अय्यूबले फेरि एकपल्ट परमेश्‍वरबाट आशिष्‌ पाउँछन्, र शैतानले फेरि कहिल्यै तिनीमाथि आरोप लगाएन

यहोवा परमेश्‍वरका वाणीहरूमध्ये “मेरो सेवक अय्यूबले बोलेजस्तो तिमीहरूले मेरोबारे ठीक कुरा बोलेका छैनौ” भन्ने वचनहरू पनि छन्। अय्यूबले भनेको कुरा के थियो? यसबारे हामीले पहिल्यै कुरा गरेका थियौं, साथै अय्यूबको पुस्तकमा धेरै पृष्ठका वचनहरूलाई अय्यूबले बोलेका कुराहरूका रूपमा उल्लेख गरिएका छन्। यी सबै धेरै पृष्ठका वचनहरूमा, अय्यूबले एकै पटक पनि परमेश्‍वरबारे कुनै गुनासो वा शङ्काहरू गरेनन्। तिनी केवल परिणाम पर्खन्छन्। यो पर्खाइ नै तिनको आज्ञाकारी आचरण थियो, अनि यसको र तिनले परमेश्‍वरलाई भनेका वचनहरूको फलस्वरूप, तिनी परमेश्‍वरद्वारा स्वीकार गरिए। जब तिनले परीक्षाहरू सहे र कठिनाइ भोगे, परमेश्‍वर तिनको साथमा हुनुभयो, र उहाँको उपस्थितिले तिनको कठिनाइ कम नभएको भए पनि, उहाँले जे देख्ने इच्छा गर्नुभएको थियो त्यो देख्नुभयो र उहाँले सुन्ने इच्छा गर्नुभएको कुरा सुन्नुभयो। अय्यूबको प्रत्येक शब्द र कामहरू परमेश्‍वरको आँखा र कानमा पुगे; परमेश्‍वरले सुन्नुभयो, र देख्नुभयो—यो तथ्य हो। परमेश्‍वरसम्बन्धी अय्यूबको ज्ञान, र त्यसबेला, त्यस समय अवधिमा तिनको हृदयमा परमेश्‍वरबारे रहेका विचारहरू, वास्तवमा आजका मानिसहरूको जस्तो सुस्पष्ट थिएनन्, तर त्यस समयको सन्दर्भमा, परमेश्‍वरले अझै पनि तिनले भनेका सबै कुरालाई मान्यता दिनुभयो, किनकि तिनको आचरण र तिनको हृदयमा रहेका विचार, साथै तिनले व्यक्त र प्रकट गरेका कुराहरू उहाँका मापदण्डका लागि पर्याप्त थिए। अय्यूब परीक्षामा परेका बेला, तिनले आफ्नो हृदयमा सोचेका र सङ्कल्प गरेका कुराले परमेश्‍वरलाई एउटा परिणाम देखाए, जुन परमेश्‍वरको लागि सन्तोषजनक थियो। त्यसपछि परमेश्‍वरले अय्यूबको परीक्षा हटाउनुभयो र अय्यूब तिनका समस्याहरूबाट मुक्त भए। तिनका परीक्षाहरू हटे र ती फेरि तिनीमाथि आइलागेनन्। अय्यूब पहिले नै परीक्षाहरूमा परेका थिए र ती परीक्षाको बेला तिनी दृढ भएर खडा भएका थिए, र शैतानमाथि पूर्ण विजयी भएका थिए। यसैले परमेश्‍वरले तिनलाई आशिष्‌हरू दिनुभयो जुन पाउन तिनी योग्य थिए। अय्यूब ४२:१०, १२ मा उल्लेख गरिएअनुसार, अय्यूबलाई फेरि आशिष्‌ दिइयो र तिनले पहिलेको भन्दा बढी आशिष्‌ पाए। त्यस समयमा शैतान पछि हटेकोथियो, र केही पनि भनेन वा गरेन, र त्यसबेलादेखि उसो अय्यूबलाई शैतानले कुनै हस्तक्षेप वा आक्रमण गरेन, र अय्यूबले परमेश्‍वरबाट पाएका आशिषहरूको विरुद्धमा शैतानले कुनै आरोप लगाएन।

अय्यूबले आफ्नो जीवनको पछिल्लो आधा समय परमेश्‍वरका आशिषहरूमाझ बिताउँछन्

त्यसबेला परमेश्‍वरका आशिषहरू केवल भेडा, गाईवस्तु, ऊँट, भौतिक सम्पत्ति आदिमा मात्र सीमित रहेको भए पनि, उहाँले आफ्‍नो हृदयबाटै अय्यूबलाई दिन चाहनुभएका आशिषहरू तीभन्दा बढी थिए। त्यसबेला, के उहाँले अय्यूबलाई दिन चाहनुभएका अनन्त प्रतिज्ञाहरू उल्लेख गरिएका थिए? परमेश्‍वरले अय्यूबलाई दिनुभएका आशिषहरूमा, उहाँले तिनको अन्त्यबारे चर्चा गर्नुभएन वा त्यसबारे कुरा उठाउनुभएन। परमेश्‍वरको हृदयमा अय्यूबले जेजस्तो महत्त्व राखेका वा स्थान ओगटेका भए पनि सारांशमा भन्नुपर्दा, परमेश्‍वर उहाँका आशिषहरूमा अत्यन्तै होसियार हुनुभएको थियो। परमेश्‍वरले अय्यूबको अन्त्यको घोषणा गर्नुभएन। यसको अर्थ के हो? त्यसबेला, जब परमेश्‍वरको योजना मानिसको अन्त्यको घोषणा गर्ने स्थितिमा पुग्न बाँकी नै थियो, जब त्यो योजना अझै उहाँको कामको अन्तिम चरणमा प्रवेश गर्न बाँकी नै थियो, तब परमेश्‍वरले मानिसलाई भौतिक आशिषहरू मात्र प्रदान गर्दै अन्त्यको कुनै उल्लेख गर्नुभएन। यसको अर्थ यही हो कि अय्यूबको जीवनको पछिल्लो आधा भाग परमेश्‍वरका आशिषहरूमाझ बितेको थियो, जुन कुराले तिनलाई अरू मानिसहरूभन्दा फरक बनायो—तर तिनीहरूझैं तिनी बुढा भए, र कुनै पनि सामान्य मानिसजस्तै तिनले संसारबाट बिदा लिने दिन आयो। त्यसैले यो उल्लेख गरिएको छ कि “यसरी अय्यूब वृद्ध र दीर्घायु भएर मरे” (अय्यूब ४२:१७)। यहाँ “पूरा बुढेसकालमा दीर्घायु भएर मरे” भन्नुको अर्थ के हो? परमेश्‍वरले मानिसहरूको अन्त्यको घोषणा गर्नुभन्दा अघिको युगमा, उहाँले अय्यूबको जीवनको आयु निर्धारित गर्नुभयो, र जब तिनको उमेर पुग्यो तब उहाँले तिनलाई यस संसारबाट स्वाभाविक रूपमा बिदा हुने अनुमति दिनुभयो। अय्यूबले दोस्रो आशिष् पाएकादेखि तिनको मृत्युसम्म परमेश्‍वरले कुनै कठिनाइ थप्नुभएन। परमेश्‍वरका लागि, अय्यूबको मृत्यु स्वाभाविक र आवश्यक थियो; त्यो अति सामान्य कुरा थियो, र न त न्याय थियो, न त दण्ड नै थियो। अय्यूबले आफू जीवित छँदा परमेश्‍वरको आराधना गरे अनि उहाँको भय माने; तिनको मृत्युपछि कस्तो प्रकारको अन्त्य भयो भन्ने सम्बन्धमा परमेश्‍वरले केही पनि भन्नुभएन, न त यसबारे कुनै टिप्पणी गर्नुभयो। परमेश्‍वरसित आफूले भन्‍ने र गर्ने कुरामा गहन औचित्यको भाव हुन्छ, र उहाँका वचनहरूका विषयवस्तु र सिद्धान्तहरू उहाँको कामको चरण र उहाँले काम गरिरहनुभएको युगअनुरूप हुन्छ। अय्यूबजस्तो कुनै व्यक्तिको निम्ति परमेश्‍वरले आफ्नो हृदयमा कस्तो किसिमको अन्त्य सोच्नुभएकोथियो? के परमेश्‍वरले आफ्नो हृदयमा कुनै पनि प्रकारको निर्णय गर्नुभएको थियो? अवश्य पनि उहाँले गर्नुभएको थियो! यति हो कि त्यो, मानिसको निम्ति अज्ञात थियो; परमेश्‍वरले त्यो कुरा मानिसलाई बताउन चाहनुभएन, न त मानिसलाई त्यो बताउने उहाँको कुनै अभिप्राय थियो। यसरी सतही रूपमा भन्नुपर्दा, अय्यूब पूरा बुढेसकालमा दीर्घायु भएर मरे, र अय्यूबको जीवन त्यस्तो थियो।

अय्यूबले आफ्‍नो जीवनकालमा जिएको मूल्य

के अय्यूबले मूल्यवान् जीवन जिए? मूल्य कहाँ थियो? किन तिनले मूल्यवान् जीवन बिताए भनेर भनिन्छ? मानिसको निम्ति तिनको मूल्य के थियो? मानिसको दृष्टिकोणबाट तिनले त्यो मानवजातिको प्रतिनिधित्व गरे जसलाई परमेश्‍वर मुक्ति दिन चाहनुहुन्छ, जसले शैतान र संसारका मानिसहरूको सामु परमेश्‍वरको गम्भीर गवाही दिन्छन्। तिनले त्यो कर्तव्य पूरा गरे जुन परमेश्‍वरको एक सृष्टिले पूरा गर्नुपर्दछ, एउटा उदाहरण बसाले, र परमेश्‍वरले मुक्ति दिन चाहनुभएका ती सबै जनाको नमुनाको रूपमा काम गरे, मानिसहरूलाई परमेश्‍वरमाथि भरोसा राखेर शैतानमाथि विजयी हुन सम्भव छ भनेर देखाए। परमेश्‍वरका लागि तिनको मूल्य के थियो? परमेश्‍वरका लागि, अय्यूबको जीवनको मूल्य उहाँको भय मान्ने, उहाँको आराधना गर्ने, उहाँका कामहरूको गवाही दिने, र उहाँका कार्यहरूको प्रशंसा गर्ने, उहाँका निम्ति सान्त्वना र आनन्द दिन सक्ने तिनको क्षमतामा निहित छ; परमेश्‍वरका लागि अय्यूबको जीवनको मूल्य यसमा पनि थियो कि आफ्नो मृत्यु हुनुभन्दा अघि अय्यूबले परीक्षाहरूको सामना गरे अनि शैतानमाथि विजय पाए, अनि शैतान र संसारका मानिसहरूसामु परमेश्‍वरको गहन गवाही दिए, त्यसरी मानवजातिको बीचमा परमेश्‍वरले महिमा प्राप्त गर्नुभयो, उहाँको हृदयलाई सान्त्वना मिल्यो र उहाँको उत्सुक हृदयलाई परिणाम देखाए र आशा प्रदान भयो। तिनको गवाहीले परमेश्‍वरको गवाही भई दृढ भएर खडा हुन सक्ने सामर्थ्य र मानवजातिलाई व्यवस्थापन गर्ने परमेश्‍वरको काममा उहाँको तर्फबाट शैतानलाई लाजमा पार्ने एउटा उदाहरण प्रस्तुत गऱ्यो। के यो अय्यूबको जीवनको मूल्य होइन र? अय्यूबले परमेश्‍वरको हृदयलाई सान्त्वना दिए, परमेश्‍वरलाई महिमा प्राप्त गर्नुको प्रसन्नताको पूर्वानुभव गराए, र परमेश्‍वरको व्यवस्थापन योजनाका लागि एउटा राम्रो सुरुवात प्रदान गरे। त्यस समयदेखि, अय्यूबको नाउँ परमेश्‍वरले महिमा प्राप्त गर्नुको प्रतीक र शैतानमाथिको मानवजातिको विजयको चिन्‍ह बन्यो। अय्यूब आफ्नो जीवनकालमा जुन कुरामा जिए त्यसलाई र साथै शैतानमाथिको तिनको उल्लेखनीय विजयलाई परमेश्‍वरले सदासर्वदा कदर गर्नुहुनेछ, र तिनको सिद्धता, सोझोपन र परमेश्‍वरको भयलाई भावी पुस्ताहरूले श्रद्धा र अनुकरण गर्नेछ। परमेश्‍वरले तिनलाई सधैँ एक निष्खोट, चम्किलो मोतीलाई झैं मोल गर्नुहुनेछ र त्यसरी नै तिनी मानिसद्वारा पनि मूल्यवान् ठानिने योग्यका छन्!

—वचन, खण्ड २। परमेश्‍वरलाई चिन्‍ने विषयमा। परमेश्‍वरको काम, परमेश्‍वरको स्वभाव र परमेश्‍वर स्वयम् २