अब्राहामलाई परमेश्‍वरको प्रतिज्ञा

उत्पत्ति २२:१६-१८ यहोवाले भन्‍नुभयो, म आफैले शपथ खाएको छु किनभने तैँले यो गरेको छस् र तैँले तेरो छोरा अर्थात् तेरो एक मात्र छोरा मलाई नदिई आफूसँग राखेको छैनस्: आशिष्‌मा म तँलाई आशिष्‌ दिनेछु र वृद्धिमा तेरा सन्तानलाई बढाएर आकाशका ताराहरूसरह, र समुद्र किनारको बालुवासरह वृद्धि गर्नेछु; र तेरा सन्तानले त्यसका शत्रुहरूको प्रवेशद्वार कब्जा गर्नेछन्; र तेरा सन्तानमा पृथ्वीका सबै जातिहरूले आशिष्‌ पाउनेछन्‌; किनभने तैँले मेरो वचन पालन गरेको छस्।

परमेश्‍वरलाई चिन्‍नेहरू र उहाँको गवाही दिन सक्‍नेहरूलाई प्राप्त गर्नु परमेश्‍वरको अपरिवर्तनीय इच्छा हो

परमेश्‍वरले आफैसँग बोल्‍ने क्रममा उहाँ अब्राहामसँग पनि बोल्नुभयो, तर परमेश्‍वरले तिनलाई दिनुभएको आशिष्‌ सुन्‍नुबाहेक, के अब्राहामले त्यस बेला परमेश्‍वरका सबै वचनहरूमा उहाँको वास्तविक इच्छा बुझ्न सके? तिनले सकेनन्! यसैले, जब परमेश्‍वरले आफ्नै नाउँमा शपथ खानुभयो, त्यस बेला उहाँको हृदय एकलो र दुःखी थियो। उहाँले चाहनुभएको र योजना बनाउनुभएको कुरा बुझ्ने एक जना व्यक्ति पनि थिएन। त्यस बेला, अब्राहामलगायत कोही पनि उहाँसँग हिम्मतसाथ बोल्न सक्दैनथ्यो, उहाँले गर्नुपर्ने काममा उहाँसँग सहकार्य गर्न सक्‍ने कोही हुनु त झन् परै जाओस्। बाहिरबाट हेर्दा, परमेश्‍वरले अब्राहामलाई प्राप्त गर्नुभएको थियो, जसले उहाँको वचन पालन गर्न सक्थ्यो। तर वास्तवमा, यस व्यक्तिको परमेश्‍वरसम्बन्धी ज्ञान अति नै थोरै थियो। परमेश्‍वरले अब्राहामलाई आशिष्‌ दिइसक्‍नुभएको थियो, तापनि परमेश्‍वरको हृदय अझै सन्तुष्ट थिएन। परमेश्‍वर सन्तुष्ट हुनुहुन्‍नथ्यो भन्‍नुको अर्थ के हो? यसको अर्थ उहाँको व्यवस्थापन भर्खरै मात्र सुरु भएको थियो, र उहाँले प्राप्त गर्न चाहनुभएका मानिसहरू, उहाँले हेर्न चाहनुभएका मानिसहरू, उहाँले प्रेम गर्नुभएका मानिसहरू अझै पनि उहाँबाट धेरै टाढा थिए; उहाँलाई समय चाहिएको थियो, उहाँले पर्खनु आवश्यक थियो, उहाँ धैर्यवान् हुनु आवश्यक थियो। किनकि त्यस समय उहाँलाई के चाहिएको थियो, वा उहाँले के प्राप्त गर्न चाहनुभएको थियो वा उहाँले के चाहनुहुन्थ्यो भनेर जान्‍ने परमेश्‍वर स्वयम्‌बाहेक अरू कोही थिएन। यसैले, परमेश्‍वर अत्यन्तै उत्साहित हुनुभएको त्यो बेला, उहाँले आफ्‍नो हृदय भारी भएको पनि महसुस गर्नुभयो। तैपनि उहाँले आफ्ना पाइलाहरू रोक्‍नुभएन, र उहाँले आफूले गर्नुपर्ने कामको अर्को चरणको योजना बनाउँदै जानुभयो।

परमेश्‍वरले अब्राहामलाई दिनुभएको प्रतिज्ञामा तिमीहरू के देख्छौ? परमेश्‍वरले अब्राहामलाई महान् आशिष्‌ दिनुभयो, किनकि तिनले परमेश्‍वरको वचन पालन गरे। बाहिरबाट हेर्दा यो कुरा सामान्य देखिए पनि, र अवश्य नै यसमा हामी परमेश्‍वरको हृदय देख्छौँ: परमेश्‍वर विशेष गरी उहाँप्रतिको मानिसको आज्ञाकारितालाई मूल्यवान् ठान्‍नुहुन्छ अनि उहाँको बारेमा मानिसको बुझाइ र उहाँप्रतिको इमानदारितालाई कदर गर्नुहुन्छ। परमेश्‍वरले यस्तो इमानदारितालाई कति हदसम्म कदर गर्नुहुन्छ? उहाँले त्यसलाई कति हदसम्म कदर गर्नुहुन्छ भनी तिमीहरू बुझ्न सक्दैनौ होला, अनि यसलाई महसुस गर्ने त झन् कोही पनि नहुन सक्छ। परमेश्‍वरले अब्राहामलाई एउटा छोरा दिनुभयो र त्यो छोरो ठूलो भएपछि परमेश्‍वरले अब्राहामलाई आफ्नो छोराको बलि चढाउनू भनी भन्‍नुभयो। अब्राहामले परमेश्‍वरको हरेक आज्ञा पालन गरे, तिनले परमेश्‍वरको वचन पालन गरे, र तिनको इमानदारिताले परमेश्‍वरको हृदय छोयो र परमेश्‍वरले यसलाई मूल्यवान् ठान्‍नुभयो। परमेश्‍वरले यसलाई कति मूल्यवान् ठान्‍नुभयो? अनि, परमेश्‍वरले यसलाई किन मूल्यवान् ठान्‍नुभयो? कसैले पनि परमेश्‍वरको वचन नबुझेको वा उहाँको हृदयलाई नबुझेको समयमा अब्राहामले यस्तो काम गरे जसले स्वर्ग हल्लायो र पृथ्वी थर्कायो, र त्यसले परमेश्‍वरलाई अभूतपूर्व सन्तुष्टि प्रदान गर्‍यो, र उहाँका वचनहरू पालन गर्न सक्‍ने कुनै व्यक्तिलाई प्राप्त गर्नुको आनन्द परमेश्‍वरलाई दियो। यो सन्तुष्टि र आनन्द परमेश्‍वरको आफ्नै हातले बनाएको प्राणीबाट आयो, र त्यो मानिसले परमेश्‍वरलाई चढाएको पहिलो “बलिदान” थियो र मानिसलाई सृष्टि गरिएको समयदेखि यता परमेश्‍वरले सबैभन्दा बढी त्यसलाई नै मूल्यवान् ठान्‍नुभएको थियो। यो बलिको प्रतीक्षा गर्न परमेश्‍वरलाई निकै कठिन भएको थियो, र उहाँले त्यसलाई उहाँले सृष्टि गर्नुभएको मानिसबाट पाउनुभएको पहिलो सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण उपहारको रूपमा लिनुभयो। यसले परमेश्‍वरलाई उहाँको प्रयास र उहाँले तिर्नुभएको मूल्यको पहिलो फल देखायो, र यसले गर्दा उहाँले मानवजातिमा आशा देख्‍नुभयो। त्यसपछि, उहाँलाई साथ दिन, उहाँसित इमानदार व्यवहार गर्न, र इमानदारीसाथ उहाँको वास्ता गर्नका निम्ति परमेश्‍वरले त्यस्ता मानिसहरूको झुन्डको अझ ठूलो चाहना गर्नुभयो। परमेश्‍वरले अब्राहाम जीवित रहिरहून् भन्‍नेसमेत आशा गर्नुभयो, किनकि उहाँले आफ्नो व्यवस्थापनलाई अगाडि बढाउँदै जाने क्रममा अब्राहामको जस्तो हृदयले उहाँलाई साथ देओस् र त्यस्तो हृदय उहाँको साथमा रहोस् भनी इच्छा गर्नुभयो। परमेश्‍वरले जे चाहनुभएको भए पनि त्यो एउटा इच्छा, एउटा विचार मात्र थियो—किनकि अब्राहाम त उहाँको आज्ञापालन गर्न सक्‍ने एक मानिस मात्र थिए, र तिनमा रत्तीभर पनि परमेश्‍वरको बारेमा बुझाइ वा ज्ञान थिएन। अब्राहाम त्यस्तो मानिस थिए जो मानिसबाट परमेश्‍वरले अपेक्षा गर्नुभएका मापदण्डहरूको स्तरभन्दा धेरै तल थिए, र ती मापदण्डहरू यी थिए: परमेश्‍वरलाई चिन्‍नु, परमेश्‍वरको गवाही दिन सक्‍नु, र परमेश्‍वरसँग एक मनको हुनु। यसैले अब्राहाम परमेश्‍वरसँग हिँड्न सकेनन्। अब्राहामले इसहाकलाई बलि चढाउने घटनामा परमेश्‍वरले अब्राहामको इमानदारिता र आज्ञाकारिता देख्‍नुभयो, र तिनले परमेश्‍वरको जाँचको सामना गर्न सकेको देख्‍नुभयो। परमेश्‍वरले तिनको इमानदारिता र आज्ञाकारितालाई स्वीकार गर्नुभएको भए पनि, तिनी परमेश्‍वरको विश्‍वासपात्र बन्‍न, परमेश्‍वरलाई चिन्‍ने र बुझ्ने व्यक्ति बन्‍न, र परमेश्‍वरको स्वभावको बारेमा ज्ञान भएको व्यक्ति बन्‍न अझै योग्य भइसकेका थिएनन्; तिनी परमेश्‍वरसँग एकै मनको हुने र परमेश्‍वरको इच्छा पूरा गर्न सक्‍ने क्षमताबाट अझै धेरै टाढा थिए। त्यसकारण, हृदयमा परमेश्‍वर अझै एकलो र चिन्तित हुनुहुन्थ्यो। परमेश्‍वर जतिजति एकलो र चिन्तित हुनुभयो, त्यतित्यति नै उहाँले आफ्नो व्यवस्थापनलाई जतिसक्दो चाँडो निरन्तरता दिनु, र उहाँको व्यवस्थापन योजना पूरा गर्न र उहाँको इच्छा हासिल गर्न जतिसक्दो चाँडो मानिसहरूको एउटा झुन्ड चुन्‍नु र प्राप्त गर्नु आवश्यक भयो। यो परमेश्‍वरको उत्सुक इच्छा थियो, र यो सुरुदेखि आजसम्म अपरिवर्तित छ। आदिमा उहाँले मानिसलाई सृष्टि गर्नुभएदेखि यता, परमेश्‍वरले विजेताहरूको एउटा झुन्डको चाहना गर्नुभएको छ, यस्तो झुन्ड जुन उहाँको साथमा हिँड्नेछ र उहाँको स्वभावलाई जान्‍न र बुझ्‍न सक्षम छ। परमेश्‍वरको यो इच्छा कहिल्यै परिवर्तन भएको छैन। उहाँले अझै जति लामो समयसम्म पर्खनु परे पनि, अगाडिको बाटो जति नै कठिन भए पनि, र उहाँले चाहनुभएका उद्देश्यहरू जति नै टाढा भए पनि, परमेश्‍वरले मानिसबाट राख्‍नुभएका अपेक्षाहरू कहिल्यै पनि बदल्नुभएको वा त्याग्‍नुभएको छैन। अब मैले यो भनिसकेपछि, के तिमीहरूले परमेश्‍वरको इच्छाको बारेमा केही महसुस गर्‍यौ? सायद, तिमीहरूले जे महसुस गरेका छौ त्यो गहन नहोला—तर यो बिस्तारै आउनेछ!

—वचन, खण्ड २। परमेश्‍वरलाई चिन्‍ने विषयमा। परमेश्‍वरको काम, परमेश्‍वरको स्वभाव र परमेश्‍वर स्वयम् २