परमेश्‍वर मानिसबाट लुक्नुभएको भए पनि, सबै थोकमा भएका उहाँका कामहरू नै उहाँलाई जान्नका निम्ति पर्याप्त छन्

अय्यूबले परमेश्‍वरको अनुहार देखेका थिएनन् वा परमेश्‍वरले बोल्नुभएका वचनहरू सुनेका थिएनन्, व्यक्तिगत रूपमा तिनले परमेश्‍वरको कामको अनुभव गर्ने त कुरै नगरौं, यद्यपि तिनका परीक्षाहरूको समयमा परमेश्‍वरप्रतिको तिनको भय र गवाहीलाई सबैले देखे अनि परमेश्‍वरले ती कुराहरूलाई मन पराउनुभयो, त्यसमा उहाँ प्रसन्न हुनुभयो र उहाँले त्यसको प्रशंसा गर्नुभयो, र मानिसहरूले तिनको ईर्ष्या गरे, र सराहना गरे, अनि त्योभन्दा बढी तिनीहरूले प्रशंसा गाए। तिनको जीवनबारे महान् वा असाधारण कुरा केही पनि थिएन: एउटा सामान्य व्यक्तिले जस्तै तिनले सामान्य जीवन जिए, जो बिहान सूर्य उदाउँदा काम गर्न बाहिर जान्थे र सूर्य अस्ताएपछि आराम गर्न घर फर्कन्थे। भिन्नता यति छ कि तिनको जीवनका धेरै साधारण दशकहरूमा, तिनले परमेश्‍वरको मार्गबारे अन्तर्दृष्टि प्राप्त गरे, र अन्य कुनै व्यक्तिले कहिल्यै थाहा नपाएको परमेश्‍वरको महान् शक्ति र सार्वभौमिकताबारे थाहा पाए र बुझे। तिनी कुनै साधारण व्यक्तिभन्दा चतुर थिएनन्, तिनको जीवन खासै दृढ थिएन, यसबाहेक न त तिनीसँग कुनै विशेष सीप नै थिए। तापनि तिनमा जे थियो त्यो तिनको व्यक्तित्व थियो जुन इमानदार, दयालु र सोझो थियो, एउटा यस्तो व्यक्तित्व जसले निष्पक्षता, धार्मिकता र सकारात्मक कुराहरू मन पराउँथ्यो—यस्ता कुनै पनि कुरा साधारण मानिसहरूमा हुँदैनन्। तिनले प्रेम र घृणाबीच भिन्नता छुट्याउँथे, तिनमा न्यायको अनुभूति थियो, तिनी नझुक्ने र दृढ थिए, र आफ्नो सोचविचारमा तिनले विस्तृत रूपमा सावधानीसाथ ध्यान दिन्थे। यसरी पृथ्वीमा बिताएको तिनको साधारण समयमा तिनले परमेश्‍वरले गर्नुभएका सबै असाधारण कामहरू देखे, र परमेश्‍वरको महानता, पवित्रता र धार्मिकता देखे, र मानिसका निम्ति परमेश्‍वरको चासो, अनुग्रह र सुरक्षा देखे, र सर्वोच्च परमेश्‍वरको सम्मान र अख्तियार देखे। कुनै पनि सामान्य मानिसले प्राप्त गर्न नसक्ने यी थोकहरू अय्यूबले प्राप्त गर्न सक्नुको पहिलो कारण भनेको तिनमा एउटा शुद्ध हृदय थियो, र तिनको हृदय परमेश्‍वरको स्वामित्वमा थियो, र सृष्टिकर्ताद्वारा डोऱ्याइएको थियो। दोस्रो कारण तिनको खोजी थियो: निर्दोष र सिद्ध हुन खोज्थे, र स्वर्गको इच्छा पालन गर्ने, परमेश्‍वरद्वारा प्रेम गरिएको र खराबीबाट अलग बस्‍ने व्यक्ति बन्‍न चाहने तिनको खोजी हुन्थ्यो। परमेश्‍वरलाई देख्न वा परमेश्‍वरका वचनहरू सुन्न नसकेका बेला तिनमा यी कुराहरू थिए र तिनी ती कुराका पछि लागे। तिनले परमेश्‍वरलाई कहिल्यै नदेखेका भए पनि ती साधनहरू जानेका थिए जसद्वारा परमेश्‍वरले सबै थोकमाथि शासन गर्नुहुन्छ, र त्यो बुद्धिलाई पनि बुझेका थिए जसद्वारा परमेश्‍वरले त्यसो गर्नुहुन्छ। तिनले परमेश्‍वरले बोल्नुभएका वचनहरू कहिल्यै पनि सुनेका थिएनन्, तापनि मानिसलाई इनाम दिने र मानिसबाट फिर्ता लिने सबै काम परमेश्‍वरबाटै हुँदछ भनी जानेका थिए। तिनको जीवनका वर्षहरू कुनै साधारण व्यक्तिको भन्दा फरक थिएनन्, तापनि तिनले आफ्नो जीवनको सामान्यताद्वारा सबै कुरामाथि भएको परमेश्‍वरको सार्वभौमिकतासम्बन्धी तिनको ज्ञानलाई असर पार्न दिएनन्, वा उहाँको भय मान्ने र खराबीबाट अलग रहने मार्गको अनुसरण गर्ने कुरालाई प्रभावित हुन दिएनन्। तिनको नजरमा सबै थोकका नियमहरू परमेश्‍वरका कार्यहरूले भरिएका थिए, र परमेश्‍वरको सार्वभौमिकतालाई व्यक्तिको जीवनको कुनै पनि भागमा देख्न सकिन्छ। तिनले परमेश्‍वरलाई देखेका थिएनन्, तर तिनले परमेश्‍वरका कामहरू जताततै छन् भनी बुझ्न सके र पृथ्वीमा तिनको सामान्य समयमा तिनले आफ्नो जीवनको हरेक कुनामा परमेश्‍वरका असाधारण र अचम्मका कामहरू देख्न र महसुस गर्न सके, र तिनले परमेश्‍वरको अचम्मका प्रबन्धहरू देख्न सके। परमेश्‍वरको गोप्यता र मौनताले अय्यूबलाई उहाँको काम बुझ्न बाधा दिएनन्, न त ती कुराले सबै कुरामाथि परमेश्‍वरको सार्वभौमिकता छ भन्ने तिनको ज्ञानलाई नै प्रभावित गरे। तिनको जीवन, तिनको दैनिक जीवनको अवधिमा, परमेश्‍वरका सार्वभौमिकता र व्यवस्थाहरूको पूर्णता थियो, जो सबै थोकहरूमा लुक्नुभएको छ। तिनको दैनिक जीवनमा तिनले परमेश्‍वरको हृदयको आवाज र परमेश्‍वरका वचनहरू पनि सुने र बुझे, जो सबै कुराको बीचमा मौन हुनुहुन्छ, तापनि उहाँले सबै कुराका नियमहरू सञ्चालन गर्दै आफ्नो हृदयको आवाज र बोल्नुभएका वचनहरू व्यक्त गर्नुहुन्छ। यसैले तिमीहरू देख्‍न सक्छौ कि यदि मानिसहरूमा अय्यूबको जस्तै मानवता र खोजी छन् भने तिनीहरूले पनि अय्यूबले जस्तै अनुभूति र ज्ञान प्राप्त गर्न सक्छन्, अनि सबैथोकमाथि भएको परमेश्‍वरको सार्वभौमिकताबारे अय्यूबले जस्तै समझ र ज्ञान प्राप्त गर्न सक्छन्। परमेश्‍वर अय्यूबको सामु देखापर्नुभएको थिएन वा तिनीसँग बोल्नुभएको थिएन, तर तिनी सिद्ध र सोझो हुन, अनि परमेश्‍वरको भय मान्न र खराबीबाट अलग बस्न सके। अर्को शब्दमा, परमेश्‍वर मानिसको सामु देखापर्नुभएन वा बोल्नुभएन भने पनि सबै थोकका बीचमा परमेश्‍वरले गर्नुभएका कामहरू र सबै थोकमाथि रहेको उहाँको सार्वभौमिकता नै परमेश्‍वरको अस्तित्व, शक्ति र अख्तियार हो भनेर थाहा पाउन मानिसका निम्ति पर्याप्त हुन्छ, र मानिसलाई परमेश्‍वरको भय मान्ने र खराबीबाट अलग रहने मार्गको अनुसरण गर्न लगाउन परमेश्‍वरको शक्ति र अख्तियार पर्याप्त हुन्छ। अय्यूबजस्ता साधारण व्यक्तिले परमेश्‍वरको भय मान्न र खराबीबाट अलग रहन सके भने, परमेश्‍वरलाई पछ्याउने प्रत्येक साधारण व्यक्तिले पनि त्यसो गर्न सक्नुपर्दछ। यी शब्दहरू तार्किक अनुमान जस्तो लाग्न सक्‍ने भए पनि यस कुराले कामकुराहरूका नियमहरूलाई उल्लङ्घन गर्दैन। यद्यपि तथ्यहरू अपेक्षाहरूसँग मेल खाएनन्: परमेश्‍वरको भय मान्नु र खराबीबाट अलग बस्नु, यो केवल अय्यूबका लागि मात्र संरक्षण गरिएको कुरा हो जस्तो देखिन्छ। “परमेश्‍वरको भय मान्नु र खराबीबाट अलग बस्नु” भन्ने कुरा उल्‍लेख गर्नेबित्तिकै मानिसहरूले यो केवल अय्यूबले मात्र गर्नुपर्ने कुरा हो भन्‍ने सोच्छन्, मानौं परमेश्‍वरको भय मान्ने र खराबीबाट अलग बस्ने कुरा अय्यूबको नाउँमा लेखिएको छ र अरू मानिससँग त्यसको केही सम्बन्ध छैन। यसको कारण स्पष्ट छ: अय्यूबसँग मात्र त्यस्तो व्यक्तित्व थियो जो इमानदार, दयालु र सोझो थियो; र जसले निष्पक्षता, धार्मिकता र सकारात्मक कुरालाई प्रेम गर्थे, त्यसैले अय्यूब मात्र परमेश्‍वरको भय मान्ने र खराबीबाट अलग बस्ने मार्गमा हिँड्न सके। तिमीहरूले यहाँ सूचित अर्थलाई बुझेको हुनुपर्छ—किनकि इमानदार, दयालु र सोझो मानवता भएको, निष्पक्षता र धार्मिकतालाई प्रेम गर्ने, र सकारात्मक मानवता भएको कोही पनि नभएको हुनाले कसैले पनि परमेश्‍वरको भय मान्दैन र कोही पनि दुष्टताबाट अलग रहन सक्दैन, त्यसकारण मानिसहरूले कहिल्यै पनि परमेश्‍वरको आनन्द प्राप्त गर्न सक्दैन वा परीक्षाहरूको बीचमा दृढ भएर खडा हुन सक्दैन। यसको अर्थ यो पनि हो कि, अय्यूबबाहेक, सबै मानिस अझै पनि शैतानद्वारा बाँधिएका छन् र त्यसको पासोमा छन्; तिनीहरू सबैलाई यसले दोष लगाउँछ, आक्रमण गर्छ र दुर्व्यवहार गर्छ। तिनीहरू सबैलाई शैतानले निल्न खोज्छ, र तिनीहरू सबै स्वतन्त्रताविहीन छन्, शैतानले कैदी बनाएका बन्दीहरू हुन्।

—वचन, खण्ड २। परमेश्‍वरलाई चिन्‍ने विषयमा। परमेश्‍वरको काम, परमेश्‍वरको स्वभाव र परमेश्‍वर स्वयम् २