पद १

जब मानिसले नियति वा

परमेश्‍वरको सार्वभौमिकतालाई बुझ्दैन,

जब मानिसले जानीजानी कुहिरोभित्र

लर्खराउदै छामछुम गर्दै अगाडी बढ्छ,

उसको यात्रा धेरै कठिन हुन्छ,

उसको यात्राले मुटु तोड्नेछ।

कोरस

उहाँविना दिनहरू दु:ख कष्टले भरिन्छन्,

जसले सृष्टिकर्ताको सार्वभौमिकता मान्छ,

उहाँको व्यवस्थाको पालन गर्छ

र साँचो मानव जीवन पाउन खोज्छ भने,

ऊ मनको पिडाबाट मुक्त हुन्छ,

सबै दु:ख कष्टबाट मुक्त हुन्छ।

जीवनको खालीपन हटाउन सफल हुन्छ,

जीवनको खालीपन हटाउन सफल हुन्छ।

पद २

मानिससँग उहाँ नहुँदा र उहाँलाई देख्न नसक्दा,

उहाँको सार्वभौमिकताको पहिचान गर्न नसक्दा,

हर दिन कष्टकर हुन्छ

र दिनहरूको मूल्य र अर्थ हुन्न।

जो जहाँ भएनि, जसले जे काम गरेनि,

जसको बाच्ने माध्यम र लक्ष्यखोजी जे भएनि,

ऊसँग परमेश्‍वर नहुँदा

उसले छोड्नै नसक्ने मन-दुखाई र पिडा पाउनेछ।

कोरस

उहाँविना दिनहरू दु:ख कष्टले भरिन्छन्,

जसले सृष्टिकर्ताको सार्वभौमिकता मान्छ,

उहाँको व्यवस्थाको पालन गर्छ

र साँचो मानव जीवन पाउन खोज्छ भने,

ऊ मनको पिडाबाट मुक्त हुन्छ,

सबै दु:ख कष्टबाट मुक्त हुन्छ।

जीवनको खालीपन हटाउन सफल हुन्छ,

जीवनको खालीपन हटाउन सफल हुन्छ।

ब्रिज

जब मानवले आफ्नो नियति माथि उहाँको

सार्वभौमिकताको पहिचान गर्छ,

ज्ञानीहरू त्यसलाई जान्न र स्वीकार्न खोज्छन्

र कष्टकर दिनहरूलाई बिदाइ गर्छन्।

जब जीवन राम्रो बनाउन उनीहरूले

आफ्ना दुई हातले प्रयास गरेका थिए,

उनीहरू त्यसपछि नियति विरुद्ध लड्दैनन

र आफ्नो कथित लक्ष्य पछ्याउँछन्।

कोरस

उहाँविना दिनहरू दु:ख कष्टले भरिन्छन्,

जसले सृष्टिकर्ताको सार्वभौमिकता मान्छ,

उहाँको व्यवस्थाको पालन गर्छ

र साँचो मानव जीवन पाउन खोज्छ भने,

ऊ मनको पिडाबाट मुक्त हुन्छ,

सबै दु:ख कष्टबाट मुक्त हुन्छ।

जीवनको खालीपन हटाउन सफल हुन्छ,

जीवनको खालीपन हटाउन सफल हुन्छ।

— “थुमालाई पछ्याउनुहोस् र नयाँ गीतहरू गाउनुहोस्” बाट