पद १

परमेश्‍वर यो पटक देहधारी हुनुभएको छ—

आफ्नो अपूरो काम सकाउन,

युगलाई न्याय गर्न, समाप्त गर्न,

दुख:को संसारबाट पापीलाई मुक्ति दिन

र तिनलाई रूपान्तरण गर्न।

कोरस १

मानव कामको लागि उहाँ अनिदो रातहरू बिताउनुहुन्छ।

मानिससँग समय बिताउन

तल जीवित नर्कसम्म झर्नुभएको छ,

कहिल्यै संसारको जीर्णताको गुनासो गर्नुभएन

मानिसको विद्रोहको निन्दा गर्नुभएन

तर स्वयम् काम गर्दा अपमान सहनुहुन्छ।

पद २

उहाँ कसरी नरकमा बस्न सक्नुहुन्छ?

तर मानव मुक्ति र सिघ्र विश्रामको लागि,

अपमान सहनुभई, अन्याय भोग्नुभई,

उहाँ पृथ्वीमा झर्नुहुन्छ

र एउटा “नरक” मा छिर्नुहुन्छ।

कोरस २

कसरी मानिस उहाँको विरोध गर्न योग्य छ?

कसरी उहाँबारे गुनासो गर्न

वा उहाँलाई हेर्ने धृष्टता राख्नसक्छ?

कहिल्यै मानिसबारे गुनासो नपोख्नुभई,

उहाँ भ्रष्टताको फोहोर देशमा आउनुभएको छ।

पद ३

उहाँ मानिसको थिचोमिचो चुपचाप स्वीकार्नुहुन्छ,

उसका मागको प्रतिकार गर्नुहुन्न

न उससँग अनुचित माग राख्नुहुन्छ;

बिना गुनासो उसलाई चाहिने काम गर्नुहुन्छ।

कोरस ३

उहाँको कुन कदम मानव निम्ति रहेको छैन र?

वचनले अन्तर्दृष्टि, सान्त्वना दिनुहुन्छ, सम्झाउनुहुन्छ,

निन्दा, शोधन, न्याय र खुलासा गर्नुहुन्छ।

मानिसको नियति हटाइदिनु भएपनि,

कुन कदम चाहिँ उसको अस्तित्वको लागि वा

कष्ट, अन्धकारबाट हटाउन भएको छैन?

अन्त्य

कसले उहाँको हृदयलाई बुझ्न सक्छ

जुन प्रेमिलो आमाको जस्तो छ?

— “थुमालाई पछ्याउनुहोस् र नयाँ गीतहरू गाउनुहोस्” बाट