तिमीहरूमाझ भइरहेको यो काम, जे काम गरिनुपर्ने हो सोहीअनुसार नै तिमीहरूमा गरिँदै छ। यी मानिसहरूलाई विजय गरेपछि, मानिसहरूको एउटा समूहलाई सिद्ध पारिनेछ। त्यसैले, अहिलेको धेरै काम तिमीहरूलाई सिद्ध पार्ने लक्ष्यको तयारीका लागि पनि हो, किनभने सिद्ध पारिन सक्‍ने धेरै मानिसहरू सत्यको निम्ति भोकाइरहेका छन्। यदि विजयको काम तिमीहरूमा गरिन्थ्यो र त्यसपछि थप काम केही पनि गरिँदैनथ्यो भने, के यो सत्यको खोजी गरिरहेको व्यक्तिले यसलाई प्राप्त नगर्ने घटना बन्दैनथ्यो र? वर्तमान कामले पछि मानिसहरूलाई सिद्ध पार्ने बाटो खोल्ने लक्ष्य राख्दछ। मेरो काम विजयको काम मात्र भएको भए पनि, मैले कुरा गर्ने जीवनको बाटो मानिसहरूलाई पछि सिद्ध पार्ने तयारीका लागि हो। विजयपछि आउने काम मानिसहरूलाई सिद्ध पार्ने काममा केन्द्रित हुन्छ, र जित्‍ने काम सिद्ध पार्ने कामको जग बिछ्याउनका लागि गरिन्छ। मानिसलाई विजय गरिएपछि मात्र सिद्ध पार्न सकिन्छ। अहिले, मुख्य काम भनेको जित्‍नु हो; पछि, सत्य खोज्ने र त्यसको पछि लाग्‍नेहरूलाई सिद्ध पारिनेछ। सिद्ध पारिने कार्यमा मानिसहरूको प्रवेशको सक्रिय पक्षहरू समावेश हुन्छन्: के तिमीहरूसँग परमेश्‍वरलाई प्रेम गर्ने हृदय छ? तिमीहरूले यो बाटो हिँड्दै गर्दा, तिमीहरूको अनुभव कति गहिराइमा पुगेको छ? परमेश्‍वरप्रतिको तिमीहरूको प्रेम कत्तिको चोखो छ? तिमीहरूको सत्यको अभ्यास कत्तिको सही छ? सिद्ध पारिनका लागि, व्यक्तिसँग मानवताको सबै पक्षहरूको आधारभूत ज्ञान हुनुपर्छ। यो एउटा आधाररेखीय आवश्यकता हो। विजय गरिएपछि पनि सिद्ध पारिन नसकिने सबै व्यक्तिहरू सेवा गर्ने पात्रहरू बन्छन् र अन्ततः फेरि पनि आगो र गन्धकको कुण्डमा फ्याँकिनेछन् र फेरि पनि अतल कुण्डमा खस्‍नेछन्, किनभने तेरो स्वभाव परिवर्तन भएको छैन र तँ अझै पनि शैतानकै स्वामित्वमा छस्। यदि कुनै मानिसमा सिद्धताका लागि आवश्यक सर्तहरू पूरा भएका छैनन् भने, त्यो व्यक्ति बेकम्मा हो—ऊ फोहोर हो, आगोको परीक्षा सामना गर्न नसक्‍ने एक औजार हो! अहिले परमेश्‍वरप्रति तेरो प्रेम कत्तिको ठूलो छ? तँ आफैप्रतिको तेरो घृणा कत्तिको ठूलो छ? तैँले वास्तवमा शैतानलाई कत्तिको गहन रूपमा चिनेको छस्? के तैँले तेरो संकल्पलाई बलियो पारेको छस्? के तेरो मानवताभित्रको तेरो जीवनलाई सहीसँग नियमन गरिएको छ? के तेरो जीवन बदलिएको छ? के तँ नयाँ जीवन बाँचिरहेको छस्? के तिमीहरूको जीवनप्रतिको दृष्टिकोण बदलिएको छ? यदि यी कुराहरू परिवर्तन भएका छैनन् भने, तिमीहरू पछि नहटे पनि तिमीहरूलाई सिद्ध पार्न सकिनेछैन; तँलाई विजय मात्र गरिएको छ। जब तँलाई परीक्षण गर्ने समय आउँछ, तँमा सत्यको अभाव हुनेछ, तेरो मानवता असामान्य हुनेछ, र तँ भारी बोक्‍ने जनावरजत्तिकै निम्‍नस्तरको हुनेछस्। तेरो एक मात्र प्राप्ति भनेको विजय गरिएको हुनु हुनेछ—तँ केवल मैले विजय गरेको एक चीज हुन सक्छस्। जसरी गधा एकपटक मालिकको कुटाइको अनुभव गरेपछि डराउँछ र मालिकलाई हरेकपटक देख्दा केही गर्न डराउँछ, त्यसरी नै तँ पनि केवल विजय गरिएको गधा मात्र हुनेछस्। यदि कुनै व्यक्तिसँग ती सकारात्मक पक्षहरू छैनन् र ऊ निष्क्रिय र डरलाग्दो, डरपोक र सबै कुरामा हिचकिचाउने, स्पष्ट रूपमा कुनै पनि कुराको पारख गर्न असमर्थ, सत्यलाई स्वीकार गर्न असमर्थ, अभ्यासको लागि कुनै पनि मार्ग नभएको, र त्यो भन्दा पनि बढी, परमेश्‍वरलाई प्रेम गर्ने हृदय नभएको अवस्थामा छ भने—यदि व्यक्तिले परमेश्‍वरलाई कसरी प्रेम गर्ने, कसरी अर्थपूर्ण जीवन बिताउने वा कसरी वास्तविक व्यक्ति बन्‍ने भन्‍ने कुरा बुझेको छैन भने—त्यस्तो व्यक्तिले कसरी परमेश्‍वरको साक्षी दिन सक्छ? यसले तेरो जीवनको मूल्य नाममात्रको छ र तँ विजय गरिएको गधा होस् भन्‍ने देखाउँछ। तँलाई जितिनेछ, तर यसको अर्थ केवल यो हो कि तैँले ठूलो रातो अजिङ्गरलाई त्यागेर यसको राज्यक्षेत्रमा आज्ञापालन गर्न अस्वीकार गरिस्; यसको मतलब तँ परमेश्‍वर हुनुहुन्छ भनेर विश्‍वास गर्छस्, परमेश्‍वरका सबै योजनाहरू पालना गर्न चाहन्छस्, र तँसँग कुनै गुनासो छैन भन्‍ने हुन्छ। तर जहाँसम्म सकारात्मक पक्षहरूको कुरा छ, के तँ परमेश्‍वरको वचनमा जिउन र परमेश्‍वरलाई प्रकट गर्न सक्छस्; यदि तँमा यीमध्ये कुनै पनि पक्षहरू छैनन् भने, यसको अर्थ तँलाई परमेश्‍वरले हासिल गर्नुभएको छैन र तँ केवल विजय गरिएको गधा होस् भन्‍ने हुन्छ। तँमा वाञ्‍छनीय कुराहरू केही पनि छैन र पवित्र आत्माले तँमा काम गरिरहनुभएको छैन। तेरो मानवतामा धेरै कुराको कमी छ; परमेश्‍वरले तँलाई प्रयोग गर्न असम्भव छ। तँलाई परमेश्‍वरले अनुमोदन गर्नुपर्नेछ र तँ अविश्‍वासी जनावरहरू र हिँड्ने मृत मानिसहरू भन्दा सय गुणा राम्रो हुनुपर्दछ—यस स्तरमा पुग्‍ने व्यक्तिहरू मात्र सिद्ध पारिन योग्य छन्। यदि कसैसँग मानवता र विवेक छ भने मात्र ऊ परमेश्‍वरको प्रयोगको लागि उपयुक्त व्यक्ति हुन्छ। सिद्ध पारिएपछि मात्र तँलाई मानवको रूपमा लिन सकिन्छ। सिद्ध पारिएकाहरू मात्र अर्थपूर्ण जीवन बाँच्ने मानिसहरू हुन्। त्यस्ता मानिसहरूले मात्र गुञ्‍जायमान रूपले परमेश्‍वरको साक्षी दिन सक्छन्।

—वचन, खण्ड १। परमेश्‍वरको देखापराइ र काम। सिद्ध पारिएकाहरूले मात्र अर्थपूर्ण जीवन जिउन सक्छन्