मुख्य पात्रलाई विभिन्‍न मण्डलीको कामको इन्‍चार्ज हुने गरी नेतृत्वको पदमा छनौट गरिन्छ। तैपनि, उनलाई यो ठूलो जिम्‍मेवारी हो भन्‍ने लाग्छ र उनी यसलाई स्वीकार गर्न चाहँदिनन्, किनभने उनले आफ्‍नो कर्तव्य राम्ररी पूरा गरिनन् भने काममा ढिलाइ हुनेछ र कर्तव्य पूरा गर्ने उनको मौकालाई खोसिनेछ भन्‍ने उनलाई चिन्ता लागेको हुन्छ। परमेश्‍वरका वचनहरूको न्याय र सजायद्वारा, उनले आफ्‍नो भविष्यका सम्‍भावनाहरू र गन्तव्यप्रति अत्यन्तै ध्यान दिएकी हुनाले उनी यसबाट पछि परिरहेकी छिन्, त्यसकारण उनी परमेश्‍वरको विरुद्धमा सतर्क छिन् र उनले उहाँलाई गलत रूपमा बुझिरहेकी छिन् भन्‍ने महसुस गर्छिन्। त्यसपछि उनले यो कर्तव्यप्रतिको आफ्‍नो दृष्टिकोणलाई परिवर्तन गर्छिन् र यसलाई परमेश्‍वरको आज्ञाको रूपमा हेर्छिन्: उनले एउटा भविष्य र गन्तव्य पाए पनि नपाए पनि, उनले यसलाई लिनुपर्छ। यो अनुभवले उनलाई यो कर्तव्यले उनमा भएका कमीकमजोरीलाई हटाउन सहयोग गर्न सक्छ, र यो परमेश्‍वरबाट आएको आशिष हो भन्‍ने अझै व्यवहारिक बुझाइ प्रदान गर्छ।