तैँले परमेश्‍वरमा विश्‍वास गर्ने भएकोले, तैँले आफ्नो हृदय परमेश्‍वरको सामु सुम्‍पनैपर्छ।

यदि तैँले परमेश्‍वरको सामने आफ्‍नो हृदयलाई चढाएर सुम्पन्छस् भने,

शोधनको अवधिमा तैँले परमेश्‍वरलाई अस्वीकार गर्न वा परमेश्‍वरलाई छोड्न असम्भव हुनेछ।

यस प्रकारले परमेश्‍वरसँगको तेरो सम्बन्ध अझ नजिक र अझ सामान्य हुँदैजान्छ,

र परमेश्‍वरसँगको तेरो कुराकानी अझ निरन्तर हुनेछ।

यदि तँ सधैँ यस प्रकारले अभ्यास गर्छस् भने तैँले परमेश्‍वरको प्रकाशमा अधिक समय बिताउनेछस्

र उहाँको वचनको मार्गनिर्देशनमा अझ बढी समय बिताउनेछस्।

तिम्रो स्वभावमा झन्-झन् बढी परिवर्तनहरू पनि हुनेछन्

र तेरो ज्ञान दिन प्रतिदिन बढ्नेछ।

जब परमेश्‍वरको परीक्षा अचानक तँमाथि आइपर्ने दिन आउनेछ,

तब तँ परमेश्‍वरको पक्षमा खडा हुन सक्षम मात्र हुँदैनस्,

तर परमेश्‍वरको साक्षी दिन पनि सक्षम हुनेछस्।

त्यस बेला तँ अय्यूबजस्तो र पत्रुसजस्तै हुनेछस्।

त्यस बेला तँ अय्यूबजस्तो र पत्रुसजस्तै हुनेछस्।

परमेश्‍वरको गवाही दिएपछि तैँले उहाँलाई साँच्चै प्रेम गर्नेछस्,

र खुसीसाथ तैँले आफ्‍नो जीवन उहाँको निम्ति समर्पण गर्नेछस्

तँ परमेश्‍वरको गवाही बन्‍नेछस्,

र तँ परमेश्‍वरको प्रिय बन्‍नेछस्।

जुन प्रेमले शोधनको अनुभव गरेको हुन्छ त्यो प्रेम बलियो हुन्छ, कमजोर होइन।

परमेश्‍वरले तँलाई कहिले वा कसरी उहाँका जाँचहरूमा पार्नुभए पनि,

तैँले जिउने वा मर्ने चिन्तालाई पन्छ्याउनेछस्,

सबै कुरा परमेश्‍वरका लागि खुशी साथ त्याग्न सक्छस्,

र खुसीसाथ परमेश्‍वरका लागि कुनै पनि कुरा सहन सक्छस्—

यसप्रकार तेरो प्रेम शुद्ध हुनेछ र तेरो विश्‍वास वास्तविक हुनेछ।

तब मात्र तँ परमेश्‍वरद्वारा साँच्चै प्रेम गरिएको

र परमेश्‍वरद्वारा साँच्चै सिद्ध पारिएको व्यक्ति बन्‍नेछस्।

— “थुमालाई पछ्याउनुहोस् र नयाँ गीतहरू गाउनुहोस्” बाट