इमानदारीता भनेको तेरो हृदय परमेश्‍वरलाई दिनु,

सबै कुरामा परमेश्‍वरसँग सच्चा हुनु,

सबै कुरामा उहाँसँग खुलस्त हुनु,

कुनै पनि कुरा कहिल्यै नलुकाउनु,

आफूभन्दा माथिका र तलकालाई कहिल्यै धोका दिने प्रयास नगर्नु

र कुनै पनि काम परमेश्‍वरको कृपा पाउन चापलुसी गर्नलाई मात्र नगर्नु हो।

छोटकरीमा भन्ने हो भने इमानदार हुनु भनेको आफ्ना कार्य र बोलीहरूमा विशुद्ध हुनु हो

र परमेश्‍वर वा मानिस कसैलाई पनि धोका नदिनु हो।

यदि तँ शब्दहरू बहानाहरू र मूल्यहीन औचित्यहरूले भरिएका छस् भने

परमेश्‍वर भन्नुहुन्छ तँ सत्यतालाई अभ्यास गर्न नरुचाउने व्यक्ति होस्।

यदि तँसँग तैँले बाँड्न नचाहने धेरै गोप्य कुराहरू छन् भने,

यदि तँ उज्यालो बाटो खोज्नको लागि आफ्ना गोप्य कुराहरू—आफ्ना अप्ठ्याराहरू—लाई

अन्य व्यक्तिहरू समक्ष ल्याउन अत्यन्तै अनिच्छुक छस् भने,

परमेश्‍वर भन्नुहुन्छ तँ सजिलैसँग मुक्ति नपाउने

र सजिलैसँग अँध्यारोबाट बाहिर नआउने व्यक्ति होस्।

यदि तँलाई सत्यको खोजी गर्दा धेरै खुशी मिल्छ भने,

तँ त्यस्तो व्यक्ति होस् जो सधैँ उज्यालोमा बस्छ।

यदी तँ परमेश्‍वरको घरमा सेवाकर्ता हुन खुशी छस्,

तल्लीनताको साथ काम गर्ने र विवेकपूर्ण तवरले गुमनाम हुने,

सधैँ दिने तर कहिल्यै नलिने व्यक्ति होस् भने

सधैँ दिने तर कहिल्यै नलिने व्यक्ति होस् भने

परमेश्‍वर भन्नुहुन्छ तँ बफादार सन्त होस्

किनभने तैँले कुनै इनाम खोजी गर्दैनस् बरु केवल इमानदार बनिरहने व्यक्ति होस्।

यदि तँ स्पष्टवादी बन्न इच्छुक हुँदैनस् भने,

यदि तँ आफ्ना सबै कुराहरू समर्पण गर्न इच्छुक छस् भने,

यदि तँ परमेश्‍वरको लागि आफ्नो जीवन बलिदान दिन सक्षम छस्

र आफ्नो गवाहीमा दह्रिलो गरी खडा हुन्छस् भने,

यदि तँ परमेश्‍वरलाई सन्तुष्ट पार्न मात्रै जान्ने

तर आफ्नोबारे नसोच्ने र आफ्नो लागि केही नलिने हदसम्मको इमानदार छस् भने

परमेश्‍वर भन्नुहुन्छ त्यस्ता मानिसहरू ती व्यक्तिहरू हुन् जो ज्योतिमा हुर्किएका हुन्

र जो राज्यमा सदासर्वदा बस्नेछन्।

— “थुमालाई पछ्याउनुहोस् र नयाँ गीतहरू गाउनुहोस्” बाट