एक जना मण्डली अगुवाले दाजुभाइ-दिदीबहिनीहरूको समर्थन जुटाउनलाई आफूले कत्ति पीडा भोगेकी छु, कत्ति त्याग गरेकी छु र समस्याहरू समाधान गर्न कत्ति राम्ररी सत्यता प्रयोग गर्छु भनेर निरन्तर प्रदर्शन गर्छिन्। परिणामस्वरूप, मण्डलीका धेरै सदस्यहरूले उनको चापलुसी गर्छन् र आफ्ना समस्या समाधानका लागि परमेश्वरसित खोजी गर्नुको सट्टा उनको बाटो हेर्छन्। कुरा कुन हदसम्म पुग्छ भने, सुरक्षाको कारण उनले आफ्नो कर्तव्य गर्न छोड्नुपर्दा समेत उनकी पार्टनर सिस्टरले आफ्नो काममा आइपरेका समस्याहरू समाधानका लागि मदत माग्न उनीकहाँ आउने जोखिम उठाउँछिन्। अनि, अन्त्यमा उनलाई आफूले मानिसहरूलाई आफूसामु ल्याइरहेकी छु भन्‍ने महसुस हुन्छ। उनले आफ्नो शैतानी स्वभावबारे आत्मसमीक्षा गरेर के सिक्छिन्? उनले कस्तो प्रकारका व्यावहारिक प्रवेश र परिवर्तन अनुभव गर्छिन्? उनको भनाइ हेरौँ न।