जब मानिस अनन्त गन्तव्यमा प्रवेश गर्दछ तब मानिसले सृष्टिकर्तालाई आराधना गर्दछ,

अनि मानिसले मुक्तिलाई हासिल गरिसकेको र अनन्तताभित्र प्रवेश गरिसकेको हुने भएकोले

उसले अरू कुनै उद्देश्यहरूको खोजी गर्नेछैन,

यसबाहेक न त उसले शैतानद्वारा घेराबन्दी हुने कुराको चिन्ता गर्नुपर्नेछ।

त्यस समयमा मानिसले आफ्नो स्थान जान्नेछ

र आफ्नो कर्तव्य पालना गर्नेछ र यदि तिनीहरूको सजाय

र न्याय नभएको भए पनि हरेक व्यक्तिले आफ्नो कर्तव्य पालना गर्नेछ।

त्यस समयमा, मानिस पहिचान र हैसियत दुवैमा एक सृष्टि हुनेछ।

त्यहाँ अब उप्रान्त माथिल्लो र तल्लो दर्जाको भिन्नता हुनेछैन;

हरेक व्यक्तिले फरक-फरक भूमिका निर्वाह गर्नेछ,

हरेक व्यक्तिले फरक-फरक भूमिका निर्वाह गर्नेछ।

तापनि, मानिस अझै पनि मानवजातिको निम्ति व्यवस्थित र उचित गन्तव्यमा जिउनेछ;

मानिसले सृष्टिकर्तालाई आराधना गर्नको खातिर कर्तव्य पालना गर्नेछ र यही मानवजाति नै

अनन्तताको मानवजाति हुनेछ।

त्यस समयमा, मानिसले परमेश्‍वरद्वारा प्रज्वलित जीवन हासिल गरिसकेको हुनेछ,

एउटा यस्तो जीवन जुन परमेश्‍वरको वास्ता र संरक्षणको

अधीनतामा अनि परमेश्‍वरको साथमा रहने जीवन हुनेछ।

मानवजातिले पृथ्वीमा एउटा जीवन जिउनेछ र सबै मानिसहरू ठीक मार्गमा प्रवेश गर्नेछ।

६,००० वर्षे व्यवस्थापन योजनाले शैतानलाई पूर्ण रूपमा पराजित गरिसकेको हुनेछ।

परमेश्‍वरको ६,००० वर्षे व्यवस्थापन कार्य समाप्त भएपछि मात्रै पृथ्वीमा

सबै मानवजातिको जीवन आधिकारिक रूपले सुरु हुनेछ,

सबै मानवजातिको जीवन आधिकारिक रूपले सुरु हुनेछ।

तब मात्रै मानिससित सुन्दर जीवन हुनेछ,

अनि परमेश्‍वरले सुरुमा मानिस सृष्टि गर्नुभएको आफ्नो उद्देश्य

र मानिसको सुरुको स्वरूपलाई पुनर्स्थापित गर्नुहुनेछ,

र मानिसको सुरुको स्वरूपलाई पुनर्स्थापित गर्नुहुनेछ।

— “थुमालाई पछ्याउनुहोस् र नयाँ गीतहरू गाउनुहोस्” बाट