आफ्ना परीक्षापछि अय्यूब

अय्यूब ४२:७-९ अनि यस्तो भयो, यहोवाले अय्यूबसँग यी वचनहरू बोल्नुभएपछि, यहोवाले एलीपज तेमानीलाई भन्नुभयो, मेरो क्रोध तँ र तेरा मित्रहरूको विरुद्ध दन्केको छ: किनभने मेरो सेवक अय्यूबले बोलेजस्तो तिमीहरूले मेरोबारे ठीक कुरा बोलेका छैनौ। यसकारण, अहिले नै आफूसँग सात वटा साँढे र सात वटा भेडाहरू लैजाओ, र मेरो सेवक अय्यूबकहाँ जाओ, आफ्नो निम्ति होम बलि चढाऊ, र मेरो सेवक अय्यूबले तिमीहरूको निम्ति प्रार्थना गरिदिनेछ: किनभने म त्यसलाई ग्रहण गर्नेछु: नत्र तिमीहरूले मेरो सेवक अय्यूबले जस्तै मेरो बारेमा ठीक नबोलेकोमा म तिमीहरूसँग तिमीहरूको मूर्खताअनुसार व्यवहार गर्छु। त्यसैले एलीपज तेमानी, बिल्दाद शुही र सोपर नमाती गए र यहोवाले आज्ञा गरेबमोजिम गरे: यहोवाले अय्यूबलाई पनि ग्रहण गर्नुभयो।

अय्यूब ४२:१० अनि अय्यूबले आफ्ना मित्रहरूको निम्ति प्रार्थना गरेपछि यहोवाले तिनलाई बन्धनमुक्त गराउनुभयो: यहोवाले अय्यूबलाई पहिले तिनीसँग भएको भन्दा दुई गुणा बढी दिनुभयो।

अय्यूब ४२:१२ त्यसैले यहोवाले अय्यूबको पछिल्लो समयलाई तिनको सुरुको समयभन्दा बढी आशिष्‌ दिनुभयो: किनभने तिनीसित चौध हजार भेडा, छ हजार ऊँट, एक हजार हल गोरु र एक हजार गधा थिए।

अय्यूब ४२:१७ यसरी अय्यूब वृद्ध र दीर्घायु भएर मरे।

परमेश्‍वरसित डराउने र खराबीबाट अलग बस्‍नेहरूलाई उहाँ कदरका साथ हेर्नुहुन्छ, अनि मूर्खहरूलाई तुच्छ व्यक्तिको रूपमा हेर्नुहुन्छ

अय्यूब ४२:७-९ मा, परमेश्‍वरले अय्यूब उहाँको दास हुन् भनी भन्‍नुभएको छ। अय्यूबलाई उल्‍लेख गर्न उहाँले “दास” भन्‍ने शब्दको प्रयोग गर्नुभएको तथ्यले, उहाँको हृदयमा रहेको अय्यूबको महत्त्वलाई दर्साउँछ; परमेश्‍वरले अय्यूबलाई कुनै सम्‍मानजनक नामले नबोलाउनुभएको भए पनि, यो पदवीले परमेश्‍वरको हृदयभित्र रहेको अय्यूबको महत्त्वमा कुनै असर पारेको थिएन। यहाँ “दास” भन्‍ने शब्‍द परमेश्‍वरले अय्यूबलाई दिनुभएको उपनाम हो। “मेरो दास अय्यूब” भनी परमेश्‍वरले धेरै पटक उल्‍लेख गर्नुभएको तथ्यले, अय्यूबसँग उहाँ कति धेरै प्रसन्‍न हुनुहुन्थ्यो भन्ने देखाउँदछ, र परमेश्‍वरले “दास” भन्ने शब्दपछाडिको अर्थबारे कुरा नगर्नुभएको भए पनि, “दास” भन्ने शब्दको परिभाषालाई धर्मशास्त्रको यस खण्डको उहाँका वचनहरूबाट देख्‍न सकिन्छ। एलीपज तेमानीको बारेमा परमेश्‍वरले सर्वप्रथम यसो भन्नुभयो: “मेरो क्रोध तँ र तेरा मित्रहरूको विरुद्ध दन्केको छ: किनभने मेरो सेवक अय्यूबले बोलेजस्तो तिमीहरूले मेरोबारे ठीक कुरा बोलेका छैनौ।” यी वचनहरू, अय्यूबको परीक्षा गर्नुभएपछि तिनले भनेका र गरेका सबै कुरा सही र सत्य हुन् भनी परमेश्‍वरले स्वीकार गर्नुभएको छ भनी मानिसहरूलाई खुला रूपमा बताउनुभएको र अय्यूबले गरेका र भनेका सबै कुराको सटीकता र सहीपनलाई उहाँले खुला रूपमा पुष्टि गर्नुभएको पहिलो पटकका कुरा हुन्। परमेश्‍वर एलीपज र अरूसँग तिनीहरूका गलत र अनुचित कुराहरूको कारण रिसाउनुभएको थियो, किनकि अय्यूबले जस्तै तिनीहरूले परमेश्‍वरको उपस्थिति देख्न सकेका थिएनन् वा उहाँले तिनीहरूको जीवनमा बोल्नुभएका वचनहरू सुन्न सकेका थिएनन्, तापनि अय्यूबसँग परमेश्‍वरबारे त्यस्तो सही ज्ञान थियो, तिनीहरूले भने परमेश्‍वरबारे अन्धाधुन्ध अनुमान मात्र गर्न सक्थे, यस क्रममा तिनीहरूले गर्ने सबै कुरामा परमेश्‍वरको इच्छाको उल्लङ्घन गर्थे र उहाँको धैर्यको जाँच गर्थे। फलस्वरूप, अय्यूबले गरेका र भनेका सबै कुरालाई स्वीकार गर्दै परमेश्‍वर अरूप्रति क्रोधित हुनुभयो, किनकि उहाँले तिनीहरूमा वास्तविक रूपमा परमेश्‍वरको कुनै डर देख्न नसक्नुभएको मात्र होइन, तर तिनीहरूले भनेका कुराहरूमा पनि परमेश्‍वरको कुनै डर सुन्नुभएन। त्यसकारण परमेश्‍वरले तिनीहरूलाई निम्न कुराको माग गर्नुभयो: “यसकारण, अहिले नै आफूसँग सात वटा साँढे र सात वटा भेडाहरू लैजाओ, र मेरो सेवक अय्यूबकहाँ जाओ, आफ्नो निम्ति होम बलि चढाऊ, र मेरो सेवक अय्यूबले तिमीहरूको निम्ति प्रार्थना गरिदिनेछ: किनभने म त्यसलाई ग्रहण गर्नेछु: नत्र … म तिमीहरूसँग तिमीहरूको मूर्खताअनुसार व्यवहार गर्छु।” यस खण्डमा परमेश्‍वरले एलीपज र अरूलाई तिनीहरूका पापबाट छुटकारा गराउने केही कुरा गर्नू भन्दैहुनुहुन्छ, किनकि तिनीहरूको मूर्खता यहोवा परमेश्‍वरको विरुद्धमा पाप थियो र यसरी तिनीहरूले आफ्ना गल्तीहरू समाधान गर्न होमबलि चढाउनुपर्नेथियो। होमबलिहरू प्रायजसो परमेश्‍वरलाई नै चढाइन्थ्यो, तर त्यसमा अनौठो कुरा के थियो भने ती होमबलि अय्यूबलाई चढाउनुपर्नेथियो। अय्यूबलाई परमेश्‍वरले स्विकार्नुभयो, किनकि तिनले आफ्नो परीक्षाको बेला परमेश्‍वरको गवाही दिएका थिए। यसैबीच, अय्यूबका यी साथीहरूलाई तिनको परीक्षाको समयमा प्रकट गरिए, तिनीहरू आफ्नो मूर्खताको कारण परमेश्‍वरद्वारा दण्डित भए र तिनीहरूले परमेश्‍वरको क्रोधलाई उक्साए, र उहाँले दण्ड दिनुपऱ्यो—अय्यूबको सामु होमबलि चढाउन लगाई दण्ड दिनुपर्थ्यो—त्यसपछि अय्यूबले तिनीहरूप्रतिको परमेश्‍वरको दण्ड र क्रोध हटाउन प्रार्थना गरे। परमेश्‍वरको उद्देश्य तिनीहरूलाई सर्ममा पार्नु थियो, किनकि उनीहरू परमेश्‍वरको भय मान्ने र खराबीबाट अलग बस्ने मानिसहरू थिएनन् र तिनीहरूले अय्यूबको निष्ठाको निन्दा गरेका थिए। एकातिर, परमेश्‍वरले तिनीहरूलाई उहाँले तिनीहरूका कार्यहरू स्वीकार गर्नुहुन्न, तर अय्यूबलाई महान् रूपमा स्वीकार गर्नुहुन्छ र तिनमा आनन्दित हुनुहुन्छ भनेर भन्दै हुनुहुन्थ्यो; अर्कोतिर, उहाँले तिनीहरूलाई के भन्दैहुनुहुन्थ्यो भने, उहाँद्वारा स्वीकार भएमा मानिस परमेश्‍वरसामु उच्च पारिन्छ, मानिसलाई उसको मूर्खताका कारण परमेश्‍वरले घृणा गर्नुहुन्छ, अनि त्यसले परमेश्‍वरलाई चिढ्याउँछ, र परमेश्‍वरको नजरमा ऊ तुच्छ र घृणित हुन्छ। परमेश्‍वरले दुई प्रकारका मानिसबारे दिनुभएका परिभाषा यिनै हुन्, यी दुई प्रकारका मानिसप्रतिको परमेश्‍वरका आचरण यिनै हुन्, र परमेश्‍वरले यी दुई प्रकारका मानिसबारे बताउनुभएको मूल्य र स्थिति यिनै हुन्। परमेश्‍वरले अय्यूबलाई उहाँको दास भनेर बोलाउनुभएको भए पनि, उहाँको नजरमा यी दास प्रिय थिए र तिनलाई अरूका निम्ति प्रार्थना गर्ने र तिनीहरूका गल्तीहरू क्षमा गर्ने अधिकार दिइएको थियो। यी दासले परमेश्‍वरसँग सिधा कुरा गर्नसक्थे र उहाँसामु सीधै आउन सक्थे, र तिनको प्रतिष्ठा अरूको भन्दा उच्च र सम्‍मानजनक थियो। परमेश्‍वरले भन्नुभएको “दास” शब्दको वास्तविक अर्थ यही नै हो। अय्यूबले परमेश्‍वरको भय मानेकाले र खराबीबाट अलग बसेकाले तिनलाई यो विशेष सम्मान दिइएको थियो, र अरूले परमेश्‍वरको डर मान्‍ने र तिनीहरू दुष्टताबाट अलग नबस्‍ने भएकाले उहाँले तिनीहरूलाई दास भनी बोलाउनुभएन। परमेश्‍वरका अति नै फरक यी व्यवहारहरू दुई थरीका मानिसप्रतिको उहाँका आचरण हुन्: जसले परमेश्‍वरको भय मान्छन् र खराबीबाट अलग बस्छन तिनीहरूलाई परमेश्‍वरले स्वीकार गर्नुहुन्छ र उहाँको नजरमा बहुमूल्य ठहरिन्छन्, अर्कोतिर परमेश्‍वरको भय नमान्ने र खराबीबाट अलग बस्न नसक्ने मूर्खहरूले परमेश्‍वरको कृपा प्राप्त गर्न सक्दैनन्; परमेश्‍वरले तिनीहरूलाई प्रायः घृणा र निन्दा गर्नुहुन्छ, अनि तिनीहरू परमेश्‍वरको नजरमा तुच्छ ठहरिन्छन्।

परमेश्‍वरले अय्यूबलाई अख्तियार प्रदान गर्नुहुन्छ

अय्यूबले आफ्ना साथीहरूका लागि प्रार्थना गरे र पछि, अय्यूबको प्रार्थनाको कारण, परमेश्‍वरले तिनीहरूसँग तिनीहरूको मूर्खताअनुसार व्यवहार गर्नुभएन—उहाँले तिनीहरूलाई कुनै दण्ड दिनुभएन वा तिनीहरूको कुनै प्रतिकार गर्नुभएन। त्यस्तो किन भयो? किनकि परमेश्‍वरका दास अय्यूबले तिनीहरूका लागि गरेका प्रार्थनाहरू उहाँको कानमा पुगेका थिए; परमेश्‍वरले तिनीहरूलाई क्षमा दिनुभयो, किनकि उहाँले अय्यूबका प्रार्थनाहरू स्वीकार गर्नुभयो। त्यसोभए, हामी यसमा के देख्छौं? जब परमेश्‍वरले कसैलाई आशिष् दिनुहुन्छ, उहाँले तिनीहरूलाई केवल भौतिक थोकहरू मात्र होइन तर धेरै इनामहरू दिनुहुन्छ: परमेश्‍वरले तिनीहरूलाई अधिकार पनि दिनुहुन्छ, अरूका लागि प्रार्थना गर्ने अधिकार दिनुहुन्छ, र ती व्यक्तिहरूका अपराधहरू भुलिदिनुहुन्छ र ती वास्ता गर्नुहुन्न, किनभने उहाँले यी प्रार्थनाहरू सुन्नुहुन्छ। परमेश्‍वरले अय्यूबलाई यही अधिकार दिनुभयो। अय्यूबको प्रार्थनाद्वारा तिनीहरूको निन्दा रोक्न यहोवा परमेश्‍वरले ती मूर्ख मानिसहरूलाई सर्ममा पार्नुभयो—जुन अवश्य पनि, एलीपज र अरूका लागि उहाँको विशेष दण्ड थियो।

—वचन, खण्ड २। परमेश्‍वरलाई चिन्‍ने विषयमा। परमेश्‍वरको काम, परमेश्‍वरको स्वभाव र परमेश्‍वर स्वयम् २