यो कथाका मुख्य पात्रले प्रभुलाई विश्‍वास गरेदेखि नै जोशको साथ सेवा गर्दै आएका हुन्छन्। तिनले बारम्‍बार बाइबल पढ्थे र यो कुरामा विश्‍वस्त हुन्छन्, “बाइबल पूर्ण रूपमा परमेश्‍वरको प्रेरणाद्वारा लेखिएको हो, र यसमा भएका सबै परमेश्‍वरका वचनहरू हुन्। यदि हामीले परमेश्‍वरमा विश्‍वास गर्छौँ भने, हामी बाइबलबाट अलग हुनु हुँदैन। त्यसो गर्नु भनेको विधर्ममा लाग्‍नु हो।” तर सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वरको मण्डलीले प्रभु येशू फर्केर आइसक्‍नुभएको छ, उहाँ सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वर हुनुहुन्छ, र परमेश्‍वरले नयाँ वचनहरू बोल्‍नुभएको छ भनी गवाही दिएको सुन्दा, तिनलाई यो कुरा स्वीकार गर्न कठिन हुन्छ। तिनले सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वरका वचनहरू र काम बाइबलभन्दा बाहिर गएका छन् भन्‍ने विश्‍वास गर्छन्। पछि, तिनले सर्वशक्तिमान् परमेश्‍वरका वचनहरू पढेपछि, तिनले बाइबल पूर्ण रूपमा परमेश्‍वरको प्रेरणाद्वारा लेखिएको होइन, बाइबलमा अनन्त जीवन छैन, र आखिरी दिनहरूका ख्रीष्‍टलाई पछ्याएर मात्रै सत्यता र जीवन प्राप्त गर्न सकिन्छ भन्‍ने कुरा बुझ्छन्। केही समय अनुसन्धान गरेपछि, तिनले सर्वशक्तिमान् परमेश्‍वरको आखिरी दिनहरूको कामलाई सहर्ष स्वीकार गर्छन्, र प्रभुलाई स्वागत गर्छन्।