परमेश्‍वरमा विश्वास गरेकोमा चेन जिंगलाई चिनियाँ कम्युनिस्ट पार्टीद्वारा गिरफ्तार गरिन्छ र उनलाई क्रूर यातना दिइन्छ। एक दुष्ट प्रहरीद्वारा उनको टाउकोमा डण्डा प्रहार गरिन्छ, जसले उनको शरीरको एकापट्टी पक्षाघात हुन्छ। जेलमा प्रवेश गरेपछि, उनले उपचार नपाएकीले र जेलका सुरक्षाकर्मीद्वारा उनलाई दुर्व्यवहार पनि गरिएकाले, चेन जिंगको अवस्था झन् खराब हुन्छ; उनले स्मृति मात्र गुमाउँदिनन्, उनी मानसिक रूपमा पनि असक्त हुन्छिन्, र आफ्नो हेरचाह गर्न असक्षम हुन्छिन्। जेलका चिकित्सकहरूले उनी तीन महिना भन्दा धेरै बाँच्नेछैनन् भन्ने निदान गर्छन्। निराशामा, परमेश्‍वरका वचन मात्रै चेन जिंगको आडभरोसा बन्छन्। जेल परेका अन्य दिदीबहिनीले वाचन गर्ने परमेश्‍वरका वचनले उनलाई आस्था र बल प्रदान गर्छ, र पक्षाघात भएको उनको खुट्टोमा संवेदना फर्केर आउँछ। उनी जेलमै मर्ने डरले श्रम शिविरका वार्डेनले उनलाई मेडिकल आधारमा सशर्त रिहा गर्छ। घर फर्केपछि, चेन जिंगसँग उपचारका लागि पैसा हुँदैन, तर उनी परमेश्‍वरमा भर परिरहन्छिन्। दुई वर्षपछि उनी चमत्कारिक रूपमा पूरै निको हुन्छिन्। त्यस क्रममा उनले परमेश्‍वरको सर्वशक्तिमान्ता र सार्वभौमिकता, र परमेश्‍वर मात्र मानव जीवनको स्रोत हुनुहुन्छ भन्ने कुरा साँच्चै महसुस गर्छिन्। त्यसपछि उनले परमेश्‍वरको प्रेम चुक्ता गर्नका निम्ति सुसमाचार प्रचार गर्न र गवाही दिन जारी राख्छिन्।