परमेश्‍वरका वर्तमान वचनहरू खाँदै र पिउँदै उहाँका वचनहरूमा चिन्तन र प्रार्थना गर्नु परमेश्‍वरको अगाडि शान्त हुने पहिलो खुड्किलो हो। यदि तँ परमेश्‍वरको अगाडि वास्तवमै शान्त हुन सक्छस् भने, पवित्र आत्माको अन्तर्दृष्टि र ज्योति तँसँग हुनेछ। सबै आत्मिक जीवन परमेश्‍वरको अगाडि शान्त भएर हासिल हुन्छ। प्रार्थना गर्दा, तँ परमेश्‍वरको अगाडि शान्त हुनुपर्छ, अनि मात्रै तैँले पवित्र आत्माको स्पर्श पाउन सक्छस्। जब तँ परमेश्‍वरको अगाडि शान्त हुन्छस्, जब तँ परमेश्‍वरका वचनहरू खान्छस् र पिउँछस्, तब तैँले अन्तर्दृष्टि र ज्योति प्राप्‍त गर्न सक्छस्, र उहाँका वचनहरूको साँचो बुझाइ हासिल गर्न सक्छस्। मनन र सङ्गति र तेरो हृदयमा परमेश्‍वरको नजिक जाने तेरा नियमित गतिविधिहरूमा जब तँ परमेश्‍वरको उपस्थितिमा शान्त हुन्छस्, तैँले परमेश्‍वरसँगको साँचो निकटता प्राप्त गर्न, परमेश्‍वरको प्रेम र उहाँको कार्यको साँचो बुझाइ प्राप्‍त गर्न र परमेश्‍वरका अभिप्रायहरूप्रति साँचो ध्यान र वास्ता देखाउन सक्षम हुनेछस्। तँ जति सामान्य रूपमा परमेश्‍वरको अगाडि शान्त हुन सक्छस्, तैँले त्यति नै धेरै ज्योति प्राप्‍त गर्नेछस् र तेरो आफ्नो भ्रष्ट स्वभाव, तँमा भएको कमजोरी, तैँले प्रवेश गर्नुपर्ने कुरा, तैँले गर्नुपर्ने कार्य, र तेरो खराबी कहाँ छ भनेर त्यति नै धेरै बुझ्न सक्‍नेछस्। यी सबै कुरा परमेश्‍वरको उपस्थितिमा शान्त भएर हासिल गर्न सकिन्छ। यदि तैँले परमेश्‍वरको अगाडि तेरो शान्तिमा वास्तवमै गहिराइ हासिल गरिस् भने, तैँले आत्माका निश्चित रहस्यहरू बुझ्न, तँमा हाल परमेश्‍वरले के गर्ने इच्छा गरिरहनुभएको छ भनेर बुझ्न, परमेश्‍वरका वचनहरूको अझ गहन बुझाइ प्राप्त गर्न, उहाँका वचनहरूको आन्तरिक तत्व, उहाँका वचनहरूको सार, उहाँका वचनहरूको अस्तित्वलाई बुझ्न सक्‍नेछस्, र तैँले अभ्यासको मार्गलाई अझै स्पष्ट र सटीक रूपमा देख्न सक्‍नेछस्। तँ तेरो आत्मामा शान्त हुने विषयमा पर्याप्‍त गहिराइ हासिल गर्न असफल भइस् भने, तँ पवित्र आत्माद्वारा थोरै मात्र उत्प्रेरित हुनेछस्; तैँले भित्री रूपमा बलियो अनुभूति गर्नेछस् र केही मात्रामा आनन्द र शान्ति महसुस गर्नेछस्, तर तैँले कुनै पनि कुरालाई गहन रूपमा बुझ्न सक्नेछैनस्। मैले पहिले भनेको छु: यदि मानिसहरूले तिनीहरूको सामर्थ्यको प्रत्येक एकाइलाई काममा लगाउन सकेनन् भने, तिनीहरूलाई मेरो आवाज सुन्न वा मेरा अनुहार हेर्न गाह्रो हुनेछ। यसले परमेश्‍वरको अगाडि शान्तिमा गहिराइ हासिल गर्नुलाई जनाउँछ, र सतही प्रयास गर्नुलाई होइन। परमेश्‍वरको उपस्थितिमा वास्तवमै शान्त हुन सक्ने व्यक्तिले आफूलाई सबै सांसारिक बन्धनबाट मुक्त गर्न सक्छ, र ऊ परमेश्‍वरद्वारा प्राप्‍त गरिन सक्छ। परमेश्‍वरको उपस्थितिमा शान्तिमा हुन नसक्‍ने मानिसहरू अवश्यै दुराचारी र असंयमी हुन्छन्। परमेश्‍वरको अगाडि शान्त हुन सक्ने सबै मानिस परमेश्‍वरको अगाडि धर्मनिष्ठ र परमेश्‍वरको तृष्णा गर्ने हुन्छन्। परमेश्‍वरको अगाडि शान्त रहने व्यक्तिहरूले मात्रै जीवनलाई महत्त्व दिन्छन्, आत्माबाटै सङ्गतिलाई महत्त्व दिन्छन्, तिनीहरू परमेश्‍वरका वचनहरूप्रति तिर्खाएका हुन्छन्, र सत्यको खोजी गर्छन्। परमेश्‍वरको अगाडि शान्त रहने कुरालाई महत्त्व नदिने र शान्त रहन अभ्यास नगर्ने जोकोही व्यक्ति व्यर्थ र सतही हुन्छ, संसारसँग जोडिएको र जीवनविहीन हुन्छ; तिनीहरूले हामी परमेश्‍वरमा विश्‍वास गर्छौ भनेर भने पनि, ओठेसेवा मात्रै गरिरहेका हुन्छन्। परमेश्‍वरले अन्त्यमा जसलाई सिद्ध र पूर्ण गर्नुहुन्छ, तिनीहरू उहाँको उपस्थितिमा शान्त रहन सक्ने व्यक्तिहरू हुन्। तसर्थ, परमेश्‍वरको अगाडि शान्त रहनेहरूलाई ठूला आशिषहरूद्वारा अनुग्रह गरिन्छ। दिनभरिमा परमेश्‍वरका वचनहरू खान र पिउनका लागि विरलै समय निकाल्ने, बाहिरी मामिलामा व्यस्त रहने अनि जीवन प्रवेशलाई थोरै महत्त्व दिने मानिसहरू—तिनीहरू सबै भविष्यको वृद्धिको सम्भावना नभएका ढोङ्गी हुन्। परमेश्‍वरको अगाडि शान्त रहने अनि परमेश्‍वरसँग सच्‍चा रूपमै सङ्गति गर्ने मानिसहरू नै परमेश्‍वरका मानिसहरू हुन्।

—वचन, खण्ड १। परमेश्‍वरको देखापराइ र काम। परमेश्‍वरको अघि आफ्नो हृदयलाई शान्त राख्ने सम्‍बन्धमा