प्रार्थना गर्दा, परमेश्‍वर समक्ष तेरो हृदय शान्त हुनुपर्दछ,

र तँसँग इमान्दार हृदय हुनुपर्दछ।

तँ वास्तवमै परमेश्‍वरसँग कुराकानी गर्दै र प्रार्थना गर्दै गरिरहेको हुन्छस्—

तैँले परमेश्‍वरलाई राम्रा सुनिने शब्दहरूले मनाउने प्रयास गर्नुहुँदैन।

प्रार्थना त्यो कुरामा केन्द्रित हुनुपर्दछ जुन परमेश्‍वरले अहिले नै पूरा गर्न चाहनुहुन्छ।

तँलाई अझ बढी अन्तर्दृष्टि र ज्योति प्रदान गर्न अनुरोध गर्नुहोस्, तैँले प्रार्थना गर्दा,

तैँले परमेश्‍वर सामु गरेको संकल्प सहित,

तेरा वास्तविक स्थितिहरू र तेरा समस्याहरू उहाँको उपस्थितिमा लिएर जा।

प्रार्थना भनेको प्रक्रियाको पालना गर्नु होइन;

यो त इमान्दार हृदयले परमेश्‍वरको खोजी गर्नु हो।

परमेश्‍वरले तेरो हृदयको सुरक्षा गर्नुभएको होस् भनेर अनुरोध गर्,

ताकि तेरो हृदय उहाँसामु प्रायः शान्त हुन सकोस्;

उहाँले तँलाई जुन वातावरणमा राख्नुभएको छ, त्यसमा तैँले आफैलाई चिन्छस्,

आफैलाई तुच्छ ठान्छस्, र आफैलाई त्याग्छस्,

यसरी तँ परमेश्‍वरसँग सामान्य सम्बन्ध राख्न र

परमेश्‍वरलाई वास्तवमै प्रेम गर्ने व्यक्ति बन्न सक्छस्।

— “थुमालाई पछ्याउनुहोस् र नयाँ गीतहरू गाउनुहोस्” बाट