवक अय्यूबले तिमीहरूको निम्ति प्रार्थना गरिदिनेछ: किनभने म त्यसलाई स्वीकार गर्नेछु: नत्र तिमीहरूले मेरो सेवक अय्यूबले जस्तै मेरो बारेमा ठीक नबोलेकोमा म तिमीहरूसँग तिमीहरूको मूर्खताअनुसार व्यवहार गर्छु।” यस खण्डमा परमेश्‍वरले एलीपज र अरूलाई आफ्ना पापबाट छुटकारा दिलाउने केही कुरा गर्नू भनी भन्दै हुनुहुन्छ, किनकि तिनीहरूको मूर्खता यहोवा परमेश्‍वरको विरुद्धमा पाप थियो र यसरी तिनीहरूले आफ्ना गल्तीहरू समाधान गर्न होमबलि चढाउनुपर्नेथ्यो। होमबलिहरू प्रायजसो परमेश्‍वरलाई चढाइन्छ, तर त्यसमा अनौठो कुरा के थियो भने ती होमबलि अय्यूबलाई चढाउनुपर्नेथ्यो। अय्यूबलाई परमेश्‍वरले स्विकार्नुभयो, किनकि तिनले आफ्नो परीक्षाको बेला परमेश्‍वरको गवाही दिएका थिए। यसैबीच, अय्यूबका यी साथीहरूलाई तिनको परीक्षाको समयमा पर्दाफास गरियो, तिनीहरू आफ्नो मूर्खताको कारण परमेश्‍वरद्वारा निन्दित भए र तिनीहरूले परमेश्‍वरको क्रोधलाई उक्साए, र उहाँले दण्ड दिनुपर्‍यो—अय्यूबको सामु होमबलि चढाउन लगाई दण्ड दिनुर्‍यो—त्यसपछि अय्यूबले तिनीहरूप्रतिको परमेश्‍वरको दण्ड र क्रोध हटाउन प्रार्थना गरे। परमेश्‍वरको उद्देश्य तिनीहरूलाई सर्ममा पार्नु थियो, किनकि तिनीहरू परमेश्‍वरको भय मान्‍ने र दुष्टताबाट अलग बस्‍ने मानिसहरू थिएनन् र तिनीहरूले अय्यूबको निष्ठाको निन्दा गरेका थिए। एकातिर, परमेश्‍वरले तिनीहरूलाई उहाँले तिनीहरूका कार्यहरू स्वीकार गर्नुहुन्‍न, तर अय्यूबलाई महान् रूपमा स्वीकार गर्नुहुन्छ र तिनमा आनन्दित हुनुहुन्छ भनेर भन्दै हुनुहुन्थ्यो; अर्कोतिर, उहाँले तिनीहरूलाई के भन्दै हुनुहुन्थ्यो भने, उहाँद्वारा स्वीकार भएमा मानिस परमेश्‍वरसामु उच्‍च पारिइनेछ, र मानिसको मूर्खताको कारण परमेश्‍वरले उसलाई घृणा गर्नुहुन्छ, र यही मूर्खताको कारण उसले परमेश्‍वरलाई चिढ्याउँछ, र परमेश्‍वरको नजरमा ऊ तुच्छ र घृणित हुन्छ। परमेश्‍वरले दुई प्रकारका मानिसबारे दिनुभएका परिभाषा यिनै हुन्, यी दुई प्रकारका मानिसप्रतिको परमेश्‍वरका मनोवृति यिनै हुन्, र परमेश्‍वरले यी दुई प्रकारका मानिसबारे बताउनुभएको मूल्य र स्तर यिनै हुन्। परमेश्‍वरले अय्यूबलाई उहाँको सेवक भनेर बोलाउनुभएको भए पनि, उहाँको नजरमा यी सेवक प्रिय थिए र तिनलाई अरूका निम्ति प्रार्थना गर्ने र तिनीहरूका गल्तीहरू क्षमा गर्ने अधिकार दिइएको थियो। यी सेवकले परमेश्‍वरसँग सीधै कुरा गर्न सक्थे र उहाँसामु सीधै आउन सक्थे, र तिनको हैसियत अरूको भन्दा उच्‍च र सम्‍मानजनक थियो। परमेश्‍वरले भन्‍नुभएको “सेवक” शब्दको वास्तविक अर्थ यही हो। अय्यूबले परमेश्‍वरको भय मानेकाले र दुष्टताबाट अलग बसेकाले तिनलाई यो विशेष सम्मान दिइएको थियो, र अरूले परमेश्‍वरको डर मान्‍ने र दुष्टताबाट अलग नबस्‍ने नगरेकाले उहाँले तिनीहरूलाई सेवक भनी बोलाउनुभएन। परमेश्‍वरका अति नै फरक यी दुई मनोवृति दुई थरीका मानिसप्रति उहाँका मनोवृति हुन्: परमेश्‍वरको भय मान्‍ने र दुष्टताबाट अलग बस्‍नेहरूलाई परमेश्‍वरले स्वीकार गर्नुहुन्छ र तिनीहरू उहाँको नजरमा बहुमूल्य हुन्छन्, अर्कोतिर मूर्खहरूले परमेश्‍वरको भय मान्दैनन् र तिनीहरू दुष्टताबाट अलग बस्‍न असक्षम हुन्छन् र तिनीहरूले परमेश्‍वरको कृपा प्राप्त गर्न सक्दैनन्, परमेश्‍वरले तिनीहरूलाई प्रायः घृणा र निन्दा गर्नुहुन्छ, र तिनीहरू परमेश्‍वरको नजरमा तुच्छ हुन्छन्।

परमेश्‍वरले अय्यूबलाई अख्तियार प्रदान गर्नुहुन्छ

अय्यूबले आफ्ना साथीहरूका लागि प्रार्थना गरे, र केही पछि, अय्यूबको प्रार्थनाको कारण, परमेश्‍वरले तिनीहरूसँग तिनीहरूको मूर्खताअनुसार व्यवहार गर्नुभएन—उहाँले तिनीहरूलाई कुनै दण्ड दिनुभएन वा तिनीहरूको कुनै प्रतिकार गर्नुभएन। त्यस्तो किन भयो? किनकि परमेश्‍वरका सेवक अय्यूबले तिनीहरूका लागि गरेका प्रार्थनाहरू उहाँको कानमा पुगेका थिए; परमेश्‍वरले तिनीहरूलाई क्षमा दिनुभयो, किनकि उहाँले अय्यूबका प्रार्थनाहरू स्वीकार गर्नुभयो। अनि, हामी यसमा के देख्छौं? जब परमेश्‍वरले कसैलाई आशिष् दिनुहुन्छ, उहाँले तिनीहरूलाई केवल भौतिक कुराहरू मात्र नभई धेरै इनामहरू दिनुहुन्छ: परमेश्‍वरले तिनीहरूलाई अख्तियार पनि दिनुहुन्छ, अरूका लागि प्रार्थना गर्ने अधिकार दिनुहुन्छ, र ती व्यक्तिहरूका अपराधहरूलाई भुलिदिनुहुन्छ र बेवास्ता गरिदिनुहुन्छ, किनभने उहाँले यी प्रार्थनाहरू सुन्‍नुहुन्छ। परमेश्‍वरले अय्यूबलाई यही अख्तियार दिनुभयो। तिनीहरूको निन्दा रोक्‍ने अय्यूबको प्रार्थनाद्वारा यहोवा परमेश्‍वरले ती मूर्ख मानिसहरूलाई सर्ममा पार्नुभयो—जुन अवश्य पनि, एलीपज र अन्य व्यक्तिहरूका लागि उहाँको विशेष दण्ड थियो।

अय्यूब फेरि एकपल्ट परमेश्‍वरद्वारा आशिषित हुन्‍छन्, र फेरि कहिल्यै पनि शैतानको आरोप खेप्दैनन्

यहोवा परमेश्‍वरका वाणीहरूमा “मेरो सेवक अय्यूबले बोलेजस्तो तिमीहरूले मेरो बारे ठीक कुरा बोलेका छैनौ” भन्‍ने वचनहरू छन्। अब, अय्यूबले भनेको कुराचाहिँ के थियो त? हामीले यसबारेमा, साथै अय्यूबको पुस्तकमा अय्यूबले बोलेका कुराहरूका रूपमा उल्लेख गरिएका धेरै पृष्ठका वचनहरूका बरेमा पहिल्यै कुरा गरेका थियौं। यी सबै, धेरै पृष्ठका वचनहरूमा, अय्यूबले एकपटक पनि परमेश्‍वरबारे गुनासो वा शङ्का गरेनन्। तिनी केवल परिणाम पर्खन्छन्। यो पर्खाइ नै तिनको आज्ञाकारी मनोवृति थियो, अनि यो मनोवृति र तिनले परमेश्‍वरलाई भनेका वचनहरूको फलस्वरूप, तिनी परमेश्‍वरद्वारा स्वीकार गरिए। जब तिनले परीक्षाहरू सहे र कठिनाइ भोगे, परमेश्‍वर तिनको साथमा रहनुभयो, र उहाँको उपस्थितिले तिनको कठिनाइ कम नभएको भए पनि, उहाँले जे देख्‍ने इच्छा गर्नुभएको थियो त्यही देख्‍नुभयो र उहाँले जे सुन्‍ने इच्छा गर्नुभएको त्यही सुन्‍नुभयो। अय्यूबको प्रत्येक वचन र काम परमेश्‍वरको आँखा र कानमा पुगे; परमेश्‍वरले सुन्‍नुभयो, र देख्‍नुभयो—यो तथ्य हो। परमेश्‍वरसम्बन्धी अय्यूबको ज्ञान, र त्यसबेला, त्यस अवधिमा तिनको हृदयमा परमेश्‍वरबारे रहेका विचारहरू, वास्तवमा आजका मानिसहरूको जस्तो सुस्पष्ट थिएनन्, तर त्यस समयको सन्दर्भमा, परमेश्‍वरले अझै पनि तिनले भनेका सबै कुरालाई मान्यता दिनुभयो, किनकि तिनको व्यवहार र तिनको हृदयमा रहेका विचार, साथै तिनले व्यक्त र प्रकट गरेका कुराहरू उहाँका मापदण्डका लागि पर्याप्त थिए। अय्यूब परीक्षामा परेका बेला, तिनले आफ्नो हृदयमा सोचेका र सङ्कल्प गरेका कुराहरूले परमेश्‍वरलाई परिणाम देखाए, जुन परमेश्‍वरको लागि सन्तोषजनक थियो। त्यसपछि परमेश्‍वरले अय्यूबको परीक्षा हटाउनुभयो र अय्यूब समस्याहरूबाट बाहिर निस्किए, र तिनका परीक्षाहरू सकिए र ती फेरि तिनीमाथि आइलागेनन्। अय्यूब पहिले नै परीक्षाहरूमा परेका थिए र ती परीक्षाको बेला तिनी दृढ भएर खडा भएका थिए, र शैतानमाथि पूर्ण विजयी भएका थिए, त्यसैले परमेश्‍वरले तिनलाई आशिष्‌हरू दिनुभयो जुन पाउन तिनी योग्य थिए। अय्यूब ४२:१०, १२ मा उल्लेख गरिएअनुसार, अय्यूबलाई फेरि आशिष्‌ दिइयो र तिनले पहिलेको भन्दा बढी आशिष्‌ पाए। त्यस समयमा शैतान पछि हटेको थियो, र त्यपछि त्यसले केही पनि भनेन वा गरेन, र त्यसबेलादेखि यता शैतानले अय्यूबलाई फेरि कुनै बाधा दिएन वा आक्रमण गरेन, र अय्यूबले परमेश्‍वरबाट पाएका आशिष्‌हरूको विरुद्धमा शैतानले फेरि कुनै आरोप लगाएन।

अय्यूबले आफ्नो जीवनको उत्तरार्ध परमेश्‍वरका आशिष्‌हरूमाझ बिताउँछन्

त्यसबेला परमेश्‍वरका आशिष्‌हरू केवल भेडा, गाईवस्तु, ऊँट, भौतिक सम्पत्ति आदिमा मात्र सीमित रहेको भए पनि, उहाँले आफ्‍नो हृदयबाटै अय्यूबलाई दिन चाहनुभएका आशिष्‌हरू तीभन्दा बढी थिए। त्यसबेला, के उहाँले अय्यूबलाई दिन चाहनुभएका अनन्त प्रतिज्ञाहरू उल्लेख गरिएका थिए? परमेश्‍वरले अय्यूबलाई दिनुभएका आशिष्‌हरूमा, उहाँले तिनको अन्त्यबारे चर्चा वा विषय उठान गर्नुभएन। परमेश्‍वरको हृदयमा अय्यूबको जेजस्तो महत्त्व वा स्थान रहेको भए पनि सारांशमा भन्‍नुपर्दा, परमेश्‍वर उहाँका आशिष्‌हरूमा अत्यन्तै होसियार हुनुभएको थियो। परमेश्‍वरले अय्यूबको अन्त्यको घोषणा गर्नुभएन। यसको अर्थ के हो? त्यस बेला, परमेश्‍वरको योजना मानिसको अन्त्यको घोषणा गर्ने स्थितिमा पुग्‍न बाँकी नै थियो, त्यो योजना अझै उहाँको कामको अन्तिम चरणमा प्रवेश गर्न बाँकी नै थियो, त्यसैले परमेश्‍वरले मानिसलाई भौतिक आशिष्‌हरू मात्र प्रदान गर्नुभयो तर अन्त्यको कुनै उल्लेख गर्नुभएन। यसको अर्थ यही हो कि अय्यूबको जीवनको उत्तरार्ध परमेश्‍वरका आशिष्‌हरूमाझ बितेको थियो, जुन कुराले तिनलाई अरू मानिसहरूभन्दा फरक बनायो—तर तिनीहरूझैं तिनी बुढा भए, र कुनै पनि सामान्य मानिसजस्तै तिनले संसारबाट बिदा लिने दिन आयो। त्यसैले यो उल्लेख गरिएको छ कि “यसरी अय्यूब वृद्ध र दीर्घायु भएर मरे” (अय्यूब ४२:१७)। यहाँ “दीर्घायु भएर मरे” भन्‍नुको अर्थ के हो? परमेश्‍वरले मानिसहरूको अन्त्यको घोषणा गर्नुभन्दा अघिको युगमा, उहाँले अय्यूबको जीवनको अपेक्षित आयु निर्धारित गर्नुभयो, र जब तिनको उमेर पुग्यो तब उहाँले तिनलाई यस संसारबाट स्वाभाविक रूपमा बिदा हुने अनुमति दिनुभयो। अय्यूबले दोस्रो आशिष्‌ पाएदेखि तिनको मृत्युसम्म परमेश्‍वरले कुनै कठिनाइ थप्‍नुभएन। परमेश्‍वरका लागि, अय्यूबको मृत्यु स्वाभाविक र आवश्यक थियो; त्यो अति सामान्य कुरा थियो, र त्यो न त न्याय थियो, न त दण्ड नै थियो। अय्यूबले आफू जीवित छँदा परमेश्‍वरको आराधना गरे अनि उहाँको भय माने; मृत्युपछि तिनको कस्तो प्रकारको अन्त्य भयो भन्‍ने सम्बन्धमा, परमेश्‍वरले केही पनि भन्‍नुभएन, न त यसबारे कुनै टिप्पणी नै गर्नुभयो। परमेश्‍वरसित आफूले भन्‍ने र गर्ने कुरामा गहन औचित्यको भाव हुन्छ, र उहाँका वचनहरूका विषयवस्तु र सिद्धान्तहरू उहाँको कामको चरण र उहाँले काम गरिरहनुभएको युगअनुरूप हुन्छ। अय्यूबजस्तो कुनै व्यक्तिको निम्ति परमेश्‍वरको हृदयमा कस्तो किसिमको अन्त्य हुन्थ्यो? के परमेश्‍वरले आफ्नो हृदयमा कुनै पनि प्रकारको निर्णय गर्नुभएको थियो? अवश्य पनि उहाँले गर्नुभएको थियो! यति मात्र हो कि मानिसको निम्ति त्यो अज्ञात थियो; परमेश्‍वरले त्यो कुरा मानिसलाई बताउन चाहनुभएन, न त मानिसलाई त्यो बताउने उहाँको कुनै अभिप्राय नै थियो। यसरी सतही रूपमा भन्‍नुपर्दा, अय्यूब दीर्घायु भएर मरे, र अय्यूबको जीवन त्यही थियो।

अय्यूबले आफ्‍नो जीवनकालमा जिएको मूल्य

के अय्यूबले मूल्यवान् जीवन जिए? मूल्य कहाँ थियो? किन तिनले मूल्यवान् जीवन बिताए भनेर भनिन्छ? मानिसको निम्ति तिनको मूल्य के थियो? मानिसको दृष्टिकोणबाट हेर्दा, तिनी शैतान एवं संसारका मानिसहरूको सामु परमेश्‍वरको सानदार गवाही दिने कार्यका लागि परमेश्‍वरले मुक्ति दिन चाहनुभएको मानवजातिका प्रतिनिधि थिए। तिनले परमेश्‍वरको एक सृष्टिले पूरा गर्नुपर्ने कर्तव्य पूरा गरे, एउटा उदाहरण बसाले, र परमेश्‍वरले मुक्ति दिन चाहनुभएकाहरू सबैको लागि नमुनाको रूपमा काम गरे, र यसरी मानिसहरूलाई परमेश्‍वरमाथि भरोसा राखेर शैतानमाथि विजयी हुन सम्भव छ भनेर देखाए। परमेश्‍वरका लागि तिनको मूल्य के थियो? परमेश्‍वरका लागि, अय्यूबको जीवनको मूल्य उहाँको भय मान्‍ने, उहाँको आराधना गर्ने, उहाँका कामहरूको गवाही दिने, र उहाँका कार्यहरूको प्रशंसा गर्ने, र यसरी उहाँका निम्ति सान्त्वना र आनन्द ल्याउन सक्‍ने तिनको क्षमतामा निहित छ; परमेश्‍वरका लागि अय्यूबको जीवनको मूल्य अय्यूबले मानवजातिमाझ परमेश्‍वरलाई महिमा प्राप्त होस्, उहाँको हृदयलाई सान्त्वना मिलोस् र उहाँको उत्सुक हृदयले परिणाम र आशा देखोस् भनी आफ्नो मृत्युअघि कसरी परीक्षाहरूको सामना गरे, शैतानमाथि विजय पाए, अनि शैतान र संसारका मानिसहरूसामु परमेश्‍वरको सानदार गवाही दिए भन्‍ने कुरामा पनि निहित छ। तिनको गवाहीले परमेश्‍वरको गवाही भई दृढ भएर खडा हुन सक्‍ने क्षमता र मानवजातिलाई व्यवस्थापन गर्ने परमेश्‍वरको काममा उहाँको तर्फबाट शैतानलाई लज्‍जित पार्ने सामर्थ्यको नजीर प्रस्तुत गर्‍यो। के यो अय्यूबको जीवनको मूल्य होइन र? अय्यूबले परमेश्‍वरको हृदयलाई सान्त्वना दिलाए, परमेश्‍वरलाई महिमा प्राप्त गर्नुको आनन्दको पूर्वानुभव गराए, र परमेश्‍वरको व्यवस्थापन योजनाका लागि एउटा राम्रो सुरुवात प्रदान गरे। त्यस समयदेखि यता, अय्यूबको नाउँ परमेश्‍वरको महिमा प्राप्तिको प्रतीक र शैतानमाथिको मानवजातिको विजयको चिह्न बन्यो। अय्यूबले आफ्नो जीवनकालमा जुन कुरालाई जीवनको रूपमा जिए त्यो कुराका साथै शैतानमाथिको तिनको उल्लेखनीय विजयलाई परमेश्‍वरले सदासर्वदा कदर गर्नुहुनेछ, र तिनको सिद्धता, सोझोपन र परमेश्‍वरको भयलाई भावी पुस्ताहरूले श्रद्धा र अनुकरण गर्नेछन्। परमेश्‍वरले तिनलाई सधैँ एक निष्खोट, चम्किलो मोतीझैं मोल गर्नुहुनेछ र त्यसरी नै तिनी मानिसद्वारा मूल्यवान् ठानिनका लागि पनि योग्य छन्!

—वचन, खण्ड २। परमेश्‍वरलाई चिन्‍ने विषयमा। परमेश्‍वरको काम, परमेश्‍वरको स्वभाव र परमेश्‍वर स्वयम् २